Aφήνονται αιχμές για την ανάληψη μεγάλων συμβάσεων του γαλλικού Ομίλου Vinci στην Ελλάδα
Πωλητήριο από τη μια άκρη στην άλλη έχει μπει στην Ελλάδα. Ο κατάλογος με τα περιουσιακά στοιχεία δημόσια και ιδιωτικά που βγαίνουν στο σφυρί είναι μακρύς…
Στρατόπεδα, πρεσβείες εγκαταλελειμμένα κτίρια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καταπατημένες εκτάσεις ,παραθαλάσσια οικόπεδα, αστικά ακίνητα, αεροδρόμια οικισμοί, ξενοδοχεία, χαρτοφυλάκια δανείων, εισηγμένες και μη επιχειρήσεις, δίκτυα κοινής ωφελείας, ενεργειακές μονάδες, φυσικό αέριο αλλά και ιαματικές πηγές είναι μερικά από «ασημικά» του ελληνικού κράτους που βγαίνουν προς πώληση..
Οι διαθέσεις των ξένων «άγριες» και τις περισσότερες φορές το τίμημα που δίνεται είναι πολύ χαμηλότερο από την αξία του πωληθέντος στοιχείου.
Από την άλλη όμως η ανάγκη είναι μεγάλη. Ετσι οι πωλήσεις προχωρούν, οι ξένοι αγοράζουν και οι ιδιωτικοποιήσεις ξεμπλοκάρουν.
Το ίδιο όμως που συμβαίνει σήμερα δεν συνέβαινε και την «χρυσή εποχή» της Ελλάδας, από το 1997 και μέχρι το 2004 όταν όλη η χώρα ήταν ένα απέραντο εργοτάξιο; Τότε που πολλοί ξένοι κατασκευαστικοί Ομιλοι έκαναν τη εμφάνιση τους στην χώρα μας και ανέλαβαν συμβάσεις πολλών εκατοντάδων ευρώ από το ελληνικό δημόσιο;
Πολλά γράφτηκαν και πολύ μελάνι χύθηκε εκείνη την εποχή για το ρόλο των ξένων κατασκευαστικών Ομίλων και πώς χρησιμοποίησαν τις εγχώριες κατασκευαστικές.
Το θέμα αυτό επανέρχεται ξανά στην δημοσιότητα με δημοσιεύμα στο γαλλικό site stopvinci.noblogs.org στο οποίο αφήνονται σαφές αιχμές για την ανάληψη μεγάλων συμβάσεων του γαλλικού κατασκευαστικού Ομίλου Vinci στην Ελλάδα.
Mε τίτλο «Ελληνική κρίση: Φίλοι με… οφέλη», τίθεται το ερώτημα για το ποια ήταν ενδεχομένως η συμφωνία για την ανάληψη και κατασκευή του οδικού άξονα Κόρινθος –Πάτρα –Πύργος αλλά και της γέφυρας του Ρίου Αντιρρίου (του μεγαλύτερου έργου που έγινε ποτέ στην Ελλάδα) από τον γαλλικό Ομιλο.
Μάλιστα στο δημοσίευμα αφήνονται αιχμές κατά ελληνικού Ομίλου καθώς αναφέρεται χαρακτηριστικά… «Ποια εταιρεία στην Ελλάδα λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα των συμφερόντων Vinci στην Ελλάδα;»
E. Μπότα
www.bankingews.gr
Στρατόπεδα, πρεσβείες εγκαταλελειμμένα κτίρια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καταπατημένες εκτάσεις ,παραθαλάσσια οικόπεδα, αστικά ακίνητα, αεροδρόμια οικισμοί, ξενοδοχεία, χαρτοφυλάκια δανείων, εισηγμένες και μη επιχειρήσεις, δίκτυα κοινής ωφελείας, ενεργειακές μονάδες, φυσικό αέριο αλλά και ιαματικές πηγές είναι μερικά από «ασημικά» του ελληνικού κράτους που βγαίνουν προς πώληση..
Οι διαθέσεις των ξένων «άγριες» και τις περισσότερες φορές το τίμημα που δίνεται είναι πολύ χαμηλότερο από την αξία του πωληθέντος στοιχείου.
Από την άλλη όμως η ανάγκη είναι μεγάλη. Ετσι οι πωλήσεις προχωρούν, οι ξένοι αγοράζουν και οι ιδιωτικοποιήσεις ξεμπλοκάρουν.
Το ίδιο όμως που συμβαίνει σήμερα δεν συνέβαινε και την «χρυσή εποχή» της Ελλάδας, από το 1997 και μέχρι το 2004 όταν όλη η χώρα ήταν ένα απέραντο εργοτάξιο; Τότε που πολλοί ξένοι κατασκευαστικοί Ομιλοι έκαναν τη εμφάνιση τους στην χώρα μας και ανέλαβαν συμβάσεις πολλών εκατοντάδων ευρώ από το ελληνικό δημόσιο;
Πολλά γράφτηκαν και πολύ μελάνι χύθηκε εκείνη την εποχή για το ρόλο των ξένων κατασκευαστικών Ομίλων και πώς χρησιμοποίησαν τις εγχώριες κατασκευαστικές.
Το θέμα αυτό επανέρχεται ξανά στην δημοσιότητα με δημοσιεύμα στο γαλλικό site stopvinci.noblogs.org στο οποίο αφήνονται σαφές αιχμές για την ανάληψη μεγάλων συμβάσεων του γαλλικού κατασκευαστικού Ομίλου Vinci στην Ελλάδα.
Mε τίτλο «Ελληνική κρίση: Φίλοι με… οφέλη», τίθεται το ερώτημα για το ποια ήταν ενδεχομένως η συμφωνία για την ανάληψη και κατασκευή του οδικού άξονα Κόρινθος –Πάτρα –Πύργος αλλά και της γέφυρας του Ρίου Αντιρρίου (του μεγαλύτερου έργου που έγινε ποτέ στην Ελλάδα) από τον γαλλικό Ομιλο.
Μάλιστα στο δημοσίευμα αφήνονται αιχμές κατά ελληνικού Ομίλου καθώς αναφέρεται χαρακτηριστικά… «Ποια εταιρεία στην Ελλάδα λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα των συμφερόντων Vinci στην Ελλάδα;»
E. Μπότα
www.bankingews.gr
Σχόλια αναγνωστών