γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Σκληρή επίθεση εξαπολύει στους Κεντρικούς Τραπεζίτες εξαπολύει ο David Zervos της Jefferies, στην τελευταία έκθεση του υπό τον τίτλο «Shhh... Don't Tell Anyone; Central Banks Manipulate Rates» (σσσ… μην το πείτε σε κανέναν: οι κεντρικές τράπεζες χειραγωγούν τα επιτόκια), επισημαίνοντας ότι κάθε μέρα η αγορά και οι κυβερνήσεις κινούνται σύμφωνα με τις αποφάσεις των Κεντρικών Τραπεζών.
Δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν το γεγονός ότι οι μεγάλες τράπεζες χειραγωγούσαν το βρετανικό διατραπεζικό επιτόκιο, το Libor. Οι αγορές OTC έχουν σχεδιαστεί από τις μεγάλες τράπεζες για τις μεγάλες τράπεζες, ώστε να διασφαλίσουν τις ιδιωτικές συναλλαγές τους, πέραν από την εποπτεία των αρχών.
Σύμφωνα με τον Zervos, χρειάστηκαν περίπου 30 χρόνια (!) για να συνειδητοποιήσουν οι αρχές το τι γινόταν στις OTC αγορές, και ότι όταν οι «παίχτες» ήταν 16 μόνο, οι διακυμάνσεις στα επιτόκια ήταν περισσότερο αποτέλεσμα «συμφωνίας κυριών» και λιγότερο προσφοράς και ζήτησης. Βέβαια, χρειάστηκαν πολλά χρόνια ώστε οι μεγάλες τράπεζες να καταφέρουν να πάρουν τον έλεγχο των αγορών, ενώ με την κατάργηση του Νόμου του Glass-Steagall, η απουσία των ρυθμιστικών κανόνων στους τραπεζικούς οργανισμούς και χρηματιστήρια , οδήγησε σε μια περίοδο ακμής της κερδοσκοπίας καθώς τα παράγωγα με τις αγορές μελλοντικής εκπλήρωσης ( furures & options exchanges ) έκαναν την εμφάνισή τους.
Ο μηχανισμός των κλασματικών αποθεματικών σε περιόδους έντονης κερδοσκοπίας, οδηγεί τις τράπεζες σε υπερβολική μόχλευση των ιδίων κεφαλαίων, διότι προσδοκούν, ως par excellence φορείς προνομιακής πληροφόρησης, να επωφεληθούν
από τις βραχυχρόνιες διακυμάνσεις των επενδύσεών τους. Το ενδεχόμενο του γρήγορου κέρδους, λόγω της εσωτερικής πληροφόρησης σε συνδυασμό με την ευχέρεια δημιουργίας χρήματος από το τίποτε, δημιουργούν ένα αίσθημα υπεραισιοδοξίας που οδηγεί σ’ επιπολαιότητα κι ανάληψη μεγάλων κινδύνων. Ως αποτέλεσμα, οι κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας να παραβιασθούν και ή επισφαλής δομή των λειτουργιών τους, να θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την ίδια την φερεγγυότητα τους, αλλά και την διασφάλιση των καταθέσεων των πελατών τους. Συνεπώς, ο παραμικρός κλυδωνισμός, ενδέχεται να θέσει σε λειτουργία μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων στο τραπεζικό σύστημα, προκαλώντας ντόμινο συστηματικής κατάρρευσης όλου του χρηματοπιστωτικού μηχανισμού. Την ενεργοποίηση αυτού του τρομερού συμβάντος, δυστυχώς με δέος την βιώσαμε το 2008, καθώς κολοσσιαίοι οργανισμοί κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα.
Οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν δημιουργήσει εσχάτως με επιτυχία τις δικές τους ιδιωτικές αγορές, όπου ο καθένας από τους διαχειριστές – διοικητές οφείλουν να κάνουν trading σύμφωνα με τα ποσοστά που αδιαφανώς καθορίζονται από τους ιδιοκτήτες της εν λόγω αγοράς. Είναι μια παρωδία, αλλά είναι η πραγματικότητα μας, τονίζει ο Zervos. Ίσως αυτό θα αλλάξει, αλλά αμφιβάλλω. Ακόμα και να επιστρέψουμε σε παλαιότερες εποχές, η επιρροή των τραπεζών πλέον είναι τεράστια. Δυστυχώς, είναι ένα από τα αρνητικά υποπροϊόντα του καπιταλισμού μας είναι ότι οι τράπεζες καταλήγουν να έχουν τον πλήρη πολιτικό έλεγχο. Και, φυσικά, τον χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν τα ολιγοπώλια τους.
Όπως οι τράπεζες έχουν το Libor και διαμορφώνουν τις τάσεις στις αγορές, έτσι και οι κεντρικές τράπεζες το OIS, το ΕΟΝΙΑ, το… SONIA, το… TONIA.. κλπ, που αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν για τον ακάλυπτο δανεισμό μεταξύ τραπεζών. Δεν υπάρχει υποκειμενικότητα, και το πιο σημαντικό οι κεντρικές τράπεζες επηρεάζουν άμεσα την τιμή. Στο τέλος, θα υπάρξουν πολλές έρευνες, πρόστιμα και απώλειες θέσεων εργασίας που συνδέονται με τις δραστηριότητες σε αγορές όπως του Libor, αλλά θα υπάρξουν και σημαντικές επιπτώσεις στις αγορές. Όποιος όμως πιστεύει ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες θα έχουν κάποια ευθύνη σε αυτό το σκάνδαλο κάνουν λάθος. Είναι πραγματικά σκανδαλώδες το γεγονός ότι στελέχη της κεντρικής τράπεζας προσπάθησαν να επηρεάσουν τα επιτόκια; Κατηγορηματικά όχι! Οι κεντρικοί τραπεζίτες προσπαθούν να επηρεάσουν τις τιμές, άμεσα και έμμεσα ΚΑΘΕ μέρα. Αυτή είναι δουλειά τους.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Zervos, χρειάστηκαν περίπου 30 χρόνια (!) για να συνειδητοποιήσουν οι αρχές το τι γινόταν στις OTC αγορές, και ότι όταν οι «παίχτες» ήταν 16 μόνο, οι διακυμάνσεις στα επιτόκια ήταν περισσότερο αποτέλεσμα «συμφωνίας κυριών» και λιγότερο προσφοράς και ζήτησης. Βέβαια, χρειάστηκαν πολλά χρόνια ώστε οι μεγάλες τράπεζες να καταφέρουν να πάρουν τον έλεγχο των αγορών, ενώ με την κατάργηση του Νόμου του Glass-Steagall, η απουσία των ρυθμιστικών κανόνων στους τραπεζικούς οργανισμούς και χρηματιστήρια , οδήγησε σε μια περίοδο ακμής της κερδοσκοπίας καθώς τα παράγωγα με τις αγορές μελλοντικής εκπλήρωσης ( furures & options exchanges ) έκαναν την εμφάνισή τους.
Ο μηχανισμός των κλασματικών αποθεματικών σε περιόδους έντονης κερδοσκοπίας, οδηγεί τις τράπεζες σε υπερβολική μόχλευση των ιδίων κεφαλαίων, διότι προσδοκούν, ως par excellence φορείς προνομιακής πληροφόρησης, να επωφεληθούν
από τις βραχυχρόνιες διακυμάνσεις των επενδύσεών τους. Το ενδεχόμενο του γρήγορου κέρδους, λόγω της εσωτερικής πληροφόρησης σε συνδυασμό με την ευχέρεια δημιουργίας χρήματος από το τίποτε, δημιουργούν ένα αίσθημα υπεραισιοδοξίας που οδηγεί σ’ επιπολαιότητα κι ανάληψη μεγάλων κινδύνων. Ως αποτέλεσμα, οι κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας να παραβιασθούν και ή επισφαλής δομή των λειτουργιών τους, να θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την ίδια την φερεγγυότητα τους, αλλά και την διασφάλιση των καταθέσεων των πελατών τους. Συνεπώς, ο παραμικρός κλυδωνισμός, ενδέχεται να θέσει σε λειτουργία μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων στο τραπεζικό σύστημα, προκαλώντας ντόμινο συστηματικής κατάρρευσης όλου του χρηματοπιστωτικού μηχανισμού. Την ενεργοποίηση αυτού του τρομερού συμβάντος, δυστυχώς με δέος την βιώσαμε το 2008, καθώς κολοσσιαίοι οργανισμοί κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα.
Οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν δημιουργήσει εσχάτως με επιτυχία τις δικές τους ιδιωτικές αγορές, όπου ο καθένας από τους διαχειριστές – διοικητές οφείλουν να κάνουν trading σύμφωνα με τα ποσοστά που αδιαφανώς καθορίζονται από τους ιδιοκτήτες της εν λόγω αγοράς. Είναι μια παρωδία, αλλά είναι η πραγματικότητα μας, τονίζει ο Zervos. Ίσως αυτό θα αλλάξει, αλλά αμφιβάλλω. Ακόμα και να επιστρέψουμε σε παλαιότερες εποχές, η επιρροή των τραπεζών πλέον είναι τεράστια. Δυστυχώς, είναι ένα από τα αρνητικά υποπροϊόντα του καπιταλισμού μας είναι ότι οι τράπεζες καταλήγουν να έχουν τον πλήρη πολιτικό έλεγχο. Και, φυσικά, τον χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν τα ολιγοπώλια τους.
Όπως οι τράπεζες έχουν το Libor και διαμορφώνουν τις τάσεις στις αγορές, έτσι και οι κεντρικές τράπεζες το OIS, το ΕΟΝΙΑ, το… SONIA, το… TONIA.. κλπ, που αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν για τον ακάλυπτο δανεισμό μεταξύ τραπεζών. Δεν υπάρχει υποκειμενικότητα, και το πιο σημαντικό οι κεντρικές τράπεζες επηρεάζουν άμεσα την τιμή. Στο τέλος, θα υπάρξουν πολλές έρευνες, πρόστιμα και απώλειες θέσεων εργασίας που συνδέονται με τις δραστηριότητες σε αγορές όπως του Libor, αλλά θα υπάρξουν και σημαντικές επιπτώσεις στις αγορές. Όποιος όμως πιστεύει ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες θα έχουν κάποια ευθύνη σε αυτό το σκάνδαλο κάνουν λάθος. Είναι πραγματικά σκανδαλώδες το γεγονός ότι στελέχη της κεντρικής τράπεζας προσπάθησαν να επηρεάσουν τα επιτόκια; Κατηγορηματικά όχι! Οι κεντρικοί τραπεζίτες προσπαθούν να επηρεάσουν τις τιμές, άμεσα και έμμεσα ΚΑΘΕ μέρα. Αυτή είναι δουλειά τους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών