γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Κανένα κόμμα, ή ιδεολογία, ή καριέρα πολιτικού και τεχνοκράτη δεν είναι πάνω από τα συμφέροντα της χώρας
Παρά τα επίπλαστα και τα προσχηματικά διλήμματα που «ανακάλυπτε» η κυβέρνηση σε σχέση με το αν πρέπει ή όχι να συμφωνήσει με την Ευρώπη, στην ουσία διλλήματα δεν υπάρχουν.
Όταν η μία επιλογή σημαίνει μεγάλες δυσκολίες, προσαρμογές, υποχωρήσεις, μερική (νέα) μείωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά διατήρηση της… ζωής, άρα ζωντανής στο ακέραιο της ελπίδας και της πίστης για βελτίωση και ανάπτυξη και η άλλη επιλογή είναι η… άβυσσος και η καταστροφή, δεν υπάρχει δίλημμα.
Κανείς σώφρων δεν μπορεί να επιλέξει το… θάνατο, μέσω της εθελουσίας… ευθανασία από μια επώδυνη επέμβαση που όμως έχει εξαιρετικές πιθανότητες γρήγορης ανάρρωσης, αναπτέρωσης ηθικού και δυναμικής επανόδου.
Πολλώ δε μάλλον όταν την… εθελουσία ευθανασία την επιλέγει μια κυβέρνηση που ουδέποτε εκλήθη για αυτό, ουδέποτε ψηφίστηκε για να διαχειριστεί κάτι τέτοιο, ποτέ, κανένας δεν την επιφόρτισε με τέτοια ευθύνη.
Αυτό λαμβάνει χώρα το τελευταίο διάστημα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να κάνει παιχνίδια με το… διάβολο, σπρώχνοντας καθημερινά προς το γκρεμό της χώρα, ήτοι την απομάκρυνσή της από την καλύτερη και πιο ασφαλή ένωση κρατών που υπάρχει στην υφήλιο.
Είτε λόγω ιδεοληψίας, είτε λόγω εμφατικής επιχειρησιακής ανικανότητας, είτε – το χειρότερο – λόγω… δόλιας και σκοπούμενης… εκτροπής από το κοινό νόμισμα, για αλλότρια συμφέροντα, που συνδέονται και με τα δύο πρώτα ενδεχόμενα (ιδεοληψία, ανικανότητα).
Εδώ που φτάσαμε πλέον, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να επιτύχει μια συμφωνία με τους δανειστές, καθώς δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση.
Αν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση, ευχαρίστως, να την εξετάζαμε, όμως ο κ. Τσίπρας δεν έχει παρουσιάσει άλλο ενδεχόμενο, πλην από κάποιες σκόρπιες «κραυγές» περιθωρίου περί δραχμής, χωρίς επιχειρήματα, χωρίς πειθώ, χωρίς σοβαρό σχέδιο από επίσης… περιθωριακά και λούμπεν στελέχη!
Κανένας εξ όσων «εμπορεύονται» τη δραχμή και τις εύκολες λύσεις δεν έχει φέρει ένα ουσιαστικό πλάνο 5ετίας, ένα πλάνο με σοβαρό επιχειρησιακό σχέδιο που θα ήταν σεβαστό.
Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα έχοντας συμφωνία με τους δανειστές!
Οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο θα ήταν καταστροφή και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία που έχει λιώσει εν μέσω μακάβριας αβεβαιότητας, που «σκοτώνει» τα πάντα σ’ αυτή τη συγκυρία.
Η κοινωνία είναι στα κάγκελα, οι τράπεζες κλειστές, τα ATMs βγάζουν λίγα χρήματα, υπάρχει έλεγχος κεφαλαίων, η οικονομική λειτουργία έχει ακυρωθεί, ο τουρισμός έχει λιώσει, με εκατοντάδες χιλιάδες ακυρώσεις και δεκάδες χιλιάδες άτακτες αποχωρήσεις!
Η χώρα δεν αντέχει για μεγάλο διάστημα χωρίς συμφωνία με τους πιστωτές.
Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να συμφωνήσει με τους εταίρους για κάποιο πρόγραμμα, που θα δώσει ρευστότητα ξανά στη χώρα, θα ανοίξει τις τράπεζες, θα ξεκολλήσει εκ νέου η οικονομία.
Διλήμματα περί κόμματος, αν περάσει από το κόμμα, τι θα πει η μία τάση ή η άλλη θα ήταν εγκληματικά και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από την κοινωνία.
Ποτέ, κανένα κόμμα, καμιά ιδεολογία, καμιά καριέρα πολιτικού ή τεχνοκράτη δεν είναι πιο πάνω από τα συμφέροντα της χώρας, το μέλλον των επόμενων γενεών, το μέλλον εκατομμυρίων οικογενειών.
Η όποια αλλαγή, χρειάζεται σχέδιο μακρόπνοο, κοινωνική συμφωνία και ομοψυχία
Η Ελλάδα, αν θέλει να κάνει το δομικό και στρατηγικό βήμα μετάβασης σε άλλο νόμισμα, βήμα που θα οριοθετήσει γενιές, πρέπει να το κάνει όχι άναρχα και πανικόβλητα, όχι αναγκαστικά και υποχρεωτικά, όχι λόγω ατυχήματος, αλλά οργανωμένα.
Λαμβάνοντας όμως υπόψη όλα τα δεδομένα, και «ζυγίζοντας» την καταστροφή, τα δράματα και την ισοπέδωση που η διαδικασία θα επέφερε.
Η χώρα θα μπορούσε να κάνει δομική επιλογή, μόνο κάτω από νηφάλια συζήτηση, μακρόπνοο σχέδιο και μελέτη ετών. Μέσω μιας κοινωνικής συμφωνίας.
Αφού πρωτίστως έφτιαχνε... άμυνες παραγωγής, αφού δημιουργούσε αναχώματα επιβίωσης, τουλάχιστον για τα βασικά!
Η μετάβαση - διωγμός σε άλλο νόμισμα, με τις σημερινές συνθήκες παραγωγικής «γύμνιας» σημαίνει πραγματική ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση, τέτοια που τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει γνωρίσει – ευτυχώς – ο τόπος.
Η Ελλάδα εισάγει περίπου το 65% του χοιρινού και περίπου το 85% του βοδινού κρέατος. Ακόμη και το... φθηνό σουβλάκι δηλαδή, είναι εισαγόμενο στην κυρίαρχη πρώτη ύλη του!
Η επιλογή τόσο σοβαρής δομικής αλλαγής για μια χώρα διαλυμένη, ασφαλώς και απαιτεί σχέδιο, μακρόπνοο, υπογεγραμμένο από πολλούς!
Σοβαρά επιχειρήματα για το πως θα οργανωθεί ένα διαλυμένο κράτος, πως θα φτιαχτεί η παραγωγή, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο θολές κραυγές, που εντείνουν τη σύγχυση, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την κοινωνία, σκοτώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα ηθικού έχουν απομείνει.
Υ.Γ.: Το κυριότερο ίσως, το πιο σημαντικό για τη διατήρηση της σχέσης της Ελλάδας με την Ευρώπη, δεν είναι η νομισματική υποβάθμιση… Το μείζον είναι η συνέχιση της Ελλάδας και η «θωράκιση» των συνόρων και της εδαφικής της ακεραιότητας. Οι γεωστραγηγικοί κίνδυνοι ελλοχεύουν από παντού. Η συμμετοχή στην Ευρώπη και σε κάθε «όργανο» αυτής της συνομοσπονδίας είναι πολλά περισσότερα από ένα νόμισμα… Για όσους μπορούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα, πέρα από τα νούμερα και τις λαϊκίστικες κορώνες.
www.bankingnews.gr
Όταν η μία επιλογή σημαίνει μεγάλες δυσκολίες, προσαρμογές, υποχωρήσεις, μερική (νέα) μείωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά διατήρηση της… ζωής, άρα ζωντανής στο ακέραιο της ελπίδας και της πίστης για βελτίωση και ανάπτυξη και η άλλη επιλογή είναι η… άβυσσος και η καταστροφή, δεν υπάρχει δίλημμα.
Κανείς σώφρων δεν μπορεί να επιλέξει το… θάνατο, μέσω της εθελουσίας… ευθανασία από μια επώδυνη επέμβαση που όμως έχει εξαιρετικές πιθανότητες γρήγορης ανάρρωσης, αναπτέρωσης ηθικού και δυναμικής επανόδου.
Πολλώ δε μάλλον όταν την… εθελουσία ευθανασία την επιλέγει μια κυβέρνηση που ουδέποτε εκλήθη για αυτό, ουδέποτε ψηφίστηκε για να διαχειριστεί κάτι τέτοιο, ποτέ, κανένας δεν την επιφόρτισε με τέτοια ευθύνη.
Αυτό λαμβάνει χώρα το τελευταίο διάστημα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να κάνει παιχνίδια με το… διάβολο, σπρώχνοντας καθημερινά προς το γκρεμό της χώρα, ήτοι την απομάκρυνσή της από την καλύτερη και πιο ασφαλή ένωση κρατών που υπάρχει στην υφήλιο.
Είτε λόγω ιδεοληψίας, είτε λόγω εμφατικής επιχειρησιακής ανικανότητας, είτε – το χειρότερο – λόγω… δόλιας και σκοπούμενης… εκτροπής από το κοινό νόμισμα, για αλλότρια συμφέροντα, που συνδέονται και με τα δύο πρώτα ενδεχόμενα (ιδεοληψία, ανικανότητα).
Εδώ που φτάσαμε πλέον, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να επιτύχει μια συμφωνία με τους δανειστές, καθώς δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση.
Αν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση, ευχαρίστως, να την εξετάζαμε, όμως ο κ. Τσίπρας δεν έχει παρουσιάσει άλλο ενδεχόμενο, πλην από κάποιες σκόρπιες «κραυγές» περιθωρίου περί δραχμής, χωρίς επιχειρήματα, χωρίς πειθώ, χωρίς σοβαρό σχέδιο από επίσης… περιθωριακά και λούμπεν στελέχη!
Κανένας εξ όσων «εμπορεύονται» τη δραχμή και τις εύκολες λύσεις δεν έχει φέρει ένα ουσιαστικό πλάνο 5ετίας, ένα πλάνο με σοβαρό επιχειρησιακό σχέδιο που θα ήταν σεβαστό.
Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα έχοντας συμφωνία με τους δανειστές!
Οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο θα ήταν καταστροφή και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία που έχει λιώσει εν μέσω μακάβριας αβεβαιότητας, που «σκοτώνει» τα πάντα σ’ αυτή τη συγκυρία.
Η κοινωνία είναι στα κάγκελα, οι τράπεζες κλειστές, τα ATMs βγάζουν λίγα χρήματα, υπάρχει έλεγχος κεφαλαίων, η οικονομική λειτουργία έχει ακυρωθεί, ο τουρισμός έχει λιώσει, με εκατοντάδες χιλιάδες ακυρώσεις και δεκάδες χιλιάδες άτακτες αποχωρήσεις!
Η χώρα δεν αντέχει για μεγάλο διάστημα χωρίς συμφωνία με τους πιστωτές.
Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να συμφωνήσει με τους εταίρους για κάποιο πρόγραμμα, που θα δώσει ρευστότητα ξανά στη χώρα, θα ανοίξει τις τράπεζες, θα ξεκολλήσει εκ νέου η οικονομία.
Διλήμματα περί κόμματος, αν περάσει από το κόμμα, τι θα πει η μία τάση ή η άλλη θα ήταν εγκληματικά και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από την κοινωνία.
Ποτέ, κανένα κόμμα, καμιά ιδεολογία, καμιά καριέρα πολιτικού ή τεχνοκράτη δεν είναι πιο πάνω από τα συμφέροντα της χώρας, το μέλλον των επόμενων γενεών, το μέλλον εκατομμυρίων οικογενειών.
Η όποια αλλαγή, χρειάζεται σχέδιο μακρόπνοο, κοινωνική συμφωνία και ομοψυχία
Η Ελλάδα, αν θέλει να κάνει το δομικό και στρατηγικό βήμα μετάβασης σε άλλο νόμισμα, βήμα που θα οριοθετήσει γενιές, πρέπει να το κάνει όχι άναρχα και πανικόβλητα, όχι αναγκαστικά και υποχρεωτικά, όχι λόγω ατυχήματος, αλλά οργανωμένα.
Λαμβάνοντας όμως υπόψη όλα τα δεδομένα, και «ζυγίζοντας» την καταστροφή, τα δράματα και την ισοπέδωση που η διαδικασία θα επέφερε.
Η χώρα θα μπορούσε να κάνει δομική επιλογή, μόνο κάτω από νηφάλια συζήτηση, μακρόπνοο σχέδιο και μελέτη ετών. Μέσω μιας κοινωνικής συμφωνίας.
Αφού πρωτίστως έφτιαχνε... άμυνες παραγωγής, αφού δημιουργούσε αναχώματα επιβίωσης, τουλάχιστον για τα βασικά!
Η μετάβαση - διωγμός σε άλλο νόμισμα, με τις σημερινές συνθήκες παραγωγικής «γύμνιας» σημαίνει πραγματική ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση, τέτοια που τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει γνωρίσει – ευτυχώς – ο τόπος.
Η Ελλάδα εισάγει περίπου το 65% του χοιρινού και περίπου το 85% του βοδινού κρέατος. Ακόμη και το... φθηνό σουβλάκι δηλαδή, είναι εισαγόμενο στην κυρίαρχη πρώτη ύλη του!
Η επιλογή τόσο σοβαρής δομικής αλλαγής για μια χώρα διαλυμένη, ασφαλώς και απαιτεί σχέδιο, μακρόπνοο, υπογεγραμμένο από πολλούς!
Σοβαρά επιχειρήματα για το πως θα οργανωθεί ένα διαλυμένο κράτος, πως θα φτιαχτεί η παραγωγή, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο θολές κραυγές, που εντείνουν τη σύγχυση, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την κοινωνία, σκοτώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα ηθικού έχουν απομείνει.
Υ.Γ.: Το κυριότερο ίσως, το πιο σημαντικό για τη διατήρηση της σχέσης της Ελλάδας με την Ευρώπη, δεν είναι η νομισματική υποβάθμιση… Το μείζον είναι η συνέχιση της Ελλάδας και η «θωράκιση» των συνόρων και της εδαφικής της ακεραιότητας. Οι γεωστραγηγικοί κίνδυνοι ελλοχεύουν από παντού. Η συμμετοχή στην Ευρώπη και σε κάθε «όργανο» αυτής της συνομοσπονδίας είναι πολλά περισσότερα από ένα νόμισμα… Για όσους μπορούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα, πέρα από τα νούμερα και τις λαϊκίστικες κορώνες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών