Η ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, επικεντρώνεται σε ασυνήθιστα μεγάλα μικροσκοπικά απολιθώματα που διατηρήθηκαν σε καταβυθισμένα ιζήματα από την Κρητιδική περίοδο
Μια ανακάλυψη που επεκτείνει δραματικά την ιστορία της πλοήγησης των ζώων, έφερε στο φως ένα απολίθωμα που φαίνεται να είναι η αρχαιότερη άμεση απόδειξη ότι τα ζώα χρησιμοποίησαν το μαγνητικό πεδίο της Γης για να προσανατολιστούν, με χρονολογία περίπου 97 εκατομμύρια χρόνια πριν, στην εποχή των δεινοσαύρων, σύμφωνα με το Space.com.
Η ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, επικεντρώνεται σε ασυνήθιστα μεγάλα μικροσκοπικά απολιθώματα που διατηρήθηκαν σε καταβυθισμένα ιζήματα από την Κρητιδική περίοδο.
Αυτά τα «μαγνητοαπολιθώματα», αλυσίδες μαγνητικών κρυστάλλων, φέρουν τα αναγνωρίσιμα δομικά χαρακτηριστικά του βιολογικού πυξίδα που επιτρέπει στους σύγχρονους σολομούς, χελώνες της θάλασσας και μεταναστευτικά πουλιά να διασχίζουν ωκεανούς με εκπληκτική ακρίβεια.
Νέα δεδομένα
Μέχρι σήμερα, η πιο πρώιμη απόδειξη τέτοιας μαγνητοαντίληψης χρονολογούνταν περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πίσω.
Τα νέα απολιθώματα επεκτείνουν αυτήν την χρονολογία σχεδόν κατά το ήμισυ και υποδεικνύουν ότι η ικανότητα αυτή εμφανίστηκε πολύ νωρίτερα στην εξελικτική ιστορία απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.
«Τώρα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι κάποιο ζώο που ζούσε πριν από 97 εκατομμύρια χρόνια διέθετε έναν λειτουργικό μαγνητικό αίσθημα ικανό να υποστηρίξει ακριβή πλοήγηση σε μεγάλες αποστάσεις», δήλωσε ο Richard Harrison, καθηγητής Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και ένας από τους επικεφαλής συγγραφείς της μελέτης.
Ωστόσο, η ταυτότητα του συγκεκριμένου πλάσματος παραμένει αίνιγμα.
Μέσω «μαγνητικής τομογραφίας»
Η ανακάλυψη αυτή έγινε εφικτή χάρη σε μια τεχνική απεικόνισης που ονομάζεται «μαγνητική τομογραφία», την οποία ανέπτυξε η Dr. Claire Donnelly, φυσικός στο Ινστιτούτο Max Planck για Χημική Φυσική Στερεών και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Εργαζόμενη στο Σινχτροτρόνιο Diamond Light Source της Βρετανίας, η Donnelly χρησιμοποίησε μαγνητικά πεδία για να χαρτογραφήσει τον προσανατολισμό μικροσκοπικών μαγνητικών στιγμών μέσα στα απολιθώματα.
Οι παραδοσιακές μέθοδοι ακτινογραφίας είχαν αποτύχει να αποκαλύψουν την εσωτερική αρχιτεκτονική λόγω των σκληρών, πλούσιων σε σίδηρο, κελυφών των κρυστάλλων.
Η νέα προσέγγιση, η οποία είναι παρόμοια με την μαγνητική έκδοση της τομογραφίας (CT), αποκάλυψε αλυσίδες σωματιδίων μαγνητίτη οργανωμένων με τρόπους που παραπέμπουν στα μαγνητοδεκτικά όργανα που βρίσκονται στα ζωντανά ζώα.
«Ότι καταφέραμε να αναλύσουμε τη μαγνητική εσωτερική δομή σε αυτήν την κλίμακα ήταν ήδη εκπληκτικό», δήλωσε η Donnelly.
«Αλλά το γεγονός ότι αναγνωρίσαμε μοτίβα που συμβαδίζουν με την πλοήγηση μέσω μαγνητοαντίληψης σε απολιθώματα ηλικίας 97 εκατομμυρίων ετών ήταν πραγματικά συναρπαστικό».
Μυστήρια της βιολογίας
Παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό ότι πολλά ζώα αντιλαμβάνονται το μαγνητικό πεδίο της Γης, οι βασικοί κυτταρικοί μηχανισμοί που το επιτρέπουν παραμένουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της βιολογίας.
Ορισμένα είδη φαίνεται να χρησιμοποιούν κρύσταλλους μαγνητίτη ως μικροσκοπικές βελώνες πυξίδας, ενώ άλλα μπορεί να βασίζονται σε χημικές αντιδράσεις που ενεργοποιούνται από το φως στο μάτι.
«Αυτά τα τεράστια μαγνητοαπολιθώματα αντιπροσωπεύουν έναν χαμένο σύνδεσμο», δήλωσε ο Harrison. «Σηματοδοτούν το σημείο όπου η απλή μαγνητική καθοδήγηση των βακτηρίων μετατράπηκε στην εξελιγμένη εσωτερική GPS που επιτρέπει στα ζώα να μεταναστεύουν σε ολόκληρους ωκεανούς σήμερα».
www.bankingnews.gr
Η ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, επικεντρώνεται σε ασυνήθιστα μεγάλα μικροσκοπικά απολιθώματα που διατηρήθηκαν σε καταβυθισμένα ιζήματα από την Κρητιδική περίοδο.
Αυτά τα «μαγνητοαπολιθώματα», αλυσίδες μαγνητικών κρυστάλλων, φέρουν τα αναγνωρίσιμα δομικά χαρακτηριστικά του βιολογικού πυξίδα που επιτρέπει στους σύγχρονους σολομούς, χελώνες της θάλασσας και μεταναστευτικά πουλιά να διασχίζουν ωκεανούς με εκπληκτική ακρίβεια.
Νέα δεδομένα
Μέχρι σήμερα, η πιο πρώιμη απόδειξη τέτοιας μαγνητοαντίληψης χρονολογούνταν περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πίσω.
Τα νέα απολιθώματα επεκτείνουν αυτήν την χρονολογία σχεδόν κατά το ήμισυ και υποδεικνύουν ότι η ικανότητα αυτή εμφανίστηκε πολύ νωρίτερα στην εξελικτική ιστορία απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.
«Τώρα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι κάποιο ζώο που ζούσε πριν από 97 εκατομμύρια χρόνια διέθετε έναν λειτουργικό μαγνητικό αίσθημα ικανό να υποστηρίξει ακριβή πλοήγηση σε μεγάλες αποστάσεις», δήλωσε ο Richard Harrison, καθηγητής Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και ένας από τους επικεφαλής συγγραφείς της μελέτης.
Ωστόσο, η ταυτότητα του συγκεκριμένου πλάσματος παραμένει αίνιγμα.
Μέσω «μαγνητικής τομογραφίας»
Η ανακάλυψη αυτή έγινε εφικτή χάρη σε μια τεχνική απεικόνισης που ονομάζεται «μαγνητική τομογραφία», την οποία ανέπτυξε η Dr. Claire Donnelly, φυσικός στο Ινστιτούτο Max Planck για Χημική Φυσική Στερεών και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Εργαζόμενη στο Σινχτροτρόνιο Diamond Light Source της Βρετανίας, η Donnelly χρησιμοποίησε μαγνητικά πεδία για να χαρτογραφήσει τον προσανατολισμό μικροσκοπικών μαγνητικών στιγμών μέσα στα απολιθώματα.
Οι παραδοσιακές μέθοδοι ακτινογραφίας είχαν αποτύχει να αποκαλύψουν την εσωτερική αρχιτεκτονική λόγω των σκληρών, πλούσιων σε σίδηρο, κελυφών των κρυστάλλων.
Η νέα προσέγγιση, η οποία είναι παρόμοια με την μαγνητική έκδοση της τομογραφίας (CT), αποκάλυψε αλυσίδες σωματιδίων μαγνητίτη οργανωμένων με τρόπους που παραπέμπουν στα μαγνητοδεκτικά όργανα που βρίσκονται στα ζωντανά ζώα.
«Ότι καταφέραμε να αναλύσουμε τη μαγνητική εσωτερική δομή σε αυτήν την κλίμακα ήταν ήδη εκπληκτικό», δήλωσε η Donnelly.
«Αλλά το γεγονός ότι αναγνωρίσαμε μοτίβα που συμβαδίζουν με την πλοήγηση μέσω μαγνητοαντίληψης σε απολιθώματα ηλικίας 97 εκατομμυρίων ετών ήταν πραγματικά συναρπαστικό».
Μυστήρια της βιολογίας
Παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό ότι πολλά ζώα αντιλαμβάνονται το μαγνητικό πεδίο της Γης, οι βασικοί κυτταρικοί μηχανισμοί που το επιτρέπουν παραμένουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της βιολογίας.
Ορισμένα είδη φαίνεται να χρησιμοποιούν κρύσταλλους μαγνητίτη ως μικροσκοπικές βελώνες πυξίδας, ενώ άλλα μπορεί να βασίζονται σε χημικές αντιδράσεις που ενεργοποιούνται από το φως στο μάτι.
«Αυτά τα τεράστια μαγνητοαπολιθώματα αντιπροσωπεύουν έναν χαμένο σύνδεσμο», δήλωσε ο Harrison. «Σηματοδοτούν το σημείο όπου η απλή μαγνητική καθοδήγηση των βακτηρίων μετατράπηκε στην εξελιγμένη εσωτερική GPS που επιτρέπει στα ζώα να μεταναστεύουν σε ολόκληρους ωκεανούς σήμερα».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών