Ένας αόρατος γίγαντας βγήκε από τη σκιά — τώρα ολόκληρος ο γαλαξίας τίθεται υπό αμφισβήτηση
Τι θα γινόταν αν ένα από τα μεγαλύτερα ουράνια σώματα βρισκόταν όλο αυτό το διάστημα μόλις 300 έτη φωτός μακριά μας — κι απλώς δεν το είχαμε προσέξει;
Αυτό ακριβώς συνέβη με την Ίος (Eos) — ένα γιγαντιαίο μοριακό νέφος, το οποίο εντοπίστηκε μόλις πρόσφατα.
Μοριακό νέφος
Το νέφος Ίος είναι μια πραγματική κοιτίδα άστρων, με μήκος περίπου 100 έτη φωτός.
Για να φανταστεί κανείς το μέγεθός του: είναι πιο φαρδύ από ό,τι αν ευθυγραμμίζαμε 40 φεγγάρια το ένα δίπλα στο άλλο.
Παρά το τεράστιο μέγεθός του, το Ίος παρέμενε αόρατο για τους επιστήμονες για πολύ καιρό — λόγω της χαμηλής περιεκτικότητάς του σε μονοξείδιο του άνθρακα (CO), το οποίο αποτελεί συνήθως το «ίχνος» με το οποίο εντοπίζονται τέτοια αντικείμενα.
«Αυτή η ανακάλυψη αλλάζει εντελώς το πώς και τι μπορούμε να παρατηρούμε στο Σύμπαν», δήλωσε ο επικεφαλής του έργου, αναπληρωτής καθηγητής Blakesley Burkhart από το Πανεπιστήμιο Rutgers.
Φθορισμός αντί για το κλασικό μοντέλο
Η ομάδα του Burkhart ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση — χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο βασισμένη στη φθορίζουσα λάμψη του υδρογόνου.
Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει το παράθυρο για την εξερεύνηση κι άλλων «σκοτεινών» νεφών, που μέχρι σήμερα ήταν αδύνατο να μελετηθούν, και ενδέχεται να αλλάξει ριζικά την κατανόησή μας για τη δομή του γαλαξία.
Το μοριακό υδρογόνο είναι η βάση για τον σχηματισμό άστρων και πλανητών.
Νέφη όπως η Ίος παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανακύκλωση του κοσμικού υλικού.
Μελετώντας τα, οι αστρονόμοι μπορούν να προβλέψουν πού θα γεννηθούν νέα άστρα — και να κατανοήσουν πώς από το χάος αναδύεται η τάξη.
Η Ίος υπό πίεση
Το ιδιαίτερο ημισεληνοειδές σχήμα της Ίου πιθανότατα προέκυψε από την αλληλεπίδρασή της με τον Βόρειο Πολικό Βραχίονα — μια τεράστια ζώνη ιονισμένου αερίου.
Ίσως ήταν εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (supernovae) ή ισχυροί αστρικοί άνεμοι από αυτήν την περιοχή που «σμίλεψαν» την Ίο και τώρα τη διαβρώνουν σταδιακά.
Σύμφωνα με προσομοιώσεις, η Ίος ενδέχεται να εξαφανιστεί μέσα σε 6 εκατομμύρια χρόνια, εξαιτίας της δράσης φωτονίων και κοσμικών ακτίνων.
Μικρό χρονικό διάστημα σε κοσμική κλίμακα — αλλά για εμάς είναι μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουμε τέτοια φαινόμενα πριν χαθούν για πάντα.
www.bankingnews.gr
Αυτό ακριβώς συνέβη με την Ίος (Eos) — ένα γιγαντιαίο μοριακό νέφος, το οποίο εντοπίστηκε μόλις πρόσφατα.
Μοριακό νέφος
Το νέφος Ίος είναι μια πραγματική κοιτίδα άστρων, με μήκος περίπου 100 έτη φωτός.
Για να φανταστεί κανείς το μέγεθός του: είναι πιο φαρδύ από ό,τι αν ευθυγραμμίζαμε 40 φεγγάρια το ένα δίπλα στο άλλο.
Παρά το τεράστιο μέγεθός του, το Ίος παρέμενε αόρατο για τους επιστήμονες για πολύ καιρό — λόγω της χαμηλής περιεκτικότητάς του σε μονοξείδιο του άνθρακα (CO), το οποίο αποτελεί συνήθως το «ίχνος» με το οποίο εντοπίζονται τέτοια αντικείμενα.
«Αυτή η ανακάλυψη αλλάζει εντελώς το πώς και τι μπορούμε να παρατηρούμε στο Σύμπαν», δήλωσε ο επικεφαλής του έργου, αναπληρωτής καθηγητής Blakesley Burkhart από το Πανεπιστήμιο Rutgers.
Φθορισμός αντί για το κλασικό μοντέλο
Η ομάδα του Burkhart ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση — χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο βασισμένη στη φθορίζουσα λάμψη του υδρογόνου.
Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει το παράθυρο για την εξερεύνηση κι άλλων «σκοτεινών» νεφών, που μέχρι σήμερα ήταν αδύνατο να μελετηθούν, και ενδέχεται να αλλάξει ριζικά την κατανόησή μας για τη δομή του γαλαξία.
Το μοριακό υδρογόνο είναι η βάση για τον σχηματισμό άστρων και πλανητών.
Νέφη όπως η Ίος παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανακύκλωση του κοσμικού υλικού.
Μελετώντας τα, οι αστρονόμοι μπορούν να προβλέψουν πού θα γεννηθούν νέα άστρα — και να κατανοήσουν πώς από το χάος αναδύεται η τάξη.
Η Ίος υπό πίεση
Το ιδιαίτερο ημισεληνοειδές σχήμα της Ίου πιθανότατα προέκυψε από την αλληλεπίδρασή της με τον Βόρειο Πολικό Βραχίονα — μια τεράστια ζώνη ιονισμένου αερίου.
Ίσως ήταν εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (supernovae) ή ισχυροί αστρικοί άνεμοι από αυτήν την περιοχή που «σμίλεψαν» την Ίο και τώρα τη διαβρώνουν σταδιακά.
Σύμφωνα με προσομοιώσεις, η Ίος ενδέχεται να εξαφανιστεί μέσα σε 6 εκατομμύρια χρόνια, εξαιτίας της δράσης φωτονίων και κοσμικών ακτίνων.
Μικρό χρονικό διάστημα σε κοσμική κλίμακα — αλλά για εμάς είναι μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουμε τέτοια φαινόμενα πριν χαθούν για πάντα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών