Το χαρτί της συγκυβέρνησης και της πολιτικής υπευθυνότητας προωθεί ο Φώτης Κουβέλης
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι η πολιτική δύναμη που απειλείται – σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις – με εκλογική συντριβή στις κάλπες του Μαΐου και πολιτική εξαφάνιση την επομένη των εκλογών.
Με τα ποσοστά της να κινούνται κάτω από τα επίπεδα του 3% και με τον κίνδυνο να μην εκλέξει ούτε έναν ευρωβουλευτή να είναι πλέον περισσότερο από ποτέ ορατός, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ κάνει στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό.
Από την «πολιτική απομόνωση» και από τη συγκρότηση του «προοδευτικού τρίτου πόλου» που απέκλειε κάθε συνεργασία είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά, η ΔΗΜΑΡ με «εντολή Κουβέλη» αλλάζει πορεία και επιστρέφει, παίζοντας πλέον ανοιχτά με το σενάριο της κυβερνητικής συνεργασίας υπό όρους.
Ύστερα από την έντονη εσωκομματική αντιπολίτευση και τα διαδοχικά, σκληρά «πυρά», ο κ.Κουβέλης αντιλαμβάνεται ότι η έως σήμερα πολιτική του δεν αποδίδει.
Για αυτό επαναφέρει στο προσκήνιο το «χαρτί» της υπεύθυνης πολιτικής δύναμης, «συνταγή» που είχε αποδειχθεί επιτυχημένη κατά τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Άλλωστε το επιχείρημα για την ύπαρξη μιας κεντρώας πολιτικής δύναμης, η οποία θα λειτουργεί αποτρεπτικά στον «ακραίο» νεοφιλελεύθερο (ΝΔ) ή ριζοσπαστικό (ΣΥΡΙΖΑ) πολιτικό λόγο και κυρίως θα ασκεί μια εποικοδομητική κριτική, έχει ακόμα αποδοχή στο εκλογικό σώμα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τάσσεται υπέρ της πολιτικής σταθερότητας.
Το «στοίχημα» για τον κ.Κουβέλη είναι πέρα από το να ισχυροποιήσει τα επιχειρήματα του, να αποδυναμώσει τις έτερες κεντροαριστερές δυνάμεις που αγωνίζονται για την ψήφο του ίδιου κομματικού ακροατηρίου.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ΔΗΜΑΡ επιχειρεί να «ακυρώσει» αφενός τον κ.Βενιζέλο και κατ’επέκταση την Ελιά, ταυτίζοντας τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική στρατηγική του κ.Σαμαρά και αφετέρου να φρενάρει Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη (από το οποίο και χάνει τους περισσότερους ψηφοφόρους του) με την κατηγορία της πολιτικής ασάφειας.
Προς επίρρωση αυτού του πολιτικού εγχειρήματος, ο κ.Κουβέλης προτίθεται να παρουσιάσει το επόμενο διάστημα σαφείς πολιτικές θέσεις για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσουν η χώρα και η ελληνική οικονομία.
Ο απώτερος στόχος αυτής της πολιτικής είναι προφανής.
Να καταδείξει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι η μόνη αξιόπιστη δύναμη της κεντροαριστεράς που κινείται μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις αλλά και πολιτική εμπειρία για να επιτελέσει αυτό το ρόλο.
Δεδομένου ότι ο αριθμός των αναποφάσιστων κινείται στο 30% και ότι αυτοί οι πολίτες θα καθορίσουν εν πολλοίς και το εκλογικό αποτέλεσμα, η ΔΗΜΑΡ σπεύδει να λάβει θέση, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να αντλήσει ένα ικανό ποσοστό που θα της εξασφαλίσει τουλάχιστον έναν ευρωβουλευτή αλλά και την πολιτική της διάσωση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Με τα ποσοστά της να κινούνται κάτω από τα επίπεδα του 3% και με τον κίνδυνο να μην εκλέξει ούτε έναν ευρωβουλευτή να είναι πλέον περισσότερο από ποτέ ορατός, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ κάνει στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό.
Από την «πολιτική απομόνωση» και από τη συγκρότηση του «προοδευτικού τρίτου πόλου» που απέκλειε κάθε συνεργασία είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά, η ΔΗΜΑΡ με «εντολή Κουβέλη» αλλάζει πορεία και επιστρέφει, παίζοντας πλέον ανοιχτά με το σενάριο της κυβερνητικής συνεργασίας υπό όρους.
Ύστερα από την έντονη εσωκομματική αντιπολίτευση και τα διαδοχικά, σκληρά «πυρά», ο κ.Κουβέλης αντιλαμβάνεται ότι η έως σήμερα πολιτική του δεν αποδίδει.
Για αυτό επαναφέρει στο προσκήνιο το «χαρτί» της υπεύθυνης πολιτικής δύναμης, «συνταγή» που είχε αποδειχθεί επιτυχημένη κατά τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Άλλωστε το επιχείρημα για την ύπαρξη μιας κεντρώας πολιτικής δύναμης, η οποία θα λειτουργεί αποτρεπτικά στον «ακραίο» νεοφιλελεύθερο (ΝΔ) ή ριζοσπαστικό (ΣΥΡΙΖΑ) πολιτικό λόγο και κυρίως θα ασκεί μια εποικοδομητική κριτική, έχει ακόμα αποδοχή στο εκλογικό σώμα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τάσσεται υπέρ της πολιτικής σταθερότητας.
Το «στοίχημα» για τον κ.Κουβέλη είναι πέρα από το να ισχυροποιήσει τα επιχειρήματα του, να αποδυναμώσει τις έτερες κεντροαριστερές δυνάμεις που αγωνίζονται για την ψήφο του ίδιου κομματικού ακροατηρίου.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ΔΗΜΑΡ επιχειρεί να «ακυρώσει» αφενός τον κ.Βενιζέλο και κατ’επέκταση την Ελιά, ταυτίζοντας τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική στρατηγική του κ.Σαμαρά και αφετέρου να φρενάρει Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη (από το οποίο και χάνει τους περισσότερους ψηφοφόρους του) με την κατηγορία της πολιτικής ασάφειας.
Προς επίρρωση αυτού του πολιτικού εγχειρήματος, ο κ.Κουβέλης προτίθεται να παρουσιάσει το επόμενο διάστημα σαφείς πολιτικές θέσεις για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσουν η χώρα και η ελληνική οικονομία.
Ο απώτερος στόχος αυτής της πολιτικής είναι προφανής.
Να καταδείξει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι η μόνη αξιόπιστη δύναμη της κεντροαριστεράς που κινείται μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις αλλά και πολιτική εμπειρία για να επιτελέσει αυτό το ρόλο.
Δεδομένου ότι ο αριθμός των αναποφάσιστων κινείται στο 30% και ότι αυτοί οι πολίτες θα καθορίσουν εν πολλοίς και το εκλογικό αποτέλεσμα, η ΔΗΜΑΡ σπεύδει να λάβει θέση, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να αντλήσει ένα ικανό ποσοστό που θα της εξασφαλίσει τουλάχιστον έναν ευρωβουλευτή αλλά και την πολιτική της διάσωση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών