Γιατί δεν βλέπουμε ποτέ μωρά περιστέρια; Το μυστικό των «αόρατων» νεοσσών των πόλεων
Φαίνεται ότι τα περιστέρια ήταν πάντα ενήλικα. Τα βλέπουμε σε πλατείες, σε στέγες, δίπλα σε σιντριβάνια — και ποτέ ένα παχουλό κοτοπουλάκι κοντά. Παπάκια, σπουργίτια, τσίχλες — όλα έχουν μικρά που μπορούμε να δούμε. Τα μωρά περιστέρια όμως; Σαν να μην υπάρχουν.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν — απλώς μεγαλώνουν μακριά από τα μάτια μας, κάτω από τις στέγες και μέσα στις σοφίτες των πόλεων.
Πού κρύβουν τα περιστέρια τα μικρά τους;
Τα περιστέρια είναι αληθινοί ειδικοί στη μυστικότητα. Αντί να χτίζουν φωλιές σε δέντρα ή θάμνους, προτιμούν απρόσιτα σημεία όπως σοφίτες, δοκάρια, εσοχές κάτω από στέγες και ψηλές μαρκίζες.
Αυτά τα σημεία προσφέρουν προστασία από τον άνεμο, τη βροχή και τα αρπακτικά, αλλά κυρίως από τα ανθρώπινα βλέμματα.
Παλαιότερα, οι άνθρωποι έμπαιναν συχνά στις σοφίτες — αποθήκευαν πράγματα, στέγνωναν ρούχα, τα παιδιά έπαιζαν εκεί. Σήμερα όμως, οι σοφίτες είναι κλειδωμένες και απρόσιτες, γι’ αυτό και τα μικρά περιστεριών παραμένουν σχεδόν αόρατα.
Γιατί δεν βλέπουμε ποτέ «νεαρά» περιστέρια στους δρόμους
Ο βασικός λόγος είναι απλός: τα περιστέρια βγαίνουν από τη φωλιά ήδη ενήλικα.
Σε αντίθεση με τα σπουργίτια ή τα παπάκια που βλέπουμε να μαθαίνουν να πετούν, τα μικρά περιστέρια εκπαιδεύονται κρυφά μέσα στη φωλιά. Όταν εμφανίζονται για πρώτη φορά έξω, μοιάζουν σχεδόν ίδια με τους γονείς τους.
Έτσι δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι «δεν υπάρχουν ποτέ μικρά περιστέρια».
Επιπλέον, τα περιστέρια αναπαράγονται όλο τον χρόνο, χωρίς συγκεκριμένη εποχή φωλιάσματος, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολο να εντοπιστούν φωλιές ή νεοσσοί.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν — απλώς μεγαλώνουν μακριά από τα μάτια μας, κάτω από τις στέγες και μέσα στις σοφίτες των πόλεων.
Πού κρύβουν τα περιστέρια τα μικρά τους;
Τα περιστέρια είναι αληθινοί ειδικοί στη μυστικότητα. Αντί να χτίζουν φωλιές σε δέντρα ή θάμνους, προτιμούν απρόσιτα σημεία όπως σοφίτες, δοκάρια, εσοχές κάτω από στέγες και ψηλές μαρκίζες.
Αυτά τα σημεία προσφέρουν προστασία από τον άνεμο, τη βροχή και τα αρπακτικά, αλλά κυρίως από τα ανθρώπινα βλέμματα.
Παλαιότερα, οι άνθρωποι έμπαιναν συχνά στις σοφίτες — αποθήκευαν πράγματα, στέγνωναν ρούχα, τα παιδιά έπαιζαν εκεί. Σήμερα όμως, οι σοφίτες είναι κλειδωμένες και απρόσιτες, γι’ αυτό και τα μικρά περιστεριών παραμένουν σχεδόν αόρατα.
Γιατί δεν βλέπουμε ποτέ «νεαρά» περιστέρια στους δρόμους
Ο βασικός λόγος είναι απλός: τα περιστέρια βγαίνουν από τη φωλιά ήδη ενήλικα.
Σε αντίθεση με τα σπουργίτια ή τα παπάκια που βλέπουμε να μαθαίνουν να πετούν, τα μικρά περιστέρια εκπαιδεύονται κρυφά μέσα στη φωλιά. Όταν εμφανίζονται για πρώτη φορά έξω, μοιάζουν σχεδόν ίδια με τους γονείς τους.
Έτσι δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι «δεν υπάρχουν ποτέ μικρά περιστέρια».
Επιπλέον, τα περιστέρια αναπαράγονται όλο τον χρόνο, χωρίς συγκεκριμένη εποχή φωλιάσματος, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολο να εντοπιστούν φωλιές ή νεοσσοί.
Αφοσιωμένοι γονείς με… «γάλα πουλιού»
Τα περιστέρια είναι εξαιρετικά στοργικοί γονείς. Το αρσενικό και το θηλυκό επωάζουν εναλλάξ τα αυγά και ταΐζουν τα νεοσσούς με «γάλα περιστεριών» — μια θρεπτική ουσία από την καλλιέργειά τους, πλούσια σε πρωτεΐνες και λίπος.
Χάρη σε αυτήν την τροφή, τα μικρά αναπτύσσονται γρήγορα και μέσα σε μόλις έναν μήνα είναι έτοιμα να ενταχθούν στο αστικό σμήνος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών