Το A23a είχε αποκολληθεί το 1986 και παρέμεινε για τρεις δεκαετίες «καρφωμένο» στον πυθμένα της Θάλασσας του Weddell.
Ένα κολοσσιαίο παγόβουνο που αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική πριν από 39 χρόνια και θεωρούνταν για καιρό το μεγαλύτερο στον κόσμο, φτάνει στο τέλος του καθώς εισέρχεται σε θερμότερα ύδατα.
Στις αρχές του έτους, το A23a ζύγιζε περίπου 1 τρισεκατομμύριο τόνους και κάλυπτε επιφάνεια 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σχεδόν 50% μεγαλύτερη από το Λουξεμβούργο.
Όμως η κίνησή του βορειότερα, μακριά από τα παγωμένα νερά του Νότιου Ωκεανού, προκάλεσε τεράστιες απώλειες μάζας. Σήμερα περιορίζεται στα 1.770 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σύμφωνα με δορυφορικές εικόνες του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus που ανέλυσε το Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο ωκεανολόγος Andrew Meijers του Βρετανικού Ινστιτούτου Ερευνών της Ανταρκτικής τόνισε:
«Οδεύει προς το τέλος. Το νερό είναι πολύ ζεστό για να επιβιώσει. Λιώνει σταθερά και θα γίνει αγνώριστο μέσα σε λίγες εβδομάδες».
Το A23a είχε αποκολληθεί το 1986 και παρέμεινε για τρεις δεκαετίες «καρφωμένο» στον πυθμένα της Θάλασσας του Weddell.
Το 2020 παρασύρθηκε ξανά από τα ισχυρά ανταρκτικά ρεύματα και τον Μάρτιο του 2025 προσάραξε κοντά στη Νότια Georgia, προκαλώντας φόβους για την επιβίωση πιγκουίνων και θαλάσσιων ελεφάντων.
Τελικά απέφυγε το νησί και κινήθηκε ταχύτερα, παρασυρόμενο από κύματα και θερμότερα νερά.
Οι επιστήμονες παραδέχονται ότι «αιφνιδιάστηκαν» από τη μακροβιότητα του παγόβουνου, καθώς τα περισσότερα λιώνουν πολύ νωρίτερα όταν βγουν από την προστασία της Ανταρκτικής.
Ο σχηματισμός παγόβουνων είναι φυσικό φαινόμενο, όμως οι ερευνητές εκτιμούν ότι η κλιματική αλλαγή που προκαλείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα έχει εντείνει τον ρυθμό και την κλίμακα αυτών των αποκολλήσεων.
www.bankingnews.gr
Στις αρχές του έτους, το A23a ζύγιζε περίπου 1 τρισεκατομμύριο τόνους και κάλυπτε επιφάνεια 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σχεδόν 50% μεγαλύτερη από το Λουξεμβούργο.
Όμως η κίνησή του βορειότερα, μακριά από τα παγωμένα νερά του Νότιου Ωκεανού, προκάλεσε τεράστιες απώλειες μάζας. Σήμερα περιορίζεται στα 1.770 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σύμφωνα με δορυφορικές εικόνες του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus που ανέλυσε το Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο ωκεανολόγος Andrew Meijers του Βρετανικού Ινστιτούτου Ερευνών της Ανταρκτικής τόνισε:
«Οδεύει προς το τέλος. Το νερό είναι πολύ ζεστό για να επιβιώσει. Λιώνει σταθερά και θα γίνει αγνώριστο μέσα σε λίγες εβδομάδες».
Το A23a είχε αποκολληθεί το 1986 και παρέμεινε για τρεις δεκαετίες «καρφωμένο» στον πυθμένα της Θάλασσας του Weddell.
Το 2020 παρασύρθηκε ξανά από τα ισχυρά ανταρκτικά ρεύματα και τον Μάρτιο του 2025 προσάραξε κοντά στη Νότια Georgia, προκαλώντας φόβους για την επιβίωση πιγκουίνων και θαλάσσιων ελεφάντων.
Τελικά απέφυγε το νησί και κινήθηκε ταχύτερα, παρασυρόμενο από κύματα και θερμότερα νερά.
Οι επιστήμονες παραδέχονται ότι «αιφνιδιάστηκαν» από τη μακροβιότητα του παγόβουνου, καθώς τα περισσότερα λιώνουν πολύ νωρίτερα όταν βγουν από την προστασία της Ανταρκτικής.
Ο σχηματισμός παγόβουνων είναι φυσικό φαινόμενο, όμως οι ερευνητές εκτιμούν ότι η κλιματική αλλαγή που προκαλείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα έχει εντείνει τον ρυθμό και την κλίμακα αυτών των αποκολλήσεων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών