Πρότυπες Εφορίες, χρόνιες παθογένειες

Η φορολογική εξυπηρέτηση στην Ελλάδα υπήρξε για δεκαετίες το πεδίο όπου συναντήθηκαν η γραφειοκρατία, η καχυποψία απέναντι στον πολίτη και οι παλιές δομές του κράτους.
Η εικόνα της Εφορίας με τις ουρές, τα έντυπα, τα «πήγαινε-έλα» και τη συχνή απουσία σαφούς πληροφόρησης δεν ήταν μόνο σημείο τριβής, αλλά και μια απόδειξη της αδυναμίας του ελληνικού Δημοσίου να προσαρμοστεί στις ανάγκες του χρόνου.

Η νέα πρωτοβουλία της ΑΑΔΕ να «ξηλώσει» το παλιό μοντέλο εξυπηρέτησης και να σχεδιάσει πρότυπα καταστήματα, με χρήση ψηφιακών εργαλείων και φυσικά σημεία υποστήριξης για όλους – συμπεριλαμβανομένων ευάλωτων ομάδων – είναι θετική.
Και, ενδεχομένως, αναγκαία. Όχι μόνο για την εικόνα της φορολογικής αρχής, αλλά για την ίδια την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.

Η καινοτομία, όμως, δεν μετριέται μόνο με τον αριθμό των οθονών αφής ή με την ύπαρξη κοινόχρηστων υπολογιστών στα καταστήματα.
Το στοίχημα βρίσκεται αλλού: στην απλότητα των διαδικασιών, στη συνέπεια των υπαλλήλων, στην καθαρή γλώσσα των οδηγιών, στο αν ο πολίτης βγαίνει από το κατάστημα αισθανόμενος ότι έγινε κατανοητός.
Το ψηφιακό κράτος δεν είναι μόνο τεχνολογικό ζήτημα.
Είναι πρώτα ζήτημα νοοτροπίας.
Αν το νέο μοντέλο υπηρετήσει αυτόν τον στόχο, να πάψει δηλαδή η εξυπηρέτηση να είναι δοκιμασία, τότε θα πρόκειται για μια από τις ουσιαστικότερες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών. Αν, όμως, πίσω από τη νέα αισθητική παραμείνουν οι ίδιες δύσκαμπτες λογικές, τότε θα μιλάμε απλώς για μια ακόμη ανακαίνιση σε λάθος διεύθυνση.

Στην πράξη θα φανούν όλα…

www.bankingnews.gr