Άρθρο της δικηγόρου Κωνσταντίνας Λεκκάκου, «Lekkakou & Associates - Law Firm»
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, αναδεικνύεται μια πάγια τακτική των servicers, ξεχασμένη από τις πάλαι ποτέ τράπεζες. Οι servicers, πολύ συχνά πλέον, προκρίνουν την ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ιδιωτών, αλλά και επιχειρήσεων, προς είσπραξη των οφειλόμενων, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΕΠΑΡΚΩΝ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ, με την οποία ακίνητη περιουσία θα είχαν την δυνατότητα να εξοφληθούν πλήρως.
Προσφάτως, επιχείρηση με 30 άτομα προσωπικό, εν μέσω των εορτών των Χριστουγέννων, οπότε και αυξάνεται κατακόρυφα ο τζίρος της επιχείρησης και οι υποχρεώσεις σε μισθοδοσία, servicer, με τον οποίο διαπραγματευόταν την ρύθμιση της οφειλής της, χωρίς να λάβει καν απορριπτική απάντηση, προέβη αιφνιδιαστικά σε κατάσχεση όλων των τραπεζικών λογαριασμών της επιχείρησης.
Κατόπιν άμεσης άσκησης ανακοπής και ασφαλιστικών μέτρων αναστολής της κατάσχεσης εις χείρας τρίτων, ο Δικαστής, αφού έκρινε ότι η διατήρηση της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών θα είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο οικονομικό αφανισμό της επιχείρησης, διέταξε την αναστολή της επιβληθείσας κατάσχεσης.
Η προσωρινή αυτή διάταξη του Πρωτοδικείου Αθηνών, ισχύουσα άμεσα από την έκδοση της, γνωστοποιήθηκε στην, επιβάλλουσα την κατάσχεση, εταιρεία διαχείρισης, καθώς και στις τρίτες τράπεζες / εταιρείες διαχείρισης, ενώ το σύνολο αυτών καλούνταν, όπως άμεσα συμμορφωθούν σε όσα ορίσθηκαν δικαστικά.
Ωστόσο, η κατάσχουσα εταιρεία διαχείρισης, παρά τη σειρά εξώδικων επιστολών – διαμαρτυριών που αποστάλθηκαν, αρνείτο να προβεί σε συμμόρφωση προς την δικαστική διάταξη, με αποτέλεσμα την εξακολούθηση της δέσμευσης («μπλοκάρισμα») όλων των χρηματικών ποσών που καταβάλλονταν σε τραπεζικούς λογαριασμούς της, επικαλουμένη ότι δεν την δεσμεύει η διάταξη του Δικαστή περί αναστολής της κατάσχεσης και αξίωνε, ο Δικαστής να συμπληρώσει την απόφασή του και να την διατάσσει ρητά, να αποδεσμεύονται τα χρηματικά ποσά που καταθέτονταν από την έκδοση της δικαστικής διάταξης και μετά.
Δεδομένης της άνω κατάστασης, η επιχείρηση αναγκάστηκε να προσφύγει, μέσω των γραφείων μας , εκ νέου, δικαστικά, ζητώντας από το Δικαστήριο να συμπεριλάβει ρητή διαταγή προς την αντίδικο, ώστε να προβεί στα νόμιμα και συγκεκριμένα στην εντολή ελευθέρωσης των χρηματικών ποσών που είχαν δεσμευτεί, από την ημερομηνία έκδοσης της αρχικής προσωρινής διαταγής και έπειτα.
Το Δικαστήριο, πολύ σοφά, με δεύτερη διάταξη του, επανεξέτασε το θέμα της διαταχθείσας αναστολής κατάσχεσης εις χείρας τρίτων και… ΑΡΝΗΘΗΚΕ, ΛΟΓΩ ΜΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ή ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΠΕΡΙ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ την ΗΔΗ διαταχθείσα αναστολή της κατάσχεσης των λογαριασμών, στην οποία και όφειλε η αντίδικος εξαρχής να είχε συμμορφωθεί, με την προφορική σύσταση να κινηθούμε ποινικά και αστικά για αξίωση αποζημίωσης.
Πράγματι, μετά την έκδοση της δεύτερης δικαστικής διάταξης και επί τη απειλή άσκησης ποινικών και αστικών αξιώσεων προς διεκδίκηση αποζημίωσης για τη ζημία που υπέστη η εταιρεία, από τον χρόνο έκδοσης της πρώτης προσωρινής διαταγής, επετεύχθη η επιδιωκόμενη και δικαστικώς διαταχθείσα ελευθέρωση των λογαριασμών της επιχείρησης.
Στόχος των εταιρειών αυτών είναι η οικονομική ασφυξία του δανειολήπτη, ώστε να επέλθει «ξαφνικός θάνατος» με την πρόκληση του κλεισίματος της επιχείρησης του, ευρισκόμενος σε αδυναμία κάλυψης, ακόμα και των στοιχειωδών λειτουργικών εξόδων (μισθοδοσίες, πληρωμή εφορίας, προμηθευτές). Κατά τον τρόπο αυτό, «τελειώνει» οικονομικά ο κάθε servicer τον δανειολήπτη, χωρίς ο τελευταίος να κατορθώσει να υψώσει τις νόμιμες αξιώσεις του έναντι των funds και να τους αντιμετωπίσει σθεναρά ενώπιον Δικαστηρίων.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνούν, ότι με το προσφάτως ψηφισθέν άρθρο 7 του ν. 5072/2023, θεσπίσθηκε το ακατάσχετο των λογαριασμών των εταιρειών διαχείρισης, αφήνοντας ελεύθερο και ατιμώρητο τον δρόμο της αυθαιρεσίας τους, ώστε να μην τίθεται καν ζήτημα αποζημίωσης εκ μέρους τους, ακόμα και στην περίπτωση της ευθείας καταστρατήγησης των δικαιωμάτων του κάθε δανειολήπτη και να μπορεί εύκολα και γρήγορα να επιφέρει ολική καταστροφή στο πρόσωπο του οφειλέτη.
Η κατάσχεση όλων των τραπεζικών λογαριασμών, (σε μια εποχή, όπου τα μετρητά δεν επιτρέπονται ούτε για την καταβολή της μισθοδοσίας των υπάλληλων μιας επιχείρησης) αναδεικνύεται μια καλή παρακαμπτήρια οδός προς αποφυγή του δικαστικού ελέγχου της νομιμότητας των funds, όταν μάλιστα, η νομολογία πλέον είναι πλούσια και έχει στραφεί στο σοβαρότατο θέμα του ελέγχου της νομιμότητας και της νομιμοποίησης των funds και των servicers στην Ελλάδα.
Επειδή, ο δρόμος πλέον των Δικαστηρίων είναι ακανθώδης για τα funds και τους εκπροσώπους και διαχειριστές τους, καταφεύγουν ανενδοίαστα σε καταχρηστικές πρακτικές «ξαφνικού οικονομικού θανάτου», μη σεβόμενοι δικαστικές διατάξεις και μη φοβούμενοι αποζημιώσεις εις βάρος τους, εφόσον με την άνω πρόσφατη και αντισυνταγματική διάταξή νομοθετήθηκε το ακατάσχετο των λογαριασμών των servicers, ώστε ακόμα και στην περίπτωσή που κατορθώσει να δικαιωθεί δικαστικά ο οφειλέτης, δεν θα έχει την δυνατότητά να αιτηθεί αποζημίωσης για την ζημιά που υπέστη από τις καταχρηστικές, μη νόμιμες και παράνομες εις βάρος του πρακτικές από το fund και τον servicer που τον εκπροσωπεί.
Για τα άνω ζητήματα, έχουν ήδη κινηθεί οι νόμιμες διαδικασίες καταγγελίας στις εποπτεύουσες αρχές και αποζημίωσης κατά των αυθαιρεσιών των servicers. Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι ο νομικός κόσμος, που καλείται να προασπίσει τα δικαιώματα των πολιτών και η πραγματική οικονομία, βρίσκονται σε «διάσταση» και δεν μεταγγίζει ο ένας την άλλη.
Απόσπασμα του υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο «ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ στην αναγκαστική εκτέλεση» με υπότιτλο «Περί Πλειστηριασμών - Από τη θεωρία στην πράξη» ISBN 978-618-00-3736-4
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών