Οποιαδήποτε κίνηση από τους δανειστές εξαρτάται από την υπογραφή ενός νέου μίνι μνημονίου για το 2014 και 2015
Εξαιρετικά άσχημη τροπή για την Ελλάδα παίρνει το διαπραγματευτικό πακέτο για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, καθώς οποιαδήποτε κίνηση από την πλευρά των δανειστών φαίνεται να εξαρτάται από την υπογραφή ενός νέου «μίνι» μνημονίου που θα καλύπτει την διετία 2014-15.
Η Τρόικα θέλει να δεσμεύσει πάση θυσία την ελληνική πλευρά για το βραχυπρόθεσμο μέλλον, κατοχυρώνοντας την δανειακή εποπτεία ακόμη και σε περίπτωση πολιτικών αναταράξεων, ανακατατάξεων ή και αλλαγής κυβερνητικού σχήματος!
Το πρόβλημα πηγάζει και από την σύνθεση της νέας γερμανικής κυβέρνησης που ανεξάρτητα από την συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών, εμφανίζεται απολύτως προσηλωμένη στην συνταγή ασφυκτικής λιτότητας και δεν προτίθεται να προβεί σε κάποια ουσιαστική χειρονομία διευκόλυνσης εξόδου της Αθήνας στις αγορές.
Το Βερολίνο επιθυμεί την παράταση της ελληνικής κηδεμονίας-ομηρίας, έως ότου διασφαλιστεί η υλοποίηση των γερμανικών οικονομικών επιδιώξεων. Επιδιώξεων που προωθούνται αθόρυβα, αλλά συστηματικά μέσα από μία πρωτοφανή διείσδυση σε νευραλγικούς τομείς της ελληνικής κρατικής μηχανής, όπως η υγεία, η παιδεία, η αυτοδιοίκηση και ο τουρισμός.
Οι Γερμανοί σχεδιάζουν την πλήρη άλωση της ελληνικής οικονομίας και την συνεχιζόμενη εξάρτηση της χώρας μας από μια δανειακή ροή που θα τρέχει…με το σταγονόμετρο.
Γι αυτό και θα αποφύγουν όχι μόνο την διαγραφή έστω και συμβολικού ποσοστού του ελληνικού χρέους, αλλά και οποιαδήποτε σοβαρή πρωτοβουλία για την ελάφρυνση του, που θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να επιχειρήσει ρεαλιστική έξοδο στις αγορές με έκδοση ομολόγων και όχι βραχυπρόθεσμων γραμματίων.
Ηδη το μοναδικό «δώρο» που ακούγεται ότι θα προσφερθεί στην ελληνική πλευρά είναι το πάγωμα των τόκων από τα παλαιότερα δάνεια των 246 δις, για τα δύο χρόνια παράτασης του μνημονίου. (2014-1015).
Πρόκειται δηλαδή για μια ελάφρυνση ύψους 12 δις(προσωρινού ασφαλώς χαρακτήρα), ενώ όλως συμπτωματικώς με το ίδιο ποσό σκέπτονται να δανειοδοτήσουν οι Γερμανοί την Ελλάδα μέσω του νέου light μνημονίου.
Προκειται για κλασσική περίπτωση του… «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», θεωρητικά όμως ακόμη και αυτό το «ψευτο-μπόνους» μπορεί να έδινε στην κυβέρνηση Σαμαρά μία σχετική ευχέρεια κινήσεων στο εσωτερικό, τουλάχιστον ως τις προγραμματισμένες για το 2016 βουλευτικές εκλογές.
Διευκολύνοντας δηλαδή την καταγραφή ουσιαστικότερων πρωτογενών πλεονασμάτων και όχι των «στραμπουληγμένων» λογιστικά…κουτσοπλεονασμάτων, όπως αυτό που αναμένεται να καταγραφεί με την εκπνοή του 2013.
Ομως το «πάγωμα των τόκων» σε καμία περίπτωση δεν βελτιώνει την βιωσιμότητα του χρέους, ούτε και την ίδια την αριθμητική άποτύπωση του, καθώς το σχετικό ποσοστό αναμένεται να ξεπεράσει το 180% του ΑΕΠ, ακόμη και με τους οριακούς ρυθμούς ανάπτυξης (που οι περισσότεροι αναλυτές διεθνείς δυσκολεύονται να δουν τα επόμενα χρόνια…).
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια «παρηγοριά στον άρρωστο», ένα «μπόνους» μηδαμινής πρακτικής αξίας που οι Αγγλοσάξονες θα κατέτασσαν στην απογοητευτική κατηγορία του… “too little to late”.
Εντωμεταξύ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι με ένα τέτοιο «συμβολικό» αντάλλαγμα μπορεί να περάσει ένα νέο μνημόνιο στην ελληνική βουλή που ασφαλώς θα συνεπάγεται και πρόσθετα επαχθή μέτρα οριζόντιου χαρακτήρα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι αμφίβολο αν θα προλάβει να «χαρεί» την… γενναιοδωρία των Γερμανών. Ασφαλώς δεν είναι άμοιρη ευθυνών αφου το πρόβλημα του χρηματοδοτικού κένού είναι υπαρκτό και οφείλεται σε δικές της αστοχίες, όπως με τον νέο…(ανείσπραχτο) φόρο στα ακίνητα και την ανεξήγητη εμμονή στην(αποτυχημένη)μείωση του φόρου εστίασης που ετοιμάζεται να νομοθετήσει μονομερώς.
Κι υπό αυτές τις συνθήκες είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που καλείται να σώσει την παρτίδα «στο παρά πέντε», αξιώνοντας μια ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους πριν τις ευρωεκλογές.
Οι Γερμανοί πάντως δεν δείχνουν να συγκινούνται στο ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής κατάρρευσης στην Ελλάδα. Γνωρίζουν τα ρίσκα, αλλά θεωρούν ότι μπορούν να εκβιάσουν και τον επόμενο.
Διαρρέουν μάλιστα περιχαρώς ότι ακόμη και αν βρουν μπροστά τους τον Τσίπρα, θα τον στείλουν «για μπάνιο» όπως τον Αναστασιάδη στην Κύπρο. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος. Τα μεγέθη και η φυσιολογία του προβλήματος είναι αρκετά διαφορετικά…
Άρθρο του Γ. Χαρβαλιά
αναδημοσίευση στον "Τύπο της Κυριακής", 22 Δεκεμβρίου 2013
www.bankingnews.gr
Η Τρόικα θέλει να δεσμεύσει πάση θυσία την ελληνική πλευρά για το βραχυπρόθεσμο μέλλον, κατοχυρώνοντας την δανειακή εποπτεία ακόμη και σε περίπτωση πολιτικών αναταράξεων, ανακατατάξεων ή και αλλαγής κυβερνητικού σχήματος!
Το πρόβλημα πηγάζει και από την σύνθεση της νέας γερμανικής κυβέρνησης που ανεξάρτητα από την συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών, εμφανίζεται απολύτως προσηλωμένη στην συνταγή ασφυκτικής λιτότητας και δεν προτίθεται να προβεί σε κάποια ουσιαστική χειρονομία διευκόλυνσης εξόδου της Αθήνας στις αγορές.
Το Βερολίνο επιθυμεί την παράταση της ελληνικής κηδεμονίας-ομηρίας, έως ότου διασφαλιστεί η υλοποίηση των γερμανικών οικονομικών επιδιώξεων. Επιδιώξεων που προωθούνται αθόρυβα, αλλά συστηματικά μέσα από μία πρωτοφανή διείσδυση σε νευραλγικούς τομείς της ελληνικής κρατικής μηχανής, όπως η υγεία, η παιδεία, η αυτοδιοίκηση και ο τουρισμός.
Οι Γερμανοί σχεδιάζουν την πλήρη άλωση της ελληνικής οικονομίας και την συνεχιζόμενη εξάρτηση της χώρας μας από μια δανειακή ροή που θα τρέχει…με το σταγονόμετρο.
Γι αυτό και θα αποφύγουν όχι μόνο την διαγραφή έστω και συμβολικού ποσοστού του ελληνικού χρέους, αλλά και οποιαδήποτε σοβαρή πρωτοβουλία για την ελάφρυνση του, που θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να επιχειρήσει ρεαλιστική έξοδο στις αγορές με έκδοση ομολόγων και όχι βραχυπρόθεσμων γραμματίων.
Ηδη το μοναδικό «δώρο» που ακούγεται ότι θα προσφερθεί στην ελληνική πλευρά είναι το πάγωμα των τόκων από τα παλαιότερα δάνεια των 246 δις, για τα δύο χρόνια παράτασης του μνημονίου. (2014-1015).
Πρόκειται δηλαδή για μια ελάφρυνση ύψους 12 δις(προσωρινού ασφαλώς χαρακτήρα), ενώ όλως συμπτωματικώς με το ίδιο ποσό σκέπτονται να δανειοδοτήσουν οι Γερμανοί την Ελλάδα μέσω του νέου light μνημονίου.
Προκειται για κλασσική περίπτωση του… «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», θεωρητικά όμως ακόμη και αυτό το «ψευτο-μπόνους» μπορεί να έδινε στην κυβέρνηση Σαμαρά μία σχετική ευχέρεια κινήσεων στο εσωτερικό, τουλάχιστον ως τις προγραμματισμένες για το 2016 βουλευτικές εκλογές.
Διευκολύνοντας δηλαδή την καταγραφή ουσιαστικότερων πρωτογενών πλεονασμάτων και όχι των «στραμπουληγμένων» λογιστικά…κουτσοπλεονασμάτων, όπως αυτό που αναμένεται να καταγραφεί με την εκπνοή του 2013.
Ομως το «πάγωμα των τόκων» σε καμία περίπτωση δεν βελτιώνει την βιωσιμότητα του χρέους, ούτε και την ίδια την αριθμητική άποτύπωση του, καθώς το σχετικό ποσοστό αναμένεται να ξεπεράσει το 180% του ΑΕΠ, ακόμη και με τους οριακούς ρυθμούς ανάπτυξης (που οι περισσότεροι αναλυτές διεθνείς δυσκολεύονται να δουν τα επόμενα χρόνια…).
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια «παρηγοριά στον άρρωστο», ένα «μπόνους» μηδαμινής πρακτικής αξίας που οι Αγγλοσάξονες θα κατέτασσαν στην απογοητευτική κατηγορία του… “too little to late”.
Εντωμεταξύ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι με ένα τέτοιο «συμβολικό» αντάλλαγμα μπορεί να περάσει ένα νέο μνημόνιο στην ελληνική βουλή που ασφαλώς θα συνεπάγεται και πρόσθετα επαχθή μέτρα οριζόντιου χαρακτήρα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι αμφίβολο αν θα προλάβει να «χαρεί» την… γενναιοδωρία των Γερμανών. Ασφαλώς δεν είναι άμοιρη ευθυνών αφου το πρόβλημα του χρηματοδοτικού κένού είναι υπαρκτό και οφείλεται σε δικές της αστοχίες, όπως με τον νέο…(ανείσπραχτο) φόρο στα ακίνητα και την ανεξήγητη εμμονή στην(αποτυχημένη)μείωση του φόρου εστίασης που ετοιμάζεται να νομοθετήσει μονομερώς.
Κι υπό αυτές τις συνθήκες είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που καλείται να σώσει την παρτίδα «στο παρά πέντε», αξιώνοντας μια ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους πριν τις ευρωεκλογές.
Οι Γερμανοί πάντως δεν δείχνουν να συγκινούνται στο ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής κατάρρευσης στην Ελλάδα. Γνωρίζουν τα ρίσκα, αλλά θεωρούν ότι μπορούν να εκβιάσουν και τον επόμενο.
Διαρρέουν μάλιστα περιχαρώς ότι ακόμη και αν βρουν μπροστά τους τον Τσίπρα, θα τον στείλουν «για μπάνιο» όπως τον Αναστασιάδη στην Κύπρο. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος. Τα μεγέθη και η φυσιολογία του προβλήματος είναι αρκετά διαφορετικά…
Άρθρο του Γ. Χαρβαλιά
αναδημοσίευση στον "Τύπο της Κυριακής", 22 Δεκεμβρίου 2013
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών