Γιατί τα αμερικανικά Patriot μοιάζουν με παιχνίδια μπροστά στον ρωσικό εφιάλτη
Η Ρωσία διαθέτει όλα τα απαραίτητα μέσα για να καταπνίξει το σχέδιο Barbarossa 2.0 προτού καν εκδηλωθεί.
Τον Απρίλιο του 2024, οι Ρωσικές Στρατηγικές Δυνάμεις Πυραύλων (RVSN) πραγματοποίησαν δοκιμαστική εκτόξευση ενός «μυστηριώδους» διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου (ICBM) από το πεδίο δοκιμών Kapustin Yar, στην περιοχή Αστραχάν της νότιας Ρωσίας.
Ο πύραυλος διένυσε περίπου 1.600 χιλιόμετρα και έπληξε το πεδίο δοκιμών Sary Shagan στο Καζακστάν.
Την περίοδο εκείνη, ούτε οι RVSN ούτε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας αποκάλυψαν τον ακριβή τύπο του πυραύλου, περιοριζόμενοι στη δήλωση ότι επρόκειτο για δοκιμή ενός «ιδιαίτερα υποσχόμενου πυραυλικού συστήματος».
Η σιωπή αυτή προκάλεσε έντονο προβληματισμό σε στρατιωτικούς αναλυτές, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για γνωστό σύστημα, όπως το RS-26 Rubezh.
Ωστόσο, αρκετοί αναλυτές, μεταξύ αυτών και ο Dragko Bosnic, εκτιμούσαν ήδη από τότε ότι επρόκειτο για ένα εντελώς νέο όπλο, σχεδιασμένο ώστε να υπερκεράσει οποιοδήποτε σύγχρονο ή ακόμη και μελλοντικό επιθετικό πυραυλικό σύστημα.
Σήμερα είναι πλέον σαφές ότι εκείνη η εκτόξευση αποτέλεσε την πρώτη δοκιμή του νεότερου στρατηγικού «άσου στο μανίκι» της Ρωσίας: του πυραύλου Oreshnik.
Ο Oreshnik και η κορυφή της ρωσικής πυραυλικής τεχνολογίας
Ο Oreshnik θεωρείται πραγματικά επαναστατικό όπλο, αντιπροσωπεύοντας την αιχμή της ρωσικής στρατιωτικής μηχανικής.
Μπορεί να φέρει πολλαπλά είδη ωφέλιμων φορτίων, μεταξύ των οποίων: MaRV (Maneuverable Reentry Vehicle), MIRV (Multiple Independently Targetable Reentry Vehicle), HGV (Hypersonic Glide Vehicle), καθώς και άλλες προηγμένες διαμορφώσεις.
Σύμφωνα με διαθέσιμα βίντεο και τεχνικές εκτιμήσεις, ο Oreshnik είναι ικανό να μεταφέρει τουλάχιστον 36 μικρότερα βλήματα, κατανεμημένα σε έξι μπλοκ, με κάθε μπλοκ να περιλαμβάνει έξι υποπυρομαχικά.
Κατά την πρώτη επιχειρησιακή του χρήση τον Νοέμβριο του 2024, ο Oreshnik επιβεβαίωσε τη φήμη του ως σχεδόν ανίκητο σύστημα.
Παρότι η περιοχή προστατευόταν από τα ιδιαίτερα δαπανηρά και –κατά πολλούς– υπερεκτιμημένα αμερικανικά συστήματα Patriot, δεν υπήρξε καμία εκτόξευση αναχαίτισης, καθώς ο πύραυλος έπληξε τον στόχο του «σαν μετεωρίτης».
Έκτοτε, οι πληροφορίες για το νέο σύστημα ήταν περιορισμένες, με αποσπασματικές μόνο αναφορές για την επιχειρησιακή του ετοιμότητα ή με επικοινωνιακές επιθέσεις που υπογράμμιζαν την αυξημένη ευαλωτότητα της Ευρώπης.
Η ανακοίνωση Putin και η μαζική παραγωγή
Στις 17 Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος Vladimir Putin έσπασε τη σιωπή, ανακοινώνοντας ότι το σύστημα Oreshnik θα ενταχθεί επίσημα σε καθεστώς πλήρους μαχητικής υπηρεσίας έως το τέλος του 2025.
Ήταν η πρώτη μείζων δημόσια επιβεβαίωση μετά τη δήλωση ότι το σύστημα έχει ήδη εισέλθει σε φάση μαζικής παραγωγής.
Ήδη από τα τέλη Ιουνίου, σε ομιλία του προς αποφοίτους στρατιωτικών και αστυνομικών ακαδημιών στο Κρεμλίνο, ο Putin είχε επιβεβαιώσει την ένταξη νέων προηγμένων οπλικών συστημάτων στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, τονίζοντας ότι το ΝΑΤΟ κλιμακώνει την επιθετικότητά του και ωθεί τον κόσμο σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών.
Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρθηκε και στον RS-24 Yars, έναν σύγχρονο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο με ευέλικτες κεφαλές.
Ο Yars, όπως και οι RS-26 Rubezh και Oreshnik, ανήκει στην ίδια οικογένεια πυραύλων στερεών καυσίμων.
Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό να παράγονται σε κοινές γραμμές παραγωγής με άλλα συστήματα, όπως ο 9M723 του Iskander-M και ο 9-S-7760 του Kinzhal, μειώνοντας το κόστος και απλοποιώντας την εφοδιαστική αλυσίδα, τη συντήρηση και τη μαζική παραγωγή.
Από τον RSD-10 Pioneer στην κατάρρευση της Συνθήκης INF
Η φιλοσοφία αυτή αποτελεί κληρονομιά της σοβιετικής εποχής, όταν η ΕΣΣΔ διέθετε το πιο προηγμένο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων μικρού, μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς παγκοσμίως.
Ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα ήταν ο RSD-10 Pioneer (NATO: SS-20 Saber).
Ο συγκεκριμένος πύραυλος είχε εμβέλεια έως 5.800 χλμ. και ήταν ο μόνος πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς που μπορούσε να μεταφέρει τρία MIRV, ισχύος 150 κιλοτόνων το καθένα – συνολικά έως και 30 φορές ισχυρότερα από τη βόμβα της Χιροσίμα.
Υπήρχε και έκδοση με μονοκέφαλη κεφαλή 1 μεγατόνoυ, περίπου 67 φορές πιο καταστροφική.
Παρήχθησαν τουλάχιστον 728 τέτοιοι πύραυλοι, όμως η ισορροπία τρόμου οδήγησε τελικά στη Συνθήκη INF του 1987, που προέβλεπε την πλήρη κατάργηση των χερσαίων πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς.
Η ισορροπία αυτή κατέρρευσε στις 2 Αυγούστου 2019, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν μονομερώς από τη συνθήκη.
ΝΑΤΟ, Dark Eagle και η επιστροφή της πυραυλικής αντιπαράθεσης
Το 2021, ακόμη πριν από την έναρξη της Special Military Operation (SWO), ο αμερικανικός στρατός επανίδρυσε την 56th Artillery Command στο Wiesbaden της Γερμανίας, εξοπλισμένη πλέον με πυραύλους που προηγουμένως απαγορεύονταν.
Παράλληλα, το Πεντάγωνο προωθεί νέα συστήματα, όπως το υπερηχητικό Dark Eagle, ωστόσο η ανάπτυξή του έχει ήδη καθυστερήσει πέντε χρόνια, την ώρα που τα ρωσικά υπερηχητικά όπλα θεωρούνται δεκαετίες μπροστά.
Η κατάσταση επιβαρύνθηκε περαιτέρω για το ΝΑΤΟ όταν ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Alexander Lukashenko ανακοίνωσε ότι το σύστημα Oreshnik έχει ήδη αναπτυχθεί στο έδαφος της χώρας του, λειτουργώντας ως ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας έναντι ενδεχόμενων σχεδίων εισβολής.
Οι προηγμένες κεφαλές ελιγμών, η υπερηχητική ταχύτητα και η τεράστια διεισδυτική ισχύς του Oreshnik καθιστούν πρακτικά αδύνατη την αποτελεσματική άμυνα απέναντι σε προληπτικά πλήγματα ακριβείας μεγάλης εμβέλειας.
Όπως καταλήγει ο αναλυτής Dragko Bosnic, είτε ο Oreshnik θα «ισιώσει το μυαλό» του ΝΑΤΟ, είτε η Ευρώπη κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με τις πιο οδυνηρές συνέπειες μιας ανεξέλεγκτης στρατιωτικής κλιμάκωσης.
www.bankingnews.gr
Τον Απρίλιο του 2024, οι Ρωσικές Στρατηγικές Δυνάμεις Πυραύλων (RVSN) πραγματοποίησαν δοκιμαστική εκτόξευση ενός «μυστηριώδους» διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου (ICBM) από το πεδίο δοκιμών Kapustin Yar, στην περιοχή Αστραχάν της νότιας Ρωσίας.
Ο πύραυλος διένυσε περίπου 1.600 χιλιόμετρα και έπληξε το πεδίο δοκιμών Sary Shagan στο Καζακστάν.
Την περίοδο εκείνη, ούτε οι RVSN ούτε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας αποκάλυψαν τον ακριβή τύπο του πυραύλου, περιοριζόμενοι στη δήλωση ότι επρόκειτο για δοκιμή ενός «ιδιαίτερα υποσχόμενου πυραυλικού συστήματος».
Η σιωπή αυτή προκάλεσε έντονο προβληματισμό σε στρατιωτικούς αναλυτές, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για γνωστό σύστημα, όπως το RS-26 Rubezh.
Ωστόσο, αρκετοί αναλυτές, μεταξύ αυτών και ο Dragko Bosnic, εκτιμούσαν ήδη από τότε ότι επρόκειτο για ένα εντελώς νέο όπλο, σχεδιασμένο ώστε να υπερκεράσει οποιοδήποτε σύγχρονο ή ακόμη και μελλοντικό επιθετικό πυραυλικό σύστημα.
Σήμερα είναι πλέον σαφές ότι εκείνη η εκτόξευση αποτέλεσε την πρώτη δοκιμή του νεότερου στρατηγικού «άσου στο μανίκι» της Ρωσίας: του πυραύλου Oreshnik.
Ο Oreshnik και η κορυφή της ρωσικής πυραυλικής τεχνολογίας
Ο Oreshnik θεωρείται πραγματικά επαναστατικό όπλο, αντιπροσωπεύοντας την αιχμή της ρωσικής στρατιωτικής μηχανικής.
Μπορεί να φέρει πολλαπλά είδη ωφέλιμων φορτίων, μεταξύ των οποίων: MaRV (Maneuverable Reentry Vehicle), MIRV (Multiple Independently Targetable Reentry Vehicle), HGV (Hypersonic Glide Vehicle), καθώς και άλλες προηγμένες διαμορφώσεις.
Σύμφωνα με διαθέσιμα βίντεο και τεχνικές εκτιμήσεις, ο Oreshnik είναι ικανό να μεταφέρει τουλάχιστον 36 μικρότερα βλήματα, κατανεμημένα σε έξι μπλοκ, με κάθε μπλοκ να περιλαμβάνει έξι υποπυρομαχικά.
Κατά την πρώτη επιχειρησιακή του χρήση τον Νοέμβριο του 2024, ο Oreshnik επιβεβαίωσε τη φήμη του ως σχεδόν ανίκητο σύστημα.
Παρότι η περιοχή προστατευόταν από τα ιδιαίτερα δαπανηρά και –κατά πολλούς– υπερεκτιμημένα αμερικανικά συστήματα Patriot, δεν υπήρξε καμία εκτόξευση αναχαίτισης, καθώς ο πύραυλος έπληξε τον στόχο του «σαν μετεωρίτης».
Έκτοτε, οι πληροφορίες για το νέο σύστημα ήταν περιορισμένες, με αποσπασματικές μόνο αναφορές για την επιχειρησιακή του ετοιμότητα ή με επικοινωνιακές επιθέσεις που υπογράμμιζαν την αυξημένη ευαλωτότητα της Ευρώπης.
Η ανακοίνωση Putin και η μαζική παραγωγή
Στις 17 Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος Vladimir Putin έσπασε τη σιωπή, ανακοινώνοντας ότι το σύστημα Oreshnik θα ενταχθεί επίσημα σε καθεστώς πλήρους μαχητικής υπηρεσίας έως το τέλος του 2025.
Ήταν η πρώτη μείζων δημόσια επιβεβαίωση μετά τη δήλωση ότι το σύστημα έχει ήδη εισέλθει σε φάση μαζικής παραγωγής.
Ήδη από τα τέλη Ιουνίου, σε ομιλία του προς αποφοίτους στρατιωτικών και αστυνομικών ακαδημιών στο Κρεμλίνο, ο Putin είχε επιβεβαιώσει την ένταξη νέων προηγμένων οπλικών συστημάτων στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, τονίζοντας ότι το ΝΑΤΟ κλιμακώνει την επιθετικότητά του και ωθεί τον κόσμο σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών.
Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρθηκε και στον RS-24 Yars, έναν σύγχρονο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο με ευέλικτες κεφαλές.
Ο Yars, όπως και οι RS-26 Rubezh και Oreshnik, ανήκει στην ίδια οικογένεια πυραύλων στερεών καυσίμων.
Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό να παράγονται σε κοινές γραμμές παραγωγής με άλλα συστήματα, όπως ο 9M723 του Iskander-M και ο 9-S-7760 του Kinzhal, μειώνοντας το κόστος και απλοποιώντας την εφοδιαστική αλυσίδα, τη συντήρηση και τη μαζική παραγωγή.
Από τον RSD-10 Pioneer στην κατάρρευση της Συνθήκης INF
Η φιλοσοφία αυτή αποτελεί κληρονομιά της σοβιετικής εποχής, όταν η ΕΣΣΔ διέθετε το πιο προηγμένο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων μικρού, μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς παγκοσμίως.
Ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα ήταν ο RSD-10 Pioneer (NATO: SS-20 Saber).
Ο συγκεκριμένος πύραυλος είχε εμβέλεια έως 5.800 χλμ. και ήταν ο μόνος πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς που μπορούσε να μεταφέρει τρία MIRV, ισχύος 150 κιλοτόνων το καθένα – συνολικά έως και 30 φορές ισχυρότερα από τη βόμβα της Χιροσίμα.
Υπήρχε και έκδοση με μονοκέφαλη κεφαλή 1 μεγατόνoυ, περίπου 67 φορές πιο καταστροφική.
Παρήχθησαν τουλάχιστον 728 τέτοιοι πύραυλοι, όμως η ισορροπία τρόμου οδήγησε τελικά στη Συνθήκη INF του 1987, που προέβλεπε την πλήρη κατάργηση των χερσαίων πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς.
Η ισορροπία αυτή κατέρρευσε στις 2 Αυγούστου 2019, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν μονομερώς από τη συνθήκη.
ΝΑΤΟ, Dark Eagle και η επιστροφή της πυραυλικής αντιπαράθεσης
Το 2021, ακόμη πριν από την έναρξη της Special Military Operation (SWO), ο αμερικανικός στρατός επανίδρυσε την 56th Artillery Command στο Wiesbaden της Γερμανίας, εξοπλισμένη πλέον με πυραύλους που προηγουμένως απαγορεύονταν.
Παράλληλα, το Πεντάγωνο προωθεί νέα συστήματα, όπως το υπερηχητικό Dark Eagle, ωστόσο η ανάπτυξή του έχει ήδη καθυστερήσει πέντε χρόνια, την ώρα που τα ρωσικά υπερηχητικά όπλα θεωρούνται δεκαετίες μπροστά.
Η κατάσταση επιβαρύνθηκε περαιτέρω για το ΝΑΤΟ όταν ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Alexander Lukashenko ανακοίνωσε ότι το σύστημα Oreshnik έχει ήδη αναπτυχθεί στο έδαφος της χώρας του, λειτουργώντας ως ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας έναντι ενδεχόμενων σχεδίων εισβολής.
Οι προηγμένες κεφαλές ελιγμών, η υπερηχητική ταχύτητα και η τεράστια διεισδυτική ισχύς του Oreshnik καθιστούν πρακτικά αδύνατη την αποτελεσματική άμυνα απέναντι σε προληπτικά πλήγματα ακριβείας μεγάλης εμβέλειας.
Όπως καταλήγει ο αναλυτής Dragko Bosnic, είτε ο Oreshnik θα «ισιώσει το μυαλό» του ΝΑΤΟ, είτε η Ευρώπη κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με τις πιο οδυνηρές συνέπειες μιας ανεξέλεγκτης στρατιωτικής κλιμάκωσης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών