γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Κλυδωνίζεται το κοινό μέτωπο των τραπεζιτών μετά την αλλαγή πλεύσης του διευθύνοντος συμβούλου της Eurobank κ Ν Νανόπουλου να ζητήσει διάλογο με την ΟΤΟΕ ενώ η διοίκηση Αράπογλου στην Εθνική για το ίδιο θέμα κράτησε μια άτεγκτη στάση.
Από την εξέλιξη αυτή εκθέτουν τον Αράπογλου ίσως εξυπηρετώντας και αλλότριους σκοπούς όπως π.χ. να επισπευστεί η έξοδος Αράπογλου από την Εθνική.
Συν τοις άλλοις έρχεται στην επιφάνεια η παρασκηνιακή κόντρα Eurobank με την Εθνική που έχει τις ρίζες της την περίοδο των μεγάλων μετακινήσεων καταθέσεων από το σύστημα προς την Εθνική τράπεζα.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι τραπεζίτες ακολουθούν διαφορετική στάση και οι ιδιώτες τραπεζίτες στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν την κυβέρνηση σπάνε τους «κώδικες επικοινωνίας» που είχαν σε κλαδικό επίπεδο.
Οι τραπεζίτες των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών λαμβάνουν πρωτοβουλίες φίλα προσκείμενες με την πολιτική της κυβέρνησης.
Αρχικά ο Μιχάλης Σάλλας της Πειραιώς με την πολιτική μείωσης των επιτοκίων στις κάρτες και εν συνεχεία ο Ν Νανόπουλος της Eurobank με την επιστολή που έστειλε στην ΟΤΟΕ ζητώντας διάλογο για τις συλλογικές συμβάσεις αποδεικνύουν ότι θέλουν καλές σχέσεις με την κυβέρνηση.
Παράλληλα διαφαίνεται ότι οι κινήσεις αυτές εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλέγμα εξουσίας στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται.
Οι κρατικοί τραπεζίτες εμφανίζονται πιο παραγκωνισμένοι καθώς ο χρόνος πιθανής αντικατάστασης τους κυλάει αντίστροφα.
Είναι προφανές ότι Eurobank και Πειραιώς επιδιώκουν να διαδραματίσουν ένα πιο αναβαθμισμένο ρόλο σε ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο μετεξελίσσεται αλλά και στις οικονομικοκοινωνικές ισορροπίες που διαμορφώνονται.
Οι κρατικές τράπεζες εν ευθέτω χρόνο θα ακολουθήσουν την γραμμή της κυβέρνησης με τις νέες διοικήσεις ωστόσο οι διοικήσεις των ιδιωτικών τραπεζών σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την χρονική ευκαιρία , υλοποιώντας κινήσεις καλής θέλησης προς την κυβέρνηση.
Το παρασκήνιο της διάσπασης
Ιστορικά οι τραπεζίτες εμφανίζονταν με μια ενιαία στάση σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχόλησαν τον κλάδο.
Υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις π.χ. με το ασφαλιστικό ωστόσο τελικά όλοι ακολούθησαν κοινή στάση.
Όμως μετά τις εκλογές και την αλλαγή της κυβέρνησης και εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης , οι τραπεζίτες αρχίζουν να υιοθετούν πιο αυτόνομες πολιτικές με βάση τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα.
Σε αυτό το κλίμα έχει συμβάλλει και το γεγονός ότι οι διοικήσεις των κρατικών τραπεζών δεν έχουν αλλάξει. Πιθανόν να υπάρξουν αλλαγές στις γενικές συνελεύσεις που θα πραγματοποιηθούν σε διάστημα 5 με 6 μηνών.
Όμως οι διοικήσεις των κρατικών τραπεζών έχουν σε κάποιο μεγάλο βαθμό «δεμένα χέρια» καθώς είναι προφανές ότι ο χρόνος της διοίκησης τους κυλάει αντίστροφα. Οι διοικητές των κρατικών τραπεζών βρίσκονται υπό μια ιδιότυπη ομηρία.
Αντιθέτως οι τραπεζίτες των ιδιωτικών τραπεζών έχουν ευχέρεια κινήσεων και χρησιμοποιούν όλα τους τα διαπραγματευτικά χαρτιά ώστε να κερδίσουν στην μάχη συμφερόντων που μαίνεται.
Ο Τ. Αράπογλου ο διοικητής της Εθνικής τράπεζας κράτησε μια στάση όσον αφορά τα εργασιακά η οποία ήταν η πάγια θέση όλων των τραπεζών.
Συγκρατήστε τα έξοδα και τις δαπάνες ήταν η βασική γραμμή.
Εκ των βασικών υποστηρικτών αυτής της γραμμής ήταν ο Ν. Νανόπουλος ο επικεφαλής της Eurobank.
Όμως ξαφνικά η διοίκηση της Eurobank έσπασε την άτυπη συμφωνία μεταξύ των τραπεζιτών και υιοθετώντας μια ελαστική στάση ζητά διαπραγματεύσεις με την ΟΤΟΕ η οποία εξέρχεται ενδυναμωμένη.
Είναι γεγονός ότι η ΟΤΟΕ σε αυτή την μάχη συμφερόντων θα ισχυροποιηθεί καθώς η κυβέρνηση επιθυμεί να μην έχει ανοικτά μέτωπα , ψάχνει κοινωνικές συμμαχίες ώστε να υλοποιήσει το πρόγραμμα της.
Οι τραπεζίτες λοιπόν των ιδιωτικών τραπεζών αφενός σπεύδουν να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας με την ΟΤΟΕ και να δείξουν «καλή διαγωγή» στην κυβέρνηση, αφετέρου σπάνε τον κοινό μέτωπο καθώς πλέον τα συμφέροντα των τραπεζών δεν συμπίπτουν.
Συν τοις άλλοις έρχεται στην επιφάνεια η παρασκηνιακή κόντρα Eurobank με την Εθνική που έχει τις ρίζες της την περίοδο των μεγάλων μετακινήσεων καταθέσεων από το σύστημα προς την Εθνική τράπεζα.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι τραπεζίτες ακολουθούν διαφορετική στάση και οι ιδιώτες τραπεζίτες στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν την κυβέρνηση σπάνε τους «κώδικες επικοινωνίας» που είχαν σε κλαδικό επίπεδο.
Οι τραπεζίτες των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών λαμβάνουν πρωτοβουλίες φίλα προσκείμενες με την πολιτική της κυβέρνησης.
Αρχικά ο Μιχάλης Σάλλας της Πειραιώς με την πολιτική μείωσης των επιτοκίων στις κάρτες και εν συνεχεία ο Ν Νανόπουλος της Eurobank με την επιστολή που έστειλε στην ΟΤΟΕ ζητώντας διάλογο για τις συλλογικές συμβάσεις αποδεικνύουν ότι θέλουν καλές σχέσεις με την κυβέρνηση.
Παράλληλα διαφαίνεται ότι οι κινήσεις αυτές εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλέγμα εξουσίας στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται.
Οι κρατικοί τραπεζίτες εμφανίζονται πιο παραγκωνισμένοι καθώς ο χρόνος πιθανής αντικατάστασης τους κυλάει αντίστροφα.
Είναι προφανές ότι Eurobank και Πειραιώς επιδιώκουν να διαδραματίσουν ένα πιο αναβαθμισμένο ρόλο σε ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο μετεξελίσσεται αλλά και στις οικονομικοκοινωνικές ισορροπίες που διαμορφώνονται.
Οι κρατικές τράπεζες εν ευθέτω χρόνο θα ακολουθήσουν την γραμμή της κυβέρνησης με τις νέες διοικήσεις ωστόσο οι διοικήσεις των ιδιωτικών τραπεζών σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την χρονική ευκαιρία , υλοποιώντας κινήσεις καλής θέλησης προς την κυβέρνηση.
Το παρασκήνιο της διάσπασης
Ιστορικά οι τραπεζίτες εμφανίζονταν με μια ενιαία στάση σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχόλησαν τον κλάδο.
Υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις π.χ. με το ασφαλιστικό ωστόσο τελικά όλοι ακολούθησαν κοινή στάση.
Όμως μετά τις εκλογές και την αλλαγή της κυβέρνησης και εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης , οι τραπεζίτες αρχίζουν να υιοθετούν πιο αυτόνομες πολιτικές με βάση τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα.
Σε αυτό το κλίμα έχει συμβάλλει και το γεγονός ότι οι διοικήσεις των κρατικών τραπεζών δεν έχουν αλλάξει. Πιθανόν να υπάρξουν αλλαγές στις γενικές συνελεύσεις που θα πραγματοποιηθούν σε διάστημα 5 με 6 μηνών.
Όμως οι διοικήσεις των κρατικών τραπεζών έχουν σε κάποιο μεγάλο βαθμό «δεμένα χέρια» καθώς είναι προφανές ότι ο χρόνος της διοίκησης τους κυλάει αντίστροφα. Οι διοικητές των κρατικών τραπεζών βρίσκονται υπό μια ιδιότυπη ομηρία.
Αντιθέτως οι τραπεζίτες των ιδιωτικών τραπεζών έχουν ευχέρεια κινήσεων και χρησιμοποιούν όλα τους τα διαπραγματευτικά χαρτιά ώστε να κερδίσουν στην μάχη συμφερόντων που μαίνεται.
Ο Τ. Αράπογλου ο διοικητής της Εθνικής τράπεζας κράτησε μια στάση όσον αφορά τα εργασιακά η οποία ήταν η πάγια θέση όλων των τραπεζών.
Συγκρατήστε τα έξοδα και τις δαπάνες ήταν η βασική γραμμή.
Εκ των βασικών υποστηρικτών αυτής της γραμμής ήταν ο Ν. Νανόπουλος ο επικεφαλής της Eurobank.
Όμως ξαφνικά η διοίκηση της Eurobank έσπασε την άτυπη συμφωνία μεταξύ των τραπεζιτών και υιοθετώντας μια ελαστική στάση ζητά διαπραγματεύσεις με την ΟΤΟΕ η οποία εξέρχεται ενδυναμωμένη.
Είναι γεγονός ότι η ΟΤΟΕ σε αυτή την μάχη συμφερόντων θα ισχυροποιηθεί καθώς η κυβέρνηση επιθυμεί να μην έχει ανοικτά μέτωπα , ψάχνει κοινωνικές συμμαχίες ώστε να υλοποιήσει το πρόγραμμα της.
Οι τραπεζίτες λοιπόν των ιδιωτικών τραπεζών αφενός σπεύδουν να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας με την ΟΤΟΕ και να δείξουν «καλή διαγωγή» στην κυβέρνηση, αφετέρου σπάνε τον κοινό μέτωπο καθώς πλέον τα συμφέροντα των τραπεζών δεν συμπίπτουν.
Σχόλια αναγνωστών