Τοξικότητα στο ζενίθ...
Αυτό που συμβαίνει στο διαδίκτυο με τα τρολ της ΝΔ δεν έχει προηγούμενο.
Ούτε στη χώρα μας, ούτε σε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Ούτε στις υπο-ανάπτυκτες περιοχές.
Τα έχουμε δε όλα πλέον.
Να συκοφαντούν χαροκαμένους γονείς, να δολοφονούν χαρακτήρες... όλα αυτά φυσικά πίσω από την κάλυψη της ανωνυμίας και του πληκτρολογίου.
Το νέο μέτωπο που άνοιξαν αυτά τα διαδικτυακά παράσιτα είναι με τους αγρότες, με το πιο γνωστό τρολ όλων να ζητάει μποϊκοτάζ ελληνικών αγροτικών προϊόντων!
Τοξικότητα στο ζενίθ που εισρέει μέσα σε ένα κλίμα πόλωσης στην κοινωνία, για το οποίο φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι κυβερνητικοί και οι υποτακτικοί τους.
Ιδού η νέα εκστρατεία διχασμού:
Γιατί τα τρολ της ΝΔ είναι βάσει ορισμού παράσιτα της κοινωνίας
Παράσιτο: ένας οργανισμός που ζει και αναπτύσσεται εις βάρος ενός άλλου οργανισμού, του ξενιστή, χωρίς να του προσφέρει τίποτα.
Μεταφορικά, παράσιτο είναι το πρόσωπο που επιβιώνει εκμεταλλευόμενο άλλους, χωρίς να συνεισφέρει.
Αυτή η λέξη περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια τη δράση των τρολ που αναλαμβάνουν να «υπερασπιστούν» τη Νέα Δημοκρατία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα τρολ που σιτίζονται από το επικοινωνιακό σύστημα της κυβέρνησης, ζουν εις βάρος των θεμελίων της ίδιας της κοινωνίας: της ανοχής των πολιτών και της ελευθερίας του λόγου.
Χωρίς αυτά, δεν θα είχαν που να σταθούν. Και όμως, εκεί ακριβώς επιτίθενται.
Αλλά δεν είναι μόνοι τους. Δεν αυτοσχεδιάζουν. Δεν κινούνται αυτόβουλα. Πίσω από κάθε χυδαίο «ποστ», πίσω από κάθε στοχοποίηση, κάθε διαστρέβλωση, κάθε «πειραγμένη» φωτογραφία, υπάρχει κάποιος που έδωσε την έγκριση.
Κάποιος που χαμογέλασε ικανοποιημένος, μέτρησε likes πάνω στον εξευτελισμό ενός ανθρώπου που τόλμησε να πει την άποψή του, που είδε «πολιτικό όφελος» σε ένα meme που ποδοπατά τον πόνο.
Πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποια αφήγηση στήνουν στο μυαλό τους για να χωρέσουν όλη αυτή τη μικροψυχία; Ότι «έτσι είναι η πολιτική»; Ότι «κάνουν απλώς τη δουλειά τους»;
Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή· εκτός από αυτή. Γιατί αυτή δεν είναι δουλειά.
Είναι ξεπούλημα της αξιοπρέπειας για μια θέση σε μια λίστα ή ένα ρουσφέτι. Είναι η ηθική κατρακύλα που γίνεται «επάγγελμα» για να εξασφαλίσεις ευνοϊκή μετάθεση, προαγωγή, αναγνώριση από «τους από πάνω».
Αξίζει άραγε τέτοια ηθική κατάπτωση, τέτοια ξεφτίλα, μόνο και μόνο για μία θεσούλα που μπορεί να είναι και προσωρινή;
Και οι τρολ; Αυτοί οι «στρατιώτες» της λάσπης; Πώς κοιμούνται τα βράδια; Πώς διαχειρίζονται την εικόνα τους όταν έχουν μάθει να επιβιώνουν μέσα από την κακία, τη διαστρέβλωση, τον δημόσιο λιθοβολισμό; Πώς κάθονται με φίλους γνωρίζοντας ότι λίγες ώρες πριν βεβήλωσαν τα πάντα, μόνο και μόνο για να σώσουν το προφίλ του κόμματος;
Δεν έχουν επιχειρήματα. Δεν έχουν ούτε καν το θάρρος να μιλήσουν με το όνομά τους...
Έχουν μόνο μίσος, εντολές και hashtags. Και χιλιάδες bots να τους κάνουν retweet...
Γ.Ζ.
www.bankingnews.gr
Ούτε στη χώρα μας, ούτε σε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Ούτε στις υπο-ανάπτυκτες περιοχές.
Τα έχουμε δε όλα πλέον.
Να συκοφαντούν χαροκαμένους γονείς, να δολοφονούν χαρακτήρες... όλα αυτά φυσικά πίσω από την κάλυψη της ανωνυμίας και του πληκτρολογίου.
Το νέο μέτωπο που άνοιξαν αυτά τα διαδικτυακά παράσιτα είναι με τους αγρότες, με το πιο γνωστό τρολ όλων να ζητάει μποϊκοτάζ ελληνικών αγροτικών προϊόντων!
Τοξικότητα στο ζενίθ που εισρέει μέσα σε ένα κλίμα πόλωσης στην κοινωνία, για το οποίο φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι κυβερνητικοί και οι υποτακτικοί τους.
Ιδού η νέα εκστρατεία διχασμού:
Γιατί τα τρολ της ΝΔ είναι βάσει ορισμού παράσιτα της κοινωνίας
Παράσιτο: ένας οργανισμός που ζει και αναπτύσσεται εις βάρος ενός άλλου οργανισμού, του ξενιστή, χωρίς να του προσφέρει τίποτα.
Μεταφορικά, παράσιτο είναι το πρόσωπο που επιβιώνει εκμεταλλευόμενο άλλους, χωρίς να συνεισφέρει.
Αυτή η λέξη περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια τη δράση των τρολ που αναλαμβάνουν να «υπερασπιστούν» τη Νέα Δημοκρατία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα τρολ που σιτίζονται από το επικοινωνιακό σύστημα της κυβέρνησης, ζουν εις βάρος των θεμελίων της ίδιας της κοινωνίας: της ανοχής των πολιτών και της ελευθερίας του λόγου.
Χωρίς αυτά, δεν θα είχαν που να σταθούν. Και όμως, εκεί ακριβώς επιτίθενται.
Αλλά δεν είναι μόνοι τους. Δεν αυτοσχεδιάζουν. Δεν κινούνται αυτόβουλα. Πίσω από κάθε χυδαίο «ποστ», πίσω από κάθε στοχοποίηση, κάθε διαστρέβλωση, κάθε «πειραγμένη» φωτογραφία, υπάρχει κάποιος που έδωσε την έγκριση.
Κάποιος που χαμογέλασε ικανοποιημένος, μέτρησε likes πάνω στον εξευτελισμό ενός ανθρώπου που τόλμησε να πει την άποψή του, που είδε «πολιτικό όφελος» σε ένα meme που ποδοπατά τον πόνο.
Πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποια αφήγηση στήνουν στο μυαλό τους για να χωρέσουν όλη αυτή τη μικροψυχία; Ότι «έτσι είναι η πολιτική»; Ότι «κάνουν απλώς τη δουλειά τους»;
Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή· εκτός από αυτή. Γιατί αυτή δεν είναι δουλειά.
Είναι ξεπούλημα της αξιοπρέπειας για μια θέση σε μια λίστα ή ένα ρουσφέτι. Είναι η ηθική κατρακύλα που γίνεται «επάγγελμα» για να εξασφαλίσεις ευνοϊκή μετάθεση, προαγωγή, αναγνώριση από «τους από πάνω».
Αξίζει άραγε τέτοια ηθική κατάπτωση, τέτοια ξεφτίλα, μόνο και μόνο για μία θεσούλα που μπορεί να είναι και προσωρινή;
Και οι τρολ; Αυτοί οι «στρατιώτες» της λάσπης; Πώς κοιμούνται τα βράδια; Πώς διαχειρίζονται την εικόνα τους όταν έχουν μάθει να επιβιώνουν μέσα από την κακία, τη διαστρέβλωση, τον δημόσιο λιθοβολισμό; Πώς κάθονται με φίλους γνωρίζοντας ότι λίγες ώρες πριν βεβήλωσαν τα πάντα, μόνο και μόνο για να σώσουν το προφίλ του κόμματος;
Δεν έχουν επιχειρήματα. Δεν έχουν ούτε καν το θάρρος να μιλήσουν με το όνομά τους...
Έχουν μόνο μίσος, εντολές και hashtags. Και χιλιάδες bots να τους κάνουν retweet...
Γ.Ζ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών