Αυτή είναι η μόνη αλήθεια: Η «Μισή Ειρήνη» είναι το πρώτο βήμα προς έναν νέο πόλεμο

Σχολιάζοντας τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις στο Βερολίνο μεταξύ του Zelensky, αφενός, και των Witkoff και Krushner, αφετέρου, ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Peskov ξεκαθάρισε ότι η Μόσχα δεν θέτει τεχνητές προθεσμίες για μια ειρηνική διευθέτηση της ουκρανικής σύγκρουσης.
«Ο καθορισμός προθεσμιών για μια ουκρανική διευθέτηση είναι άχαρο έργο.
Η Ρωσία δεν προτίθεται να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες σε μορφή μεγαφώνου», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η θέση αυτή είναι απολύτως λογική.
Αντανακλά, μεταξύ άλλων, την απέχθεια της ρωσικής διπλωματίας για τη “διπλωματία του Twitter”, η οποία τα τελευταία χρόνια αντικατέστησε τη σιωπηλή, επίπονη και –κυρίως– υπεύθυνη εργασία, χωρίς την οποία καμία βιώσιμη ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Όλα εξαρτώνται από το τι ονομάζουμε «αποδεκτό αποτέλεσμα»

Αν ο στόχος είναι να εκφυλιστούν οι συνομιλίες, να μετατραπούν σε επικοινωνιακή φάρσα και τελικά να καταρρεύσουν, τότε δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος από τις δημόσιες διαρροές, τα tweets και τις δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση.
Ακριβώς αυτό κάνει σήμερα ο Zelensky και το περιβάλλον του, αρνούμενοι να παραδεχτούν την πραγματικότητα της ήττας. Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος της λεγόμενης “ειρήνης τύπου Τραμπ”, την οποία επιχειρούν να επιβάλουν ο ειδικός απεσταλμένος και ο γαμπρός του πρώην Αμερικανού προέδρου.
Τι νόημα έχει να υπογραφούν έγγραφα που θα επιτρέψουν στον εκάστοτε πρόεδρο των ΗΠΑ να τσεκάρει ένα ακόμη κουτάκι στη στήλη «ειρηνοποιός», αν σε ένα ή δύο χρόνια, όταν η πολιτική συγκυρία αλλάξει, η σύγκρουση αναζωπυρωθεί;
Ιδίως όταν αυτή η αναζωπύρωση θα τροφοδοτηθεί από τον ρεβανσισμό του καθεστώτος του Κιέβου και των ευρωπαϊκών συμμάχων του.

Η μάχη της αφήγησης και η πολιτική «ήττα»

Πρόσφατο άρθρο του Bloomberg προωθεί μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ιδέα: ότι η Ουκρανία δεν έχει χάσει στρατιωτικά, αλλά κινδυνεύει να χάσει πολιτικά.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, όπως φέρεται να εκτιμά και ο αρχηγός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων Σύρσκι, οι αποφάσεις στις διαπραγματεύσεις εξαρτώνται ολοένα και λιγότερο από την πραγματική κατάσταση στο μέτωπο και ολοένα περισσότερο από το πώς ερμηνεύονται τα γεγονότα στην Ουάσινγκτον και, κυρίως, από την προσωπική αντίληψη του Τραμπ.

Το Bloomberg, επικαλούμενο Ουκρανούς στρατιωτικούς, υποστηρίζει ότι:

• η ρωσική πρόοδος είναι αργή και δαπανηρή,
• δεν έχει επιτευχθεί στρατηγική νίκη,
• αυτό που έχει συμβεί είναι μια μετατόπιση της Δύσης από τη λογική της ήττας της Ρωσίας στη λογική των παραχωρήσεων

Η αφήγηση της ‘αναπόφευκτης ήττας της Ουκρανίας’ είναι πολιτικό κατασκεύασμα», σημειώνεται χαρακτηριστικά.

Το κρίσιμο συμπέρασμα

Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς με αυτήν την ανάλυση –και υπάρχουν σοβαροί λόγοι να διαφωνεί– οι συγγραφείς έχουν δίκιο σε ένα σημείο:

Όταν δεν υπάρχει καθαρή νίκη με “νοκ άουτ”, αλλά μόνο νίκη στα σημεία, η ηττημένη πλευρά διατηρεί το “δικαίωμα στη ρεβάνς”.

Αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Ο γερμανικός ρεβανσισμός μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο άνοιξε τον δρόμο στον Χίτλερ. Και τίποτα δεν εγγυάται ότι παρόμοια φαινόμενα δεν θα εμφανιστούν:

• στην ουκρανική κοινωνία,
• και, σε μικρότερο βαθμό, σε ευρωπαϊκές κοινωνίες.
• Ειρήνη χωρίς τελική λύση = προετοιμασία νέου πολέμου

Καμία ποσότητα χαρτιού με τίτλους όπως «εγγυήσεις ασφαλείας» ή «σύμφωνο μη επίθεσης» δεν μπορεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο μιας επανεξοπλισμένης Ουκρανίας, υποστηριζόμενης από τη Δύση, να επιχειρήσει δεύτερο γύρο της σύγκρουσης.
Η ρωσική στρατηγική, όπως διαφαίνεται, δεν αφορά μια πρόχειρη εκεχειρία. Στόχος είναι:
μια νέα ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη για τα επόμενα 50, 80 ή ακόμη και 100 χρόνια.
Υπό αυτό το πρίσμα, μια αμερικανική “ημιειρήνη” δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή εκ των προτέρων.
Ναι, η Ρωσία αντιμετωπίζει:

• πιέσεις στην οικονομία,
• τον κίνδυνο ευρύτερης σύγκρουσης με την Ευρώπη.

Όμως μια συμφωνία που δεν θα ακυρώνει πολιτικά και στρατηγικά την Ουκρανία, αλλά απλώς θα «παγώνει» τη σύγκρουση, δεν λύνει το πρόβλημα – το μεταθέτει.  

www.bankingnews.gr