Ο ΣΕΒ έχει διασπάσει εδώ και καιρό το κοινό μέτωπο της συμφωνίας εργοδοτών – ΓΣΕΕ
Κατά των κλαδικών συμβάσεων τάχθηκε ο ΣΕΒ στηρίζοντας την επικράτηση των επιχειρησιακών με την επισήμανση ότι κάθε επιχείρηση έχει διαφορετικές ανάγκες.
Παράλληλα εξέφρασε επιφυλάξεις για το κοινωνικό πλάνο που απαιτεί το υπουργείο εργασίας να συνοδεύει τις ομαδικές απολύσεις ενώ τάχθηκε και κατά της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ.
Ο ΣΕΒ άνοιξε τα χαρτιά του ,παρουσιάζοντας τις θέσεις του κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε χθες η υπουργός Εργασίας κ Έφη Αχτσιόγλου με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ).
Η ΕΣΕΕ ,αλλάζοντας ρότα , αποσαφήνισε ότι δεν στηρίζει την αύξηση του ορίου των απολύσεων από 5% σε 10% μηνιαίως.
Η κ . Αχτσιόγλου ,μπαίνοντας στην κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης ,έστω και από απόσταση ( καθώς αύριο αναχωρούν οι εκπρόσωποι των θεσμών) θέλει να παρουσιάσει ως βοηθητικό «χαρτί» τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων στο μέτωπο των ομαδικών απολύσεων αλλά και στην προσπάθεια να περάσει το αίτημα για επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων.
Ωστόσο ο ΣΕΒ έχει διασπάσει εδώ και καιρό το κοινό μέτωπο της συμφωνίας εργοδοτών – ΓΣΕΕ αν και τυπικά στη συνάντηση με την υπουργό επαναβεβαιώθηκαν οι θέσεις που είχαν διατυπώσει οι εργοδότες στην κοινή δήλωση των εθνικών Κοινωνικών Εταίρων της 19ης Ιουλίου 2016.
Αναλύοντας τη θέση του για τις συμβάσεις ο ΣΕΒ θεωρεί ότι ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει.
Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης.
Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό.
Είναι αδύνατον επομένως σε κλαδικό επίπεδο να μπορεί να επιτευχθεί ένας κατώτερος κοινός παρονομαστής, που να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες των επιχειρήσεων.
Η σημερινή ρύθμιση με την οποία υπερέχει η επιχειρησιακή σύμβαση έναντι της κλαδικής, εξασφαλίζει την επιβίωση πολλών επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας.
Η εφαρμογή κριτηρίων εξαίρεσης από τις κλαδικές (opt out) ενέχει σημαντικούς κινδύνους στην εφαρμογή τους (περιοριστικά κριτήρια που δεν θα καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις, δημοσιοποίηση προβλημάτων επιχείρησης, αβέβαιη υιοθέτηση της ρύθμισης κ.λπ.).
Για τις ομαδικές απολύσεις – Κοινωνικά Σχέδια (Social plans) η πρόταση του ΣΕΒ είναι να προβλεφθεί ανοικτό πρόγραμμα με κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΠΑΝΑΔ, Ταμείο Παγκοσμιοποίησης ή άλλη πηγή) για την κάλυψη των εξόδων των σχεδίων αυτών.
Στην παρούσα φάση, και για κάποια χρόνια ακόμη, οι ομαδικές απολύσεις αφορούν περιπτώσεις ζωής και θανάτου ορισμένων παραγωγικών μονάδων. Επομένως, τυχόν περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση αυτών θα έθετε σε κίνδυνο τη διατήρηση των υπόλοιπων θέσεων εργασίας στις μονάδες αυτές.
Για την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών σχεδίων απαιτείται προγραμματισμός εκ μέρους της Πολιτείας.
Για την «Υποχρεωτική Διαιτησία» ό ΣΕΒ σημειώνει ότι αναζητείται τρόπος εφαρμογής των διεθνών κανόνων που σημειωτέον, δεν προβλέπουν τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.
Η «Υποχρεωτική Διαιτησία» αποτελεί θεμελιώδη στρέβλωση του τοπίου των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και έχει επισωρεύσει πολλά προβλήματα στο παρελθόν.
Τα αρμόδια όργανα του ILO έχουν κρίνει ότι το ελληνικό σύστημα διαιτησίας είναι αντίθετο προς τις Διεθνείς Συμβάσεις 98 και 154 και προς την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Επιπροσθέτως επιβάλλεται να κυρωθεί νομοθετικά το άρθρο 6§3 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που προβλέπει μόνο εθελοντική διαιτησία.
Φανή Θεοδοσίου
www.bankingnews.gr
Παράλληλα εξέφρασε επιφυλάξεις για το κοινωνικό πλάνο που απαιτεί το υπουργείο εργασίας να συνοδεύει τις ομαδικές απολύσεις ενώ τάχθηκε και κατά της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ.
Ο ΣΕΒ άνοιξε τα χαρτιά του ,παρουσιάζοντας τις θέσεις του κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε χθες η υπουργός Εργασίας κ Έφη Αχτσιόγλου με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ).
Η ΕΣΕΕ ,αλλάζοντας ρότα , αποσαφήνισε ότι δεν στηρίζει την αύξηση του ορίου των απολύσεων από 5% σε 10% μηνιαίως.
Η κ . Αχτσιόγλου ,μπαίνοντας στην κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης ,έστω και από απόσταση ( καθώς αύριο αναχωρούν οι εκπρόσωποι των θεσμών) θέλει να παρουσιάσει ως βοηθητικό «χαρτί» τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων στο μέτωπο των ομαδικών απολύσεων αλλά και στην προσπάθεια να περάσει το αίτημα για επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων.
Ωστόσο ο ΣΕΒ έχει διασπάσει εδώ και καιρό το κοινό μέτωπο της συμφωνίας εργοδοτών – ΓΣΕΕ αν και τυπικά στη συνάντηση με την υπουργό επαναβεβαιώθηκαν οι θέσεις που είχαν διατυπώσει οι εργοδότες στην κοινή δήλωση των εθνικών Κοινωνικών Εταίρων της 19ης Ιουλίου 2016.
Αναλύοντας τη θέση του για τις συμβάσεις ο ΣΕΒ θεωρεί ότι ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει.
Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης.
Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό.
Είναι αδύνατον επομένως σε κλαδικό επίπεδο να μπορεί να επιτευχθεί ένας κατώτερος κοινός παρονομαστής, που να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες των επιχειρήσεων.
Η σημερινή ρύθμιση με την οποία υπερέχει η επιχειρησιακή σύμβαση έναντι της κλαδικής, εξασφαλίζει την επιβίωση πολλών επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας.
Η εφαρμογή κριτηρίων εξαίρεσης από τις κλαδικές (opt out) ενέχει σημαντικούς κινδύνους στην εφαρμογή τους (περιοριστικά κριτήρια που δεν θα καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις, δημοσιοποίηση προβλημάτων επιχείρησης, αβέβαιη υιοθέτηση της ρύθμισης κ.λπ.).
Για τις ομαδικές απολύσεις – Κοινωνικά Σχέδια (Social plans) η πρόταση του ΣΕΒ είναι να προβλεφθεί ανοικτό πρόγραμμα με κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΠΑΝΑΔ, Ταμείο Παγκοσμιοποίησης ή άλλη πηγή) για την κάλυψη των εξόδων των σχεδίων αυτών.
Στην παρούσα φάση, και για κάποια χρόνια ακόμη, οι ομαδικές απολύσεις αφορούν περιπτώσεις ζωής και θανάτου ορισμένων παραγωγικών μονάδων. Επομένως, τυχόν περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση αυτών θα έθετε σε κίνδυνο τη διατήρηση των υπόλοιπων θέσεων εργασίας στις μονάδες αυτές.
Για την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών σχεδίων απαιτείται προγραμματισμός εκ μέρους της Πολιτείας.
Για την «Υποχρεωτική Διαιτησία» ό ΣΕΒ σημειώνει ότι αναζητείται τρόπος εφαρμογής των διεθνών κανόνων που σημειωτέον, δεν προβλέπουν τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.
Η «Υποχρεωτική Διαιτησία» αποτελεί θεμελιώδη στρέβλωση του τοπίου των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και έχει επισωρεύσει πολλά προβλήματα στο παρελθόν.
Τα αρμόδια όργανα του ILO έχουν κρίνει ότι το ελληνικό σύστημα διαιτησίας είναι αντίθετο προς τις Διεθνείς Συμβάσεις 98 και 154 και προς την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Επιπροσθέτως επιβάλλεται να κυρωθεί νομοθετικά το άρθρο 6§3 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που προβλέπει μόνο εθελοντική διαιτησία.
Φανή Θεοδοσίου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών