γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Με την "αναρχία", όπως τη χαρακτηρίζει, καταπιάνεται ο στρατηγικός αναλυτής της Societe Generale, Kit Juckes, στο σημερινό του σημείωμα προς τις τράπεζες, το οποίο τιτλοφορείται "Central Bank Anarchy" (Η αναρχία των Κεντρικών Τραπεζών), ασκώντας δριμύτατη κριτική στους πολιτικούς που παρέδωσαν τα ηνία της μακροοικονομικής πολιτικής στους κεντρικούς τραπεζίτες.
Πιο συγκεκριμένα, το σημείωμα του Juckes:
"Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια ολόκληρη σειρά από κανόνες για τη νομισματική πολιτική... η καμπύλη Phillips, ο NAIRU, ο κανόνας Taylor, ακόμη και η ταυτότητα MV = PY (που δεν αποτελεί κανόνα).
Ωστόσο, όλο και περισσότερο, οι κεντρικοί τραπεζίτες απορρίπτουν τα playbook τους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, το ποσοστό ανεργίας προκαλεί τις "ανορθόδοξες" πολιτικές, διότι θα πρέπει να επιτευχθεί ο στόχος πριν οι κεντρικές τράπεζες να είναι έτοιμες να αυξήσουν τα επιτόκια.
Ακόμη και στην ΕΚΤ, ο κανόνας για τη σχέση ανάμεσα στην οικονομική δραστηριότητα και τον πληθωρισμό «έχει γίνει πιο αδύναμος τα τελευταία χρόνια».
Ακούγοντας τον κ. Carney της BOE και τη Yellen της Fed, άρχισα να συμμερίζομαι τις ανησυχίες των άλλων αναλυτών για τον τρόπο που οι πολιτικοί έχουν ουσιαστικά παραδώσει τα ηνία της μακροοικονομικής πολιτικής στους κεντρικούς τραπεζίτες.
Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στους ανθρώπους που σκέφτονται μόνο τεχνοκρατικά.
Υπάρχει μια άποψη αντίθετη σε όλα αυτά, η οποία είναι ότι απλά οι κεντρικές τράπεζες έχουν ένα μακροχρόνιο στόχο για δύο πράγματα: χαμηλό ποσοστό ανεργίας και σταθερότητα των τιμών. Και πουθενά δεν έχει επιτευχθεί. Έτσι, ο συνεχιζόμενος αυτοσχεδιασμός είναι ό, τι απαιτείται από αυτούς.
Εν τω μεταξύ, οι αγορές είναι στο μεταίχμιο, λατρεύουν την "αναρχία" και την εκμεταλλεύονται...", καταλήγει ο Kit Juckes.
www.bankingnews.gr
"Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια ολόκληρη σειρά από κανόνες για τη νομισματική πολιτική... η καμπύλη Phillips, ο NAIRU, ο κανόνας Taylor, ακόμη και η ταυτότητα MV = PY (που δεν αποτελεί κανόνα).
Ωστόσο, όλο και περισσότερο, οι κεντρικοί τραπεζίτες απορρίπτουν τα playbook τους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, το ποσοστό ανεργίας προκαλεί τις "ανορθόδοξες" πολιτικές, διότι θα πρέπει να επιτευχθεί ο στόχος πριν οι κεντρικές τράπεζες να είναι έτοιμες να αυξήσουν τα επιτόκια.
Ακόμη και στην ΕΚΤ, ο κανόνας για τη σχέση ανάμεσα στην οικονομική δραστηριότητα και τον πληθωρισμό «έχει γίνει πιο αδύναμος τα τελευταία χρόνια».
Ακούγοντας τον κ. Carney της BOE και τη Yellen της Fed, άρχισα να συμμερίζομαι τις ανησυχίες των άλλων αναλυτών για τον τρόπο που οι πολιτικοί έχουν ουσιαστικά παραδώσει τα ηνία της μακροοικονομικής πολιτικής στους κεντρικούς τραπεζίτες.
Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στους ανθρώπους που σκέφτονται μόνο τεχνοκρατικά.
Υπάρχει μια άποψη αντίθετη σε όλα αυτά, η οποία είναι ότι απλά οι κεντρικές τράπεζες έχουν ένα μακροχρόνιο στόχο για δύο πράγματα: χαμηλό ποσοστό ανεργίας και σταθερότητα των τιμών. Και πουθενά δεν έχει επιτευχθεί. Έτσι, ο συνεχιζόμενος αυτοσχεδιασμός είναι ό, τι απαιτείται από αυτούς.
Εν τω μεταξύ, οι αγορές είναι στο μεταίχμιο, λατρεύουν την "αναρχία" και την εκμεταλλεύονται...", καταλήγει ο Kit Juckes.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών