Παγκόσμια πλατφόρμα εξαπάτησης χωρίς ευθύνη, χωρίς εποπτεία, χωρίς δικαίωμα προσφυγής – Το νέο blockchain όπλο μαζικής χρηματοπιστωτικής αποσταθεροποίησης…
Την ώρα που οι αγορές παλεύουν με την αβεβαιότητα, ένα νέο, σκοτεινό κύμα «χρηματοοικονομικής καινοτομίας» εξαπλώνεται κάτω από τη μάσκα της αποκέντρωσης και της «οικονομικής ισότητας»: πλατφόρμες blockchain που υπόσχονται συνθετική πρόσβαση σε μετοχές, δείκτες, αποδόσεις και παράγωγα.
Με λόγια απλά: υποσχέσεις πλουτισμού χωρίς μεσάζοντες, χωρίς σύνορα, με μηδενική διαμεσολάβηση.
Αλλά πίσω από τα εντυπωσιακά interfaces και τα «instant settlement» slogans, κρύβεται ένας χρηματοπιστωτικός εφιάλτης που απειλεί να επαναλάβει –σε ψηφιακή μορφή– την καταστροφή του 2008.
Δεν είναι αποκέντρωση, είναι αποποίηση ευθύνης
Οι νέες πλατφόρμες DeFi (Decentralised Finance) δεν αποκεντρώνουν την εξουσία. Αποκεντρώνουν την ευθύνη.
Το νομικό και κανονιστικό βάρος μετατίθεται σε offshore εταιρείες-φαντάσματα, σε ανώνυμα smart contracts, σε tokens που δεν προσφέρουν ιδιοκτησία αλλά μια «συνθετική υπόσχεση» χωρίς καμία εγγύηση.
Αν η πλατφόρμα καταρρεύσει, αν παγώσουν οι αναλήψεις, αν ο θεματοφύλακας πτωχεύσει, ο επενδυτής δεν έχει καμία νομική αξίωση.
Καμία προστασία, καμία εποπτεία, κανένα δικαίωμα.
Και το χειρότερο; Αυτή η ευθραυστότητα δεν είναι τυχαία. Είναι σχεδιασμένη.
Οι πλατφόρμες αυτές διαχωρίζουν γεωγραφικά τη διακυβέρνηση, τη θεματοφυλακή, και τον κώδικα – ώστε να μην μπορεί καμία ρυθμιστική αρχή να τις αγγίξει.
Στην ουσία, τα tokens αυτών των πλατφορμών δεν προσφέρουν ιδιοκτησία στον υποκείμενο τίτλο. Είναι συνθετικά παράγωγα, προγραμματιζόμενα και διαπραγματεύσιμα, αλλά τελικά ανεφάρμοστα. Δεν προσφέρουν δικαίωμα, αλλά προσδοκία – μια υπόσχεση χωρίς υπόσταση.
Το μοντέλο θυμίζει το χάος των ICO του 2017, την έκρηξη των CFDs και τις δομημένες πιστωτικές βόμβες που προκάλεσαν την κρίση του 2008.
Πάντα με το ίδιο μοτίβο: τεχνολογική καινοτομία ως εργαλείο μεταφοράς κινδύνου προς τον αδύναμο.
Ρυθμιστική παράλυση – Το σύστημα δεν αγγίζεται
Οι εποπτικές αρχές μένουν αποδυναμωμένες, παγιδευμένες σε εθνικά πλαίσια που αδυνατούν να αγγίξουν διεθνείς, αποκεντρωμένες υποδομές χωρίς υπεύθυνο εκδότη.
Κάποιες χώρες προσπαθούν να θεσπίσουν πλαίσια για stablecoins ή tokenised securities – αλλά η έλλειψη παγκόσμιας συνεννόησης αφήνει κενά που οι πλατφόρμες εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Το ευρύ κοινό, ανυποψίαστο, εισέρχεται σε ένα οικοσύστημα υψηλού κινδύνου χωρίς να καταλαβαίνει τι αγοράζει.
Είναι ιδιοκτήτες ή απλοί κάτοχοι ενός συνθετικού υποκατάστατου; Είναι η θεματοφυλακή ξεχωριστή και επαληθεύσιμη; Τι γίνεται αν η πλατφόρμα καταρρεύσει;
Αυτό δεν είναι παραδοσιακή χρηματοοικονομική παιδεία. Είναι ψηφιακή επιβίωση και πρέπει να γίνει δημόσια προτεραιότητα.
Οι εποπτικές αρχές γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Αν ένα token λειτουργεί σαν παράγωγο, πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν παράγωγο.
Οι πλατφόρμες αυτές πρέπει να περιορίζονται μόνο σε επαγγελματίες επενδυτές, με αυστηρούς ελέγχους και απαγόρευση πρόσβασης στο ευρύ κοινό.
Όσο αφήνουμε αυτά τα tokens να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, το ρίσκο μεταφέρεται στους αδύναμους.
Η καινοτομία δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ανευθυνότητα. Και αν δεν μπει φρένο τώρα, η επόμενη κατάρρευση δεν θα είναι ατύχημα. Θα είναι σχεδιασμένη – και θα έχουμε όλοι συμμετοχή.
Το σύστημα δεν είναι απλώς ανεπαρκώς ρυθμισμένο. Είναι κατασκευασμένο ώστε να μην μπορεί να ρυθμιστεί. Και εμείς, με την ανοχή μας, το αποδεχόμαστε.
www.bankingnews.gr
Με λόγια απλά: υποσχέσεις πλουτισμού χωρίς μεσάζοντες, χωρίς σύνορα, με μηδενική διαμεσολάβηση.
Αλλά πίσω από τα εντυπωσιακά interfaces και τα «instant settlement» slogans, κρύβεται ένας χρηματοπιστωτικός εφιάλτης που απειλεί να επαναλάβει –σε ψηφιακή μορφή– την καταστροφή του 2008.
Δεν είναι αποκέντρωση, είναι αποποίηση ευθύνης
Οι νέες πλατφόρμες DeFi (Decentralised Finance) δεν αποκεντρώνουν την εξουσία. Αποκεντρώνουν την ευθύνη.
Το νομικό και κανονιστικό βάρος μετατίθεται σε offshore εταιρείες-φαντάσματα, σε ανώνυμα smart contracts, σε tokens που δεν προσφέρουν ιδιοκτησία αλλά μια «συνθετική υπόσχεση» χωρίς καμία εγγύηση.
Αν η πλατφόρμα καταρρεύσει, αν παγώσουν οι αναλήψεις, αν ο θεματοφύλακας πτωχεύσει, ο επενδυτής δεν έχει καμία νομική αξίωση.
Καμία προστασία, καμία εποπτεία, κανένα δικαίωμα.
Και το χειρότερο; Αυτή η ευθραυστότητα δεν είναι τυχαία. Είναι σχεδιασμένη.
Οι πλατφόρμες αυτές διαχωρίζουν γεωγραφικά τη διακυβέρνηση, τη θεματοφυλακή, και τον κώδικα – ώστε να μην μπορεί καμία ρυθμιστική αρχή να τις αγγίξει.
Στην ουσία, τα tokens αυτών των πλατφορμών δεν προσφέρουν ιδιοκτησία στον υποκείμενο τίτλο. Είναι συνθετικά παράγωγα, προγραμματιζόμενα και διαπραγματεύσιμα, αλλά τελικά ανεφάρμοστα. Δεν προσφέρουν δικαίωμα, αλλά προσδοκία – μια υπόσχεση χωρίς υπόσταση.
Το μοντέλο θυμίζει το χάος των ICO του 2017, την έκρηξη των CFDs και τις δομημένες πιστωτικές βόμβες που προκάλεσαν την κρίση του 2008.
Πάντα με το ίδιο μοτίβο: τεχνολογική καινοτομία ως εργαλείο μεταφοράς κινδύνου προς τον αδύναμο.
Ρυθμιστική παράλυση – Το σύστημα δεν αγγίζεται
Οι εποπτικές αρχές μένουν αποδυναμωμένες, παγιδευμένες σε εθνικά πλαίσια που αδυνατούν να αγγίξουν διεθνείς, αποκεντρωμένες υποδομές χωρίς υπεύθυνο εκδότη.
Κάποιες χώρες προσπαθούν να θεσπίσουν πλαίσια για stablecoins ή tokenised securities – αλλά η έλλειψη παγκόσμιας συνεννόησης αφήνει κενά που οι πλατφόρμες εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Το ευρύ κοινό, ανυποψίαστο, εισέρχεται σε ένα οικοσύστημα υψηλού κινδύνου χωρίς να καταλαβαίνει τι αγοράζει.
Είναι ιδιοκτήτες ή απλοί κάτοχοι ενός συνθετικού υποκατάστατου; Είναι η θεματοφυλακή ξεχωριστή και επαληθεύσιμη; Τι γίνεται αν η πλατφόρμα καταρρεύσει;
Αυτό δεν είναι παραδοσιακή χρηματοοικονομική παιδεία. Είναι ψηφιακή επιβίωση και πρέπει να γίνει δημόσια προτεραιότητα.
Οι εποπτικές αρχές γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Αν ένα token λειτουργεί σαν παράγωγο, πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν παράγωγο.
Οι πλατφόρμες αυτές πρέπει να περιορίζονται μόνο σε επαγγελματίες επενδυτές, με αυστηρούς ελέγχους και απαγόρευση πρόσβασης στο ευρύ κοινό.
Όσο αφήνουμε αυτά τα tokens να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, το ρίσκο μεταφέρεται στους αδύναμους.
Η καινοτομία δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ανευθυνότητα. Και αν δεν μπει φρένο τώρα, η επόμενη κατάρρευση δεν θα είναι ατύχημα. Θα είναι σχεδιασμένη – και θα έχουμε όλοι συμμετοχή.
Το σύστημα δεν είναι απλώς ανεπαρκώς ρυθμισμένο. Είναι κατασκευασμένο ώστε να μην μπορεί να ρυθμιστεί. Και εμείς, με την ανοχή μας, το αποδεχόμαστε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών