Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και η Γερμανία δεν μπορεί απλά να το αγνοήσει, γράφει η γαλλική εφημερίδα
Το μήνυμα του ΔΝΤ είναι ξεκάθαρο: το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ανέρχεται στο 200% του ΑΕΠ, ενώ παράλληλα τα μέτρα που συμφωνήθηκαν μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης με τους Θεσμούς πολύ σκληρά, γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro.
Η γαλλική εφημερίδα κάλεσε τέσσερις μεγάλους οικονομολόγους να εξηγήσουν τι σημαίνει αυτό και ποιες είναι οι πιθανές λύσεις, με δεδομένο ότι το ΔΝΤ κρίνει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά οι Ευρωπαίοι επιμένουν ότι δεν μπορεί να γίνει κούρεμα.
Η Agnès Benassy-Quéré, καθηγήτρια του Οικονομικού Κολεγίου του Παρισίου, εξηγεί ότι στη θεωρία, η κυβέρνηση μπορεί πάντα να αυξήσει τους φόρους για την εξυπηρέτηση του χρέους (σε αντίθεση με μια εταιρεία που δεν μπορεί να αναγκάσει τους πελάτες να αγοράζουν περισσότερα προϊόντα).
Το δημόσιο χρέος γίνεται μη βιώσιμο όταν αυξάνεται απότομα ή όταν η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αυξήσει περισσότερο τους φόρους.
Η ελληνική θέση για το δημόσιο χρέος είναι ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Υπάρχουν λοιπόν ουσιαστικά δύο τρόποι για να ελαφρυνθεί είτε να επιμηνυνθεί η περίοδος αποπληρωμής του: το χαμηλότερο επιτόκιο ή η ονομαστική διαγραφή του.
Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, οι Ευρωπαίοι επιδιώκουν να μετατρέψουν τα οφειλόμενα ποσά από την Ελλάδα προς την ΕΚΤ (τα οποία πρέπει να επιστραφούν άμεσα) σε πιο μακροπρόθεσμα χρεόγραφα.
Αυτό δεν αυξάνει το συνολικό ποσό του ελληνικού χρέους.
Αλλά καθώς το χρέος αυτό θα αποπληρωθεί το 2023, είναι καλύτερα να κρατήσει λίγο παραπάνω, προκειμένου να καταφέρει η χώρα να ορθοποδήσει από τα σκήρά μέτρα που δεσμεύτηκε να λάβει.
Ο οικονομολόγος Marc Fiorentino τονίζει ότι ο καθένας ξέρει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει τις ελπίδες αποπληρωμής ενός ποσοστού της τάξης του 20 έως 40% του ελληνικού χρέους.
Ο Αλέξης Τσίπρας και το ΔΝΤ το είπαν ξεκάθαρα στο Eurogroup, το οποίο ελπίζει ότι το νέο σχέδιο βοήθειας προς την Ελλάδα εγκρίνεται παρά τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Ο Sterdyniak Henry, οικονομολόγος στο Γαλλικό Παρατηρητήριο επισημαίνει ότι το νέο πρόγραμμα αντιστοιχεί στην απλή ανανέωση των ενισχύσεων που έχουν ήδη χορηγηθεί.
Οι χώρες της ευρωζώνης επιχειρούν να αποφύγουν περεταίρω ζημιά από τα παλαιότερα δάνεια.
Θέλουν να αποφύγουν ένα επικίνδυνο προηγούμενο.
Θέλουν να διατηρήσουν τον έλεγχο επί των πολιτικών της Ελλάδα.
Αλλά δεν δίνουν σαφώς στην Ελλάδα ένα διέξοδο από το τέλμα.
Υπάρχουν τρεις πιθανές στρατηγικές.
Πρώτη: οι χώρες της Ευρωζώνης συνεχίζουν να δανείζονται για την Ελλάδα στις χρηματοπιστωτικές αγορές σε πολύ χαμηλές τιμές (περίπου 1%), μειώνουν τη λιτότητα που επιβλήθηκε στην χώρα και προσανατολίζονται σε ένα σχέδιο παραγωγικής ανάκαμψης
Δεύτερη: Οι χώρες της Ευρωζώνης επιτρέπουν στην Ελλάδα ένα δραστικό χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, η λιτότηα κρατά την Ελλάδα σε ύφεση, το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται σε σχέση με το ΑΕΠ, μια κρίση ξεσπά κάθε έξι μήνες.
Η τελευταία λύση: οι χώρες της Ευρωζώνης αποδέχονται μια βαθιά έκπτωση του ελληνικού χρέους (γύρω στο 90% του ΑΕΠ), ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο Κώστας Βγενόπουλος τόνισε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο: τα τελευταία πέντε χρόνια, το ΑΕΠ της συρρικνώθηκε κατά 25%, ενώ το χρέος συνέχισε να αυξάνεται, όχι μόνο ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά και σε απόλυτους όρους.
Ο κύριος λόγος για τη μείωση αυτή είναι ότι οι Ευρωπαίοι, αντί για τη διαγραφή ενός τμήματος του χρέους, προτίμησαν να προσθέσουν νέο χρέος για να διασωθεί η Ελλάδα από το παλιό
Μια υγιής λύση του ελληνικού προβλήματος, θα διασφαλίσει πρωτίστως την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Κατά συνέπεια, θα μειώσει το ετήσιο κόστος του ελληνικού χρέους σε επίπεδα που εμποδίζει την ανάπτυξη της.
Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την απλή διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, ή παρέχοντας μια σημαντική επιμήκυνση της αποπληρωμής, με περίοδο χάριτος και με τα χαμηλότερα επιτόκια.
www.bankingnews.gr
Η γαλλική εφημερίδα κάλεσε τέσσερις μεγάλους οικονομολόγους να εξηγήσουν τι σημαίνει αυτό και ποιες είναι οι πιθανές λύσεις, με δεδομένο ότι το ΔΝΤ κρίνει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά οι Ευρωπαίοι επιμένουν ότι δεν μπορεί να γίνει κούρεμα.
Η Agnès Benassy-Quéré, καθηγήτρια του Οικονομικού Κολεγίου του Παρισίου, εξηγεί ότι στη θεωρία, η κυβέρνηση μπορεί πάντα να αυξήσει τους φόρους για την εξυπηρέτηση του χρέους (σε αντίθεση με μια εταιρεία που δεν μπορεί να αναγκάσει τους πελάτες να αγοράζουν περισσότερα προϊόντα).
Το δημόσιο χρέος γίνεται μη βιώσιμο όταν αυξάνεται απότομα ή όταν η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αυξήσει περισσότερο τους φόρους.
Η ελληνική θέση για το δημόσιο χρέος είναι ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Υπάρχουν λοιπόν ουσιαστικά δύο τρόποι για να ελαφρυνθεί είτε να επιμηνυνθεί η περίοδος αποπληρωμής του: το χαμηλότερο επιτόκιο ή η ονομαστική διαγραφή του.
Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, οι Ευρωπαίοι επιδιώκουν να μετατρέψουν τα οφειλόμενα ποσά από την Ελλάδα προς την ΕΚΤ (τα οποία πρέπει να επιστραφούν άμεσα) σε πιο μακροπρόθεσμα χρεόγραφα.
Αυτό δεν αυξάνει το συνολικό ποσό του ελληνικού χρέους.
Αλλά καθώς το χρέος αυτό θα αποπληρωθεί το 2023, είναι καλύτερα να κρατήσει λίγο παραπάνω, προκειμένου να καταφέρει η χώρα να ορθοποδήσει από τα σκήρά μέτρα που δεσμεύτηκε να λάβει.
Ο οικονομολόγος Marc Fiorentino τονίζει ότι ο καθένας ξέρει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει τις ελπίδες αποπληρωμής ενός ποσοστού της τάξης του 20 έως 40% του ελληνικού χρέους.
Ο Αλέξης Τσίπρας και το ΔΝΤ το είπαν ξεκάθαρα στο Eurogroup, το οποίο ελπίζει ότι το νέο σχέδιο βοήθειας προς την Ελλάδα εγκρίνεται παρά τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Ο Sterdyniak Henry, οικονομολόγος στο Γαλλικό Παρατηρητήριο επισημαίνει ότι το νέο πρόγραμμα αντιστοιχεί στην απλή ανανέωση των ενισχύσεων που έχουν ήδη χορηγηθεί.
Οι χώρες της ευρωζώνης επιχειρούν να αποφύγουν περεταίρω ζημιά από τα παλαιότερα δάνεια.
Θέλουν να αποφύγουν ένα επικίνδυνο προηγούμενο.
Θέλουν να διατηρήσουν τον έλεγχο επί των πολιτικών της Ελλάδα.
Αλλά δεν δίνουν σαφώς στην Ελλάδα ένα διέξοδο από το τέλμα.
Υπάρχουν τρεις πιθανές στρατηγικές.
Πρώτη: οι χώρες της Ευρωζώνης συνεχίζουν να δανείζονται για την Ελλάδα στις χρηματοπιστωτικές αγορές σε πολύ χαμηλές τιμές (περίπου 1%), μειώνουν τη λιτότητα που επιβλήθηκε στην χώρα και προσανατολίζονται σε ένα σχέδιο παραγωγικής ανάκαμψης
Δεύτερη: Οι χώρες της Ευρωζώνης επιτρέπουν στην Ελλάδα ένα δραστικό χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, η λιτότηα κρατά την Ελλάδα σε ύφεση, το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται σε σχέση με το ΑΕΠ, μια κρίση ξεσπά κάθε έξι μήνες.
Η τελευταία λύση: οι χώρες της Ευρωζώνης αποδέχονται μια βαθιά έκπτωση του ελληνικού χρέους (γύρω στο 90% του ΑΕΠ), ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο Κώστας Βγενόπουλος τόνισε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο: τα τελευταία πέντε χρόνια, το ΑΕΠ της συρρικνώθηκε κατά 25%, ενώ το χρέος συνέχισε να αυξάνεται, όχι μόνο ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά και σε απόλυτους όρους.
Ο κύριος λόγος για τη μείωση αυτή είναι ότι οι Ευρωπαίοι, αντί για τη διαγραφή ενός τμήματος του χρέους, προτίμησαν να προσθέσουν νέο χρέος για να διασωθεί η Ελλάδα από το παλιό
Μια υγιής λύση του ελληνικού προβλήματος, θα διασφαλίσει πρωτίστως την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Κατά συνέπεια, θα μειώσει το ετήσιο κόστος του ελληνικού χρέους σε επίπεδα που εμποδίζει την ανάπτυξη της.
Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την απλή διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, ή παρέχοντας μια σημαντική επιμήκυνση της αποπληρωμής, με περίοδο χάριτος και με τα χαμηλότερα επιτόκια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών