Οι Ευρωπαίοι έχουν ασχοληθεί πολύ με την Ελλάδα…
Αφού οι Έλληνες επιλέγουν τη φτώχεια, ας τους αφήσουμε να πάρουν το δρόμο τους, τονίζει σε άρθρο τους στους Financial Times, ο Francesco Giavazzi, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Bocconi στο Μιλάνο, εκφράζοντας την ανησυχία του για τους χειρισμούς της ΕΕ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, για περισσότερα από πέντε χρόνια, η Ελλάδα ήταν η μεγαλύτερη ανησυχία της Ευρώπης.
Αντί να ασχοληθούμε με την απασχόληση, ή τη μετανάστευση, ή την πρόκληση του Vladimir Putin, η προσοχή της ηπείρου βρίσκεται σε μια χώρα που αντιπροσωπεύει το 1,8% της οικονομικής παραγωγής της ευρωζώνης.
Θα ήταν ενδιαφέρον να υπολογίσουμε πόσες ώρες η Angela Merkel έχει αφιερώσει στην Αθήνα κατά τα τελευταία πέντε χρόνια.
Φανταστείτε τον πρόεδρο Barack Obama, να λαμβάνει μέρος σε συνομιλίες υψηλού επιπέδου, όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο στην ημερήσια διάταξη, εκτός από το κράτος του Τενεσί.
Αυτό, στην πραγματικότητα, είναι ό, τι έχουν κάνει στην Ευρώπη οι αρχηγοί των κυβερνήσεων.
Σε αυτά τα πέντε χρόνια ο κόσμος έχει αλλάξει.
Η Κίνα και η Ινδία μεταμορφώνονται ριζικά.
Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (Isis) είναι μια νέα και σοβαρή απειλή για τη Δύση, όπως και ο ρεβανσισμός του Putin.
Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αντί να αφιερώσουν τις συνόδους κορυφής τους στο ερώτημα πώς μπορούν να υπερασπιστούν καλύτερα τα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα μας, αγωνιούν για το τι πρέπει να γίνει με την Ελλάδα.
Πέντε χρόνια διαπραγματεύσεων δεν έχουν επιτύχει σχεδόν τίποτα (οι λίγες μεταρρυθμίσεις που υπήρξαν, έχουν αντιστραφεί από το ΣΥΡΙΖΑ).
Είναι αρκετά σαφές ότι οι Έλληνες δεν έχουν καμία όρεξη για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας τους.
Ανησυχούν πολύ λίγο για μια οικονομία που καταστράφηκε από τους πάτρωνες.
Οι Ευρωπαίοι, επίσης, έχουν κάνει λάθη.
Καθώς η Αθήνα έγινε μέλος της νομισματικής ένωσης, έχει δανειστεί περί τα 400 δισ. ευρώ, ή 1,7 φορές το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της το 2013.
Είναι καιρός για μια αποτίμηση της πραγματικότητας: αυτά τα ποσά ποτέ δεν θα επιστραφούν.
Και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση αν φανταστεί κανείς, ότι οι Φιλανδοί μερικές φορές «ονειρεύονται» να λάβουν αποζημίωση σε είδος, όπως την απόκτηση μερικών ελληνικών νησιών.
Η εποχή όμως, όταν η βρετανική αυτοκρατορία θα έκανε κάτι τέτοιο, ευτυχώς, τελείωσε.
Περασμένα ξεχασμένα είναι.
Όσο πιο γρήγορα το δεχτούμε αυτό και ξεχάσουμε τα δάνεια αυτά τόσο το καλύτερο.
Αν οι Έλληνες δεν θέλουν να εκσυγχρονίσουν, πρέπει να το δεχθούμε.
Με μεγάλη πλειοψηφία, έχουν ψηφίσει μια κυβέρνηση που, έξι μήνες μετά τις εκλογές, παραμένει πολύ δημοφιλής.
Η δημοτικότητά της με το εκλογικό σώμα σηματοδοτεί την επιθυμία να παραμείνει ένα έθνος με κατά κεφαλήν εισόδημα το μισό της Ιρλανδίας, μικρότερο από εκείνο της Σλοβενίας.
Σε λίγα χρόνια θα ξεπεραστεί από τη Χιλή.
Ελπίζω μόνο ότι κανείς στην Αθήνα δεν ονειρεύεται ότι η συγχώρεση του χρέους και το Grexit προσφέρουν μια εναλλακτική διαδρομή για την ανάπτυξη.
Χωρίς οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα θα παραμείνει μια σχετικά φτωχή χώρα.
Αλλά δεν είναι χρέος της υπόλοιπης Ευρώπης να επιβάλει μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.
Θα πρέπει απλώς να κάνει απολύτως σαφές ότι χωρίς σοβαρές μεταρρυθμίσεις, νέα επίσημα δάνεια δεν μπορούν να δοθούν.
Ο μόνος τρόπος για την Αθήνα να δανειστεί θα είναι να πείσει τις αγορές ότι μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς της.
Δεν υπάρχει πλέον εγγύηση της ΕΕ, ρητή ή έμμεση.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι πραγματικά τόσο σημαντικό να κρατηθεί η Ελλάδα εντός της ΕΕ.
Το κριτήριο δεν θα πρέπει να είναι η προστασία της πίστης μας: έχει φύγει, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Ούτε θα πρέπει να είναι ο κίνδυνος ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια κατάρρευσή του ευρώ λόγω της μετάδοσης.
Χάρη στις ενέργειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η νομισματική ένωση είναι σήμερα αρκετά ανθεκτική ώστε να αντέχει ένα Grexit.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να σταματήσουν να αντιμετωπίζουν το ελληνικό πρόβλημα σαν να ήταν απλώς ένα οικονομικό θέμα.
Πρέπει να πάει στην καρδιά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το σχέδιο αυτό έχει αναμφίβολα επιταχυνθεί, ως αποτέλεσμα της νομισματικής ένωσης.
Αλλά το ευρώ δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο για την περαιτέρω πολιτική ολοκλήρωση.
Χωρίς την πολιτική ενσωμάτωση, το ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει - και σήμερα, η Ελλάδα εμποδίζει αυτόν τον δρόμο.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον ίδιο, για περισσότερα από πέντε χρόνια, η Ελλάδα ήταν η μεγαλύτερη ανησυχία της Ευρώπης.
Αντί να ασχοληθούμε με την απασχόληση, ή τη μετανάστευση, ή την πρόκληση του Vladimir Putin, η προσοχή της ηπείρου βρίσκεται σε μια χώρα που αντιπροσωπεύει το 1,8% της οικονομικής παραγωγής της ευρωζώνης.
Θα ήταν ενδιαφέρον να υπολογίσουμε πόσες ώρες η Angela Merkel έχει αφιερώσει στην Αθήνα κατά τα τελευταία πέντε χρόνια.
Φανταστείτε τον πρόεδρο Barack Obama, να λαμβάνει μέρος σε συνομιλίες υψηλού επιπέδου, όπου δεν υπήρχε τίποτα άλλο στην ημερήσια διάταξη, εκτός από το κράτος του Τενεσί.
Αυτό, στην πραγματικότητα, είναι ό, τι έχουν κάνει στην Ευρώπη οι αρχηγοί των κυβερνήσεων.
Σε αυτά τα πέντε χρόνια ο κόσμος έχει αλλάξει.
Η Κίνα και η Ινδία μεταμορφώνονται ριζικά.
Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (Isis) είναι μια νέα και σοβαρή απειλή για τη Δύση, όπως και ο ρεβανσισμός του Putin.
Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αντί να αφιερώσουν τις συνόδους κορυφής τους στο ερώτημα πώς μπορούν να υπερασπιστούν καλύτερα τα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα μας, αγωνιούν για το τι πρέπει να γίνει με την Ελλάδα.
Πέντε χρόνια διαπραγματεύσεων δεν έχουν επιτύχει σχεδόν τίποτα (οι λίγες μεταρρυθμίσεις που υπήρξαν, έχουν αντιστραφεί από το ΣΥΡΙΖΑ).
Είναι αρκετά σαφές ότι οι Έλληνες δεν έχουν καμία όρεξη για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας τους.
Ανησυχούν πολύ λίγο για μια οικονομία που καταστράφηκε από τους πάτρωνες.
Οι Ευρωπαίοι, επίσης, έχουν κάνει λάθη.
Καθώς η Αθήνα έγινε μέλος της νομισματικής ένωσης, έχει δανειστεί περί τα 400 δισ. ευρώ, ή 1,7 φορές το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της το 2013.
Είναι καιρός για μια αποτίμηση της πραγματικότητας: αυτά τα ποσά ποτέ δεν θα επιστραφούν.
Και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση αν φανταστεί κανείς, ότι οι Φιλανδοί μερικές φορές «ονειρεύονται» να λάβουν αποζημίωση σε είδος, όπως την απόκτηση μερικών ελληνικών νησιών.
Η εποχή όμως, όταν η βρετανική αυτοκρατορία θα έκανε κάτι τέτοιο, ευτυχώς, τελείωσε.
Περασμένα ξεχασμένα είναι.
Όσο πιο γρήγορα το δεχτούμε αυτό και ξεχάσουμε τα δάνεια αυτά τόσο το καλύτερο.
Αν οι Έλληνες δεν θέλουν να εκσυγχρονίσουν, πρέπει να το δεχθούμε.
Με μεγάλη πλειοψηφία, έχουν ψηφίσει μια κυβέρνηση που, έξι μήνες μετά τις εκλογές, παραμένει πολύ δημοφιλής.
Η δημοτικότητά της με το εκλογικό σώμα σηματοδοτεί την επιθυμία να παραμείνει ένα έθνος με κατά κεφαλήν εισόδημα το μισό της Ιρλανδίας, μικρότερο από εκείνο της Σλοβενίας.
Σε λίγα χρόνια θα ξεπεραστεί από τη Χιλή.
Ελπίζω μόνο ότι κανείς στην Αθήνα δεν ονειρεύεται ότι η συγχώρεση του χρέους και το Grexit προσφέρουν μια εναλλακτική διαδρομή για την ανάπτυξη.
Χωρίς οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα θα παραμείνει μια σχετικά φτωχή χώρα.
Αλλά δεν είναι χρέος της υπόλοιπης Ευρώπης να επιβάλει μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.
Θα πρέπει απλώς να κάνει απολύτως σαφές ότι χωρίς σοβαρές μεταρρυθμίσεις, νέα επίσημα δάνεια δεν μπορούν να δοθούν.
Ο μόνος τρόπος για την Αθήνα να δανειστεί θα είναι να πείσει τις αγορές ότι μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς της.
Δεν υπάρχει πλέον εγγύηση της ΕΕ, ρητή ή έμμεση.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι πραγματικά τόσο σημαντικό να κρατηθεί η Ελλάδα εντός της ΕΕ.
Το κριτήριο δεν θα πρέπει να είναι η προστασία της πίστης μας: έχει φύγει, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Ούτε θα πρέπει να είναι ο κίνδυνος ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια κατάρρευσή του ευρώ λόγω της μετάδοσης.
Χάρη στις ενέργειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η νομισματική ένωση είναι σήμερα αρκετά ανθεκτική ώστε να αντέχει ένα Grexit.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να σταματήσουν να αντιμετωπίζουν το ελληνικό πρόβλημα σαν να ήταν απλώς ένα οικονομικό θέμα.
Πρέπει να πάει στην καρδιά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το σχέδιο αυτό έχει αναμφίβολα επιταχυνθεί, ως αποτέλεσμα της νομισματικής ένωσης.
Αλλά το ευρώ δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο για την περαιτέρω πολιτική ολοκλήρωση.
Χωρίς την πολιτική ενσωμάτωση, το ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει - και σήμερα, η Ελλάδα εμποδίζει αυτόν τον δρόμο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών