Η Ελλάδα έχει δύο εβδομάδες περιθώριο για να φέρει αποτελέσματα τονίζει ο αρθρογράφος των New York Times
Να πάρει πάνω του το πολιτικό κόστος καλεί τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα ο αρθρογράφος των New York Times, Hugo Dixon, ο οποίος υπογραμμίζει πως εάν η Ελλάδα δεν πάρει τα χρήματα από τους πιστωτές της, τότε θα αναγκαστεί σε άτακτη χρεοκοπία.
Στο κείμενο του ο Dixon υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει δύο εβδομάδες για να παρουσιάσει αποτελέσματα.
«Αν και το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας έχει απομακρυνθεί αυτή τη στιγμή από το τραπέζι μετά τη δέσμευση του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης ότι η χώρα θα καταβάλλει τη δόση που οφείλει στο ΔΝΤ, ο κίνδυνος αυτός θα επανέλθει στα τέλη Απριλίου, εάν η Ελλάδα δεν λάβει έως τότε σοβαρές αποφάσεις» επισημαίνει ο Dixon.
Όπως λέει, χωρίς σοβαρές αποφάσεις, οι Ευρωπαίοι πιστωτές της Ελλάδας δεν θα συναινέσουν στο να δώσουν περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα και τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία.
«Η αριστερή κυβέρνηση έχει εξαντλήσει πλέον όλες τις τεχνικές της για να βρίσκει χρήματα και να βγάλει αίμα από την πέτρα.
Στο μεταξύ, έχει χάσει, ήδη, δύο και κάτι μήνες με το να κάνει διαλέξεις στους πιστωτές της, να στέλνει αντιφατικά μηνύματα σχετικά με τις προθέσεις της για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και να δημοσιεύει ερασιτεχνικά σχέδια αναμόρφωσης του κράτους.
Τώρα η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σοβαρευτεί και – εκτός και αν όντως ο Τσίπρας επιθυμεί την χρεοκοπία - να εφαρμόσει capital controls και να βγει από το ευρώ», σημειώνει ο Dixon, o οποίος τονίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που πρέπει να αναλάβει δράση.
«Αυτό που οφείλει να κάνει είναι να πάρει πάνω του το πολιτικό κόστος, να δείξει ότι ενδιαφέρεται να ξεκινήσει συνεργασία με τους δανειστές και να πάρει κάποια αντιλαϊκά μέτρα.
Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος η κυβέρνηση να μην λάβει χρήματα, να συνεχίσει να έχει οξεία ρητορική του και τελικά η χώρα να οδηγηθεί στη χρεοκοπία», αναφέρει ο Dixon, τονίζοντας πως στο Eurogroup της 24ης Απριλίου, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα πρέπει να επικεντρωθούν σε τρία ζητήματα.
«Το πρώτο είναι οι συντάξεις.
Αν και η Ελλάδα έχει αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, το σημερινό σύστημα βρίθει από εξαιρέσεις που επιτρέπουν σε αρκετούς προνομιούχους να βγαίνουν πρόωρα σε σύνταξη.
Ο Τσίπρας δείχνει απρόθυμος να σταματήσει τις εξαιρέσεις στα όρια ηλικία συνταξιοδότησης, ενώ προτίθεται να επαναφέρει την 13η σύνταξη σε πάνω από ένα εκατομμύριο συνταξιούχους, μέτρο κόστους περίπου 600 εκατομμυρίων ευρώ και να καταβάλλει άλλα 326 εκατομμύρια ευρώ σε επικουρικές συντάξεις […].
Το δεύτερο είναι η φορολογία.
Πολλά από τα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση στους δανειστές περιλαμβάνουν πολλές ιδέες για την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Πολλά από αυτά κινούνται στη σωστή κατεύθυνση […].
Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση περιμένει από αυτά τα μέτρα και από άλλες προτάσεις να εισπράξει 4,7 με 6,1 δισεκατομμύρια ευρώ την φετινή χρονιά.
Ίσως μελλοντικά να αποφέρουν σημαντικά έσοδα, αλλά κανείς ούτε στην Αθήνα ούτε στην πλευρά των δανειστών αναμένουν σοβαρά αποτελέσματα για το 2015.
Μπορεί οι βαθιές μεταρρυθμίσεις να είναι πιο σημαντικές από τη δημοσιονομική λιτότητα, αλλά αυτές δεν μπορούν άμεσα να προσφέρουν έσοδα» αναφέρει ο Dixon.
Τρίτο θέμα, όπως τονίζει ο αρθρογράφος των New York Times, είναι το τραπεζικό σύστημα.
«Η κυβέρνηση σωστά επισημαίνει ότι το σύστημα έχει αμαυρωθεί από πελατειακές σχέσεις και τις διασυνδέσεις με το πολιτικό σύστημα.
Όμως είναι κάτι που συνεχίζει να πράττει και η σημερινή κυβέρνηση.
Από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Τσίπρας, οι επικεφαλής των τραπεζών, Εθνικής και Eurobank αντικαταστάθηκαν από ανθρώπους που είναι κοντά στην κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή επικεφαλής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αναγκάστηκε να παραιτηθεί» επισημαίνει ο Dixon, ο οποίος υπογραμμίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει τη λεγόμενη «bad bank» που θα διαχειρίζεται μερικά από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της βιομηχανίας.
«Αν και αυτή είναι μια εξαιρετική ιδέα που θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία καλών τραπεζών που θα παρέχουν και πάλι πιστώσεις στην πραγματική οικονομία, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε νέο κύκλο πελατειακών σχέσεων» τονίζει ο Dixon.
«Η Αθήνα έχει αποφασίσει να αποφύγει μια αντιπαράθεση με τους πιστωτές της - τουλάχιστον αυτή την εβδομάδα. Αλλά αν δεν ανασκουμπωθεί και δεν χρησιμοποιήσει το «παράθυρο» των δύο εβδομάδων και να προχωρήσει σε σοβαρές επισκευές, δεν θα είναι σε θέση να τις αναβάλει επ' αόριστον» καταλήγει ο αρθρογράφος των New York Times.
www.bankingnews.gr
Στο κείμενο του ο Dixon υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει δύο εβδομάδες για να παρουσιάσει αποτελέσματα.
«Αν και το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας έχει απομακρυνθεί αυτή τη στιγμή από το τραπέζι μετά τη δέσμευση του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης ότι η χώρα θα καταβάλλει τη δόση που οφείλει στο ΔΝΤ, ο κίνδυνος αυτός θα επανέλθει στα τέλη Απριλίου, εάν η Ελλάδα δεν λάβει έως τότε σοβαρές αποφάσεις» επισημαίνει ο Dixon.
Όπως λέει, χωρίς σοβαρές αποφάσεις, οι Ευρωπαίοι πιστωτές της Ελλάδας δεν θα συναινέσουν στο να δώσουν περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα και τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία.
«Η αριστερή κυβέρνηση έχει εξαντλήσει πλέον όλες τις τεχνικές της για να βρίσκει χρήματα και να βγάλει αίμα από την πέτρα.
Στο μεταξύ, έχει χάσει, ήδη, δύο και κάτι μήνες με το να κάνει διαλέξεις στους πιστωτές της, να στέλνει αντιφατικά μηνύματα σχετικά με τις προθέσεις της για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και να δημοσιεύει ερασιτεχνικά σχέδια αναμόρφωσης του κράτους.
Τώρα η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σοβαρευτεί και – εκτός και αν όντως ο Τσίπρας επιθυμεί την χρεοκοπία - να εφαρμόσει capital controls και να βγει από το ευρώ», σημειώνει ο Dixon, o οποίος τονίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που πρέπει να αναλάβει δράση.
«Αυτό που οφείλει να κάνει είναι να πάρει πάνω του το πολιτικό κόστος, να δείξει ότι ενδιαφέρεται να ξεκινήσει συνεργασία με τους δανειστές και να πάρει κάποια αντιλαϊκά μέτρα.
Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος η κυβέρνηση να μην λάβει χρήματα, να συνεχίσει να έχει οξεία ρητορική του και τελικά η χώρα να οδηγηθεί στη χρεοκοπία», αναφέρει ο Dixon, τονίζοντας πως στο Eurogroup της 24ης Απριλίου, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα πρέπει να επικεντρωθούν σε τρία ζητήματα.
«Το πρώτο είναι οι συντάξεις.
Αν και η Ελλάδα έχει αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, το σημερινό σύστημα βρίθει από εξαιρέσεις που επιτρέπουν σε αρκετούς προνομιούχους να βγαίνουν πρόωρα σε σύνταξη.
Ο Τσίπρας δείχνει απρόθυμος να σταματήσει τις εξαιρέσεις στα όρια ηλικία συνταξιοδότησης, ενώ προτίθεται να επαναφέρει την 13η σύνταξη σε πάνω από ένα εκατομμύριο συνταξιούχους, μέτρο κόστους περίπου 600 εκατομμυρίων ευρώ και να καταβάλλει άλλα 326 εκατομμύρια ευρώ σε επικουρικές συντάξεις […].
Το δεύτερο είναι η φορολογία.
Πολλά από τα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση στους δανειστές περιλαμβάνουν πολλές ιδέες για την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Πολλά από αυτά κινούνται στη σωστή κατεύθυνση […].
Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση περιμένει από αυτά τα μέτρα και από άλλες προτάσεις να εισπράξει 4,7 με 6,1 δισεκατομμύρια ευρώ την φετινή χρονιά.
Ίσως μελλοντικά να αποφέρουν σημαντικά έσοδα, αλλά κανείς ούτε στην Αθήνα ούτε στην πλευρά των δανειστών αναμένουν σοβαρά αποτελέσματα για το 2015.
Μπορεί οι βαθιές μεταρρυθμίσεις να είναι πιο σημαντικές από τη δημοσιονομική λιτότητα, αλλά αυτές δεν μπορούν άμεσα να προσφέρουν έσοδα» αναφέρει ο Dixon.
Τρίτο θέμα, όπως τονίζει ο αρθρογράφος των New York Times, είναι το τραπεζικό σύστημα.
«Η κυβέρνηση σωστά επισημαίνει ότι το σύστημα έχει αμαυρωθεί από πελατειακές σχέσεις και τις διασυνδέσεις με το πολιτικό σύστημα.
Όμως είναι κάτι που συνεχίζει να πράττει και η σημερινή κυβέρνηση.
Από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Τσίπρας, οι επικεφαλής των τραπεζών, Εθνικής και Eurobank αντικαταστάθηκαν από ανθρώπους που είναι κοντά στην κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή επικεφαλής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αναγκάστηκε να παραιτηθεί» επισημαίνει ο Dixon, ο οποίος υπογραμμίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει τη λεγόμενη «bad bank» που θα διαχειρίζεται μερικά από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της βιομηχανίας.
«Αν και αυτή είναι μια εξαιρετική ιδέα που θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία καλών τραπεζών που θα παρέχουν και πάλι πιστώσεις στην πραγματική οικονομία, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε νέο κύκλο πελατειακών σχέσεων» τονίζει ο Dixon.
«Η Αθήνα έχει αποφασίσει να αποφύγει μια αντιπαράθεση με τους πιστωτές της - τουλάχιστον αυτή την εβδομάδα. Αλλά αν δεν ανασκουμπωθεί και δεν χρησιμοποιήσει το «παράθυρο» των δύο εβδομάδων και να προχωρήσει σε σοβαρές επισκευές, δεν θα είναι σε θέση να τις αναβάλει επ' αόριστον» καταλήγει ο αρθρογράφος των New York Times.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών