Οι περισσότεροι Ρώσοι αναλυτές και ειδικοί μιλούν για ασύμμετρα αντίποινα στην Ουκρανία, αλλά αποκλείουν επίθεση κατά του προέδρου Zelensky
(upd2) Η επίθεση στην κατοικία του Vladimir Putin αποτελεί πραγματικά σημείο καμπής για την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία…
Η Ρωσία υποστηρίζει ότι τα αντίποινα θα είναι σκληρά, και ότι «οι στόχοι έχουν κλειδώσει»…
Και αν οι περισσότεροι περιμένουν συντριπτικά πλήγματα κατά κομβικών κτηρίων και υπηρεσιών στο Κίεβο - ανάμεσα τους ακόμα και η Βουλή και το Προεδρικό Μέγαρο - , κάποιοι επισημαίνουν ότι η απάντηση μπορεί να είναι ακόμα πιο στρατηγική…
Καθώς γίνεται λόγος για «παγίδα» από την πλευρά του Κιέβου και της Βρετανίας που περιμένουν σκληρά αντίποινα για να τα χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους… αναλυτές εκτιμούν ότι το ουσιαστικό μήνυμα από τη Μόσχα είναι ότι θα επανεξετάσει τις θέσεις και τους στόχους της στο πλαίσιο της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία…
Βάσει των εκτιμήσεων αυτών, η Ρωσία τελειώνει «πολιτικά» τον Zelensky και το καθεστώς του Κιέβου και εντάσσει στη στρατηγική της… να κόψει την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα και να φτάσει μέχρι την Οδησσό και το Nikolaev…
Και ενδεχομένως απέναντι σε αυτές τις επιδιώξεις, ο πρόεδρος Trump δεν θα προβάλλει καμία αντίρρηση… ιδιαίτερα μετά το ηχηρό «χαστούκι» που του έριξε ο Zelensky…
Να καταστραφεί η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ουκρανίας
Ο Ρώσος βουλευτής και αντιστράτηγος Andrey Gurulyov χαρακτήρισε το περιστατικό πράξη κρατικής τρομοκρατίας.
Κατά τη γνώμη του, ο Volodymyr Zelensky επιχείρησε δολοφονική επίθεση κατά του Vladimir Putin και η απάντηση σε αυτή την πρόκληση πρέπει να είναι ανάλογη: να καταστραφεί η ανώτατη στρατιωτικοπολιτική ηγεσία του Κιέβου, αφού πρώτα η Ουκρανία αναγνωριστεί ως τρομοκρατικό κράτος.
«Και να πράξουμε όπως έπραξαν οι Αμερικανοί με τον Osama bin Laden.
Χωρίς να παιδεύουμε το μυαλό μας.
Μπορούμε να το κάνουμε. Έχουμε τα μέσα, έχουμε τον τρόπο και ξέρουμε πού βρίσκεται.
Η κατασκοπεία δουλεύει» τονίζει ο Gurulyov, επισημαίνοντας ότι η διαπραγματευτική θέση της Ρωσίας πρέπει να σκληρύνει και ότι οι διαπραγματεύσεις πιθανότατα θα πρέπει να γίνουν πλέον με κάποιον άλλον.
Ωστόσο, άλλοι κορυφαίοι Ρώσοι αξιωματούχοι, όπως ο βουλευτής Andrey Kartapolov υποστηρίζουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας δεν πρόκειται να πλήξουν... το σπίτι του Zelensky προκειμένου να μείνει άθικτο, ώστε «αργότερα να δείξουμε στον λαό πώς ζούσε αυτός ο αιματοβαμμένος δικτάτορας του Κιέβου».
Έχουμε καθυστερήσει
Ο Ρώσος πολιτικός Oleg Tsaryov, δήλωσε από την πλευρά του ότι τα αντίποινα της Μόσχας στις προκλήσεις του Κιέβου έχουν καθυστερήσει πολύ: η ουκρανική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του Zelensky, δεν κρύβεται σε καταφύγια, την ώρα που πολιτικοί στόχοι στη Ρωσία δέχονται επιθέσεις.
«Αν κάποιος νόμιζε ότι ο Zelensky, τρέμοντας από τον φόβο, κοιμάται σε υπόγειο καταφύγιο, έκανε λάθος.
Ο Zelensky κοιμάται στο σπίτι του, χωρίς κανένα καταφύγιο, ήρεμα, στο κρεβάτι του.
Την ίδια στιγμή οι Ρώσοι δέχονται βομβαρδισμούς και βομβαρδίζονται πολιτικοί στόχοι.
Ήρθε καιρός να απαντήσουμε στις τρομοκρατικές μεθόδους του Κιέβου» αναφέρει ο Tsaryov, επισημαίνοντας ότι το περιστατικό θα οδηγήσει σε πραγματικά αντίμετρα και θα αποτελέσει μοχλό πίεσης στον Zelensky στη διαπραγματευτική διαδικασία, ενδεχομένως θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις προσωπικές εγγυήσεις ασφαλείας που είχαν συζητηθεί για τον επικεφαλής του καθεστώτος του Κιέβου.
«Μια γερή απάντηση» από τη Ρωσία
Ο στρατιωτικός αναλυτής της Komsomolskaya Pravda, Viktor Baranets, χαρακτήρισε την πρόκληση ασυνήθιστο πλήγμα με «προεδρική σφραγίδα» προς τον Putin.
Και το σήμα αυτό, λέει, δεν το στέλνει καν το Κίεβο:
«Πιθανότατα πρόκειται για βρετανική αγωνία.
Όσο πιο κοντά φαίνεται το φως στο τέλος αυτού του μαύρου τούνελ - δηλαδή η επίτευξη κάποιων συμφωνιών - τόσο πιο άγρια γίνεται η Μεγάλη Βρετανία και, φυσικά, με υπόδειξη των Βρετανών γίνονται όλα αυτά» αναφέρει ο Ρώσος αναλυτής, υπογραμμίζοντας ότι θεωρεί ότι η Ρωσία μπορεί να απαντήσει ασύμμετρα, πλήττοντας στόχους που μέχρι τώρα δεν είχε αγγίξει — για παράδειγμα κυβερνητικές κατοικίες και άλλα «κέντρα λήψης αποφάσεων» στο Κίεβο.
Συγκεκριμένα, το κτίριο της GUR, το οποίο είχε ήδη δεχθεί πλήγμα, αλλά τώρα υπάρχουν όλοι οι λόγοι να «επαναληφθεί ένα πιο στοχευμένο χτύπημα».
«Μάλλον δεν θα μπούμε σε αυτό το φτηνό, μικροπρεπές παιχνίδι.
Πιθανότερο είναι να προχωρήσουμε στην καταστροφή, για παράδειγμα, του κτιρίου της SBU.
Ίσως να χτυπήσουμε έστω μία φορά την ουκρανική Βουλή, έχουμε καιρό να πάμε εκεί.
Και ίσως χρησιμοποιήσουμε τον Oreshnik για να καταστρέψουμε οριστικά τη Bankova (σ.σ. προεδρικό μέγαρο Ουκρανίας)…
Δεν ξέρω πόσο θα συμφωνήσει με αυτό ο Putin» υπογράμμισε ο στρατιωτικός αναλυτής.
Προέλαση σε Οδησσό, Nikolev
Κατά τον Ρώσο απόστρατο συνταγματάρχη, η αναθεώρηση της στάσης της Ρωσίας μπορεί να εκφραστεί με επίδειξη ετοιμότητας για περαιτέρω προέλαση, μέχρι και την Οδησσό και Nikolaev, αν η ειρηνευτική διαδικασία ναυαγήσει.
«Πρέπει να αποκόψουμε την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα.
Αυτή θα είναι μια γερή απάντηση» λέει ο Baranets.
Ο απόστρατος στρατηγός της FSB, Alexander Mikhailov, θεωρεί ότι η επίθεση ήταν πιθανότατα επιδεικτική και ότι η κατοικία ίσως ήταν άδεια.
Ωστόσο, το ίδιο το γεγονός της επίθεσης σε αντικείμενο τέτοιου επιπέδου απαιτεί σοβαρή απάντηση: «Πρέπει να χτυπήσουμε έτσι ώστε να τελειώσει αυτή «η διαπραγματευτική διαδικασία» υπέρ μας.
Και φυσικά, η απάντηση πρέπει να είναι τέτοια όπως μπορούμε να την προβλέψουμε.
Σήμερα έχουμε πολύ σοβαρά πλεονεκτήματα και στο πεδίο της μάχης και γενικά παντού, και συμπεριλαμβανομένης της διαπραγματευτικής διαδικασίας, γιατί στεκόμαστε σκληρά στις θέσεις μας» ανέφερε ο Mikhailov.
Να τους κόψουμε από τη Μαύρη Θάλασσα
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο στρατιωτικός αναλυτής, συνταγματάρχης Viktor Litovkin.
Θεωρεί την επίθεση τυπική εκδήλωση της «μπαντεριστικής στρατηγικής» και εκφράζει απορία γιατί κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης δεν έχουν πληγεί καίρια κέντρα διοίκησης της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων κατοικιών και υπουργείων στο Κίεβο.
«Γιατί περνάμε διαρκώς δίπλα τους;
Καταλαβαίνω ότι ίσως για να διατηρηθούν αυτοί οι αχρείοι ώστε να υπογράψουν πράξη συνθηκολόγησης.
Αλλά δεν θα υπογράψουν, το χέρι τους δεν θα σηκωθεί.
Θα το αποφεύγουν με κάθε τρόπο» αναφέρει ο Litovkin, ο οποίος, όπως και ο Baranets, είναι βέβαιος ότι η Ρωσία μπορεί να αλλάξει τη διαπραγματευτική της στάση, φτάνοντας μέχρι την άρνηση πιθανών συμβιβασμών και τη διεύρυνση των εδαφικών στόχων, αποκόπτοντας το Κίεβο από τη Μαύρη Θάλασσα.
Διπλωματικά; Μην το ελπίζετε!
Ο πολιτικός αναλυτής Ivan Pyatibratov προβλέπει ότι το κύριο αποτέλεσμα της επιδρομής στην κατοικία στο Valdai θα είναι η επιβράδυνση ή και η διακοπή των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, αν και το Κρεμλίνο διεμήνυσε ότι θα σκληρύνει μεν τη διαπραγματευτική της στάση αλλά δεν θα αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις..
Επιπλέον, η Ρωσία έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ιδιαίτερα διατεθειμένη σε συμβιβασμούς, επιμένοντας στην επίτευξη των δηλωμένων στόχων της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης: «Στο άμεσο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθούν και οι ίδιοι οι Oreshnik, που έχουν ήδη ενταχθεί στον οπλισμό όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και της Λευκορωσίας».
Ωστόσο, ως απάντηση δεν αναμένει πλήγματα κατά προσώπων, αλλά τη συνέχιση και πιθανή ενίσχυση των επιθέσεων στην ενεργειακή και στρατιωτική υποδομή της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων αποθηκών δυτικών όπλων, με χρήση νέων μέσων προσβολής.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Maria Zakharova, έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η επίθεση της Ουκρανίας στην κατοικία του Putin θα απαιτήσει «μη διπλωματικές απαντήσεις»: «Ας μην ελπίζουν σε αυτό».
«Χαστούκι» στον Trump
Στην πολιτική, η ενέργεια του καθεστώτος Zelensky εκλήφθηκε κυριολεκτικά ως «χαστούκι» προς τον Trump από το Κίεβο, καθώς ο Zelensky είχε συνηθίσει να χειρίζεται ελεύθερα τις αποφάσεις της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης και των συμμάχων στην ΕΕ.
Μόνο που στην Ουάσιγκτον σίγουρα θα βγάλουν κι αυτοί τα συμπεράσματά τους.
Ο πολιτικός αναλυτής Vadim Siprov συμμερίζεται αυτή τη θέση.
Επισημαίνει ότι η επίθεση έγινε αμέσως μετά τις συνομιλίες του Volodymyr Zelensky με τον Donald Trump στο Mar-a-Lago, κάτι που και ο ίδιος θεωρεί άνευ προηγουμένου αγένεια και «φτύσιμο» προς τον Αμερικανό πρόεδρο.
Ο Siprov πιστεύει ότι οι Ουκρανοί, με τις ήττες στο μέτωπο, θα μετατοπίσουν την έμφαση τους σε δολιοφθορές και τρομοκρατική δραστηριότητα εντός της Ρωσίας, με τη βοήθεια Ευρωπαίων κηδεμόνων.
Ωστόσο, όπως λέει, σε ένα σημείο τα «αφεντικά» του Zelensky έκαναν λάθος υπολογισμό.
«Υποθέτω ότι οι σχεδιαστές αυτής της επίθεσης παρέβλεψαν στο στάδιο του σχεδιασμού και της ανάλυσης κινδύνων τον πιο βασικό και σημαντικό κίνδυνο.
Δεν υπολόγισαν τον παράγοντα Donald Trump και έτσι τον ώθησαν στον δρόμο της προσέγγισης με τη Ρωσία.
Τώρα απέκτησε ένα πολύ σοβαρό επιχείρημα υπέρ της ενεργοποίησης του διαλόγου με τη Μόσχα.
Δηλαδή, θα έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο» αναφέρει ο Siprov, τονίζοντας ότι η απάντηση έχει ήδη καθοριστεί και θα είναι μεγάλης κλίμακας, ενώ η ίδια η επίθεση εμπίπτει στο ανανεωμένο δόγμα πυρηνικής αποτροπής.
Σημείο χωρίς επιστροφή
Συνοψίζοντας τις απόψεις των ειδικών, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η επίθεση στην κατοικία του αρχηγού του κράτους στο Valdai αποτέλεσε ένα είδος σημείου χωρίς επιστροφή που θα οδηγήσει σε μια σκληρή και ασύμμετρη απάντηση...
Φαίνεται πως θα αρθεί η άτυπη απαγόρευση πληγμάτων κατά βασικών κρατικών στόχων του Κιέβου.
Το κύριο αποτέλεσμα: πιθανότατα εισερχόμαστε σε πιο σκληρή φάση με αναθεώρηση των στόχων της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Το «φτύσιμο προς τον Trump» μπορεί να επιταχύνει την προσέγγιση των ΗΠΑ με τη Ρωσία και να ενισχύσει την απομόνωση του Κιέβου, το οποίο προτίμησε να μεταφέρει τη σύγκρουση σε ένα νέο, πιο επικίνδυνο για το ίδιο στάδιο αντί να υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία.
Με απλά λόγια, είτε πετάξει προς τον Zelensky ο ρωσικός «Oreshnik» είτε ο αμερικανικός «Tomahawk» που τόσο επίμονα ζητούσε, δεν έχει διαφορά.
Με άλλα λόγια, τα ζήτησε και τα έπαθε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Οι Ευρωπαίοι τα γυρνάνε
Την ίδια στιγμή πάντως, παρατηρείται μια εξίσου εντυπωσιακή στροφή…
Αυτήν την φορά από τους Ευρωπαίους.
Άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα μιλούσαν για την αναπόφευκτη σύγκρουση με τη Ρωσία και καλούσαν τους Ευρωπαίους να ετοιμαστούν να θυσιάσουν τα παιδιά τους στον αγώνα κατά της «ρωσικής απειλής», άρχισαν ξαφνικά να λένε ότι αυτή η απειλή δεν είναι και τόσο μεγάλη και ότι τα σημάδια ενός επικείμενου πολέμου… απουσιάζουν.
Όμως η επίθεση στην κατοικία του Putin στο Valdai μπέρδεψε όλο το παιχνίδι.
Τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επιδεικνύουν μια στάση… τεράστιας ανατροπής.
Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Εσθονίας, Kaupo Rosin, δήλωσε αιφνιδίως ότι η Ρωσία αυτή τη στιγμή δεν σκοπεύει να επιτεθεί σε καμία από τις χώρες της Βαλτικής ούτε στο ΝΑΤΟ συνολικά.
Η δήλωση αυτή είναι διαμετρικά αντίθετη με τη ρητορική που εδώ και χρόνια, σε 24ωρη βάση, εκφράζουν οι «τίγρεις» της Βαλτικής.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή στροφή έκανε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Pistorius, δηλώνοντας ότι δεν πιστεύει στην έναρξη ενός πλήρους κλίμακας πολέμου μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Και αυτός είναι ο ίδιος Pistorius που τον Ιανουάριο του 2024 έλεγε ότι «η Γερμανία πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο με τους Ρώσους μέσα στα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια», και το καλοκαίρι του 2025 ότι η Ρωσία δήθεν θα μπορούσε να επιτεθεί σε χώρες του ΝΑΤΟ από το 2029.
Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, του οποίου το υπουργείο ακόμη στις αρχές Δεκεμβρίου δήλωνε επίσημα ότι η Γερμανία θεωρεί τη Ρωσία τη βασική απειλή για την εθνική της ασφάλεια και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Είναι λοιπόν ο ίδιος Pistorius; Ή μήπως είναι ο κλώνος του – ένα αντίγραφο που οι πανούργοι Ρώσοι έδωσαν στους Ευρωπαίους αντί για τον απαχθέντα πραγματικό υπουργό;
Με λίγα λόγια, πραγματοποιήθηκε άλλη μία «ειδική επιχείρηση» κατά της Ευρώπης.
Δεν είναι ώρα για απειλές
Στην πραγματικότητα, τα ευρωπαϊκά «γεράκια» ήρθαν αντιμέτωπα με ένα ολόκληρο πακέτο προβλημάτων και προκλήσεων, στο φόντο των οποίων η περαιτέρω καλλιέργεια της «ρωσικής απειλής» γίνεται εξαιρετικά άβολη.
Πρώτον, οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι κουρασμένοι από το θέμα της υποστήριξης της Ουκρανίας και της ρωσικής απειλής, με την οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα πάντα – από τα ηχηρά εγκλήματα μεταναστών που έχουν κατακλύσει γερμανικές και γαλλικές πόλεις, μέχρι το κλείσιμο εργοστασίων.
Το θέμα έχει γίνει ξεκάθαρα τοξικό.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Politico, υπέρ της μείωσης της υποστήριξης προς την Ουκρανία τάσσονται το 46% των Γερμανών και το 37% των Γάλλων.
Ανάμεσα σε εκείνους που πληρώνουν πραγματικά τον πόλεμο με τους Ρώσους, ο αριθμός όσων θέλουν να συνεχιστεί το «γλέντι» μειώνεται ραγδαία.
Η περίπτωση της Ιταλίας
Η αλλαγή της διάθεσης και οι αυξανόμενες δυσκολίες έχουν ήδη οδηγήσει σε πολιτικό κατακερματισμό, με πιο εντυπωσιακό παράδειγμα την Ιταλία.
Η κυβέρνηση της Giorgia Meloni πριν από λίγους μήνες στήριζε την ανάπτυξη πολυεθνικών δυνάμεων στην Ουκρανία, αλλά στις αρχές Δεκεμβρίου αρνήθηκε να διαθέσει χρήματα για αμερικανικά όπλα προς τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις – λέγοντας ότι υπάρχει η διπλωματία, άρα γιατί χρειάζονται όπλα;
Αποτυχία σημείωσε και η προσπάθεια κατάσχεσης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στο βελγικό αποθετήριο Euroclear (ύψους 210 δισ. ευρώ).
Αντί να αρπάξουν τα ρωσικά χρήματα και να χρηματοδοτήσουν με αυτά τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, οι ηγέτες της ΕΕ κατάφεραν μόνο να περάσουν την απόφαση για τη χορήγηση δανείου 90 δισ. ευρώ στο Κίεβο.
Τη χρηματοδότηση θα αναλάβουν 24 χώρες της ΕΕ (με την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Τσεχία να αρνούνται τη συμμετοχή).
Και γίνεται αντιληπτό το εξής: όσο λιγότερη ενότητα έχει η Δύση στο ζήτημα της υποστήριξης της Ουκρανίας, τόσο ακριβότερη γίνεται η χρηματοδότηση του πολέμου κατά της Ρωσίας για όσους επιμένουν σε αυτή την επιλογή.
Και όσο ανεβαίνει το κόστος του «γλεντιού», τόσο λιγότεροι θέλουν να το συνεχίσουν.
Η στρατηγική ασφαλείας των ΗΠΑ
Ρόλο έπαιξε και ο αμερικανικός παράγοντας.
Στις αρχές Δεκεμβρίου δημοσιεύθηκε η νέα Στρατηγική Ασφαλείας των ΗΠΑ, όπου ένας από τους στόχους της αμερικανικής πολιτικής είναι η «διόρθωση της Ευρώπης».
Ουσιαστικά, η ΕΕ στη σημερινή της μορφή κηρύχθηκε αντικείμενο «φιλικού πολέμου».
Οι ΗΠΑ σκοπεύουν να αναδιαμορφώσουν την Ευρώπη, τοποθετώντας στην εξουσία ιδεολογικούς συμμάχους τους, όπως ο Viktor Orbán.
Η ευρωπαϊκή ελίτ το κατάλαβε και απάντησε ξεκάθαρα μέσω του πρώην επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Josep Borrell: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να σταματήσουν να προσποιούνται ότι ο Trump δεν είναι αντίπαλός μας, κρυμμένοι πίσω από μια φοβισμένη, αυτάρεσκη σιωπή, και αντ’ αυτού να υπερασπιστούν την κυριαρχία της ΕΕ – την τεχνολογική, στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας, καθώς και την πολιτική».
Αλλά ο μηχανισμός έχει ήδη πάρει μπρος
Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη άλλαξε γνώμη και ο πόλεμος με τη Ρωσία ακυρώνεται;
Καθόλου.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια, υπό την κάλυψη της κινδυνολογικής ρητορικής, έγινε τεράστια δουλειά: υπεγράφησαν διακρατικές συμφωνίες, καταρτίστηκαν σχέδια και διατέθηκαν προϋπολογισμοί.
Τώρα η υλοποίησή τους προχωρά κανονικά και δεν χρειάζεται πια τόσο επιθετικές δημόσιες σχέσεις όσο στις αρχές της χρονιάς.
Το ευρωπαϊκό κατεστημένο έχει αλλάξει την πορεία της ΕΕ και πλέον μπορεί να μειώσει την ένταση της ρητορικής.
Αυτό φαίνεται καθαρά στο παράδειγμα της Γερμανίας, της οποίας οι αμυντικοί όμιλοι έχουν λάβει παραγγελίες για την παραγωγή αυτοκινούμενων πυροβόλων, ΤΟΜΑ, βλημάτων και πυραύλων για πολλά χρόνια μπροστά.
21 δισ. ευρώ διατέθηκαν για την αγορά στολών και βασικού στρατιωτικού εξοπλισμού για 460.000 στρατιωτικούς.
Το Βερολίνο δαπάνησε πάνω από 4 δισ. δολάρια για την προμήθεια του ισραηλινού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας Arrow 3 – εναντίον των ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων.
Ετοιμασίες πολέμου
Οι ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς να αναπτύσσουν δίκτυο διαδρόμων εφοδιαστικής από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, ώστε να μπορούν να συγκεντρώνουν γρήγορα στρατεύματα στα ρωσικά σύνορα.
Στη Βαλτική συνεχίζεται η ανάπτυξη δικτύου στρατιωτικών βάσεων.
Σήμερα εκεί έχουν αναπτυχθεί πολυεθνικά τάγματα, όμως την περίοδο 2027–2030 οι βάσεις αυτές θα πρέπει να φτάσουν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν πλήρεις ταξιαρχίες με βαριά τεχνική, αντιαεροπορικά και πυραυλικά συστήματα.
Είσοδος από τον νότο
Ότι για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ οι σημερινές δυσκολίες δεν σημαίνουν εγκατάλειψη της γενικής πορείας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, φαίνεται ξεκάθαρα από τις προσπάθειές τους στο νότιο μέτωπο της γεωπολιτικής τους αντιπαράθεσης.
Στον Καύκασο, η κατάσταση για τη Δύση έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη.
Η Γεωργία, που διδάχθηκε σκληρά από τον ρωσικό στρατό το 2008, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ουκρανίας.
Οι προσπάθειες της Δύσης να ανατρέψει τις γεωργιανές αρχές με μεθόδους «Μαϊντάν» κατεστάλησαν σκληρά με τη χρήση βίας.
Ως αποτέλεσμα, η υποδομή και το πολιτικό κεφάλαιο που χτιζόταν επί χρόνια χάθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά.
Όμως το ΝΑΤΟ δεν τα παρατά: «Έξι μήνες μετά το επίσημο κλείσιμο του Κέντρου Πληροφόρησης του ΝΑΤΟ στην Τιφλίδα, η συμμαχία και η ΕΕ βρήκαν έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.
Στην πόλη Kutaisi θα ξεκινήσει τη λειτουργία του ένα νέο Κέντρο Πληροφόρησης για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καταχωρισμένο ως μη κυβερνητική οργάνωση.
Οι ιδρυτές δηλώνουν ανοιχτά ότι στόχος τους είναι η καταπολέμηση της αντιδυτικής παραπληροφόρησης» αναφέρει το αναλυτικό κέντρο Rybar.
Εξίσου τεταμένη είναι η κατάσταση για τους Ευρωπαίους και στην Αρμενία: παρότι διαθέτει έναν υπάκουο πρωθυπουργό, τον Pashinyan, και ελέγχει την αρμενική κοινωνία, η Δύση έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι η χώρα έχει γίνει λεία του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας, που σκοπεύουν να αποκομίσουν τα οφέλη.
Γι’ αυτό η πολιτική της ΕΕ απέναντι στο Ερεβάν στοχεύει στη σταθεροποίηση του καθεστώτος Pashinyan, διασφαλίζοντας τη διαδοχή της εξουσίας και τη διατήρηση του φιλοδυτικού προσανατολισμού της χώρας μέχρι «καλύτερες εποχές».
Απειλή από την Ανατολή
Εντυπωσιακές επιτυχίες στην προώθηση των θέσεών της σημείωσε η Δύση στο Καζακστάν: τον Δεκέμβριο παρουσιάστηκε εκεί σχέδιο κατασκευής τεσσάρων εργοστασίων για την παραγωγή βλημάτων και άλλων πυρομαχικών διαμετρημάτων του ΝΑΤΟ.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μυημένος για να καταλάβει εναντίον ποιων στρατιωτών θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πυρομαχικά.
«Η μετάβαση της στρατιωτικής βιομηχανίας, ή μέρους της στρατιωτικής βιομηχανίας, του Καζακστάν σε διαμετρήματα που δεν αντιστοιχούν στις στρατιωτικοτεχνικές μας δυνατότητες στις χώρες του CSTO μυρίζει πολύ έντονα προδοσία.
Ουσιαστικά γίνεται βοηθός του ΝΑΤΟ – του ίδιου μπλοκ που σήμερα αποτελεί τη βασική απειλή για τη Ρωσία» σημείωσε ο στρατιωτικός αναλυτής της Komsomolskaya Pravda Viktor Baranets.
Σε γενικές γραμμές, η ΕΕ πράγματι αλλάζει τη ρητορική της: ο πόλεμος με τη Ρωσία, όπως είχε οριστεί ως σημείο συγκρότησης του ... νέου «Ράιχ» (ευρωπαϊκού αυτή τη φορά), έτσι και παραμένει.
Όλα τα μακροπρόθεσμα προγράμματα και εγχειρήματα παραμένουν σε ισχύ και υλοποιούνται πλήρως.
Η Ευρώπη δεν άλλαξε πορεία – και αυτή η πορεία είναι η προετοιμασία για έναν μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Η Ρωσία υποστηρίζει ότι τα αντίποινα θα είναι σκληρά, και ότι «οι στόχοι έχουν κλειδώσει»…
Και αν οι περισσότεροι περιμένουν συντριπτικά πλήγματα κατά κομβικών κτηρίων και υπηρεσιών στο Κίεβο - ανάμεσα τους ακόμα και η Βουλή και το Προεδρικό Μέγαρο - , κάποιοι επισημαίνουν ότι η απάντηση μπορεί να είναι ακόμα πιο στρατηγική…
Καθώς γίνεται λόγος για «παγίδα» από την πλευρά του Κιέβου και της Βρετανίας που περιμένουν σκληρά αντίποινα για να τα χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους… αναλυτές εκτιμούν ότι το ουσιαστικό μήνυμα από τη Μόσχα είναι ότι θα επανεξετάσει τις θέσεις και τους στόχους της στο πλαίσιο της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία…
Βάσει των εκτιμήσεων αυτών, η Ρωσία τελειώνει «πολιτικά» τον Zelensky και το καθεστώς του Κιέβου και εντάσσει στη στρατηγική της… να κόψει την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα και να φτάσει μέχρι την Οδησσό και το Nikolaev…
Και ενδεχομένως απέναντι σε αυτές τις επιδιώξεις, ο πρόεδρος Trump δεν θα προβάλλει καμία αντίρρηση… ιδιαίτερα μετά το ηχηρό «χαστούκι» που του έριξε ο Zelensky…
Να καταστραφεί η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ουκρανίας
Ο Ρώσος βουλευτής και αντιστράτηγος Andrey Gurulyov χαρακτήρισε το περιστατικό πράξη κρατικής τρομοκρατίας.
Κατά τη γνώμη του, ο Volodymyr Zelensky επιχείρησε δολοφονική επίθεση κατά του Vladimir Putin και η απάντηση σε αυτή την πρόκληση πρέπει να είναι ανάλογη: να καταστραφεί η ανώτατη στρατιωτικοπολιτική ηγεσία του Κιέβου, αφού πρώτα η Ουκρανία αναγνωριστεί ως τρομοκρατικό κράτος.
«Και να πράξουμε όπως έπραξαν οι Αμερικανοί με τον Osama bin Laden.
Χωρίς να παιδεύουμε το μυαλό μας.
Μπορούμε να το κάνουμε. Έχουμε τα μέσα, έχουμε τον τρόπο και ξέρουμε πού βρίσκεται.
Η κατασκοπεία δουλεύει» τονίζει ο Gurulyov, επισημαίνοντας ότι η διαπραγματευτική θέση της Ρωσίας πρέπει να σκληρύνει και ότι οι διαπραγματεύσεις πιθανότατα θα πρέπει να γίνουν πλέον με κάποιον άλλον.
Ωστόσο, άλλοι κορυφαίοι Ρώσοι αξιωματούχοι, όπως ο βουλευτής Andrey Kartapolov υποστηρίζουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας δεν πρόκειται να πλήξουν... το σπίτι του Zelensky προκειμένου να μείνει άθικτο, ώστε «αργότερα να δείξουμε στον λαό πώς ζούσε αυτός ο αιματοβαμμένος δικτάτορας του Κιέβου».
Έχουμε καθυστερήσει
Ο Ρώσος πολιτικός Oleg Tsaryov, δήλωσε από την πλευρά του ότι τα αντίποινα της Μόσχας στις προκλήσεις του Κιέβου έχουν καθυστερήσει πολύ: η ουκρανική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του Zelensky, δεν κρύβεται σε καταφύγια, την ώρα που πολιτικοί στόχοι στη Ρωσία δέχονται επιθέσεις.
«Αν κάποιος νόμιζε ότι ο Zelensky, τρέμοντας από τον φόβο, κοιμάται σε υπόγειο καταφύγιο, έκανε λάθος.
Ο Zelensky κοιμάται στο σπίτι του, χωρίς κανένα καταφύγιο, ήρεμα, στο κρεβάτι του.
Την ίδια στιγμή οι Ρώσοι δέχονται βομβαρδισμούς και βομβαρδίζονται πολιτικοί στόχοι.
Ήρθε καιρός να απαντήσουμε στις τρομοκρατικές μεθόδους του Κιέβου» αναφέρει ο Tsaryov, επισημαίνοντας ότι το περιστατικό θα οδηγήσει σε πραγματικά αντίμετρα και θα αποτελέσει μοχλό πίεσης στον Zelensky στη διαπραγματευτική διαδικασία, ενδεχομένως θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις προσωπικές εγγυήσεις ασφαλείας που είχαν συζητηθεί για τον επικεφαλής του καθεστώτος του Κιέβου.
«Μια γερή απάντηση» από τη Ρωσία
Ο στρατιωτικός αναλυτής της Komsomolskaya Pravda, Viktor Baranets, χαρακτήρισε την πρόκληση ασυνήθιστο πλήγμα με «προεδρική σφραγίδα» προς τον Putin.
Και το σήμα αυτό, λέει, δεν το στέλνει καν το Κίεβο:
«Πιθανότατα πρόκειται για βρετανική αγωνία.
Όσο πιο κοντά φαίνεται το φως στο τέλος αυτού του μαύρου τούνελ - δηλαδή η επίτευξη κάποιων συμφωνιών - τόσο πιο άγρια γίνεται η Μεγάλη Βρετανία και, φυσικά, με υπόδειξη των Βρετανών γίνονται όλα αυτά» αναφέρει ο Ρώσος αναλυτής, υπογραμμίζοντας ότι θεωρεί ότι η Ρωσία μπορεί να απαντήσει ασύμμετρα, πλήττοντας στόχους που μέχρι τώρα δεν είχε αγγίξει — για παράδειγμα κυβερνητικές κατοικίες και άλλα «κέντρα λήψης αποφάσεων» στο Κίεβο.
Συγκεκριμένα, το κτίριο της GUR, το οποίο είχε ήδη δεχθεί πλήγμα, αλλά τώρα υπάρχουν όλοι οι λόγοι να «επαναληφθεί ένα πιο στοχευμένο χτύπημα».
«Μάλλον δεν θα μπούμε σε αυτό το φτηνό, μικροπρεπές παιχνίδι.
Πιθανότερο είναι να προχωρήσουμε στην καταστροφή, για παράδειγμα, του κτιρίου της SBU.
Ίσως να χτυπήσουμε έστω μία φορά την ουκρανική Βουλή, έχουμε καιρό να πάμε εκεί.
Και ίσως χρησιμοποιήσουμε τον Oreshnik για να καταστρέψουμε οριστικά τη Bankova (σ.σ. προεδρικό μέγαρο Ουκρανίας)…
Δεν ξέρω πόσο θα συμφωνήσει με αυτό ο Putin» υπογράμμισε ο στρατιωτικός αναλυτής.
Προέλαση σε Οδησσό, Nikolev
Κατά τον Ρώσο απόστρατο συνταγματάρχη, η αναθεώρηση της στάσης της Ρωσίας μπορεί να εκφραστεί με επίδειξη ετοιμότητας για περαιτέρω προέλαση, μέχρι και την Οδησσό και Nikolaev, αν η ειρηνευτική διαδικασία ναυαγήσει.
«Πρέπει να αποκόψουμε την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα.
Αυτή θα είναι μια γερή απάντηση» λέει ο Baranets.
Ο απόστρατος στρατηγός της FSB, Alexander Mikhailov, θεωρεί ότι η επίθεση ήταν πιθανότατα επιδεικτική και ότι η κατοικία ίσως ήταν άδεια.
Ωστόσο, το ίδιο το γεγονός της επίθεσης σε αντικείμενο τέτοιου επιπέδου απαιτεί σοβαρή απάντηση: «Πρέπει να χτυπήσουμε έτσι ώστε να τελειώσει αυτή «η διαπραγματευτική διαδικασία» υπέρ μας.
Και φυσικά, η απάντηση πρέπει να είναι τέτοια όπως μπορούμε να την προβλέψουμε.
Σήμερα έχουμε πολύ σοβαρά πλεονεκτήματα και στο πεδίο της μάχης και γενικά παντού, και συμπεριλαμβανομένης της διαπραγματευτικής διαδικασίας, γιατί στεκόμαστε σκληρά στις θέσεις μας» ανέφερε ο Mikhailov.
Να τους κόψουμε από τη Μαύρη Θάλασσα
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο στρατιωτικός αναλυτής, συνταγματάρχης Viktor Litovkin.
Θεωρεί την επίθεση τυπική εκδήλωση της «μπαντεριστικής στρατηγικής» και εκφράζει απορία γιατί κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης δεν έχουν πληγεί καίρια κέντρα διοίκησης της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων κατοικιών και υπουργείων στο Κίεβο.
«Γιατί περνάμε διαρκώς δίπλα τους;
Καταλαβαίνω ότι ίσως για να διατηρηθούν αυτοί οι αχρείοι ώστε να υπογράψουν πράξη συνθηκολόγησης.
Αλλά δεν θα υπογράψουν, το χέρι τους δεν θα σηκωθεί.
Θα το αποφεύγουν με κάθε τρόπο» αναφέρει ο Litovkin, ο οποίος, όπως και ο Baranets, είναι βέβαιος ότι η Ρωσία μπορεί να αλλάξει τη διαπραγματευτική της στάση, φτάνοντας μέχρι την άρνηση πιθανών συμβιβασμών και τη διεύρυνση των εδαφικών στόχων, αποκόπτοντας το Κίεβο από τη Μαύρη Θάλασσα.
Διπλωματικά; Μην το ελπίζετε!
Ο πολιτικός αναλυτής Ivan Pyatibratov προβλέπει ότι το κύριο αποτέλεσμα της επιδρομής στην κατοικία στο Valdai θα είναι η επιβράδυνση ή και η διακοπή των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, αν και το Κρεμλίνο διεμήνυσε ότι θα σκληρύνει μεν τη διαπραγματευτική της στάση αλλά δεν θα αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις..
Επιπλέον, η Ρωσία έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ιδιαίτερα διατεθειμένη σε συμβιβασμούς, επιμένοντας στην επίτευξη των δηλωμένων στόχων της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης: «Στο άμεσο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθούν και οι ίδιοι οι Oreshnik, που έχουν ήδη ενταχθεί στον οπλισμό όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και της Λευκορωσίας».
Ωστόσο, ως απάντηση δεν αναμένει πλήγματα κατά προσώπων, αλλά τη συνέχιση και πιθανή ενίσχυση των επιθέσεων στην ενεργειακή και στρατιωτική υποδομή της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων αποθηκών δυτικών όπλων, με χρήση νέων μέσων προσβολής.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Maria Zakharova, έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η επίθεση της Ουκρανίας στην κατοικία του Putin θα απαιτήσει «μη διπλωματικές απαντήσεις»: «Ας μην ελπίζουν σε αυτό».
«Χαστούκι» στον Trump
Στην πολιτική, η ενέργεια του καθεστώτος Zelensky εκλήφθηκε κυριολεκτικά ως «χαστούκι» προς τον Trump από το Κίεβο, καθώς ο Zelensky είχε συνηθίσει να χειρίζεται ελεύθερα τις αποφάσεις της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης και των συμμάχων στην ΕΕ.
Μόνο που στην Ουάσιγκτον σίγουρα θα βγάλουν κι αυτοί τα συμπεράσματά τους.
Ο πολιτικός αναλυτής Vadim Siprov συμμερίζεται αυτή τη θέση.
Επισημαίνει ότι η επίθεση έγινε αμέσως μετά τις συνομιλίες του Volodymyr Zelensky με τον Donald Trump στο Mar-a-Lago, κάτι που και ο ίδιος θεωρεί άνευ προηγουμένου αγένεια και «φτύσιμο» προς τον Αμερικανό πρόεδρο.
Ο Siprov πιστεύει ότι οι Ουκρανοί, με τις ήττες στο μέτωπο, θα μετατοπίσουν την έμφαση τους σε δολιοφθορές και τρομοκρατική δραστηριότητα εντός της Ρωσίας, με τη βοήθεια Ευρωπαίων κηδεμόνων.
Ωστόσο, όπως λέει, σε ένα σημείο τα «αφεντικά» του Zelensky έκαναν λάθος υπολογισμό.
«Υποθέτω ότι οι σχεδιαστές αυτής της επίθεσης παρέβλεψαν στο στάδιο του σχεδιασμού και της ανάλυσης κινδύνων τον πιο βασικό και σημαντικό κίνδυνο.
Δεν υπολόγισαν τον παράγοντα Donald Trump και έτσι τον ώθησαν στον δρόμο της προσέγγισης με τη Ρωσία.
Τώρα απέκτησε ένα πολύ σοβαρό επιχείρημα υπέρ της ενεργοποίησης του διαλόγου με τη Μόσχα.
Δηλαδή, θα έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο» αναφέρει ο Siprov, τονίζοντας ότι η απάντηση έχει ήδη καθοριστεί και θα είναι μεγάλης κλίμακας, ενώ η ίδια η επίθεση εμπίπτει στο ανανεωμένο δόγμα πυρηνικής αποτροπής.
Σημείο χωρίς επιστροφή
Συνοψίζοντας τις απόψεις των ειδικών, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η επίθεση στην κατοικία του αρχηγού του κράτους στο Valdai αποτέλεσε ένα είδος σημείου χωρίς επιστροφή που θα οδηγήσει σε μια σκληρή και ασύμμετρη απάντηση...
Φαίνεται πως θα αρθεί η άτυπη απαγόρευση πληγμάτων κατά βασικών κρατικών στόχων του Κιέβου.
Το κύριο αποτέλεσμα: πιθανότατα εισερχόμαστε σε πιο σκληρή φάση με αναθεώρηση των στόχων της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Το «φτύσιμο προς τον Trump» μπορεί να επιταχύνει την προσέγγιση των ΗΠΑ με τη Ρωσία και να ενισχύσει την απομόνωση του Κιέβου, το οποίο προτίμησε να μεταφέρει τη σύγκρουση σε ένα νέο, πιο επικίνδυνο για το ίδιο στάδιο αντί να υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία.
Με απλά λόγια, είτε πετάξει προς τον Zelensky ο ρωσικός «Oreshnik» είτε ο αμερικανικός «Tomahawk» που τόσο επίμονα ζητούσε, δεν έχει διαφορά.
Με άλλα λόγια, τα ζήτησε και τα έπαθε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Οι Ευρωπαίοι τα γυρνάνε
Την ίδια στιγμή πάντως, παρατηρείται μια εξίσου εντυπωσιακή στροφή…
Αυτήν την φορά από τους Ευρωπαίους.
Άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα μιλούσαν για την αναπόφευκτη σύγκρουση με τη Ρωσία και καλούσαν τους Ευρωπαίους να ετοιμαστούν να θυσιάσουν τα παιδιά τους στον αγώνα κατά της «ρωσικής απειλής», άρχισαν ξαφνικά να λένε ότι αυτή η απειλή δεν είναι και τόσο μεγάλη και ότι τα σημάδια ενός επικείμενου πολέμου… απουσιάζουν.
Όμως η επίθεση στην κατοικία του Putin στο Valdai μπέρδεψε όλο το παιχνίδι.
Τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επιδεικνύουν μια στάση… τεράστιας ανατροπής.
Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Εσθονίας, Kaupo Rosin, δήλωσε αιφνιδίως ότι η Ρωσία αυτή τη στιγμή δεν σκοπεύει να επιτεθεί σε καμία από τις χώρες της Βαλτικής ούτε στο ΝΑΤΟ συνολικά.
Η δήλωση αυτή είναι διαμετρικά αντίθετη με τη ρητορική που εδώ και χρόνια, σε 24ωρη βάση, εκφράζουν οι «τίγρεις» της Βαλτικής.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή στροφή έκανε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Pistorius, δηλώνοντας ότι δεν πιστεύει στην έναρξη ενός πλήρους κλίμακας πολέμου μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Και αυτός είναι ο ίδιος Pistorius που τον Ιανουάριο του 2024 έλεγε ότι «η Γερμανία πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο με τους Ρώσους μέσα στα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια», και το καλοκαίρι του 2025 ότι η Ρωσία δήθεν θα μπορούσε να επιτεθεί σε χώρες του ΝΑΤΟ από το 2029.
Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, του οποίου το υπουργείο ακόμη στις αρχές Δεκεμβρίου δήλωνε επίσημα ότι η Γερμανία θεωρεί τη Ρωσία τη βασική απειλή για την εθνική της ασφάλεια και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Είναι λοιπόν ο ίδιος Pistorius; Ή μήπως είναι ο κλώνος του – ένα αντίγραφο που οι πανούργοι Ρώσοι έδωσαν στους Ευρωπαίους αντί για τον απαχθέντα πραγματικό υπουργό;
Με λίγα λόγια, πραγματοποιήθηκε άλλη μία «ειδική επιχείρηση» κατά της Ευρώπης.
Δεν είναι ώρα για απειλές
Στην πραγματικότητα, τα ευρωπαϊκά «γεράκια» ήρθαν αντιμέτωπα με ένα ολόκληρο πακέτο προβλημάτων και προκλήσεων, στο φόντο των οποίων η περαιτέρω καλλιέργεια της «ρωσικής απειλής» γίνεται εξαιρετικά άβολη.
Πρώτον, οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι κουρασμένοι από το θέμα της υποστήριξης της Ουκρανίας και της ρωσικής απειλής, με την οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα πάντα – από τα ηχηρά εγκλήματα μεταναστών που έχουν κατακλύσει γερμανικές και γαλλικές πόλεις, μέχρι το κλείσιμο εργοστασίων.
Το θέμα έχει γίνει ξεκάθαρα τοξικό.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Politico, υπέρ της μείωσης της υποστήριξης προς την Ουκρανία τάσσονται το 46% των Γερμανών και το 37% των Γάλλων.
Ανάμεσα σε εκείνους που πληρώνουν πραγματικά τον πόλεμο με τους Ρώσους, ο αριθμός όσων θέλουν να συνεχιστεί το «γλέντι» μειώνεται ραγδαία.
Η περίπτωση της Ιταλίας
Η αλλαγή της διάθεσης και οι αυξανόμενες δυσκολίες έχουν ήδη οδηγήσει σε πολιτικό κατακερματισμό, με πιο εντυπωσιακό παράδειγμα την Ιταλία.
Η κυβέρνηση της Giorgia Meloni πριν από λίγους μήνες στήριζε την ανάπτυξη πολυεθνικών δυνάμεων στην Ουκρανία, αλλά στις αρχές Δεκεμβρίου αρνήθηκε να διαθέσει χρήματα για αμερικανικά όπλα προς τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις – λέγοντας ότι υπάρχει η διπλωματία, άρα γιατί χρειάζονται όπλα;
Αποτυχία σημείωσε και η προσπάθεια κατάσχεσης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στο βελγικό αποθετήριο Euroclear (ύψους 210 δισ. ευρώ).
Αντί να αρπάξουν τα ρωσικά χρήματα και να χρηματοδοτήσουν με αυτά τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, οι ηγέτες της ΕΕ κατάφεραν μόνο να περάσουν την απόφαση για τη χορήγηση δανείου 90 δισ. ευρώ στο Κίεβο.
Τη χρηματοδότηση θα αναλάβουν 24 χώρες της ΕΕ (με την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Τσεχία να αρνούνται τη συμμετοχή).
Και γίνεται αντιληπτό το εξής: όσο λιγότερη ενότητα έχει η Δύση στο ζήτημα της υποστήριξης της Ουκρανίας, τόσο ακριβότερη γίνεται η χρηματοδότηση του πολέμου κατά της Ρωσίας για όσους επιμένουν σε αυτή την επιλογή.
Και όσο ανεβαίνει το κόστος του «γλεντιού», τόσο λιγότεροι θέλουν να το συνεχίσουν.
Η στρατηγική ασφαλείας των ΗΠΑ
Ρόλο έπαιξε και ο αμερικανικός παράγοντας.
Στις αρχές Δεκεμβρίου δημοσιεύθηκε η νέα Στρατηγική Ασφαλείας των ΗΠΑ, όπου ένας από τους στόχους της αμερικανικής πολιτικής είναι η «διόρθωση της Ευρώπης».
Ουσιαστικά, η ΕΕ στη σημερινή της μορφή κηρύχθηκε αντικείμενο «φιλικού πολέμου».
Οι ΗΠΑ σκοπεύουν να αναδιαμορφώσουν την Ευρώπη, τοποθετώντας στην εξουσία ιδεολογικούς συμμάχους τους, όπως ο Viktor Orbán.
Η ευρωπαϊκή ελίτ το κατάλαβε και απάντησε ξεκάθαρα μέσω του πρώην επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Josep Borrell: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να σταματήσουν να προσποιούνται ότι ο Trump δεν είναι αντίπαλός μας, κρυμμένοι πίσω από μια φοβισμένη, αυτάρεσκη σιωπή, και αντ’ αυτού να υπερασπιστούν την κυριαρχία της ΕΕ – την τεχνολογική, στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας, καθώς και την πολιτική».
Αλλά ο μηχανισμός έχει ήδη πάρει μπρος
Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη άλλαξε γνώμη και ο πόλεμος με τη Ρωσία ακυρώνεται;
Καθόλου.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια, υπό την κάλυψη της κινδυνολογικής ρητορικής, έγινε τεράστια δουλειά: υπεγράφησαν διακρατικές συμφωνίες, καταρτίστηκαν σχέδια και διατέθηκαν προϋπολογισμοί.
Τώρα η υλοποίησή τους προχωρά κανονικά και δεν χρειάζεται πια τόσο επιθετικές δημόσιες σχέσεις όσο στις αρχές της χρονιάς.
Το ευρωπαϊκό κατεστημένο έχει αλλάξει την πορεία της ΕΕ και πλέον μπορεί να μειώσει την ένταση της ρητορικής.
Αυτό φαίνεται καθαρά στο παράδειγμα της Γερμανίας, της οποίας οι αμυντικοί όμιλοι έχουν λάβει παραγγελίες για την παραγωγή αυτοκινούμενων πυροβόλων, ΤΟΜΑ, βλημάτων και πυραύλων για πολλά χρόνια μπροστά.
21 δισ. ευρώ διατέθηκαν για την αγορά στολών και βασικού στρατιωτικού εξοπλισμού για 460.000 στρατιωτικούς.
Το Βερολίνο δαπάνησε πάνω από 4 δισ. δολάρια για την προμήθεια του ισραηλινού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας Arrow 3 – εναντίον των ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων.
Ετοιμασίες πολέμου
Οι ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς να αναπτύσσουν δίκτυο διαδρόμων εφοδιαστικής από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, ώστε να μπορούν να συγκεντρώνουν γρήγορα στρατεύματα στα ρωσικά σύνορα.
Στη Βαλτική συνεχίζεται η ανάπτυξη δικτύου στρατιωτικών βάσεων.
Σήμερα εκεί έχουν αναπτυχθεί πολυεθνικά τάγματα, όμως την περίοδο 2027–2030 οι βάσεις αυτές θα πρέπει να φτάσουν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν πλήρεις ταξιαρχίες με βαριά τεχνική, αντιαεροπορικά και πυραυλικά συστήματα.
Είσοδος από τον νότο
Ότι για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ οι σημερινές δυσκολίες δεν σημαίνουν εγκατάλειψη της γενικής πορείας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, φαίνεται ξεκάθαρα από τις προσπάθειές τους στο νότιο μέτωπο της γεωπολιτικής τους αντιπαράθεσης.
Στον Καύκασο, η κατάσταση για τη Δύση έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη.
Η Γεωργία, που διδάχθηκε σκληρά από τον ρωσικό στρατό το 2008, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ουκρανίας.
Οι προσπάθειες της Δύσης να ανατρέψει τις γεωργιανές αρχές με μεθόδους «Μαϊντάν» κατεστάλησαν σκληρά με τη χρήση βίας.
Ως αποτέλεσμα, η υποδομή και το πολιτικό κεφάλαιο που χτιζόταν επί χρόνια χάθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά.
Όμως το ΝΑΤΟ δεν τα παρατά: «Έξι μήνες μετά το επίσημο κλείσιμο του Κέντρου Πληροφόρησης του ΝΑΤΟ στην Τιφλίδα, η συμμαχία και η ΕΕ βρήκαν έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.
Στην πόλη Kutaisi θα ξεκινήσει τη λειτουργία του ένα νέο Κέντρο Πληροφόρησης για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καταχωρισμένο ως μη κυβερνητική οργάνωση.
Οι ιδρυτές δηλώνουν ανοιχτά ότι στόχος τους είναι η καταπολέμηση της αντιδυτικής παραπληροφόρησης» αναφέρει το αναλυτικό κέντρο Rybar.
Εξίσου τεταμένη είναι η κατάσταση για τους Ευρωπαίους και στην Αρμενία: παρότι διαθέτει έναν υπάκουο πρωθυπουργό, τον Pashinyan, και ελέγχει την αρμενική κοινωνία, η Δύση έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι η χώρα έχει γίνει λεία του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας, που σκοπεύουν να αποκομίσουν τα οφέλη.
Γι’ αυτό η πολιτική της ΕΕ απέναντι στο Ερεβάν στοχεύει στη σταθεροποίηση του καθεστώτος Pashinyan, διασφαλίζοντας τη διαδοχή της εξουσίας και τη διατήρηση του φιλοδυτικού προσανατολισμού της χώρας μέχρι «καλύτερες εποχές».
Απειλή από την Ανατολή
Εντυπωσιακές επιτυχίες στην προώθηση των θέσεών της σημείωσε η Δύση στο Καζακστάν: τον Δεκέμβριο παρουσιάστηκε εκεί σχέδιο κατασκευής τεσσάρων εργοστασίων για την παραγωγή βλημάτων και άλλων πυρομαχικών διαμετρημάτων του ΝΑΤΟ.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μυημένος για να καταλάβει εναντίον ποιων στρατιωτών θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πυρομαχικά.
«Η μετάβαση της στρατιωτικής βιομηχανίας, ή μέρους της στρατιωτικής βιομηχανίας, του Καζακστάν σε διαμετρήματα που δεν αντιστοιχούν στις στρατιωτικοτεχνικές μας δυνατότητες στις χώρες του CSTO μυρίζει πολύ έντονα προδοσία.
Ουσιαστικά γίνεται βοηθός του ΝΑΤΟ – του ίδιου μπλοκ που σήμερα αποτελεί τη βασική απειλή για τη Ρωσία» σημείωσε ο στρατιωτικός αναλυτής της Komsomolskaya Pravda Viktor Baranets.
Σε γενικές γραμμές, η ΕΕ πράγματι αλλάζει τη ρητορική της: ο πόλεμος με τη Ρωσία, όπως είχε οριστεί ως σημείο συγκρότησης του ... νέου «Ράιχ» (ευρωπαϊκού αυτή τη φορά), έτσι και παραμένει.
Όλα τα μακροπρόθεσμα προγράμματα και εγχειρήματα παραμένουν σε ισχύ και υλοποιούνται πλήρως.
Η Ευρώπη δεν άλλαξε πορεία – και αυτή η πορεία είναι η προετοιμασία για έναν μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών