Το ναι του Βενιζέλου, το όχι από το Ποτάμι και το μετέωρο βήμα του Κουβέλη
Ένας ακόμα γύρος διαβουλεύσεων για τη συγκρότηση της μεγάλης Κεντροαριστεράς πρόκειται να αρχίσει το επόμενο διάστημα και κατόπιν των επιστολών του Φώτη Κουβέλη σε ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα και άλλες δημοκρατικές και οικολογικές δυνάμεις.
Ο Φ. Κουβέλης καλεί σε έναν εφ’όλης της ύλης διάλογο για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης προοδευτικής συμπαράταξης με εναλλακτικό προς τη Δεξιά σχέδιο.
Παράλληλα επισημαίνει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ανοιχτή σε αυτή τη συζήτηση λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δυσκολίες και τις αποτυχημένες πρωτοβουλίες του παρελθόντος.
Πράγματι το παράδειγμα του πρόσφατου παρελθόντος είναι ενδεικτικό της αδυναμίας συμπόρευσης.
Στα τέλη του περασμένου έτους, όταν και παρουσιάστηκε επισήμως η ιδέα της Ελιάς υπό την έννοια ότι σε αυτήν θα συμπεριλαμβάνονταν το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και άλλες όμορες και συγγενείς δημοκρατικές δυνάμεις, ένα ποσοστό της τάξης του 15% με 20% των Ελλήνων ψηφοφόρων δήλωνε ότι θα ψήφιζε τη νέα αυτή πολιτική πρόταση, την οποία μάλιστα θεωρούσε και άκρως απαραίτητη μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, η κατηγορηματική αντίθεση της ΔΗΜΑΡ να συμπλεύσει με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να συμμαχήσει με το δεξιόστροφο και κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ αλλά και η αποχώρηση των «58» υπό τον φόβο του «καπελώματος» ήταν τα δύο κύρια γεγονότα, τα οποία όχι μόνο αποδυνάμωσαν το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς αλλά κατέστησαν την Ελιά ένα «πράσινο μόρφωμα» υπό την έννοια ότι εξελίχθηκε σε μια συμμαχία δυνάμεων του νυν και του πρώην ΠΑΣΟΚ.
Και αν η Ελιά έλαβε μόλις το 8% και η ΔΗΜΑΡ το 1,2% των ψήφων στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, ποσοστά που πέρα από εκλογική ήττα, καθιστούν σαφή τον προβληματισμό για το μέλλον τους, και πάλι διατυπώνονται έντονες επιφυλάξεις για την επιτυχία του εγχειρήματος.
Το Ποτάμι απάντησε στο προσκλητήριο Κουβέλη αρνητικά υπογραμμίζοντας ότι δεν είναι στις προτεραιότητες του η προσπάθεια σωτηρίας των παλιών κομμάτων και ότι δεν το ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς αλλά η ανασυγκρότηση της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ μέσω του Ευάγγελου Βενιζέλου απάντησε θετικά στην πρόταση, αφήνοντας και κάποιες αιχμές, όπως ότι το προσκλητήριο Κουβέλη για έναν ουσιαστικό διάλογο έγινε με μεγάλη καθυστέρηση.
Επιπλέον, στο ΠΑΣΟΚ εκφράζονται επιφυλάξεις και ενστάσεις για τη δεύτερη επιστολή Κουβέλη προς το ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που κάποιοι το ερμηνεύουν ως έλλειψη ξεκάθαρα πολιτικού προσανατολισμού από τη ΔΗΜΑΡ.
Όπως και να ‘χει, κανείς δεν μπορεί να προσδοκά ότι όλη αυτή η συζήτηση και η νέα προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν θα περάσει από σαράντα κύματα.
Οι οιωνοί είναι ήδη αρνητικοί.
Η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί ακόμα να βρει τον πολιτικό της βηματισμό, την ώρα που συνεχώς πλανάται από πάνω της το σενάριο της διάλυσης και της αποχώρησης στελεχών της.
Στο ΠΑΣΟΚ, αν και επικρατεί νηνεμία ύστερα από τις αποφάσεις για τη διεξαγωγή συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης τον προσεχή Οκτώβριο, είναι σαφές πως δεν έχει εκλείψει η εσωκομματική ένταση και κριτική για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, της Ελιάς αλλά και του Βενιζέλου.
Το Ποτάμι, το οποίο αποτελεί και την πολιτική δύναμη που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δυναμική τουλάχιστον σε σύγκριση με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, διαμηνύει ότι δεν θέλει να συμπλεύσει με πολιτικά κόμματα του παρελθόντος.
Υπό αυτά τα δεδομένα είναι προφανές πως για να προχωρήσει και να υλοποιηθεί το εγχείρημα της μεγάλης Κεντροαριστεράς, θα πρέπει να υπάρξουν (τουλάχιστον στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ) ισχυρές υπερβάσεις και ρήξεις με τις ιστορικές διαδρομές και το πολιτικό τους παρελθόν.
Πριν τις εκλογές του Μαΐου η προοπτική αυτή φάνταζε αν όχι αδύνατη, τουλάχιστον ανέφικτη.
Πλέον και με την εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, το σενάριο αυτό φαίνεται να προσεγγίζει πιο πολύ την πραγματικότητα και τον πολιτικό ρεαλισμό.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ο Φ. Κουβέλης καλεί σε έναν εφ’όλης της ύλης διάλογο για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης προοδευτικής συμπαράταξης με εναλλακτικό προς τη Δεξιά σχέδιο.
Παράλληλα επισημαίνει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ανοιχτή σε αυτή τη συζήτηση λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δυσκολίες και τις αποτυχημένες πρωτοβουλίες του παρελθόντος.
Πράγματι το παράδειγμα του πρόσφατου παρελθόντος είναι ενδεικτικό της αδυναμίας συμπόρευσης.
Στα τέλη του περασμένου έτους, όταν και παρουσιάστηκε επισήμως η ιδέα της Ελιάς υπό την έννοια ότι σε αυτήν θα συμπεριλαμβάνονταν το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και άλλες όμορες και συγγενείς δημοκρατικές δυνάμεις, ένα ποσοστό της τάξης του 15% με 20% των Ελλήνων ψηφοφόρων δήλωνε ότι θα ψήφιζε τη νέα αυτή πολιτική πρόταση, την οποία μάλιστα θεωρούσε και άκρως απαραίτητη μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, η κατηγορηματική αντίθεση της ΔΗΜΑΡ να συμπλεύσει με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να συμμαχήσει με το δεξιόστροφο και κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ αλλά και η αποχώρηση των «58» υπό τον φόβο του «καπελώματος» ήταν τα δύο κύρια γεγονότα, τα οποία όχι μόνο αποδυνάμωσαν το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς αλλά κατέστησαν την Ελιά ένα «πράσινο μόρφωμα» υπό την έννοια ότι εξελίχθηκε σε μια συμμαχία δυνάμεων του νυν και του πρώην ΠΑΣΟΚ.
Και αν η Ελιά έλαβε μόλις το 8% και η ΔΗΜΑΡ το 1,2% των ψήφων στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, ποσοστά που πέρα από εκλογική ήττα, καθιστούν σαφή τον προβληματισμό για το μέλλον τους, και πάλι διατυπώνονται έντονες επιφυλάξεις για την επιτυχία του εγχειρήματος.
Το Ποτάμι απάντησε στο προσκλητήριο Κουβέλη αρνητικά υπογραμμίζοντας ότι δεν είναι στις προτεραιότητες του η προσπάθεια σωτηρίας των παλιών κομμάτων και ότι δεν το ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς αλλά η ανασυγκρότηση της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ μέσω του Ευάγγελου Βενιζέλου απάντησε θετικά στην πρόταση, αφήνοντας και κάποιες αιχμές, όπως ότι το προσκλητήριο Κουβέλη για έναν ουσιαστικό διάλογο έγινε με μεγάλη καθυστέρηση.
Επιπλέον, στο ΠΑΣΟΚ εκφράζονται επιφυλάξεις και ενστάσεις για τη δεύτερη επιστολή Κουβέλη προς το ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που κάποιοι το ερμηνεύουν ως έλλειψη ξεκάθαρα πολιτικού προσανατολισμού από τη ΔΗΜΑΡ.
Όπως και να ‘χει, κανείς δεν μπορεί να προσδοκά ότι όλη αυτή η συζήτηση και η νέα προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν θα περάσει από σαράντα κύματα.
Οι οιωνοί είναι ήδη αρνητικοί.
Η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί ακόμα να βρει τον πολιτικό της βηματισμό, την ώρα που συνεχώς πλανάται από πάνω της το σενάριο της διάλυσης και της αποχώρησης στελεχών της.
Στο ΠΑΣΟΚ, αν και επικρατεί νηνεμία ύστερα από τις αποφάσεις για τη διεξαγωγή συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης τον προσεχή Οκτώβριο, είναι σαφές πως δεν έχει εκλείψει η εσωκομματική ένταση και κριτική για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, της Ελιάς αλλά και του Βενιζέλου.
Το Ποτάμι, το οποίο αποτελεί και την πολιτική δύναμη που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δυναμική τουλάχιστον σε σύγκριση με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, διαμηνύει ότι δεν θέλει να συμπλεύσει με πολιτικά κόμματα του παρελθόντος.
Υπό αυτά τα δεδομένα είναι προφανές πως για να προχωρήσει και να υλοποιηθεί το εγχείρημα της μεγάλης Κεντροαριστεράς, θα πρέπει να υπάρξουν (τουλάχιστον στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ) ισχυρές υπερβάσεις και ρήξεις με τις ιστορικές διαδρομές και το πολιτικό τους παρελθόν.
Πριν τις εκλογές του Μαΐου η προοπτική αυτή φάνταζε αν όχι αδύνατη, τουλάχιστον ανέφικτη.
Πλέον και με την εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, το σενάριο αυτό φαίνεται να προσεγγίζει πιο πολύ την πραγματικότητα και τον πολιτικό ρεαλισμό.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών