Όσο οι μισθοί παραμένουν στον πάτο της Ευρώπης, η σύγκλιση με τις ανεπτυγμένες οικονομίες της ΕΕ παραμένει κενό γράμμα
Την ώρα που η Ευρώπη συζητά για αύξηση της αγοραστικής δύναμης και ποιοτικές θέσεις εργασίας, η Ελλάδα παραμένει σταθερά καθηλωμένη στην τελευταία θέση της μισθολογικής κατάταξης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2024, όπως αποτυπώνονται στο γράφημα των μέσων ετήσιων μισθών πλήρους απασχόλησης σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPS), η χώρα μας καταγράφει τη χαμηλότερη επίδοση μεταξύ των κρατών-μελών που περιλαμβάνονται στη σύγκριση.
Με μέσο ετήσιο μισθό μόλις 21.644 ευρώ, η Ελλάδα βρίσκεται κάτω ακόμη και από χώρες με μικρότερες οικονομίες και χαμηλότερο κόστος ζωής, όπως η Ουγγαρία, η Εσθονία και η Κροατία.
Η απόσταση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 39.808 ευρώ είναι χαώδης, ενώ το χάσμα με τις χώρες της κορυφής, όπως το Βέλγιο (55.051 ευρώ) και η Γερμανία (50.128 ευρώ), αποτυπώνει με τον πιο ωμό τρόπο τη μισθολογική υστέρηση της ελληνικής οικονομίας.
Μισθοί τρίτου κόσμου σε χώρα της Ευρωζώνης
Η θέση της Ελλάδας προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση αν ληφθεί υπόψη ότι τα στοιχεία είναι προσαρμοσμένα στην αγοραστική δύναμη.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αφού συνυπολογιστεί το χαμηλότερο κόστος ζωής, οι Έλληνες εργαζόμενοι παραμένουν οι πιο κακοπληρωμένοι στην Ευρώπη.
Χώρες όπως η Ισπανία (37.154 ευρώ) και η Γαλλία (40.592 ευρώ) βρίσκονται σχεδόν στο διπλάσιο επίπεδο, ενώ ακόμη και η Μάλτα, με σαφώς μικρότερη αγορά εργασίας, ξεπερνά την Ελλάδα κατά περισσότερες από 14.000 μονάδες ευρώ.
Αναπτυξιακά αφηγήματα χωρίς αντίκρισμα
Η εικόνα αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το αφήγημα της «ισχυρής ανάπτυξης» και της «βελτίωσης των εισοδημάτων» που προβάλλεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια.
Παρά την αύξηση του ΑΕΠ και τα θετικά μακροοικονομικά μεγέθη, οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, αποκαλύπτοντας ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν μεταφράζεται σε πραγματική ευημερία για τους εργαζόμενους.
Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βασίζεται σε χαμηλής προστιθέμενης αξίας τομείς, όπως ο τουρισμός και οι υπηρεσίες, με περιορισμένη διαπραγματευτική δύναμη για τους εργαζόμενους και ελάχιστα περιθώρια για ουσιαστικές αυξήσεις αποδοχών.
Φυγή εργαζομένων και υποβάθμιση της εργασίας
Η παραμονή της Ελλάδας στην τελευταία θέση δεν είναι απλώς ένας στατιστικός δείκτης.
Μεταφράζεται σε brain drain, σε αδυναμία προσέλκυσης εξειδικευμένου προσωπικού και σε μια αγορά εργασίας που αναπαράγει τη φτώχεια αντί να την καταπολεμά.
Όσο οι μισθοί παραμένουν στον πάτο της Ευρώπης, η σύγκλιση με τις ανεπτυγμένες οικονομίες της ΕΕ παραμένει κενό γράμμα.
Και όσο η Ελλάδα συνεχίζει να καταγράφει «πρωτιές» μόνο στη χαμηλή αμοιβή της εργασίας, η συζήτηση για βιώσιμη ανάπτυξη μοιάζει ολοένα και πιο αποκομμένη από την πραγματικότητα.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2024, όπως αποτυπώνονται στο γράφημα των μέσων ετήσιων μισθών πλήρους απασχόλησης σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPS), η χώρα μας καταγράφει τη χαμηλότερη επίδοση μεταξύ των κρατών-μελών που περιλαμβάνονται στη σύγκριση.
Με μέσο ετήσιο μισθό μόλις 21.644 ευρώ, η Ελλάδα βρίσκεται κάτω ακόμη και από χώρες με μικρότερες οικονομίες και χαμηλότερο κόστος ζωής, όπως η Ουγγαρία, η Εσθονία και η Κροατία.
Η απόσταση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 39.808 ευρώ είναι χαώδης, ενώ το χάσμα με τις χώρες της κορυφής, όπως το Βέλγιο (55.051 ευρώ) και η Γερμανία (50.128 ευρώ), αποτυπώνει με τον πιο ωμό τρόπο τη μισθολογική υστέρηση της ελληνικής οικονομίας.
Μισθοί τρίτου κόσμου σε χώρα της Ευρωζώνης
Η θέση της Ελλάδας προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση αν ληφθεί υπόψη ότι τα στοιχεία είναι προσαρμοσμένα στην αγοραστική δύναμη.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αφού συνυπολογιστεί το χαμηλότερο κόστος ζωής, οι Έλληνες εργαζόμενοι παραμένουν οι πιο κακοπληρωμένοι στην Ευρώπη.
Χώρες όπως η Ισπανία (37.154 ευρώ) και η Γαλλία (40.592 ευρώ) βρίσκονται σχεδόν στο διπλάσιο επίπεδο, ενώ ακόμη και η Μάλτα, με σαφώς μικρότερη αγορά εργασίας, ξεπερνά την Ελλάδα κατά περισσότερες από 14.000 μονάδες ευρώ.
Αναπτυξιακά αφηγήματα χωρίς αντίκρισμα
Η εικόνα αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το αφήγημα της «ισχυρής ανάπτυξης» και της «βελτίωσης των εισοδημάτων» που προβάλλεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια.
Παρά την αύξηση του ΑΕΠ και τα θετικά μακροοικονομικά μεγέθη, οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, αποκαλύπτοντας ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν μεταφράζεται σε πραγματική ευημερία για τους εργαζόμενους.
Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βασίζεται σε χαμηλής προστιθέμενης αξίας τομείς, όπως ο τουρισμός και οι υπηρεσίες, με περιορισμένη διαπραγματευτική δύναμη για τους εργαζόμενους και ελάχιστα περιθώρια για ουσιαστικές αυξήσεις αποδοχών.
Φυγή εργαζομένων και υποβάθμιση της εργασίας
Η παραμονή της Ελλάδας στην τελευταία θέση δεν είναι απλώς ένας στατιστικός δείκτης.
Μεταφράζεται σε brain drain, σε αδυναμία προσέλκυσης εξειδικευμένου προσωπικού και σε μια αγορά εργασίας που αναπαράγει τη φτώχεια αντί να την καταπολεμά.
Όσο οι μισθοί παραμένουν στον πάτο της Ευρώπης, η σύγκλιση με τις ανεπτυγμένες οικονομίες της ΕΕ παραμένει κενό γράμμα.
Και όσο η Ελλάδα συνεχίζει να καταγράφει «πρωτιές» μόνο στη χαμηλή αμοιβή της εργασίας, η συζήτηση για βιώσιμη ανάπτυξη μοιάζει ολοένα και πιο αποκομμένη από την πραγματικότητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών