Ο πόλεμος και ιδιαίτερα οι βαριές ομοβροντίες πυραύλων που εκτοξεύτηκαν από το Ιράν προς το Ισραήλ, αύξησαν τον φόβο και το άγχος στο Ισραήλ
Ο 12ήμερος πόλεμος μεταξύ Ιράν και Ισραήλ τον Ιούνιο του 2025 σηματοδότησε την πιο έντονη κλιμάκωση μέχρι σήμερα στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών. Παρά τη σχετικά σύντομη διάρκειά του, ο πόλεμος είχε αποσταθεροποιητική επίδραση στην Ισλαμική Δημοκρατία λόγω της επιτυχίας της εναρκτήριας επίθεσης του Ισραήλ, της απόφασης των Ηνωμένων Πολιτειών να συμμετάσχουν στην εκστρατεία και των ζημιών που υπέστησαν τα κρίσιμα στρατηγικά συστήματα του Ιράν - ιδίως το πυρηνικό του πρόγραμμα και το οπλοστάσιο πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.
Από το τέλος του πολέμου, το Ιράν έχει εμπλακεί σε μια συνεχή διαδικασία άντλησης διδαγμάτων από τα σοβαρά κενά που αποκαλύφθηκαν στις αποτρεπτικές και αμυντικές ικανότητες της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Η ιρανική ηγεσία σίγουρα γνωρίζει την ανάγκη για βελτιώσεις και προσαρμογές στο δόγμα εθνικής ασφάλειας.
Ωστόσο, προς το παρόν, αυτό δεν φαίνεται επαρκές για να επιφέρει μια θεμελιώδη αλλαγή στην ιρανική στρατηγική.
Φαίνεται ότι το Ιράν προτιμά να κάνει προσαρμογές εντός του υπάρχοντος πλαισίου βρίσκοντας αποδεκτές λύσεις στα κενά που έχουν αποκαλυφθεί παρά να εισάγει σημαντικές αλλαγές στη συνολική του στρατηγική.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα πραγματικότητα στο Ιράν που δημιουργήθηκε από τον πόλεμο χαρακτηρίζεται από αστάθεια και είναι αμφίβολο εάν το τρέχον status quo μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Αυτό επιδεινώνεται από την αυξανόμενη πιθανότητα ενός λανθασμένου υπολογισμού μεταξύ Ιράν και Ισραήλ που θα οδηγούσε σε νέες συγκρούσεις ή σε αποφάσεις υψηλού κινδύνου από το Ιράν τόσο στο πυρηνικό ζήτημα όσο και στο περιφερειακό μέτωπο.
Το παρόν υπόμνημα επιδιώκει να εξετάσει τα διδάγματα που αντλεί το Ιράν από τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του σε τέσσερις κύριους τομείς: το πυρηνικό πρόγραμμα, τα στρατηγικά στρατιωτικά συστήματα, την περιφερειακή αρένα και την εγχώρια σκηνή —και να αξιολογήσει πώς ο πόλεμος έχει επηρεάσει την έννοια της εθνικής ασφάλειας του Ιράν. Επιπλέον, περιλαμβάνει ένα σύνολο συστάσεων πολιτικής που αποσκοπούν στο να εμποδίσουν ή τουλάχιστον να καθυστερήσουν τις προσπάθειες του Ιράν να ανοικοδομήσει τις στρατηγικές του δυνατότητες, μεταξύ των οποίων πρωτίστως το πυρηνικό πρόγραμμα και τον φιλοϊρανικό άξονα στην περιοχή, και να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των συγκρούσεων.
Ο 12ήμερος πόλεμος μεταξύ Ιράν και Ισραήλ τον Ιούνιο του 2025 σηματοδότησε την πιο έντονη κλιμάκωση μέχρι σήμερα στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών.
Παρά τη σχετικά σύντομη διάρκειά του, ο πόλεμος είχε αποσταθεροποιητική επίδραση στην Ισλαμική Δημοκρατία λόγω της επιτυχίας της εναρκτήριας επίθεσης του Ισραήλ, της απόφασης των Ηνωμένων Πολιτειών να συμμετάσχουν στην εκστρατεία και των ζημιών που υπέστησαν τα κρίσιμα στρατηγικά συστήματα του Ιράν - ιδίως το πυρηνικό του πρόγραμμα και το πυραυλικό του οπλοστάσιο μεγάλου βεληνεκούς.
Το σοκ στο Ιράν αντικατοπτρίζεται στο όνομα που δόθηκε στον πόλεμο - «ο Επιβεβλημένος Πόλεμος» - ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως για να περιγράψει την οκταετή σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Ιράκ τη δεκαετία του 1980.
Όπως ακριβώς ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ διαμόρφωσε το δόγμα ασφάλειας και την εθνική ψυχή του Ιράν, αυτός ο πρόσφατος πόλεμος είναι επίσης πιθανό να αφήσει ένα διαρκές αποτύπωμα στη στρατιωτική και ασφαλιστική στάση του Ιράν, καθώς και στην πολιτική, περιφερειακή και εγχώρια αρένα του...
Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η σημασία του 12ήμερου πολέμου μεταξύ Ιράν και Ισραήλ. Ο πόλεμος σηματοδότησε όχι μόνο την πιο σοβαρή κορύφωση μέχρι στιγμής στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών, αλλά και το πιο τραυματικό γεγονός για το Ιράν από το τέλος του πολέμου Ιράν-Ιράκ το 1988.
Ο πόλεμος, και ιδιαίτερα οι βαριές ομοβροντίες πυραύλων που εκτοξεύτηκαν από το Ιράν προς το Ισραήλ, αύξησαν επίσης τον φόβο και το άγχος στο Ισραήλ - το οποίο είχε ήδη τραυματιστεί από τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου και την συνεχιζόμενη εκστρατεία σε επτά μέτωπα.
Μετά τον πόλεμο, προέκυψε μια συζήτηση σχετικά με τα αποτελέσματά του.
Ο πρωθυπουργός Netanyahu περιέγραψε το αποτέλεσμα του πολέμου με το Ιράν ως «ιστορική νίκη που θα μείνει για γενιές».
Δήλωσε ότι το Ισραήλ είχε καταφέρει να εξαλείψει δύο άμεσες υπαρξιακές απειλές: την απειλή εξόντωσης από πυρηνικές βόμβες και την απειλή εξόντωσης από 20.000 βαλλιστικούς πυραύλους, και ότι το Ισραήλ είχε καταφέρει «συντριπτικά χτυπήματα στο κακό καθεστώς» στην Τεχεράνη...
Ο Πόλεμος του Αμ Καλαβί (Ανερχόμενου Λιονταριού) μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, ο οποίος διήρκεσε από τις 13 Ιουνίου έως τις 24 Ιουνίου 2025, ήταν η πρώτη άμεση αντιπαράθεση πλήρους κλίμακας μεταξύ των δύο χωρών.
Ξεκίνησε από το Ισραήλ με φόντο τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσινγκτον για την επίτευξη βελτιωμένης πυρηνικής συμφωνίας• τις ανησυχητικές εξελίξεις στον τομέα του οπλισμού στο πλαίσιο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, οι οποίες προκάλεσαν ανησυχίες ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να μειώσει τον χρόνο που απαιτείται για την παραγωγή της πρώτης πυρηνικής εκρηκτικής συσκευής, την ταχεία πρόοδο στην ανάπτυξη δυνάμεων του πυραυλικού προγράμματος του Ιράν και ένα ιστορικό παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε μετά την ήττα της Hezbollah το καλοκαίρι του 2024, την κατάρρευση του καθεστώτος Assad, την καταστροφή των συστημάτων αεράμυνας του Ιράν σε ισραηλινή επιδρομή στα τέλη Οκτωβρίου 2025 και άλλες επιχειρησιακές περιστάσεις...
Την παραμονή του πολέμου, το Ιράν ήταν ένα κράτος με πυρηνικό κατώφλι, με την ικανότητα να ολοκληρώσει τον εμπλουτισμό του υπάρχοντος αποθέματος ουρανίου του στο 90% - υλικό κατάλληλο για σχάσιμα όπλα - μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες από τη λήψη απόφασης, και πιθανώς μόνο λίγους μήνες μακριά από την επίτευξη μιας αρχικής στρατιωτικής πυρηνικής ικανότητας. Αυτή η ικανότητα είχε σκοπό να παρέχει αποτροπή εναντίον των εχθρών του και να χρησιμεύσει ως ασφαλιστήριο συμβόλαιο για την επιβίωση του καθεστώτος.
Παρ 'όλα αυτά, ο ηγέτης του Ιράν απέφυγε να διατάξει την απόβαση στα πυρηνικά όπλα, προφανώς από ανησυχία ότι μια τέτοια κίνηση θα έσυρε το Ιράν σε στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ και -ακόμα χειρότερα- με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για χρόνια, το Ιράν προτιμούσε τη σταδιακή και ασφαλέστερη πρόοδο στην πυρηνική γραμμή έναντι της ταχύτερης δυνατής οδού...
Οι επανειλημμένες δηλώσεις του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών για την ετοιμότητά τους να χτυπήσουν ξανά το Ιράν έχουν ενισχύσει, κατά την άποψη της Τεχεράνης, την ανάγκη ενίσχυσης των προετοιμασιών για την πιθανότητα μελλοντικών επιθέσεων.
Από το τέλος του πολέμου, το Ιράν έχει εντείνει τις προσπάθειες για την ανοικοδόμηση και αναβάθμιση των στρατιωτικών του συστημάτων -ιδίως των πυραυλικών του δυνάμεων και των δυνατοτήτων αεράμυνας- στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μια πιθανή ανανέωση των εχθροπραξιών.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η ανάπτυξη στρατηγικών στρατιωτικών δυνατοτήτων από το Ιράν, συμπεριλαμβανομένων βαλλιστικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV), παράλληλα με το δίκτυο πληρεξουσίων του, τη χρήση τρομοκρατίας και τις κυβερνοδυναμίες του, του επέτρεψε να αντισταθμίσει τις συμβατικές στρατιωτικές του αδυναμίες.
Το ποικίλο πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν είναι άμεση συνέπεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ, ο οποίος υπογράμμισε την ανάγκη για βελτιωμένη αποτροπή και αυτονομία.
Από την οπτική γωνία του Ιράν, οι βαλλιστικοί πύραυλοι προσφέρουν ένα προσβάσιμο, γρήγορο και αποτελεσματικό μέσο αποτροπής, προβολής ισχύος και τιμωρίας...
Αν και τα όρια της ισχύος του Ιράν στην ενεργοποίηση του περιφερειακού δικτύου που είχε υφάνει εδώ και χρόνια ήταν ήδη εμφανή τους μήνες που προηγήθηκαν του Πολέμου των 12 Ημερών - κυρίως από την ήττα της Hezbollah από το Ισραήλ και την κατάρρευση του καθεστώτος Assad στη Συρία - ο πόλεμος υπογράμμισε περαιτέρω την κατάρρευση του δόγματος των πληρεξουσίων.
Η έννοια της «προωθημένης άμυνας», που σχεδιάστηκε για να εξουδετερώσει τις απειλές για την εθνική ασφάλεια του Ιράν όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα σύνορά του μέσω της χρήσης πληρεξουσίων, τελικά δεν εμπόδισε το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες να χτυπήσουν άμεσα το Ιράν...
Η εγχώρια αρένα στο Ιράν μετά τον πόλεμο
Η επιθυμία να διασφαλιστεί η επιβίωση του καθεστώτος έναντι εσωτερικών και εξωτερικών απειλών αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την Ισλαμική Δημοκρατία και κεντρικό μοχλό του δόγματος ασφαλείας της.
Συνεπώς, παρόλο που οι εξελίξεις στην εσωτερική σκηνή του Ιράν κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο δεν συνδέονται άμεσα με αλλαγές στη στρατηγική του, δεν μπορούν να αγνοηθούν σε καμία συζήτηση για την έννοια της εθνικής ασφάλειας της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Το Ισραήλ δεν έθεσε την ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν ως στόχο του πολέμου, ο οποίος είχε ως κύριο στόχο να προκαλέσει σοβαρή και σημαντική ζημιά στο πυρηνικό πρόγραμμα και στο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων...
Την παραμονή της γιορτής του Σουκότ το 2025, ο πρώην υπουργός Άμυνας κατάφερε να προκαλέσει μια μικρή θύελλα αντιδράσεων όταν προειδοποίησε για τις ιρανικές προθέσεις να επιτεθεί στο Ισραήλ. Σε μια ανάρτηση στον λογαριασμό του X, ο Λίμπερμαν έγραψε ότι όποιος πιστεύει ότι το επεισόδιο με το Ιράν έχει τελειώσει κάνει «λάθος και παραπλανητικό» και ότι οι Ιρανοί εργάζονται ήδη δυναμικά για να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.
Κάλεσε τους Ισραηλινούς πολίτες να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή κατά τη διάρκεια της γιορτής και να παραμείνουν κοντά σε προστατευμένους χώρους.
Μετά τα σχόλιά του, τα οποία προκάλεσαν δημόσιο συναγερμό, ένας αξιωματούχος ασφαλείας διευκρίνισε ότι δεν υπήρξε καμία αλλαγή στις οδηγίες και ότι δεν αναμένεται κανένα ασυνήθιστο γεγονός που να αφορά τους Ιρανούς στο εγγύς μέλλον.
Ένας άλλος Ισραηλινός αξιωματούχος κατηγόρησε τον Λίμπερμαν για αβάσιμη εκφοβισμό που αποσκοπούσε μόνο στην προσέλκυση πρωτοσέλιδων...
www.bankingnews.gr
Από το τέλος του πολέμου, το Ιράν έχει εμπλακεί σε μια συνεχή διαδικασία άντλησης διδαγμάτων από τα σοβαρά κενά που αποκαλύφθηκαν στις αποτρεπτικές και αμυντικές ικανότητες της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Η ιρανική ηγεσία σίγουρα γνωρίζει την ανάγκη για βελτιώσεις και προσαρμογές στο δόγμα εθνικής ασφάλειας.
Ωστόσο, προς το παρόν, αυτό δεν φαίνεται επαρκές για να επιφέρει μια θεμελιώδη αλλαγή στην ιρανική στρατηγική.
Φαίνεται ότι το Ιράν προτιμά να κάνει προσαρμογές εντός του υπάρχοντος πλαισίου βρίσκοντας αποδεκτές λύσεις στα κενά που έχουν αποκαλυφθεί παρά να εισάγει σημαντικές αλλαγές στη συνολική του στρατηγική.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα πραγματικότητα στο Ιράν που δημιουργήθηκε από τον πόλεμο χαρακτηρίζεται από αστάθεια και είναι αμφίβολο εάν το τρέχον status quo μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Αυτό επιδεινώνεται από την αυξανόμενη πιθανότητα ενός λανθασμένου υπολογισμού μεταξύ Ιράν και Ισραήλ που θα οδηγούσε σε νέες συγκρούσεις ή σε αποφάσεις υψηλού κινδύνου από το Ιράν τόσο στο πυρηνικό ζήτημα όσο και στο περιφερειακό μέτωπο.
Το παρόν υπόμνημα επιδιώκει να εξετάσει τα διδάγματα που αντλεί το Ιράν από τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του σε τέσσερις κύριους τομείς: το πυρηνικό πρόγραμμα, τα στρατηγικά στρατιωτικά συστήματα, την περιφερειακή αρένα και την εγχώρια σκηνή —και να αξιολογήσει πώς ο πόλεμος έχει επηρεάσει την έννοια της εθνικής ασφάλειας του Ιράν. Επιπλέον, περιλαμβάνει ένα σύνολο συστάσεων πολιτικής που αποσκοπούν στο να εμποδίσουν ή τουλάχιστον να καθυστερήσουν τις προσπάθειες του Ιράν να ανοικοδομήσει τις στρατηγικές του δυνατότητες, μεταξύ των οποίων πρωτίστως το πυρηνικό πρόγραμμα και τον φιλοϊρανικό άξονα στην περιοχή, και να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των συγκρούσεων.
Ο 12ήμερος πόλεμος μεταξύ Ιράν και Ισραήλ τον Ιούνιο του 2025 σηματοδότησε την πιο έντονη κλιμάκωση μέχρι σήμερα στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών.
Παρά τη σχετικά σύντομη διάρκειά του, ο πόλεμος είχε αποσταθεροποιητική επίδραση στην Ισλαμική Δημοκρατία λόγω της επιτυχίας της εναρκτήριας επίθεσης του Ισραήλ, της απόφασης των Ηνωμένων Πολιτειών να συμμετάσχουν στην εκστρατεία και των ζημιών που υπέστησαν τα κρίσιμα στρατηγικά συστήματα του Ιράν - ιδίως το πυρηνικό του πρόγραμμα και το πυραυλικό του οπλοστάσιο μεγάλου βεληνεκούς.
Το σοκ στο Ιράν αντικατοπτρίζεται στο όνομα που δόθηκε στον πόλεμο - «ο Επιβεβλημένος Πόλεμος» - ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως για να περιγράψει την οκταετή σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Ιράκ τη δεκαετία του 1980.
Όπως ακριβώς ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ διαμόρφωσε το δόγμα ασφάλειας και την εθνική ψυχή του Ιράν, αυτός ο πρόσφατος πόλεμος είναι επίσης πιθανό να αφήσει ένα διαρκές αποτύπωμα στη στρατιωτική και ασφαλιστική στάση του Ιράν, καθώς και στην πολιτική, περιφερειακή και εγχώρια αρένα του...
Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η σημασία του 12ήμερου πολέμου μεταξύ Ιράν και Ισραήλ. Ο πόλεμος σηματοδότησε όχι μόνο την πιο σοβαρή κορύφωση μέχρι στιγμής στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών, αλλά και το πιο τραυματικό γεγονός για το Ιράν από το τέλος του πολέμου Ιράν-Ιράκ το 1988.
Ο πόλεμος, και ιδιαίτερα οι βαριές ομοβροντίες πυραύλων που εκτοξεύτηκαν από το Ιράν προς το Ισραήλ, αύξησαν επίσης τον φόβο και το άγχος στο Ισραήλ - το οποίο είχε ήδη τραυματιστεί από τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου και την συνεχιζόμενη εκστρατεία σε επτά μέτωπα.
Μετά τον πόλεμο, προέκυψε μια συζήτηση σχετικά με τα αποτελέσματά του.
Ο πρωθυπουργός Netanyahu περιέγραψε το αποτέλεσμα του πολέμου με το Ιράν ως «ιστορική νίκη που θα μείνει για γενιές».
Δήλωσε ότι το Ισραήλ είχε καταφέρει να εξαλείψει δύο άμεσες υπαρξιακές απειλές: την απειλή εξόντωσης από πυρηνικές βόμβες και την απειλή εξόντωσης από 20.000 βαλλιστικούς πυραύλους, και ότι το Ισραήλ είχε καταφέρει «συντριπτικά χτυπήματα στο κακό καθεστώς» στην Τεχεράνη...
Ο Πόλεμος του Αμ Καλαβί (Ανερχόμενου Λιονταριού) μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, ο οποίος διήρκεσε από τις 13 Ιουνίου έως τις 24 Ιουνίου 2025, ήταν η πρώτη άμεση αντιπαράθεση πλήρους κλίμακας μεταξύ των δύο χωρών.
Ξεκίνησε από το Ισραήλ με φόντο τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσινγκτον για την επίτευξη βελτιωμένης πυρηνικής συμφωνίας• τις ανησυχητικές εξελίξεις στον τομέα του οπλισμού στο πλαίσιο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, οι οποίες προκάλεσαν ανησυχίες ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να μειώσει τον χρόνο που απαιτείται για την παραγωγή της πρώτης πυρηνικής εκρηκτικής συσκευής, την ταχεία πρόοδο στην ανάπτυξη δυνάμεων του πυραυλικού προγράμματος του Ιράν και ένα ιστορικό παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε μετά την ήττα της Hezbollah το καλοκαίρι του 2024, την κατάρρευση του καθεστώτος Assad, την καταστροφή των συστημάτων αεράμυνας του Ιράν σε ισραηλινή επιδρομή στα τέλη Οκτωβρίου 2025 και άλλες επιχειρησιακές περιστάσεις...
Την παραμονή του πολέμου, το Ιράν ήταν ένα κράτος με πυρηνικό κατώφλι, με την ικανότητα να ολοκληρώσει τον εμπλουτισμό του υπάρχοντος αποθέματος ουρανίου του στο 90% - υλικό κατάλληλο για σχάσιμα όπλα - μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες από τη λήψη απόφασης, και πιθανώς μόνο λίγους μήνες μακριά από την επίτευξη μιας αρχικής στρατιωτικής πυρηνικής ικανότητας. Αυτή η ικανότητα είχε σκοπό να παρέχει αποτροπή εναντίον των εχθρών του και να χρησιμεύσει ως ασφαλιστήριο συμβόλαιο για την επιβίωση του καθεστώτος.
Παρ 'όλα αυτά, ο ηγέτης του Ιράν απέφυγε να διατάξει την απόβαση στα πυρηνικά όπλα, προφανώς από ανησυχία ότι μια τέτοια κίνηση θα έσυρε το Ιράν σε στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ και -ακόμα χειρότερα- με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για χρόνια, το Ιράν προτιμούσε τη σταδιακή και ασφαλέστερη πρόοδο στην πυρηνική γραμμή έναντι της ταχύτερης δυνατής οδού...
Οι επανειλημμένες δηλώσεις του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών για την ετοιμότητά τους να χτυπήσουν ξανά το Ιράν έχουν ενισχύσει, κατά την άποψη της Τεχεράνης, την ανάγκη ενίσχυσης των προετοιμασιών για την πιθανότητα μελλοντικών επιθέσεων.
Από το τέλος του πολέμου, το Ιράν έχει εντείνει τις προσπάθειες για την ανοικοδόμηση και αναβάθμιση των στρατιωτικών του συστημάτων -ιδίως των πυραυλικών του δυνάμεων και των δυνατοτήτων αεράμυνας- στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μια πιθανή ανανέωση των εχθροπραξιών.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η ανάπτυξη στρατηγικών στρατιωτικών δυνατοτήτων από το Ιράν, συμπεριλαμβανομένων βαλλιστικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV), παράλληλα με το δίκτυο πληρεξουσίων του, τη χρήση τρομοκρατίας και τις κυβερνοδυναμίες του, του επέτρεψε να αντισταθμίσει τις συμβατικές στρατιωτικές του αδυναμίες.
Το ποικίλο πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν είναι άμεση συνέπεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ, ο οποίος υπογράμμισε την ανάγκη για βελτιωμένη αποτροπή και αυτονομία.
Από την οπτική γωνία του Ιράν, οι βαλλιστικοί πύραυλοι προσφέρουν ένα προσβάσιμο, γρήγορο και αποτελεσματικό μέσο αποτροπής, προβολής ισχύος και τιμωρίας...
Αν και τα όρια της ισχύος του Ιράν στην ενεργοποίηση του περιφερειακού δικτύου που είχε υφάνει εδώ και χρόνια ήταν ήδη εμφανή τους μήνες που προηγήθηκαν του Πολέμου των 12 Ημερών - κυρίως από την ήττα της Hezbollah από το Ισραήλ και την κατάρρευση του καθεστώτος Assad στη Συρία - ο πόλεμος υπογράμμισε περαιτέρω την κατάρρευση του δόγματος των πληρεξουσίων.
Η έννοια της «προωθημένης άμυνας», που σχεδιάστηκε για να εξουδετερώσει τις απειλές για την εθνική ασφάλεια του Ιράν όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα σύνορά του μέσω της χρήσης πληρεξουσίων, τελικά δεν εμπόδισε το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες να χτυπήσουν άμεσα το Ιράν...
Η εγχώρια αρένα στο Ιράν μετά τον πόλεμο
Η επιθυμία να διασφαλιστεί η επιβίωση του καθεστώτος έναντι εσωτερικών και εξωτερικών απειλών αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την Ισλαμική Δημοκρατία και κεντρικό μοχλό του δόγματος ασφαλείας της.
Συνεπώς, παρόλο που οι εξελίξεις στην εσωτερική σκηνή του Ιράν κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο δεν συνδέονται άμεσα με αλλαγές στη στρατηγική του, δεν μπορούν να αγνοηθούν σε καμία συζήτηση για την έννοια της εθνικής ασφάλειας της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Το Ισραήλ δεν έθεσε την ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν ως στόχο του πολέμου, ο οποίος είχε ως κύριο στόχο να προκαλέσει σοβαρή και σημαντική ζημιά στο πυρηνικό πρόγραμμα και στο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων...
Την παραμονή της γιορτής του Σουκότ το 2025, ο πρώην υπουργός Άμυνας κατάφερε να προκαλέσει μια μικρή θύελλα αντιδράσεων όταν προειδοποίησε για τις ιρανικές προθέσεις να επιτεθεί στο Ισραήλ. Σε μια ανάρτηση στον λογαριασμό του X, ο Λίμπερμαν έγραψε ότι όποιος πιστεύει ότι το επεισόδιο με το Ιράν έχει τελειώσει κάνει «λάθος και παραπλανητικό» και ότι οι Ιρανοί εργάζονται ήδη δυναμικά για να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.
Κάλεσε τους Ισραηλινούς πολίτες να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή κατά τη διάρκεια της γιορτής και να παραμείνουν κοντά σε προστατευμένους χώρους.
Μετά τα σχόλιά του, τα οποία προκάλεσαν δημόσιο συναγερμό, ένας αξιωματούχος ασφαλείας διευκρίνισε ότι δεν υπήρξε καμία αλλαγή στις οδηγίες και ότι δεν αναμένεται κανένα ασυνήθιστο γεγονός που να αφορά τους Ιρανούς στο εγγύς μέλλον.
Ένας άλλος Ισραηλινός αξιωματούχος κατηγόρησε τον Λίμπερμαν για αβάσιμη εκφοβισμό που αποσκοπούσε μόνο στην προσέλκυση πρωτοσέλιδων...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών