Παρά την αισιοδοξία από αμερικανικής πλευράς η πρόταση της Ουάσινγκτον δεν ήταν σίγουρα η λύση που θα τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συμπληρώνει τέσσερα χρόνια τον Φεβρουάριο του 2026 και δεν αναμένεται να τελειώσει σύντομα.
Με την επιστροφή του Donald Trump στον Λευκό Οίκο, η αμερικανική κυβέρνηση φάνηκε να πιστεύει ότι βρήκε επιτέλους τον τρόπο για να λύσει αυτή τη διαρκή σύγκρουση.
Η προτεινόμενη λύση της αμερικανικής κυβέρνησης είναι απλή στην πρώτη ματιά: «έδαφος για εγγυήσεις ασφάλειας».
Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία θα παραχωρούσε το 20% της εδάφους του Donetsk το οποίο ελέγχει, στη Ρωσία, και αντ' αυτού θα έπαιρνε μια σειρά από εγγυήσεις ασφάλειας, οι οποίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, μια «συμφωνία τύπου Άρθρου 5» από τις ΗΠΑ, μια ευρωπαϊκή «δύναμη ενίσχυσης» μέσα στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, και έναν στρατό 800.000 ανδρών για την Ουκρανία σε καιρό ειρήνης.
Ωστόσο, παρά την αισιοδοξία από αμερικανικής πλευράς, αυτή η πρόταση δεν είναι σίγουρα η λύση που θα τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Στην πραγματικότητα, μια πιο βιώσιμη και ρεαλιστική λύση για την Ουκρανία θα ήταν η «ανενεργή ένοπλη στρατηγική» (armed non-alignment), η οποία θα διασφάλιζε την ασφάλεια της χώρας χωρίς να παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» της Ρωσίας και χωρίς να απαιτεί την εκτεταμένη δέσμευση της Δύσης, Jennifer Kavanagh, πολιτική επιστήμονας και αναλύτρια του RAND.
Η πολιτική αμφισβήτηση της στρατηγικής των ΗΠΑ
Η τρέχουσα πρόταση, όπως παρουσιάζεται από την αμερικανική κυβέρνηση, περιλαμβάνει τη στρατιωτική παρουσία ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία και τη σύνδεση της Ουκρανίας με μια de facto στρατιωτική συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όμως, η πρόταση αυτή δεν είναι μόνο πολιτικά αμφιλεγόμενη στο εσωτερικό της Ουκρανίας, αλλά και γεωπολιτικά επικίνδυνη για τις σχέσεις με τη Ρωσία, η οποία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί τη στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ ή άλλων δυτικών δυνάμεων στις «κλειστές» σφαίρες επιρροής της, ειδικά στην περιοχή της Ουκρανίας.
Ουσιαστικά, η αμερικανική πρόταση για τη σύναψη συμφωνίας τύπου Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ και τη δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων από την ΕΕ στην Ουκρανία, παραβιάζει το καθεστώς ουδετερότητας που παραδοσιακά διατηρούσε η Ουκρανία, καθιστώντας τη χώρα de facto μέλος ενός δυτικού στρατιωτικού μπλοκ, κάτι που η Ρωσία δεν μπορεί να αποδεχτεί.
Αυτόματα θα παραβιαζόταν η πιο σημαντική κόκκινη γραμμή της Ρωσίας, που θα αντιδρούσε σκληρά σε αυτή την εξέλιξη.
Η Ρωσία θα ενέτεινε τη στρατιωτική της δράση, γεγονός που θα προκαλούσε Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», λένε διεθνείς αναλυτές χωρίς να αμφισβητούν τις καλές προθέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης.
Ακόμη και αν η Ουκρανία συμφωνούσε να παραχωρήσει το έδαφος του Donetsk, όπως ζητούν οι ΗΠΑ, η πολιτική αβεβαιότητα και οι αντιφάσεις στην πρόταση αυτή κάνουν την αποδοχή της αμφίβολη.
Η ουκρανική κοινωνία και το Κοινοβούλιο θα αντισταθούν σθεναρά σε οποιαδήποτε παραχώρηση εδάφους, καθώς μια τέτοια κίνηση θεωρείται πολιτικά καταστροφική.
Επιπλέον, η αμφιβολία για την αξιοπιστία των «εγγυήσεων ασφάλειας» από τη Δύση, μετά την αποτυχία του Μνημονίου της Βουδαπέστης, εντείνει την ανασφάλεια.
Τι σημαίνει η πρόταση για ένοπλη ουδετερότητα Ουκρανίας με στρατό 250.000
Η εναλλακτική λύση, η στρατηγική της «ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας», ή «ένοπλη ουδετερότητα», προσφέρει μια πιο ρεαλιστική και βιώσιμη πορεία για την Ουκρανία, υποστηρίζει η Kavanagh.
Αν και αυτή η προσέγγιση μπορεί να φαίνεται λιγότερο ελκυστική από την άποψη της διεθνούς στρατιωτικής υποστήριξης, στην πραγματικότητα προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια και ανεξαρτησία για την Ουκρανία, χωρίς να παραβιάζει τις κόκκινες γραμμές της Ρωσίας.
Η ανενεργή ένοπλη στρατηγική σημαίνει ότι η Ουκρανία θα είναι ουδέτερη ως προς τις στρατιωτικές συμμαχίες και δεν θα φιλοξενεί ξένες στρατιωτικές δυνάμεις στο έδαφός της.
Ωστόσο, θα διατηρούσε στρατηγικές αμυντικές σχέσεις και συνεργασίες για στρατιωτική εκπαίδευση με χώρες εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, όπως η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μπορεί επίσης να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενσωματώνοντας ορισμένα μέρη της αμυντικής της βιομηχανίας με άλλες χώρες μέλη.
Ακόμη και αν η Ουκρανία διατηρεί ουδετερότητα, θα μπορούσε να προμηθεύεται όπλα και αμυντικά συστήματα από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία ή η Νότια Κορέα.
Η Ουκρανία, κάτω από αυτήν την στρατηγική, θα είχε τη δυνατότητα να εξοπλίσει και να διατηρήσει έναν ισχυρό αμυντικό στρατό που θα ήταν ικανός να υπερασπιστεί τη χώρα από οποιαδήποτε μελλοντική επίθεση, χωρίς να προκαλεί απευθείας στρατηγικούς κινδύνους για τη Ρωσία.
Στην περίπτωση που η Ουκρανία διατηρούσε έναν στρατό περίπου 250.000 έως 300.000 στρατιωτών, θα μπορούσε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες άμυνάς της και να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις, αναφέρει η Kavanagh.
Επιπλέον, η Ουκρανία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη δική της αμυντική βιομηχανία για να καλύψει τις ανάγκες της σε drones, θωρακισμένα οχήματα, πυροβολικό, και άλλους τύπους εξοπλισμού.
Θα μπορούσε να επενδύσει σε αποθέματα αντιαεροπορικών συστημάτων και πυραύλων με τη βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης για να ενισχύσει την άμυνά της.
Προοπτικές για μελλοντική ειρήνη και συμφωνίες ασφαλείας
Η στρατηγική της ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας θα απαιτούσε διαφορετικούς όρους συμφωνίας για την ειρήνη από εκείνους που προτείνονται αυτή τη στιγμή.
Ουσιαστικά, η Ουκρανία θα πρέπει να επιδιώξει την αναγνώριση της ουδετερότητάς της και να επιβάλει περιορισμούς στον στρατό της, κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτική παραχώρηση απέναντι στη Ρωσία.
Ωστόσο, μια τέτοια λύση θα ήταν πιο ρεαλιστική και βιώσιμη από την υπογραφή συμφωνιών που συνδέουν την Ουκρανία με το ΝΑΤΟ ή άλλες δυτικές στρατιωτικές συμμαχίες.
Η Δύση θα μπορούσε να προσφέρει εγγυήσεις ασφάλειας, όπως υποσχέσεις για στρατιωτική και οικονομική βοήθεια για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ή έως ένα συγκεκριμένο ποσό, με σκοπό να ενισχύσει την αμυντική ικανότητα της Ουκρανίας.
Αν η Ρωσία συμφωνούσε με την ουδετερότητα της Ουκρανίας, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο συμφωνημένο τερματισμό της σύγκρουσης με αμοιβαίες παραχωρήσεις.
Στρατηγικός διακανονισμός για την Ουκρανία και τη Ρωσία
Η στρατηγική της ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας προσφέρει μια εναλλακτική λύση που μπορεί να επιτύχει τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία με τρόπο που διασφαλίζει τη μακροχρόνια ασφάλεια και την κυριαρχία της χώρας.
Αντί να δέχεται ευθείες στρατιωτικές δεσμεύσεις από τη Δύση που δεν θα είναι αξιόπιστες, η Ουκρανία μπορεί να επιδιώξει μια πιο ρεαλιστική λύση, η οποία δεν θα προκαλεί τη Ρωσία και θα της επιτρέπει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της.
Η πρόταση της ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας δεν είναι τέλεια, αλλά είναι μια στρατηγική που θα μπορούσε να διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή χωρίς να διακινδυνεύσει περισσότερους πολέμους και συγκρούσεις.
Η σημασία της Οδησσού για τη Ρωσία
Ωστόσο, υπάρχουν άλλοι αναλυτές όπως ο καθηγητής Greg Simons από το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ντάκα στο Μπαγκλαντές, ο οποίος πιστεύει ότι η Ρωσία, σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύγκρουσης, δεν θα περιοριστεί μόνο στην ανακατάληψη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk (DPR) από τις ουκρανικές δυνάμεις, αλλά θα προχωρήσει και στην κατάληψη της Οδησσού.
Όπως αναφέρει ο Simons, η Ρωσία προτιμά μία λύση που θα περιλαμβάνει την πλήρη αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων από τα εδάφη της DPR και των νέων περιοχών, επεκτείνοντας έτσι τις πιέσεις της στο Κίεβο.
Η θέση της Ρωσίας είναι σαφής: αν η Ουκρανία επιμείνει στον πόλεμο και συνεχίσει να προκαλεί ένταση στη Μαύρη Θάλασσα, τότε η Μόσχα θα αναγκαστεί να επεκτείνει τη γεωγραφία της πίεσης και να περιλάβει και άλλες περιοχές, όπως η Οδησσός.
Το κύριο ζητούμενο είναι η επιστροφή των εδαφών στις περιοχές που η Ρωσία θεωρεί ως κατεχόμενα από την Ουκρανία, ενισχύοντας την ασφαλή επικράτεια και τις στρατηγικές της θέσεις στην περιοχή.
Το ζήτημα της Οδησσού είναι κρίσιμο για τη Ρωσία, καθώς η περιοχή αυτή αποτελεί στρατηγικό κόμβο για τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και των οικονομικών διαδρομών στην περιοχή.
Σε περίπτωση που η Ουκρανία συνεχίσει να παραβιάζει τις συμφωνίες και να αντιτάσσεται στις ρωσικές αξιώσεις, η Μόσχα δεν αποκλείει την περαιτέρω κλιμάκωση των στρατιωτικών επιθέσεων και την πλήρη κατάληψη της περιοχής.
www.bankingnews.gr
Με την επιστροφή του Donald Trump στον Λευκό Οίκο, η αμερικανική κυβέρνηση φάνηκε να πιστεύει ότι βρήκε επιτέλους τον τρόπο για να λύσει αυτή τη διαρκή σύγκρουση.
Η προτεινόμενη λύση της αμερικανικής κυβέρνησης είναι απλή στην πρώτη ματιά: «έδαφος για εγγυήσεις ασφάλειας».
Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία θα παραχωρούσε το 20% της εδάφους του Donetsk το οποίο ελέγχει, στη Ρωσία, και αντ' αυτού θα έπαιρνε μια σειρά από εγγυήσεις ασφάλειας, οι οποίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, μια «συμφωνία τύπου Άρθρου 5» από τις ΗΠΑ, μια ευρωπαϊκή «δύναμη ενίσχυσης» μέσα στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, και έναν στρατό 800.000 ανδρών για την Ουκρανία σε καιρό ειρήνης.
Ωστόσο, παρά την αισιοδοξία από αμερικανικής πλευράς, αυτή η πρόταση δεν είναι σίγουρα η λύση που θα τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Στην πραγματικότητα, μια πιο βιώσιμη και ρεαλιστική λύση για την Ουκρανία θα ήταν η «ανενεργή ένοπλη στρατηγική» (armed non-alignment), η οποία θα διασφάλιζε την ασφάλεια της χώρας χωρίς να παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» της Ρωσίας και χωρίς να απαιτεί την εκτεταμένη δέσμευση της Δύσης, Jennifer Kavanagh, πολιτική επιστήμονας και αναλύτρια του RAND.
Η πολιτική αμφισβήτηση της στρατηγικής των ΗΠΑ
Η τρέχουσα πρόταση, όπως παρουσιάζεται από την αμερικανική κυβέρνηση, περιλαμβάνει τη στρατιωτική παρουσία ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία και τη σύνδεση της Ουκρανίας με μια de facto στρατιωτική συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όμως, η πρόταση αυτή δεν είναι μόνο πολιτικά αμφιλεγόμενη στο εσωτερικό της Ουκρανίας, αλλά και γεωπολιτικά επικίνδυνη για τις σχέσεις με τη Ρωσία, η οποία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί τη στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ ή άλλων δυτικών δυνάμεων στις «κλειστές» σφαίρες επιρροής της, ειδικά στην περιοχή της Ουκρανίας.
Ουσιαστικά, η αμερικανική πρόταση για τη σύναψη συμφωνίας τύπου Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ και τη δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων από την ΕΕ στην Ουκρανία, παραβιάζει το καθεστώς ουδετερότητας που παραδοσιακά διατηρούσε η Ουκρανία, καθιστώντας τη χώρα de facto μέλος ενός δυτικού στρατιωτικού μπλοκ, κάτι που η Ρωσία δεν μπορεί να αποδεχτεί.
Αυτόματα θα παραβιαζόταν η πιο σημαντική κόκκινη γραμμή της Ρωσίας, που θα αντιδρούσε σκληρά σε αυτή την εξέλιξη.
Η Ρωσία θα ενέτεινε τη στρατιωτική της δράση, γεγονός που θα προκαλούσε Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», λένε διεθνείς αναλυτές χωρίς να αμφισβητούν τις καλές προθέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης.
Ακόμη και αν η Ουκρανία συμφωνούσε να παραχωρήσει το έδαφος του Donetsk, όπως ζητούν οι ΗΠΑ, η πολιτική αβεβαιότητα και οι αντιφάσεις στην πρόταση αυτή κάνουν την αποδοχή της αμφίβολη.
Η ουκρανική κοινωνία και το Κοινοβούλιο θα αντισταθούν σθεναρά σε οποιαδήποτε παραχώρηση εδάφους, καθώς μια τέτοια κίνηση θεωρείται πολιτικά καταστροφική.
Επιπλέον, η αμφιβολία για την αξιοπιστία των «εγγυήσεων ασφάλειας» από τη Δύση, μετά την αποτυχία του Μνημονίου της Βουδαπέστης, εντείνει την ανασφάλεια.
Τι σημαίνει η πρόταση για ένοπλη ουδετερότητα Ουκρανίας με στρατό 250.000
Η εναλλακτική λύση, η στρατηγική της «ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας», ή «ένοπλη ουδετερότητα», προσφέρει μια πιο ρεαλιστική και βιώσιμη πορεία για την Ουκρανία, υποστηρίζει η Kavanagh.
Αν και αυτή η προσέγγιση μπορεί να φαίνεται λιγότερο ελκυστική από την άποψη της διεθνούς στρατιωτικής υποστήριξης, στην πραγματικότητα προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια και ανεξαρτησία για την Ουκρανία, χωρίς να παραβιάζει τις κόκκινες γραμμές της Ρωσίας.
Η ανενεργή ένοπλη στρατηγική σημαίνει ότι η Ουκρανία θα είναι ουδέτερη ως προς τις στρατιωτικές συμμαχίες και δεν θα φιλοξενεί ξένες στρατιωτικές δυνάμεις στο έδαφός της.
Ωστόσο, θα διατηρούσε στρατηγικές αμυντικές σχέσεις και συνεργασίες για στρατιωτική εκπαίδευση με χώρες εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, όπως η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μπορεί επίσης να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενσωματώνοντας ορισμένα μέρη της αμυντικής της βιομηχανίας με άλλες χώρες μέλη.
Ακόμη και αν η Ουκρανία διατηρεί ουδετερότητα, θα μπορούσε να προμηθεύεται όπλα και αμυντικά συστήματα από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία ή η Νότια Κορέα.
Η Ουκρανία, κάτω από αυτήν την στρατηγική, θα είχε τη δυνατότητα να εξοπλίσει και να διατηρήσει έναν ισχυρό αμυντικό στρατό που θα ήταν ικανός να υπερασπιστεί τη χώρα από οποιαδήποτε μελλοντική επίθεση, χωρίς να προκαλεί απευθείας στρατηγικούς κινδύνους για τη Ρωσία.
Στην περίπτωση που η Ουκρανία διατηρούσε έναν στρατό περίπου 250.000 έως 300.000 στρατιωτών, θα μπορούσε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες άμυνάς της και να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις, αναφέρει η Kavanagh.
Επιπλέον, η Ουκρανία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη δική της αμυντική βιομηχανία για να καλύψει τις ανάγκες της σε drones, θωρακισμένα οχήματα, πυροβολικό, και άλλους τύπους εξοπλισμού.
Θα μπορούσε να επενδύσει σε αποθέματα αντιαεροπορικών συστημάτων και πυραύλων με τη βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης για να ενισχύσει την άμυνά της.
Προοπτικές για μελλοντική ειρήνη και συμφωνίες ασφαλείας
Η στρατηγική της ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας θα απαιτούσε διαφορετικούς όρους συμφωνίας για την ειρήνη από εκείνους που προτείνονται αυτή τη στιγμή.
Ουσιαστικά, η Ουκρανία θα πρέπει να επιδιώξει την αναγνώριση της ουδετερότητάς της και να επιβάλει περιορισμούς στον στρατό της, κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτική παραχώρηση απέναντι στη Ρωσία.
Ωστόσο, μια τέτοια λύση θα ήταν πιο ρεαλιστική και βιώσιμη από την υπογραφή συμφωνιών που συνδέουν την Ουκρανία με το ΝΑΤΟ ή άλλες δυτικές στρατιωτικές συμμαχίες.
Η Δύση θα μπορούσε να προσφέρει εγγυήσεις ασφάλειας, όπως υποσχέσεις για στρατιωτική και οικονομική βοήθεια για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ή έως ένα συγκεκριμένο ποσό, με σκοπό να ενισχύσει την αμυντική ικανότητα της Ουκρανίας.
Αν η Ρωσία συμφωνούσε με την ουδετερότητα της Ουκρανίας, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο συμφωνημένο τερματισμό της σύγκρουσης με αμοιβαίες παραχωρήσεις.
Στρατηγικός διακανονισμός για την Ουκρανία και τη Ρωσία
Η στρατηγική της ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας προσφέρει μια εναλλακτική λύση που μπορεί να επιτύχει τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία με τρόπο που διασφαλίζει τη μακροχρόνια ασφάλεια και την κυριαρχία της χώρας.
Αντί να δέχεται ευθείες στρατιωτικές δεσμεύσεις από τη Δύση που δεν θα είναι αξιόπιστες, η Ουκρανία μπορεί να επιδιώξει μια πιο ρεαλιστική λύση, η οποία δεν θα προκαλεί τη Ρωσία και θα της επιτρέπει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της.
Η πρόταση της ανενεργούς ένοπλης Ουκρανίας δεν είναι τέλεια, αλλά είναι μια στρατηγική που θα μπορούσε να διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή χωρίς να διακινδυνεύσει περισσότερους πολέμους και συγκρούσεις.
Η σημασία της Οδησσού για τη Ρωσία
Ωστόσο, υπάρχουν άλλοι αναλυτές όπως ο καθηγητής Greg Simons από το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ντάκα στο Μπαγκλαντές, ο οποίος πιστεύει ότι η Ρωσία, σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύγκρουσης, δεν θα περιοριστεί μόνο στην ανακατάληψη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk (DPR) από τις ουκρανικές δυνάμεις, αλλά θα προχωρήσει και στην κατάληψη της Οδησσού.
Όπως αναφέρει ο Simons, η Ρωσία προτιμά μία λύση που θα περιλαμβάνει την πλήρη αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων από τα εδάφη της DPR και των νέων περιοχών, επεκτείνοντας έτσι τις πιέσεις της στο Κίεβο.
Η θέση της Ρωσίας είναι σαφής: αν η Ουκρανία επιμείνει στον πόλεμο και συνεχίσει να προκαλεί ένταση στη Μαύρη Θάλασσα, τότε η Μόσχα θα αναγκαστεί να επεκτείνει τη γεωγραφία της πίεσης και να περιλάβει και άλλες περιοχές, όπως η Οδησσός.
Το κύριο ζητούμενο είναι η επιστροφή των εδαφών στις περιοχές που η Ρωσία θεωρεί ως κατεχόμενα από την Ουκρανία, ενισχύοντας την ασφαλή επικράτεια και τις στρατηγικές της θέσεις στην περιοχή.
Το ζήτημα της Οδησσού είναι κρίσιμο για τη Ρωσία, καθώς η περιοχή αυτή αποτελεί στρατηγικό κόμβο για τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και των οικονομικών διαδρομών στην περιοχή.
Σε περίπτωση που η Ουκρανία συνεχίσει να παραβιάζει τις συμφωνίες και να αντιτάσσεται στις ρωσικές αξιώσεις, η Μόσχα δεν αποκλείει την περαιτέρω κλιμάκωση των στρατιωτικών επιθέσεων και την πλήρη κατάληψη της περιοχής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών