Λογική, αλλά ουτοπική η πρόταση της Γεννηματά για κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης

Η πρόταση της Φώφης Γεννηματά για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, η οποία θα αναλάβει να φέρει εις πέρας τις δέουσες αλλαγές σε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, ακούγεται λογική.
Αλλά και θελκτική σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, η οποία διαμηνύει με κάθε τρόπο πως επιθυμεί τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.
Αλλά η υλοποίηση της φαντάζει δύσκολη, αν όχι ουτοπική.
Μια και προϋποθέτει τη συμμετοχή όλων των κομμάτων, πλην του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής.
Μόνο που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι δυνάμεις που κρατούν αυτήν τη στιγμή τα κλειδιά των πολιτικών εξελίξεων, απορρίπτουν κατηγορηματικά το σενάριο αυτό.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ γιατί υποστηρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο επανέρχονται στο προσκήνιο, αυτοί που ο λαός έβαλε στην άκρη, η δε ΝΔ γιατί αρνείται να αναλάβει την ευθύνη, και συνεπώς το πολιτικό κόστος της συμμετοχής σε μια κυβέρνηση που θα πρέπει να λάβει επώδυνες αποφάσεις.
Το πόσο δύσκολο όμως να υλοποιηθεί αυτό το σενάριο αποδεικνύεται και από την ίδια την πρόταση της κας.Γεννηματά για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, η οποία οδεύει προς οριστικό ναυάγιο.
Το εντυπωσιακό είναι ότι διαγράφεται ναυάγιο την ώρα που Το Ποτάμι κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, την ώρα που οι δυνάμεις γύρω από τον Γ. Παπανδρέου είναι στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής, την ώρα που η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) αδυνατεί να ορθοποδήσει.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ παίζουν το παιχνίδι της πόλωσης προσδοκώντας στη σταθεροποίηση, και ενδεχομένως στην ενίσχυση των δυνάμεων τους.
Είναι προφανές πως ο πολιτικός τους σχεδιασμός επικεντρώνεται στα κομματικά τους συμφέροντα και στην εδραίωση της θέσης τους στη μάχη της εξουσίας.
Ωστόσο, είναι εξίσου σαφές πως η στρατηγική αυτή είναι μυωπική.
Μια και τα προβλήματα με τα οποία είναι αντιμέτωπη η χώρα είναι τόσο πολλά και τόσο κρίσιμα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της μια κυβέρνηση, όσο ισχυρή και αν είναι αυτή.
Πράγματι, απαιτείται συνεννόηση και όσο το δυνατόν ευρύτερη συνεργασία και κοινή αντίληψη όχι μόνο για την αντιμετώπιση αλλά και για την καλύτερη δυνατή επίλυση των προβλημάτων.
Αλλά το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει αποδείξει – και εξακολουθεί να αποδεικνύει – ότι αδυνατεί να κάνει την υπέρβαση.
Να αφήσει δηλαδή πίσω τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, στα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, και να χαράξει μια νέα, κοινή πορεία για την αντιμετώπιση όλων των κρίσιμων θεμάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Τα τελευταία έξι και πλέον χρόνια της κρίσης, οι πολιτικές δυνάμεις – ακριβώς λόγω αυτής της στάσης τους - δεν κατάφεραν ποτέ να ελέγξουν τις εξελίξεις, να βγουν μπροστά από αυτές.
Πάντα τις ακολουθούσαν χωρίς σαφές και οργανωμένο σχέδιο.
Τα αποτελέσματα αυτής της «στρατηγικής» τα βιώνουμε όλοι σήμερα.


Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr