Άρθρο του Δρ. Νικόλαου Γεωργικόπουλου* για το πρόβλημα της στέγασης των «ταυτοποιημένων» προσφύγων στην Ελλάδα
Ο βασικός ρόλος των εμπορικών τραπεζών είναι η διοχέτευση ρευστότητας από αυτούς που διαθέτουν απόθεμα (καταθέτες και επενδυτές) στην πραγματική οικονομία που έχει έλλειμμα (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) μέσω της αύξησης των παρεχόμενων πιστώσεων.
Ωστόσο, λόγω της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης που μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους -κρατικού και ιδιωτικού- στην περίπτωση της Ελλάδος, ο διαμεσολαβητικός ρόλος των τραπεζών έχει υπονομευτεί, με αποτέλεσμα η παροχή χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία να είναι ανεπαρκής τα τελευταία έτη.
Οι αιτίες για τη στενότητα ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές τράπεζες (για να μπορέσουν κατόπιν να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία) είναι πολύπλευροι, όμως σχετίζονται άμεσα με την κρίση χρέους και τα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην ελληνική οικονομία.
Τα αυστηρά αυτά μέτρα λιτότητας που άρχισαν να επιβάλλονται στην ελληνική οικονομία από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, συνέβαλαν ουσιαστικά στην σημαντική αύξηση των υφιστάμενων «κόκκινων» δάνειων (συμπεριλαμβανομένων και τον εν δυνάμει μη εξυπηρετούμενων) στο 44% (Σεπτέμβριος 2015), ενώ από πληροφορίες της αγοράς υπολογίζονται πλέον στο 50%.
Μήπως τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία δεδομένου και της έκτασης του προσφυγικού θέματος, να τεθεί επισήμως στο διαπραγματευτικό τραπέζι με τους διεθνείς δανειστές μας η παλαιότερη ρηξικέλευθη πρόταση για τα κόκκινα δάνεια:
Οι Μη Κύριες Κατοικίες (δεύτερες και εξοχικές) των δανειοληπτών που δεν δύνανται να μπουν σε κάποια από τις εξαγγελθείσες ρυθμίσεις (για τα κόκκινα δάνεια) και αποδεδειγμένα δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο δάνειό τους, αλλά επιθυμούν ωστόσο να τα διατηρήσουν στην ιδιοκτησία τους: θα μπορούσαν να ενοικιαστούν σε «ταυτοποιημένους» πρόσφυγες, όπου το αντίτιμο του ενοικίου τους θα πληρώνεται απευθείας στις τράπεζες (ως δόση των μη εξυπηρετούμενων δανείων) και θα προέρχεται από τα Ευρωπαϊκά κονδύλια που προορίζονται για την επίλυση του προσφυγικού θέματος στην Ελλάδα.
Με αυτό τον τρόπο θα μειωθούν σημαντικά τα προβληματικά δάνεια των τραπεζών, αυξάνοντας σημαντικά τα κέρδη τους και απελευθερώνοντας ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, και από την άλλη, οι δανειολήπτες θα διατηρήσουν τα ακίνητά στην ιδιοκτησία τους.
Έτσι, θα λυθεί άμεσα και ανέξοδα το πρόβλημα της στέγασης των «ταυτοποιημένων» προσφύγων στην Ελλάδα, θα αυξηθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, αλλά κυρίως, θα διατηρηθούν «ανέπαφες» οι κατοικίες ενός μεγάλου τμήματος των ελλήνων πολιτών χωρίς να πωληθούν σε εταιρείες «γύπες» των διεθνών αγορών.
*Ο Νικόλαος Γεωργικόπουλος είναι επισκέπτης Καθηγητής έρευνας στο Stern School of Business του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης & ερευνητής χρηματοοικονομικών στο ΚΕΠΕ.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, λόγω της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης που μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους -κρατικού και ιδιωτικού- στην περίπτωση της Ελλάδος, ο διαμεσολαβητικός ρόλος των τραπεζών έχει υπονομευτεί, με αποτέλεσμα η παροχή χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία να είναι ανεπαρκής τα τελευταία έτη.
Οι αιτίες για τη στενότητα ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές τράπεζες (για να μπορέσουν κατόπιν να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία) είναι πολύπλευροι, όμως σχετίζονται άμεσα με την κρίση χρέους και τα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην ελληνική οικονομία.
Τα αυστηρά αυτά μέτρα λιτότητας που άρχισαν να επιβάλλονται στην ελληνική οικονομία από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, συνέβαλαν ουσιαστικά στην σημαντική αύξηση των υφιστάμενων «κόκκινων» δάνειων (συμπεριλαμβανομένων και τον εν δυνάμει μη εξυπηρετούμενων) στο 44% (Σεπτέμβριος 2015), ενώ από πληροφορίες της αγοράς υπολογίζονται πλέον στο 50%.
Μήπως τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία δεδομένου και της έκτασης του προσφυγικού θέματος, να τεθεί επισήμως στο διαπραγματευτικό τραπέζι με τους διεθνείς δανειστές μας η παλαιότερη ρηξικέλευθη πρόταση για τα κόκκινα δάνεια:
Οι Μη Κύριες Κατοικίες (δεύτερες και εξοχικές) των δανειοληπτών που δεν δύνανται να μπουν σε κάποια από τις εξαγγελθείσες ρυθμίσεις (για τα κόκκινα δάνεια) και αποδεδειγμένα δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο δάνειό τους, αλλά επιθυμούν ωστόσο να τα διατηρήσουν στην ιδιοκτησία τους: θα μπορούσαν να ενοικιαστούν σε «ταυτοποιημένους» πρόσφυγες, όπου το αντίτιμο του ενοικίου τους θα πληρώνεται απευθείας στις τράπεζες (ως δόση των μη εξυπηρετούμενων δανείων) και θα προέρχεται από τα Ευρωπαϊκά κονδύλια που προορίζονται για την επίλυση του προσφυγικού θέματος στην Ελλάδα.
Με αυτό τον τρόπο θα μειωθούν σημαντικά τα προβληματικά δάνεια των τραπεζών, αυξάνοντας σημαντικά τα κέρδη τους και απελευθερώνοντας ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, και από την άλλη, οι δανειολήπτες θα διατηρήσουν τα ακίνητά στην ιδιοκτησία τους.
Έτσι, θα λυθεί άμεσα και ανέξοδα το πρόβλημα της στέγασης των «ταυτοποιημένων» προσφύγων στην Ελλάδα, θα αυξηθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, αλλά κυρίως, θα διατηρηθούν «ανέπαφες» οι κατοικίες ενός μεγάλου τμήματος των ελλήνων πολιτών χωρίς να πωληθούν σε εταιρείες «γύπες» των διεθνών αγορών.
*Ο Νικόλαος Γεωργικόπουλος είναι επισκέπτης Καθηγητής έρευνας στο Stern School of Business του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης & ερευνητής χρηματοοικονομικών στο ΚΕΠΕ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών