Η κρίση πληθωρισμού είναι πολύ χειρότερη από ότι παρουσιάζεται και το βασικό ερώτημα δεν είναι εάν το πάρτι στα χρηματιστήρια τελείωσε αυτό είναι γεγονός αλλά έως που θα φθάσουν τα επιτόκια.
Απέναντι στα βουνά των ψεμάτων θα πρέπει να ειπωθούν ορισμένες πικρές αλήθειες…
Ο πληθωρισμός ως διαχρονικό πρόβλημα
Ο πληθωρισμός δεν είναι νέο πρόβλημα π.χ. στις ΗΠΑ, αλλά υπάρχει σε διάφορες φάσεις από τότε που τέθηκε επίσημα σε λειτουργία η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ το 1916.
Αυτός ο πληθωρισμός είναι εύκολα παρατηρίσιμος συγκρίνοντας τις τιμές των εμπορευμάτων και των ειδών πρώτης ανάγκης πριν από μερικές δεκαετίες σε σχέση με το σήμερα δηλαδή 2022.
Η αξία των ακινήτων
Το μέσο κόστος ενός σπιτιού το 1960 ήταν περίπου 11.900 δολάρια, που ισοδυναμεί με 98.000 δολάρια σήμερα.
Το 2000, η μέση τιμή κατοικίας αυξήθηκε στα 170.000 δολάρια.
Σήμερα, η μέση τιμή πώλησης για ένα σπίτι είναι πάνω από 400.000 δολάρια.
Ορισμένοι θα υποστηρίξουν ότι οι μισθοί συμβαδίζουν με τις τιμές, αυτό απλά δεν είναι αλήθεια και δεν ισχύει εδώ και πολύ καιρό.
Με τους σημερινούς όρους, ένας παράγοντας για τις μεγάλες αυξήσεις τιμών στις κατοικίες περιλαμβάνει την τεχνητή ζήτηση που δημιουργείται από μεγάλους ομίλους όπως η Blackstone που αγοράζουν προβληματικά ακίνητα μανιωδώς.
Μπορούμε επίσης να στοχοποιήσουμε την μεγάλη μετανάστευση των Αμερικανών κατά τη διάρκεια του lockdown της πανδημίας.
Ωστόσο, οι τιμές αυξάνονταν εκθετικά σε πολλές περιοχές στις ΗΠΑ και στον κόσμο πολύ πριν από τον Covid.
Οι Αμερικανοί έχουν να αντιμετωπίσουν υψηλότερες τιμές στα ακίνητα και στάσιμους μισθούς εδώ και καιρό.
Αυτό συχνά κρύβεται ή συγκαλύπτεται από τη δημιουργική λογιστική του δημοσίου ειδικά όπως αποτυπώνεται ο πληθωρισμός στον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή ή ΔΤΚ.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μετά την πληθωριστική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 υπό τη διοίκηση Carter και τον πρόεδρο της Fed, Paul Volcker.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο πληθωρισμός σήμερα ΔΕΝ είναι μια ακριβής αντανάκλαση του πραγματικού πληθωρισμού και αυτό συμβαίνει επειδή οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν από τη Fed και άλλους οργανισμούς στις ΗΠΑ και διεθνώς για τον υπολογισμό του πληθωρισμού άλλαξαν μετά το σοκ της δεκαετίας του 1970.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο πληθωρισμός προσαρμόστηκε για να παρουσιάσει μειούμενη την απειλή του πληθωρισμού.
Εάν δεν μπορείτε να κρύψετε τις αυξήσεις των τιμών, μπορείτε τουλάχιστον να πείτε ψέματα για τη σοβαρότητα αυτών των αυξήσεων.
Ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ είναι 8,6% ή 17%;
Σήμερα, τα επίσημα στοιχεία από τη Fed δείχνουν πληθωρισμό 8,6%.
Για τους επενδυτές της αγοράς που ελπίζουν σε χαμηλότερα επιτόκια και περισσότερα κίνητρα από την Fed, το όνειρο έχει πεθάνει.
Υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα οι κεντρικοί τραπεζίτες να αντιστρέψουν την απόφαση τους να εγκαταλείψουν την ποσοτική χαλάρωση εν μέσω της μεγαλύτερης πληθωριστικής κρίσης από τη δεκαετία του 1970.
Αυτό που δεν σας λένε, όμως, είναι ότι ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ πληθωρισμός είναι πολύ χειρότερος από αυτό που μας δείχνει ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή.
Μέχρι τη δεκαετία του 1990, η Fed και η κυβέρνηση είχαν ουσιαστικά ανατρέψει τις παραδοσιακές μεθόδους υπολογισμού του πληθωρισμού και, έκτοτε, ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή υποτιμούσε το πρόβλημα.
Αν δούμε τα δεδομένα που χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους υπολογισμού που χρησιμοποιήθηκαν στη δεκαετία του 1980, μπορούμε να δούμε ότι ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή είναι στην πραγματικότητα πιο κοντά στο 17% στις ΗΠΑ και όχι 8,6% που έχει ανακοινωθεί επισήμως.
Αυτό είναι πολύ πιο λογικό δεδομένων των δραματικών αυξήσεων στις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας, καθώς και στο κόστος κατοικίας και ενοικίου μόλις τα τελευταία δύο χρόνια.
Η κρίση της δεκαετίας του 1970 κορυφώθηκε με πληθωρισμό γύρω στο 14,5%.
Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι η κρίση της δεκαετίας του 1970 ήταν προϊόν μιας δεκαετίας παρακμής στην οικονομία των ΗΠΑ.
Το πραγματικό έναυσμα σημειώθηκε το 1971 όταν ο Ρίτσαρντ Νίξον αφαίρεσε πλήρως το δολάριο ΗΠΑ από τον κανόνα του χρυσού.
Δεν πέρασε πολύς καιρός μετά το 1973 που ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή αυξήθηκε στο 8%.
Μέχρι το 1980 ο πληθωρισμός ήταν επίσημα στο 14%.
Ο Volcker και η Fed αντέδρασαν αυξάνοντας δραματικά τα επιτόκια στο υψηλό ρεκόρ του 15,8% έως το 1981.
Ναι τα επιτόκια της FED έφθασαν στο 15,8% και σήμερα με παραπλήσιο πληθωρισμό είναι 0,75%.
Η ύφεση έπληξε σκληρά την αμερικανική οικονομία και η ανεργία αυξήθηκε στο 10%.
Ο υψηλός πληθωρισμός ακολουθούμενος από υψηλά επιτόκια έκανε επίσης δύσκολη τη μεταποίηση στις ΗΠΑ και πιθανότατα συνέβαλε στην επιτάχυνση της φυγής εργοστασίων από την Αμερική στην Ασία.
Έτσι φθάσαμε στο σημείο σχεδόν το 50% της αμερικανικής παραγωγής… να παράγεται στην Κίνα.
Η διαφορά μεταξύ της κρίσης του 1970 και της σημερινής κρίσης είναι ότι αντιμετωπίζουμε πολύ χειρότερες συνθήκες σήμερα...
Η τρέχουσα κρίση ξεκίνησε γύρω στο 2008 μετά την κατάρρευση της πιστωτικής φούσκας, η οποία οδήγησε σε ατελείωτα προγράμματα διάσωσης και πακέτων τόνωσης.
Η Federal Reserve η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ έχει εκτυπώσει δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια των τελευταίων 14 ετών.
Το επίσημο εθνικό χρέος των ΗΠΑ τριπλασιάστηκε σε αυτό το διάστημα.
Μόνο το 2020, η Fed δημιούργησε πάνω από 6 τρισεκατομμύρια δολάρια από τον αέρα και τα διοχέτευσε απευθείας στην οικονομία μέσω επιταγών για την αντιμετώπιση του Covid και διαφόρων δανείων.
Η ανεργία είναι χαμηλή, προς το παρόν, αλλά αυτή είναι μια στιγμιαία συνθήκη που δημιουργήθηκε από το κίνητρο του Covid. Η ανεργία πιθανότατα θα εκτοξευθεί στα ύψη τον επόμενο χρόνο τώρα που δαπανώνται οι επιταγές του covid και ο μέσος καταναλωτής έχει μεγιστοποιήσει το χρέος στις πιστωτικές του κάρτες.
Έρχονται επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων
Εάν η Fed υιοθετήσει τα ίδια μέτρα όπως έκανε τη δεκαετία του 1970, τότε είναι πιθανό τα επιτόκια να αυξηθούν επιθετικά μέσα στα επόμενα δύο χρόνια σε επίπεδα ακόμη και πέρα από αυτά που παρατηρήθηκαν το 1981 δηλαδή 15,8%.
Το ίδιο θα συμβεί και στην Ευρώπη, η ΕΚΤ θα αυξήσει επιθετικά τα επιτόκια… θα δούμε επιτόκια σοκ.
Με βάση την υφιστάμενη κατάσταση ο ρυθμός των αυξήσεων των επιτοκίων από τη Fed θα αποδειχθεί σταγόνα στον ωκεανό δεν θα καταφέρει να σταματήσει τον αυξανόμενο πληθωρισμό.
Όσο πιο γρήγορα το αναγνωρίσουν, τόσο πιο γρήγορα θα αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός.
Ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να αυξάνεται πολύ πέρα από τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.
Θα πρέπει να ανέβουν τα επιτόκια μαζί με τον πληθωρισμό σε σημείο ακραίου οικονομικού πόνου, και αυτό μπορεί να μην σταματήσει την άνοδο των τιμών.
Προφανώς, τα επιτόκια εάν κινηθούν πάνω από 2%-3% θα οδηγήσουν σε κραχ τα χρηματιστήρια, επειδή οι μετοχές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις επαναγορές ιδίων μετοχών.
Οι εταιρίες δανείζονται και την ρευστότητα την κατευθύνουν σε επαναγορές ιδίων μετοχών.
FED και ΕΚΤ δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει καν πραγματικές αυξήσεις επιτοκίων και ήδη βλέπουμε τις μετοχές να μειώνονται ως απάντηση μόνο στην προοπτική ότι το εύκολο χρήμα έχει τελειώσει.
Ύφεση
Ο κίνδυνος ύφεσης χρησιμοποιείται ευρέως για τις οικονομίες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ αλλά παραποιεί την πραγματικότητα.
Είναι πιο ακριβές να πούμε ότι το πάρτι τελείωσε.
Η αποπληθωριστική κρίση που θα έπρεπε να είχαμε αντιμετωπίσει το 2008 θα επιστρέψει εκδικητικά, αλλά αυτή τη φορά έχουμε τις πρόσθετες πληθωριστικές πιέσεις που προκαλούνται από την πολυετή εκτύπωση χρημάτων από τις κεντρικές τράπεζες… οι οποίες έριξαν χρήμα από αέρα στις οικονομίες.
Με άλλα λόγια, είναι μια στασιμοπληθωριστική καταστροφή που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με παραδοσιακές μεθόδους ή αγνοώντας την πραγματικότητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών