Οι επιστήμονες εξηγούν γιατί υπάρχει πολύ διαυγές γλυκό νερό στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας
Κάτω από την αλμυρή επιφάνεια του νερού της Μαύρης Θάλασσας, σε έναν κόσμο αιώνιου σκοταδιού και υδρόθειου, υπάρχει κάτι αδύνατο.
Υπάρχουν νησίδες κρυστάλλινου γλυκού νερού, και μέσα σε αυτές αναπτύσσεται ζωή, η οποία θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί για πάντα πριν από χιλιάδες χρόνια.
Πρόκειται για κάτι περισσότερο από μια φυσική ανωμαλία.
Είναι τα ίχνη μιας τεράστιας φυσικής τραγωδίας που εκτυλίχθηκε σχετικά πρόσφατα, αν μετρήσουμε τον χρόνο με τις κλίμακες του πλανήτη.
Και τώρα, επιστήμονες από τη Ρωσία και το εξωτερικό, σαν ντετέκτιβ, συλλέγουν αποδείξεις για να ανασυνθέσουν την εικόνα αυτής της αρχαίας καταστροφής και, το πιο σημαντικό, να κατανοήσουν πώς κάποια είδη κατάφεραν να επιβιώσουν.
Όταν η λίμνη μετατράπηκε σε θάλασσα
Η ιστορία της Μαύρης Θάλασσας είναι η χρονιά της πιο τρομακτικής και γρήγορης αλλαγής στον πλανήτη.
Πριν από περισσότερα από 10 εκατομμύρια χρόνια, στο μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Μαύρη Θάλασσα, υπήρχε μια τεράστια γλυκιά λίμνη, η Νόβοεβξίνσκαγια.
Ωστόσο, η ήρεμη ζωή αυτής της λίμνης καταστράφηκε ξαφνικά εξαιτίας ενός τεράστιου κατακλυσμού.
Η καταστροφή αυτή συνέβη κυριολεκτικά πριν από πολύ λίγο, περίπου 8.000-10.000 χρόνια.
Το γεωλογικό συμβάν που έφερε τη Μαύρη Θάλασσα σε αυτό το σημερινό της στάδιο, φαίνεται να οφείλεται σε έναν σεισμό ή στην τήξη των παγετώνων.
Τα νερά της Μεσογείου υπερχείλισαν μέσω του Βοσπόρου και κατέκλυσαν τη γλυκιά λίμνη, προκαλώντας μια πλημμύρα τόσο μεγάλη, που υπολογίζεται ότι έφτανε τα 50 κυβικά χιλιόμετρα νερού την ημέρα.
Για να κατανοήσουμε την έκταση αυτής της καταστροφής, η πιο γεμάτη από νερό ποταμός στον κόσμο, ο Αμαζόνιος, φέρνει περίπου 20 κυβικά χιλιόμετρα νερού στον ωκεανό καθημερινά.
Αυτή η απίστευτη καταστροφή είναι, σύμφωνα με αρκετούς ερευνητές, η βάση των θρύλων για τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό, που αναφέρονται όχι μόνο στην Βίβλο, αλλά και στους μύθους πολλών λαών.
Οι κρυστάλλινες οάσεις στο βυθό της θάλασσας
Η "μυστική" διάταξη του διαυγούς γλυκού νερού στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας άρχισε να μελετάται από Σοβιετικούς επιστήμονες τη δεκαετία του '70 και '80.
Η ανακάλυψη ήταν εντυπωσιακή: Στο βυθό του θαλάσσιου πυθμένα, αναβλύζουν ισχυρές πηγές γλυκού νερού.
Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως "υποθαλάσσια αποφόρτιση", αναφέρεται σε υποθαλάσσιες πηγές που τροφοδοτούνται από υπόγεια αρτεσιανά αποθέματα.
Αυτές οι πηγές εκτείνονται σε όλη τη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για την παρουσία γλυκού νερού στον βυθό είναι οι αρχαίοι ποταμοί, όπως οι Σουδάκ, Γιάλτα και Μπαλακλάβα, κοντά στις ακτές της Κριμαίας.
Αυτά τα ρέματα, που κάποτε ήταν ποτάμια, "παγιδεύτηκαν" κάτω από κατακρημνισμένα στρώματα αποθέσεων μετά την καταστροφή.
Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι το νερό σε αυτά τα ποτάμια συνεχίζει να ρέει και, σε μερικές περιπτώσεις, φτάνει μέχρι τον πυθμένα της θάλασσας.
Η ζωή δεν πεθαίνει εύκολα...
Οι πηγές αυτές των γλυκών υδάτων υπήρξαν καταφύγια για πολλά αρχαία είδη.
Μια συγκλονιστική ανακάλυψη έγινε το 2002, όταν μια ομάδα επιστημόνων βρήκε μικροσκοπικά γλυκά υδρόβια αρθρόποδα, μεγέθους μόλις ενός χιλιοστού, σε βάθος σχεδόν 2 χιλιομέτρων.
Αυτή η ανακάλυψη αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι τα αρχαία γλυκά νερά υπήρξαν απομονωμένα, διατηρώντας τη ζωή και επιτρέποντας τη συνέχιση της εξέλιξης των οργανισμών που ζούσαν εκεί, ακόμα και αφού η υπόλοιπη θάλασσα είχε μετατραπεί σε ένα τοξικό, χωρίς ζωή περιβάλλον.
Στη βάση αυτών των υποθαλάσσιων "καταφυγίων", οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει απολιθώματα γλυκών νερών, όπως οι ντρεσίστες και οι καρδίες, είδη που υπήρχαν όταν η Μαύρη Θάλασσα ήταν ακόμη μια γλυκιά λίμνη.
Ο βυθός της θάλασσας ως "αρχείο" του πλανήτη
Το θαλάσσιο περιβάλλον της Μαύρης Θάλασσας αποτελεί έναν μοναδικό γεωλογικό αρχείο της ιστορίας του πλανήτη.
Η μελέτη του βυθού της προσφέρει ουσιαστικές απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα της γεωλογικής ιστορίας της Γης.
Η κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών και οι σχηματισμοί του πυθμένα, όπως τα θραύσματα γρανίτη που βρίσκονται στην ακτή, δείχνουν ότι η Μαύρη Θάλασσα σχηματίστηκε πάνω σε έναν αρχαίο ηπειρωτικό φλοιό.
Αν οι ωκεανοί ήταν αρχαιότεροι από τις ήπειρους, τότε στον βυθό αυτής της ενδοηπειρωτικής θάλασσας θα έπρεπε να βρούμε τυπικό ωκεάνιο φλοιό, χωρίς ίχνη γρανιτών.
Η σημασία για το μέλλον
Η ανακάλυψη αυτών των γλυκών νερών αποτελεί μόλις την αρχή της εκπληκτικής ιστορίας της Μαύρης Θάλασσας.
Οι βιολόγοι εκτιμούν ότι αυτά τα απομονωμένα "καταφύγια" ίσως κρύβουν και άλλες αρχαίες μορφές ζωής που παραμένουν άγνωστες μέχρι σήμερα.
Επιπλέον, η μελέτη αυτών των "υποθαλάσσιων αποφόρτισης" έχει τεράστια πρακτική σημασία. Οι ισχυρές πηγές γλυκού νερού κοντά στις ακτές της Κριμαίας μπορεί να αποτελούν έναν στρατηγικό εφεδρικό πόρο νερού για την περιοχή.
www.bankingnews.gr
Υπάρχουν νησίδες κρυστάλλινου γλυκού νερού, και μέσα σε αυτές αναπτύσσεται ζωή, η οποία θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί για πάντα πριν από χιλιάδες χρόνια.
Πρόκειται για κάτι περισσότερο από μια φυσική ανωμαλία.
Είναι τα ίχνη μιας τεράστιας φυσικής τραγωδίας που εκτυλίχθηκε σχετικά πρόσφατα, αν μετρήσουμε τον χρόνο με τις κλίμακες του πλανήτη.
Και τώρα, επιστήμονες από τη Ρωσία και το εξωτερικό, σαν ντετέκτιβ, συλλέγουν αποδείξεις για να ανασυνθέσουν την εικόνα αυτής της αρχαίας καταστροφής και, το πιο σημαντικό, να κατανοήσουν πώς κάποια είδη κατάφεραν να επιβιώσουν.
Όταν η λίμνη μετατράπηκε σε θάλασσα
Η ιστορία της Μαύρης Θάλασσας είναι η χρονιά της πιο τρομακτικής και γρήγορης αλλαγής στον πλανήτη.
Πριν από περισσότερα από 10 εκατομμύρια χρόνια, στο μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Μαύρη Θάλασσα, υπήρχε μια τεράστια γλυκιά λίμνη, η Νόβοεβξίνσκαγια.
Ωστόσο, η ήρεμη ζωή αυτής της λίμνης καταστράφηκε ξαφνικά εξαιτίας ενός τεράστιου κατακλυσμού.
Η καταστροφή αυτή συνέβη κυριολεκτικά πριν από πολύ λίγο, περίπου 8.000-10.000 χρόνια.
Το γεωλογικό συμβάν που έφερε τη Μαύρη Θάλασσα σε αυτό το σημερινό της στάδιο, φαίνεται να οφείλεται σε έναν σεισμό ή στην τήξη των παγετώνων.
Τα νερά της Μεσογείου υπερχείλισαν μέσω του Βοσπόρου και κατέκλυσαν τη γλυκιά λίμνη, προκαλώντας μια πλημμύρα τόσο μεγάλη, που υπολογίζεται ότι έφτανε τα 50 κυβικά χιλιόμετρα νερού την ημέρα.
Για να κατανοήσουμε την έκταση αυτής της καταστροφής, η πιο γεμάτη από νερό ποταμός στον κόσμο, ο Αμαζόνιος, φέρνει περίπου 20 κυβικά χιλιόμετρα νερού στον ωκεανό καθημερινά.
Αυτή η απίστευτη καταστροφή είναι, σύμφωνα με αρκετούς ερευνητές, η βάση των θρύλων για τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό, που αναφέρονται όχι μόνο στην Βίβλο, αλλά και στους μύθους πολλών λαών.
Οι κρυστάλλινες οάσεις στο βυθό της θάλασσας
Η "μυστική" διάταξη του διαυγούς γλυκού νερού στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας άρχισε να μελετάται από Σοβιετικούς επιστήμονες τη δεκαετία του '70 και '80.
Η ανακάλυψη ήταν εντυπωσιακή: Στο βυθό του θαλάσσιου πυθμένα, αναβλύζουν ισχυρές πηγές γλυκού νερού.
Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως "υποθαλάσσια αποφόρτιση", αναφέρεται σε υποθαλάσσιες πηγές που τροφοδοτούνται από υπόγεια αρτεσιανά αποθέματα.
Αυτές οι πηγές εκτείνονται σε όλη τη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για την παρουσία γλυκού νερού στον βυθό είναι οι αρχαίοι ποταμοί, όπως οι Σουδάκ, Γιάλτα και Μπαλακλάβα, κοντά στις ακτές της Κριμαίας.
Αυτά τα ρέματα, που κάποτε ήταν ποτάμια, "παγιδεύτηκαν" κάτω από κατακρημνισμένα στρώματα αποθέσεων μετά την καταστροφή.
Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι το νερό σε αυτά τα ποτάμια συνεχίζει να ρέει και, σε μερικές περιπτώσεις, φτάνει μέχρι τον πυθμένα της θάλασσας.
Η ζωή δεν πεθαίνει εύκολα...
Οι πηγές αυτές των γλυκών υδάτων υπήρξαν καταφύγια για πολλά αρχαία είδη.
Μια συγκλονιστική ανακάλυψη έγινε το 2002, όταν μια ομάδα επιστημόνων βρήκε μικροσκοπικά γλυκά υδρόβια αρθρόποδα, μεγέθους μόλις ενός χιλιοστού, σε βάθος σχεδόν 2 χιλιομέτρων.
Αυτή η ανακάλυψη αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι τα αρχαία γλυκά νερά υπήρξαν απομονωμένα, διατηρώντας τη ζωή και επιτρέποντας τη συνέχιση της εξέλιξης των οργανισμών που ζούσαν εκεί, ακόμα και αφού η υπόλοιπη θάλασσα είχε μετατραπεί σε ένα τοξικό, χωρίς ζωή περιβάλλον.
Στη βάση αυτών των υποθαλάσσιων "καταφυγίων", οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει απολιθώματα γλυκών νερών, όπως οι ντρεσίστες και οι καρδίες, είδη που υπήρχαν όταν η Μαύρη Θάλασσα ήταν ακόμη μια γλυκιά λίμνη.
Ο βυθός της θάλασσας ως "αρχείο" του πλανήτη
Το θαλάσσιο περιβάλλον της Μαύρης Θάλασσας αποτελεί έναν μοναδικό γεωλογικό αρχείο της ιστορίας του πλανήτη.
Η μελέτη του βυθού της προσφέρει ουσιαστικές απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα της γεωλογικής ιστορίας της Γης.
Η κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών και οι σχηματισμοί του πυθμένα, όπως τα θραύσματα γρανίτη που βρίσκονται στην ακτή, δείχνουν ότι η Μαύρη Θάλασσα σχηματίστηκε πάνω σε έναν αρχαίο ηπειρωτικό φλοιό.
Αν οι ωκεανοί ήταν αρχαιότεροι από τις ήπειρους, τότε στον βυθό αυτής της ενδοηπειρωτικής θάλασσας θα έπρεπε να βρούμε τυπικό ωκεάνιο φλοιό, χωρίς ίχνη γρανιτών.
Η σημασία για το μέλλον
Η ανακάλυψη αυτών των γλυκών νερών αποτελεί μόλις την αρχή της εκπληκτικής ιστορίας της Μαύρης Θάλασσας.
Οι βιολόγοι εκτιμούν ότι αυτά τα απομονωμένα "καταφύγια" ίσως κρύβουν και άλλες αρχαίες μορφές ζωής που παραμένουν άγνωστες μέχρι σήμερα.
Επιπλέον, η μελέτη αυτών των "υποθαλάσσιων αποφόρτισης" έχει τεράστια πρακτική σημασία. Οι ισχυρές πηγές γλυκού νερού κοντά στις ακτές της Κριμαίας μπορεί να αποτελούν έναν στρατηγικό εφεδρικό πόρο νερού για την περιοχή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών