γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Ο τραπεζικός κλάδος, δεν είναι κρατικός πλούτος αλλά κοινωνικό αγαθό που πρέπει να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια....
Όσο αυξάνεται το πολιτικό ρίσκο στην Ελλάδα, τόσο θα αυξάνονται και οι ασύμμετρες επιθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, που λόγω της ανακεφαλαιοποίησης τους θα αποτελέσουν αντικείμενο πολιτικής σύγκρουσης ενόψει εκλογών.
Αν και λανθασμένα αναφέρουμε την έννοια του πολιτικού κινδύνου, καθώς οι ευρωεκλογές θα καταδείξουν ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει και ότι οι κοινωνίες στρέφονται προς την ακροδεξιά και την αριστερά.
Τα κόμματα που εφάρμοσαν μνημόνια θα υποστούν εκλογική ήττα.
Το μήνυμα για την κυβερνώσα συμπαράταξη ΝΔ με ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ ηχηρό από τις ευρωεκλογές.
Όμως πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές είναι πολύ πιθανό, σχεδόν βέβαιο ότι ο τραπεζικός κλάδος είτε ιδεολογικά, είτε δογματικά θα βρεθεί στο στόχαστρο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αν και δεν πιστεύουμε την θεωρία της εθνικοποίησης που πολιτικά μονολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο ο τραπεζικός κλάδος άπαξ και είναι εξαρτημένος από κρατικά κεφάλαια θα βρεθεί στο επίκεντρο σφοδρής κριτικής.
Οι τράπεζες, όντας μέρος της συστημικής ευστάθειας, πρέπει να μένουν μακριά από κομματικές αντιπαραθέσεις αλλά δυστυχώς αυτό δεν θα συμβεί με αφορμή την ανακεφαλαιοποίηση, το σκάνδαλο του ΤΤ κ.α.
Στο πλαίσιο αυτό οι τραπεζίτες θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει ένας κώδικας αρχών που πρέπει να σεβαστούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης και ένα ηθικό κίνδυνο moral hazard που πρέπει να αποφύγουν τα πολιτικά κόμματα, ως προς τις τράπεζες.
Εθνικοποίηση ή ιδιωτικοποίηση;
Αποτελεί παγκόσμια τάση, ο τραπεζικός κλάδος να αποτελεί κοινωνικό αγαθό που λειτουργεί όμως με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η εθνικοποίηση θα ήταν καταστροφική για τις τράπεζες γιατί θα απομάκρυνε κακήν κακώς τους ξένους επενδυτές από το χρηματιστήριο.
Το ελληνικό χρηματιστήριο θα βυθιζόταν στα τάρταρα της μιζέριας και της καταστροφής.
Επίσης μέσω της ιδιωτικοποίησης το ΤΧΣ που επένδυσε 25 δισεκ. σε κεφάλαιο ή 39 δισεκ. μαζί με τα funding gap και το δημόσιο μέσω των προνομιούχων 4,4 δισεκ. υπάρχει αυξημένη πιθανότητα το κράτος να πάρει πίσω – ας δεχτούμε το σενάριο του ΔΝΤ – περίπου 15 με 16 δισεκ. ευρώ.
Με την εθνικοποίηση το ελληνικό κράτος θα χάσει 100% και τα 30 δισεκ. που επένδυσαν ΤΧΣ και δημόσιο.
Η κοινωνία δεν θα καρπωθεί την αξία των τραπεζών άρα επενδυτικά ο φορολογούμενος πολίτης με την εθνικοποίηση θα χάσει, θα καταστραφεί αυτό είναι 1000000000% βέβαιο.
Κρατικές ή ιδιωτικές διοικήσεις;
Η εθνικοποίηση σημαίνει αλλαγή διοικήσεων και αντικατάσταση τους από αριστερούς κατά προτίμηση τραπεζίτες.
Σκεφθείτε να έρθει το πολιτικό σύστημα και να ζητήσει από τον Γιάννη Κωστόπουλο της Alpha bank, τον Δημήτρη Μαντζούνη της Alpha bank, τον Μιχάλη Σάλλα της Πειραιώς ή τον Σταύρο Λεκκάκο ή Άνθιμο Θωμόπουλο της Πειραιώς να αποχωρήσουν για να αντικατασταθούν από ποιους;
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την 50 χρόνων εμπειρία του Κωστόπουλου;
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τις ικανότητες του Μαντζούνη ή τις ηγετικές τραπεζικές ικανότητες του Σάλλα ή τις τεχνοκρατικές γνώσεις των Λεκκάκου και Θωμόπουλου και τόσων άλλων στελεχών.
Το banking πέραν από πίστη και εμπιστοσύνη είναι κυρίως πρόσωπα, τα πρόσωπα που διοικούν, τα πρόσωπα που έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν τον κοινωνικό πλούτο τις καταθέσεις και να παράξουν νέο πλούτο μέσω των δανείων.
Ο κοινωνικός πλούτος οι καταθέσεις δεν αμφισβητήθηκε ποτέ στις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες αλλά αμφισβητείται εν μέρει λόγω της χρεοκοπίας της Ελλάδος και της αμφισβήτησης του τραπεζικού κλάδου.
Άρα στο ερώτημα κρατική ή ιδιωτική διοίκηση δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ιδιωτικές διοικήσεις οι δοκιμασμένες επί 10ετίες είναι μονόδρομος.
Κρατισμός ή λειτουργία των τραπεζών με ιδιωτικά κριτήρια;
Στην πορεία των 10ετιών δυστυχώς για τους θιασώτες του κρατισμού αποδείχθηκε ότι το κράτος ως τραπεζίτης και επιχειρηματίας απέτυχε παταγωδώς.
Η Αγροτική καταστράφηκε από το ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε ο Μηλιάκος να την διασώσει και με τον διορισμένο Πανταλάκη μπήκε η ταφόπλακα στην τράπεζα.
Επί ημερών του διορισμένου από το κράτος Πανταλάκη χρεοκόπησε η ΑΤΕ.
Επί κρατικού ελέγχου το ΤΤ τερατούργησε καθώς αποκαλύπτονται σκάνδαλα που προκαλούν θλίψη.
Το κράτος απέτυχε.
Αντιθέτως οι ιδιωτικές τράπεζες το διάστημα 2000 έως 2008 είχαν επιτύχει κέρδη 14-15 δισεκ. ευρώ τα οποία έχασαν αποκλειστικά γιατί το ελληνικό κράτος λόγω ομολόγων χρεοκόπησε και μαζί χρεοκόπησαν και οι τράπεζες.
Θα υποστηρίξουν ορισμένοι ότι οι τράπεζες δημιούργησαν 70 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Αλλά αν αξιολογηθεί πόσα ήταν τα προβληματικά δάνεια το 2008 και πόσα το 2014 εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η σωρευτική ύφεση 25% στην Ελλάδα ήταν η αιτία, η γενεσιουργός αιτία των προβληματικών δανείων.
Το κράτος μέτοχος ή ο ιδιώτης;
Στο ερώτημα αυτό οι απαντήσεις έχουν δοθεί πειστικά από την ιστορία.
Το κράτος, λειτουργώντας μη κερδοσκοπικά δεν στοχεύει στο κέρδος.
Τα δάνεια θα χορηγούνται με κριτήρια ελαστικά που θα παράγουν ζημίες και οι οποίες θα δαπανούν τα κεφάλαια.
Οι τράπεζες θα χρειάζονται νέα κεφάλαια και οι φορολογούμενοι θα καλούνται να διασώζουν τις κρατικές τράπεζες.
Ο φαύλος κύκλος της σκοτεινής περιόδου δεν θα σπάσει και η οικονομία δεν θα ορθοποδήσει.
Στις ιδιωτικές τράπεζες η διαδικασία παραγωγής κέρδους είναι αναπτυξιακή.
Γιατί;
Μια ιδιωτική τράπεζα θα προσπαθήσει με πολύ αυστηρά κριτήρια χορήγησης δανείων να χρηματοδοτήσει τις υγιείς επιχειρήσεις.
Οι υγιείς επιχειρήσεις θα επενδύσουν τα δάνεια και έτσι αυτοτροφοδοτείται η ανάπτυξης της ιδιωτικής οικονομίας η οποία μέσω των φόρων μετουσιώνεται και σε δημόσια οικονομία.
Ο ιδιώτης μέτοχος στοχεύοντας στο κέρδος θα επιδιώξει μέρισμα που σημαίνει θα απαιτήσει από τις διοικήσεις που ελέγχει ικανές και αποδοτικές επενδύσεις.
Αυτό σημαίνει θέσεις εργασίας σημαίνει ένταση κεφαλαίου, σημαίνει ανάπτυξη.
Δυστυχώς για τους κρατιστές οι ιδιώτες φέρνουν την ανάπτυξη.
Ένας ιδιώτης δεν φέρνει την ανάπτυξη (κατά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη) αλλά πάντα ένας κούκος στο τέλος είναι ο προπομπός για την Άνοιξη.
Ο ιδιώτης είναι ο πυρήνας της οικονομίας φιλελεύθερης ή αριστερής δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
www.bankingnews.gr
Αν και λανθασμένα αναφέρουμε την έννοια του πολιτικού κινδύνου, καθώς οι ευρωεκλογές θα καταδείξουν ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει και ότι οι κοινωνίες στρέφονται προς την ακροδεξιά και την αριστερά.
Τα κόμματα που εφάρμοσαν μνημόνια θα υποστούν εκλογική ήττα.
Το μήνυμα για την κυβερνώσα συμπαράταξη ΝΔ με ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ ηχηρό από τις ευρωεκλογές.
Όμως πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές είναι πολύ πιθανό, σχεδόν βέβαιο ότι ο τραπεζικός κλάδος είτε ιδεολογικά, είτε δογματικά θα βρεθεί στο στόχαστρο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αν και δεν πιστεύουμε την θεωρία της εθνικοποίησης που πολιτικά μονολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο ο τραπεζικός κλάδος άπαξ και είναι εξαρτημένος από κρατικά κεφάλαια θα βρεθεί στο επίκεντρο σφοδρής κριτικής.
Οι τράπεζες, όντας μέρος της συστημικής ευστάθειας, πρέπει να μένουν μακριά από κομματικές αντιπαραθέσεις αλλά δυστυχώς αυτό δεν θα συμβεί με αφορμή την ανακεφαλαιοποίηση, το σκάνδαλο του ΤΤ κ.α.
Στο πλαίσιο αυτό οι τραπεζίτες θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει ένας κώδικας αρχών που πρέπει να σεβαστούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης και ένα ηθικό κίνδυνο moral hazard που πρέπει να αποφύγουν τα πολιτικά κόμματα, ως προς τις τράπεζες.
Εθνικοποίηση ή ιδιωτικοποίηση;
Αποτελεί παγκόσμια τάση, ο τραπεζικός κλάδος να αποτελεί κοινωνικό αγαθό που λειτουργεί όμως με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η εθνικοποίηση θα ήταν καταστροφική για τις τράπεζες γιατί θα απομάκρυνε κακήν κακώς τους ξένους επενδυτές από το χρηματιστήριο.
Το ελληνικό χρηματιστήριο θα βυθιζόταν στα τάρταρα της μιζέριας και της καταστροφής.
Επίσης μέσω της ιδιωτικοποίησης το ΤΧΣ που επένδυσε 25 δισεκ. σε κεφάλαιο ή 39 δισεκ. μαζί με τα funding gap και το δημόσιο μέσω των προνομιούχων 4,4 δισεκ. υπάρχει αυξημένη πιθανότητα το κράτος να πάρει πίσω – ας δεχτούμε το σενάριο του ΔΝΤ – περίπου 15 με 16 δισεκ. ευρώ.
Με την εθνικοποίηση το ελληνικό κράτος θα χάσει 100% και τα 30 δισεκ. που επένδυσαν ΤΧΣ και δημόσιο.
Η κοινωνία δεν θα καρπωθεί την αξία των τραπεζών άρα επενδυτικά ο φορολογούμενος πολίτης με την εθνικοποίηση θα χάσει, θα καταστραφεί αυτό είναι 1000000000% βέβαιο.
Κρατικές ή ιδιωτικές διοικήσεις;
Η εθνικοποίηση σημαίνει αλλαγή διοικήσεων και αντικατάσταση τους από αριστερούς κατά προτίμηση τραπεζίτες.
Σκεφθείτε να έρθει το πολιτικό σύστημα και να ζητήσει από τον Γιάννη Κωστόπουλο της Alpha bank, τον Δημήτρη Μαντζούνη της Alpha bank, τον Μιχάλη Σάλλα της Πειραιώς ή τον Σταύρο Λεκκάκο ή Άνθιμο Θωμόπουλο της Πειραιώς να αποχωρήσουν για να αντικατασταθούν από ποιους;
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την 50 χρόνων εμπειρία του Κωστόπουλου;
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τις ικανότητες του Μαντζούνη ή τις ηγετικές τραπεζικές ικανότητες του Σάλλα ή τις τεχνοκρατικές γνώσεις των Λεκκάκου και Θωμόπουλου και τόσων άλλων στελεχών.
Το banking πέραν από πίστη και εμπιστοσύνη είναι κυρίως πρόσωπα, τα πρόσωπα που διοικούν, τα πρόσωπα που έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν τον κοινωνικό πλούτο τις καταθέσεις και να παράξουν νέο πλούτο μέσω των δανείων.
Ο κοινωνικός πλούτος οι καταθέσεις δεν αμφισβητήθηκε ποτέ στις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες αλλά αμφισβητείται εν μέρει λόγω της χρεοκοπίας της Ελλάδος και της αμφισβήτησης του τραπεζικού κλάδου.
Άρα στο ερώτημα κρατική ή ιδιωτική διοίκηση δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ιδιωτικές διοικήσεις οι δοκιμασμένες επί 10ετίες είναι μονόδρομος.
Κρατισμός ή λειτουργία των τραπεζών με ιδιωτικά κριτήρια;
Στην πορεία των 10ετιών δυστυχώς για τους θιασώτες του κρατισμού αποδείχθηκε ότι το κράτος ως τραπεζίτης και επιχειρηματίας απέτυχε παταγωδώς.
Η Αγροτική καταστράφηκε από το ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε ο Μηλιάκος να την διασώσει και με τον διορισμένο Πανταλάκη μπήκε η ταφόπλακα στην τράπεζα.
Επί ημερών του διορισμένου από το κράτος Πανταλάκη χρεοκόπησε η ΑΤΕ.
Επί κρατικού ελέγχου το ΤΤ τερατούργησε καθώς αποκαλύπτονται σκάνδαλα που προκαλούν θλίψη.
Το κράτος απέτυχε.
Αντιθέτως οι ιδιωτικές τράπεζες το διάστημα 2000 έως 2008 είχαν επιτύχει κέρδη 14-15 δισεκ. ευρώ τα οποία έχασαν αποκλειστικά γιατί το ελληνικό κράτος λόγω ομολόγων χρεοκόπησε και μαζί χρεοκόπησαν και οι τράπεζες.
Θα υποστηρίξουν ορισμένοι ότι οι τράπεζες δημιούργησαν 70 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Αλλά αν αξιολογηθεί πόσα ήταν τα προβληματικά δάνεια το 2008 και πόσα το 2014 εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η σωρευτική ύφεση 25% στην Ελλάδα ήταν η αιτία, η γενεσιουργός αιτία των προβληματικών δανείων.
Το κράτος μέτοχος ή ο ιδιώτης;
Στο ερώτημα αυτό οι απαντήσεις έχουν δοθεί πειστικά από την ιστορία.
Το κράτος, λειτουργώντας μη κερδοσκοπικά δεν στοχεύει στο κέρδος.
Τα δάνεια θα χορηγούνται με κριτήρια ελαστικά που θα παράγουν ζημίες και οι οποίες θα δαπανούν τα κεφάλαια.
Οι τράπεζες θα χρειάζονται νέα κεφάλαια και οι φορολογούμενοι θα καλούνται να διασώζουν τις κρατικές τράπεζες.
Ο φαύλος κύκλος της σκοτεινής περιόδου δεν θα σπάσει και η οικονομία δεν θα ορθοποδήσει.
Στις ιδιωτικές τράπεζες η διαδικασία παραγωγής κέρδους είναι αναπτυξιακή.
Γιατί;
Μια ιδιωτική τράπεζα θα προσπαθήσει με πολύ αυστηρά κριτήρια χορήγησης δανείων να χρηματοδοτήσει τις υγιείς επιχειρήσεις.
Οι υγιείς επιχειρήσεις θα επενδύσουν τα δάνεια και έτσι αυτοτροφοδοτείται η ανάπτυξης της ιδιωτικής οικονομίας η οποία μέσω των φόρων μετουσιώνεται και σε δημόσια οικονομία.
Ο ιδιώτης μέτοχος στοχεύοντας στο κέρδος θα επιδιώξει μέρισμα που σημαίνει θα απαιτήσει από τις διοικήσεις που ελέγχει ικανές και αποδοτικές επενδύσεις.
Αυτό σημαίνει θέσεις εργασίας σημαίνει ένταση κεφαλαίου, σημαίνει ανάπτυξη.
Δυστυχώς για τους κρατιστές οι ιδιώτες φέρνουν την ανάπτυξη.
Ένας ιδιώτης δεν φέρνει την ανάπτυξη (κατά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη) αλλά πάντα ένας κούκος στο τέλος είναι ο προπομπός για την Άνοιξη.
Ο ιδιώτης είναι ο πυρήνας της οικονομίας φιλελεύθερης ή αριστερής δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών