Η αποχώρηση του ΔΝΤ θα είναι λάθος και εν πάσει περιπτώσει θα είναι για μέρος του ποσού που έχει δανείσει την Ελλάδα περίπου 10-11 δισεκ. στο σύνολο των 21,3 δισκ.
Η λύση για το χρέος μετεξελίσσεται σε φιάσκο καθώς το ετήσιο όφελος ακόμη και κάτω από το ευνοϊκότερο σενάριο δεν ξεπερνάει το 1,8 δισεκ. ευρώ.
Επίσης αν αποφασιστεί η αποπληρωμή μέρους των δανείων του ΔΝΤ (ή τα διακρατικά δάνεια) ο ESM μάλλον δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει πάνω από 10 με 11 δισεκ. στο ΔΝΤ από τα 21,3 δισεκ. που οφείλει ακόμη η Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όμως μπορεί για επικοινωνιακούς λόγους να αναφέρεται ότι η αποπληρωμή μέρους των δανείων του ΔΝΤ είναι σωστή μεταξύ άλλων και γιατί τα επιτόκια του δανείου του ΔΝΤ είναι υψηλότερα, στρατηγικά όμως είναι λάθος καθώς το ΔΝΤ είναι ο μόνος φορέας που επέμεινε και θα επιμείνει και στο μέλλον για την επόμενη αναδιάρθρωση χρέους που θα χρειαστεί η Ελλάδα καθώς η τρέχουσα λύση που προκρίνεται είναι ευτελούς αξίας.
Η αποχώρηση του ΔΝΤ θα είναι λάθος και εν πάσει περιπτώσει θα είναι για μέρος του ποσού που έχει δανείσει την Ελλάδα περίπου 10-11 δισεκ. στο σύνολο των 21,3 δισκ.
Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι ενώ είχε σχεδιαστεί το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο τρίτο πρόγραμμα με 8 -9 δισεκ. τελικώς δεν θα συμμετάσχει.
Η μετριότητα
Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους η ανικανότητα του ελληνικού κράτους οδήγησε σε απώλεια 40 δισεκ. από τα κεφάλαια που είχαν επενδυθεί στις τράπεζες το 2013
Με αυτό το όφελος από την διαχείριση του χρέους των έως 1,8 δισεκ. αντιστοιχούν σε 22 χρόνια κάλυψης αυτής της ζημίας.
Το παράδειγμα αυτό δεν είναι συγκρίσιμο καθώς η ζημία είναι καταγεγραμμένη και η μείωση των τοκοχρεολυσίων σε ετήσια βάση δεν συμψηφίζει αυτή την ζημία.
Η Ελλάδα ακολουθώντας μια στρατηγική μετριότητας εγκατέλειψε πολύ νωρίς την πραγματική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που είναι το haircut που θα εκτίνασσε τις προοπτικές της χώρας και συμβιβαζόμενη με μια λύση μετριότητας που δεν αναδιαρθρώνει το χρέος αλλά παρέχει κάποιες διευκολύνσεις στην εξυπηρέτηση του αρχίζει να σχηματοποιείται το μοντέλο – σχέδιο για το ελληνικό χρέος.
Ο βασικός σχεδιασμός δεν είναι μια μακρά περίοδος επιμήκυνσης που θα αποφασιστεί τέλη του 2018 ή αρχές του 2019.
Ο βασικός στόχος είναι μια 5ετής ή 7ετής επιμήκυνση, ενώ έχουν αποκλειστεί τα 17 χρόνια.
Η 5ετής ή 7ετής επιμήκυνση θα πρέπει να θεωρείται το βασικό σενάριο και με πιθανότερο σενάριο τα 5 χρόνια επιμήκυνση.
Η Ελλάδα έλαβε μεταξύ 2010 και 2012 από τα δύο προγράμματα 130,9 δισεκ. με διάρκεια 31,14 χρόνια και λήξη το 2054 και 52,9 δισεκ. από διακρατικά δάνεια.
Στα δύο πρώτα προγράμματα συμμετείχε και το ΔΝΤ με 20,1 και 11,7 δισεκ. ευρώ, το ποσό που έχει απομείνει να πληρώσει η Ελλάδα στο ΔΝΤ είναι 21,3 δισεκ.
Το 2015 εγκρίθηκε το τρίτο πρόγραμμα των 86 δισεκ. με διάρκεια 32,3 χρόνια και λήξη το 2059.
Στο θετικό σενάριο θα μπορούσε να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής έως το 2064 με 2066 το μέγιστο για το τρίτο πρόγραμμα και έως το 2059 με 2061 για τα δύο πρώτα προγράμματα.
Επίσης όπως φαίνεται τα δάνεια του ΔΝΤ και τα διακρατικά δάνεια των 52,9 δισεκ. δεν θα επιμηκυνθούν αλλά μόνο του EFSF και του ESM.
Μείωση επιτοκίων στα ελληνικά προγράμματα είναι απίθανη.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα στο τελευταίο πρόγραμμα των 86 δισεκ. το επιτόκιο είναι περίπου στο 1% όταν π.χ. ο ESM δανείζεται στα 30 χρόνια δηλαδή ομόλογο λήξης το 2045 στο 1,628% και στα 40 χρόνια στο 1,86%.
Άρα μείωση επιτοκίων δεν μπορεί να υπάρξει.
Μπορεί να υπάρξει μια μακροπρόθεσμη προοπτική στα επιτόκια ώστε να μην επηρεάζονται από τυχόν αυξήσεις και αν υπάρχει σχέδιο να εξοφληθούν δάνεια νωρίτερα;
Στο θέμα των επιτοκίων δεν μπορεί να υπάρξουν πολλές αλλαγές και σίγουρα δεν μπορούν να υπάρξουν στο βραχυπρόθεσμο σκέλος.
Θυμίζουμε ότι ανακοινώθηκαν 3 σκέλη, βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο.
Ωστόσο θα μπορούσε να υπάρξει ένα σχέδιο σταθερών επιτοκίων για περιόδους.
Για την πρόωρη εξόφληση θα μπορούσε να εξεταστεί π.χ. για τα διακρατικά δάνεια τα 52,9 δισεκ. για τα δάνεια που δεύτερου προγράμματος και όπως ανέφερε και ο ESM για μέρος των 21,3 δισεκ. του ΔΝΤ.
Ωστόσο για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχει διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές σενάριο που θα εξεταστεί από τις αρχές ή μέσα του 2017, όχι το 2016.
Χρήση των κερδών που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες καθώς και παράταση ορισμένων τοκοχρεολυτικών δόσεων είναι πιθανό να τεθούν στην διαπραγμάτευση αλλά από το 2018 και μετά.
Μείωση country risk και δίκαιες τιμές των ελληνικών ομολόγων
Σε ένα θετικό σενάριο για την Ελλάδα το 10ετές θα μπορούσε να εμφανίζει απόδοση 5,5% που σημαίνει τιμή 86 μονάδες βάσης και το ετήσιο περίπου 3,9% με 3,5% που σημαίνει 99 με 100 μονάδες βάσης.
Στην Ελλάδα θυμίζουμε ότι το ετήσιο ομόλογο λήξης 2017 έφθασε στο 59% είχε υποχωρήσει έως το 5,42% πριν εβδομάδες, για να διαμορφωθεί εσχάτως στο 8,25% σε απόδοση αγοράς και 7% απόδοση πώλησης.
Το ρίσκο χώρας όπως μεταφράζεται στις τιμές των ομολόγων και στα CDS θα αποκλιμακωθεί αλλά η αποκλιμάκωση θα κορυφωθεί μόνο με την ποσοτική χαλάρωση περί τον Ιούνιο – Ιούλιο του 2016.
www.bankingnews.gr
Επίσης αν αποφασιστεί η αποπληρωμή μέρους των δανείων του ΔΝΤ (ή τα διακρατικά δάνεια) ο ESM μάλλον δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει πάνω από 10 με 11 δισεκ. στο ΔΝΤ από τα 21,3 δισεκ. που οφείλει ακόμη η Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όμως μπορεί για επικοινωνιακούς λόγους να αναφέρεται ότι η αποπληρωμή μέρους των δανείων του ΔΝΤ είναι σωστή μεταξύ άλλων και γιατί τα επιτόκια του δανείου του ΔΝΤ είναι υψηλότερα, στρατηγικά όμως είναι λάθος καθώς το ΔΝΤ είναι ο μόνος φορέας που επέμεινε και θα επιμείνει και στο μέλλον για την επόμενη αναδιάρθρωση χρέους που θα χρειαστεί η Ελλάδα καθώς η τρέχουσα λύση που προκρίνεται είναι ευτελούς αξίας.
Η αποχώρηση του ΔΝΤ θα είναι λάθος και εν πάσει περιπτώσει θα είναι για μέρος του ποσού που έχει δανείσει την Ελλάδα περίπου 10-11 δισεκ. στο σύνολο των 21,3 δισκ.
Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι ενώ είχε σχεδιαστεί το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο τρίτο πρόγραμμα με 8 -9 δισεκ. τελικώς δεν θα συμμετάσχει.
Η μετριότητα
Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους η ανικανότητα του ελληνικού κράτους οδήγησε σε απώλεια 40 δισεκ. από τα κεφάλαια που είχαν επενδυθεί στις τράπεζες το 2013
Με αυτό το όφελος από την διαχείριση του χρέους των έως 1,8 δισεκ. αντιστοιχούν σε 22 χρόνια κάλυψης αυτής της ζημίας.
Το παράδειγμα αυτό δεν είναι συγκρίσιμο καθώς η ζημία είναι καταγεγραμμένη και η μείωση των τοκοχρεολυσίων σε ετήσια βάση δεν συμψηφίζει αυτή την ζημία.
Η Ελλάδα ακολουθώντας μια στρατηγική μετριότητας εγκατέλειψε πολύ νωρίς την πραγματική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που είναι το haircut που θα εκτίνασσε τις προοπτικές της χώρας και συμβιβαζόμενη με μια λύση μετριότητας που δεν αναδιαρθρώνει το χρέος αλλά παρέχει κάποιες διευκολύνσεις στην εξυπηρέτηση του αρχίζει να σχηματοποιείται το μοντέλο – σχέδιο για το ελληνικό χρέος.
Ο βασικός σχεδιασμός δεν είναι μια μακρά περίοδος επιμήκυνσης που θα αποφασιστεί τέλη του 2018 ή αρχές του 2019.
Ο βασικός στόχος είναι μια 5ετής ή 7ετής επιμήκυνση, ενώ έχουν αποκλειστεί τα 17 χρόνια.
Η 5ετής ή 7ετής επιμήκυνση θα πρέπει να θεωρείται το βασικό σενάριο και με πιθανότερο σενάριο τα 5 χρόνια επιμήκυνση.
Η Ελλάδα έλαβε μεταξύ 2010 και 2012 από τα δύο προγράμματα 130,9 δισεκ. με διάρκεια 31,14 χρόνια και λήξη το 2054 και 52,9 δισεκ. από διακρατικά δάνεια.
Στα δύο πρώτα προγράμματα συμμετείχε και το ΔΝΤ με 20,1 και 11,7 δισεκ. ευρώ, το ποσό που έχει απομείνει να πληρώσει η Ελλάδα στο ΔΝΤ είναι 21,3 δισεκ.
Το 2015 εγκρίθηκε το τρίτο πρόγραμμα των 86 δισεκ. με διάρκεια 32,3 χρόνια και λήξη το 2059.
Στο θετικό σενάριο θα μπορούσε να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής έως το 2064 με 2066 το μέγιστο για το τρίτο πρόγραμμα και έως το 2059 με 2061 για τα δύο πρώτα προγράμματα.
Επίσης όπως φαίνεται τα δάνεια του ΔΝΤ και τα διακρατικά δάνεια των 52,9 δισεκ. δεν θα επιμηκυνθούν αλλά μόνο του EFSF και του ESM.
Μείωση επιτοκίων στα ελληνικά προγράμματα είναι απίθανη.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα στο τελευταίο πρόγραμμα των 86 δισεκ. το επιτόκιο είναι περίπου στο 1% όταν π.χ. ο ESM δανείζεται στα 30 χρόνια δηλαδή ομόλογο λήξης το 2045 στο 1,628% και στα 40 χρόνια στο 1,86%.
Άρα μείωση επιτοκίων δεν μπορεί να υπάρξει.
Μπορεί να υπάρξει μια μακροπρόθεσμη προοπτική στα επιτόκια ώστε να μην επηρεάζονται από τυχόν αυξήσεις και αν υπάρχει σχέδιο να εξοφληθούν δάνεια νωρίτερα;
Στο θέμα των επιτοκίων δεν μπορεί να υπάρξουν πολλές αλλαγές και σίγουρα δεν μπορούν να υπάρξουν στο βραχυπρόθεσμο σκέλος.
Θυμίζουμε ότι ανακοινώθηκαν 3 σκέλη, βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο.
Ωστόσο θα μπορούσε να υπάρξει ένα σχέδιο σταθερών επιτοκίων για περιόδους.
Για την πρόωρη εξόφληση θα μπορούσε να εξεταστεί π.χ. για τα διακρατικά δάνεια τα 52,9 δισεκ. για τα δάνεια που δεύτερου προγράμματος και όπως ανέφερε και ο ESM για μέρος των 21,3 δισεκ. του ΔΝΤ.
Ωστόσο για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχει διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές σενάριο που θα εξεταστεί από τις αρχές ή μέσα του 2017, όχι το 2016.
Χρήση των κερδών που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες καθώς και παράταση ορισμένων τοκοχρεολυτικών δόσεων είναι πιθανό να τεθούν στην διαπραγμάτευση αλλά από το 2018 και μετά.
Μείωση country risk και δίκαιες τιμές των ελληνικών ομολόγων
Σε ένα θετικό σενάριο για την Ελλάδα το 10ετές θα μπορούσε να εμφανίζει απόδοση 5,5% που σημαίνει τιμή 86 μονάδες βάσης και το ετήσιο περίπου 3,9% με 3,5% που σημαίνει 99 με 100 μονάδες βάσης.
Στην Ελλάδα θυμίζουμε ότι το ετήσιο ομόλογο λήξης 2017 έφθασε στο 59% είχε υποχωρήσει έως το 5,42% πριν εβδομάδες, για να διαμορφωθεί εσχάτως στο 8,25% σε απόδοση αγοράς και 7% απόδοση πώλησης.
Το ρίσκο χώρας όπως μεταφράζεται στις τιμές των ομολόγων και στα CDS θα αποκλιμακωθεί αλλά η αποκλιμάκωση θα κορυφωθεί μόνο με την ποσοτική χαλάρωση περί τον Ιούνιο – Ιούλιο του 2016.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών