Ο ρόλος των τραπεζών υποχωρεί στο πέρασμά της κρίσης αναφέρουν σε δημοσίευμα οι FT…
Οι τράπεζες φαίνεται ότι είναι το μεγαλύτερο μακροχρόνιο θύμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αναφέρουν σε ανάλυση τους οι Financial Times.
Σε διάφορα μέρη του πλανήτη και για διαφορετικούς λόγους αυτό φαίνεται να συμβαίνει.
Σε επίπεδο λιανικής τραπεζικής, έχει ήδη καταγραφεί το πλήγμα.
Λόγω της δημόσιας δυσπιστίας για τις συμβατικές τράπεζες, νεοσύστατες επιχειρήσεις έχουν σφετεριστεί παραδοσιακούς τραπεζικούς ρόλους σε πολλούς τομείς όπως ξένο συνάλλαγμα έως και άντληση κεφαλαίων για τις επιχειρήσεις.
Στην Αφρική, οι υπηρεσίες πληρωμών ξεπέρασαν ακόμα και τον δυτικό κόσμο εισάγοντας τρόπους που αποκλείουν την τράπεζα ως ενδιάμεσο.
Η ίδια εικόνα επικρατεί και σε επίπεδο των μεγάλων επιχειρήσεων, και αυτό συμβαίνει παγκοσμίως.
Οι εταιρείες πλέον αναζητούν χρηματοδότηση από τις αγορές ομολόγων, μειώνοντας την εξάρτηση τους από τον άμεσο τραπεζικό δανεισμό.
Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας της Standard & Poors που εκτιμά ότι θα αυξηθούν κατά 55% τα επόμενα πέντε χρόνια στα 18,6 τρισεκ δολάρια τα εταιρικά ομόλογα.
Τραπεζικά δάνεια αρχίζουν να μειώνονται.
Τα επόμενα 5 χρόνια τα εταιρικά δάνεια θα αυξηθούν κατά 39% στα 53,9 τρισεκ δολάρια.
Στις ΗΠΑ, το μερίδιο των χρεογράφων στο συνολικό εταιρικό χρέος είχε ανέβει από 36% το έτος κρίσης του 2008 σε 50% το 2013.
Στην ευρωζώνη, η αγορά κεφαλαίων είναι πολύ λιγότερο ανεπτυγμένη από ότι στις ΗΠΑ και οι τράπεζες διατηρούν ένα μερίδιο 61% στην χρηματοδότηση των επιχειρήσεων.
Ωστόσο και στην ευρωζώνη μειώνεται ο τραπεζικός δανεισμός καθώς το 2008 τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις αντιστοιχούσαν στο 69% των χρηματοδοτήσεων.
Τα ομολογιακά δάνεια θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 10% με 15%.
Ενώ οι τράπεζες παραμένουν υπό πίεση λόγω της αναγκαιότητας για ενίσχυση των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας, η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ζήτηση ομολογιακών δανείων.
Αυτός είναι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπαθεί να προωθήσει την ανάπτυξη της τιτλοποίησης στην ευρωζώνη και ίσως για τον λόγο αυτό πετύχει.
Στην Κίνα, όπου οι αγορές κεφαλαίου αντιστοιχούν μόνο στο 6% του εταιρικού χρέους, (πριν 5 χρόνια ήταν στο 4%) η κυβέρνηση θέλει οι κρατικές επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν τις αγορές χρέους.
Πέρα από την Κίνα και οι αναδυόμενες αγορές σε όλο τον κόσμο θέλουν να ενισχύσουν τις αγορές χρέους μέσω της έκδοσης ομολογιακών εκδόσεων σε τοπικό νόμισμα.
Αυτό μειώνει τον κίνδυνο ότι οι έντονες υποτιμήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε default για τις επιχειρήσεις που δανείστηκαν σε δολάρια, όπως συνέβη στη δεκαετία του 1990.
Η Standard and Poor’s επισημαίνει επίσης ότι η τάση είναι η μείωση της εξάρτησή από τις τράπεζες για μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση.
Η ζήτηση από τους επενδυτές για τα ομολογιακά θα βαίνει αυξανόμενη.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία - κάτω από την πίεση των ρυθμιστικών αρχών βρίσκουν τρόπους για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους - θέλουν εναλλακτικές επενδυτικές επιλογές που θα μπορούν να τους προσφέρουν μια αξιοπρεπή απόδοση.
Θα αναζητήσουν υψηλότερο εταιρικό χρέος…ύψιστης ποιότητας. Είναι αυτές οι εξελίξεις υγιείς;
Σε ένα πρώτο επίπεδο, τα οφέλη από τη μετάβαση από την εξάρτηση των επιχειρήσεων από το τραπεζικό μοντέλο, στις αγορές κεφαλαίου είναι προφανείς.
Οι πιο αδύναμες οικονομίες εξαρτώνται από τις τράπεζες, άρα η διαφοροποίηση θα έχει ενδιαφέρον.
Όμως υπάρχουν και μειονεκτήματα.
Οι αγορές μπορεί να λειτουργούν με περισσότερο ορθολογισμό από ό, τι οι τα στελέχη των τραπεζών, αλλά έχουν επίσης την τάση των υπερβάσεων, πριν οριοθετήσουν την δίκαιη τιμή.
Επιπλέον, υπάρχει το ερώτημα οι τράπεζες τι θα βρουν να κάνουν με τον ελεύθερο χρόνο τους;
Ο δυτικός κόσμος έχει περάσει μια μακρά διαδρομή χρηματοπιστωτικών κρίσεων που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό με τα επακόλουθα των τραπεζών που χάνουν επιχειρηματικές δραστηριότητες λόγω των αγορών κεφαλαίου.
Για παράδειγμα, η ανάπτυξη της αγοράς εταιρικών ομολόγων οι τράπεζες προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν με βραχυπρόθεσμα δάνεια προς μεγάλες επιχειρήσεις.
www.bankingnews.gr
Σε διάφορα μέρη του πλανήτη και για διαφορετικούς λόγους αυτό φαίνεται να συμβαίνει.
Σε επίπεδο λιανικής τραπεζικής, έχει ήδη καταγραφεί το πλήγμα.
Λόγω της δημόσιας δυσπιστίας για τις συμβατικές τράπεζες, νεοσύστατες επιχειρήσεις έχουν σφετεριστεί παραδοσιακούς τραπεζικούς ρόλους σε πολλούς τομείς όπως ξένο συνάλλαγμα έως και άντληση κεφαλαίων για τις επιχειρήσεις.
Στην Αφρική, οι υπηρεσίες πληρωμών ξεπέρασαν ακόμα και τον δυτικό κόσμο εισάγοντας τρόπους που αποκλείουν την τράπεζα ως ενδιάμεσο.
Η ίδια εικόνα επικρατεί και σε επίπεδο των μεγάλων επιχειρήσεων, και αυτό συμβαίνει παγκοσμίως.
Οι εταιρείες πλέον αναζητούν χρηματοδότηση από τις αγορές ομολόγων, μειώνοντας την εξάρτηση τους από τον άμεσο τραπεζικό δανεισμό.
Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας της Standard & Poors που εκτιμά ότι θα αυξηθούν κατά 55% τα επόμενα πέντε χρόνια στα 18,6 τρισεκ δολάρια τα εταιρικά ομόλογα.
Τραπεζικά δάνεια αρχίζουν να μειώνονται.
Τα επόμενα 5 χρόνια τα εταιρικά δάνεια θα αυξηθούν κατά 39% στα 53,9 τρισεκ δολάρια.
Στις ΗΠΑ, το μερίδιο των χρεογράφων στο συνολικό εταιρικό χρέος είχε ανέβει από 36% το έτος κρίσης του 2008 σε 50% το 2013.
Στην ευρωζώνη, η αγορά κεφαλαίων είναι πολύ λιγότερο ανεπτυγμένη από ότι στις ΗΠΑ και οι τράπεζες διατηρούν ένα μερίδιο 61% στην χρηματοδότηση των επιχειρήσεων.
Ωστόσο και στην ευρωζώνη μειώνεται ο τραπεζικός δανεισμός καθώς το 2008 τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις αντιστοιχούσαν στο 69% των χρηματοδοτήσεων.
Τα ομολογιακά δάνεια θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 10% με 15%.
Ενώ οι τράπεζες παραμένουν υπό πίεση λόγω της αναγκαιότητας για ενίσχυση των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας, η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ζήτηση ομολογιακών δανείων.
Αυτός είναι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπαθεί να προωθήσει την ανάπτυξη της τιτλοποίησης στην ευρωζώνη και ίσως για τον λόγο αυτό πετύχει.
Στην Κίνα, όπου οι αγορές κεφαλαίου αντιστοιχούν μόνο στο 6% του εταιρικού χρέους, (πριν 5 χρόνια ήταν στο 4%) η κυβέρνηση θέλει οι κρατικές επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν τις αγορές χρέους.
Πέρα από την Κίνα και οι αναδυόμενες αγορές σε όλο τον κόσμο θέλουν να ενισχύσουν τις αγορές χρέους μέσω της έκδοσης ομολογιακών εκδόσεων σε τοπικό νόμισμα.
Αυτό μειώνει τον κίνδυνο ότι οι έντονες υποτιμήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε default για τις επιχειρήσεις που δανείστηκαν σε δολάρια, όπως συνέβη στη δεκαετία του 1990.
Η Standard and Poor’s επισημαίνει επίσης ότι η τάση είναι η μείωση της εξάρτησή από τις τράπεζες για μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση.
Η ζήτηση από τους επενδυτές για τα ομολογιακά θα βαίνει αυξανόμενη.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία - κάτω από την πίεση των ρυθμιστικών αρχών βρίσκουν τρόπους για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους - θέλουν εναλλακτικές επενδυτικές επιλογές που θα μπορούν να τους προσφέρουν μια αξιοπρεπή απόδοση.
Θα αναζητήσουν υψηλότερο εταιρικό χρέος…ύψιστης ποιότητας. Είναι αυτές οι εξελίξεις υγιείς;
Σε ένα πρώτο επίπεδο, τα οφέλη από τη μετάβαση από την εξάρτηση των επιχειρήσεων από το τραπεζικό μοντέλο, στις αγορές κεφαλαίου είναι προφανείς.
Οι πιο αδύναμες οικονομίες εξαρτώνται από τις τράπεζες, άρα η διαφοροποίηση θα έχει ενδιαφέρον.
Όμως υπάρχουν και μειονεκτήματα.
Οι αγορές μπορεί να λειτουργούν με περισσότερο ορθολογισμό από ό, τι οι τα στελέχη των τραπεζών, αλλά έχουν επίσης την τάση των υπερβάσεων, πριν οριοθετήσουν την δίκαιη τιμή.
Επιπλέον, υπάρχει το ερώτημα οι τράπεζες τι θα βρουν να κάνουν με τον ελεύθερο χρόνο τους;
Ο δυτικός κόσμος έχει περάσει μια μακρά διαδρομή χρηματοπιστωτικών κρίσεων που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό με τα επακόλουθα των τραπεζών που χάνουν επιχειρηματικές δραστηριότητες λόγω των αγορών κεφαλαίου.
Για παράδειγμα, η ανάπτυξη της αγοράς εταιρικών ομολόγων οι τράπεζες προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν με βραχυπρόθεσμα δάνεια προς μεγάλες επιχειρήσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών