Ποιος παίζει με την τύχη της χώρας;
Δήλωση παραγόντων της ελληνικής ομογένειας στην Ουκρανία με την ευκαιρία της μαύρης επετείου από την έναρξη της «Ελληνικής Επιχείρησης», οργανωμένης εκστρατείας διώξεων που στόχευσε την ελληνική μειονότητα της Σοβιετικής Ένωσης το 1937 δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με την προσπάθεια στοχοποίησης της Ρωσίας, με αναφορές άκρως προσβλητικές.
Ποιος άραγε παίζει με τις τύχες της πατρίδας μας;
Ακολουθεί αυτούσια η ανακοίνωση και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του:
«Η ατιμωρησία αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις αιτίες της σημερινής ρωσικής επιθετικότητας κατά της Ουκρανίας.
Η Ρωσία ουδέποτε συνειδητοποίησε, αναγνώρισε ή ζήτησε συγγνώμη για τα πολυάριθμα εγκλήματά της στο παρελθόν.
Επομένως, χωρίς μια συντριπτική ήττα, δεν υπάρχει λόγος να ελπίζει κανείς ότι θα εγκαταλείψει οικειοθελώς τις γενοκτονικές της πρακτικές στο μέλλον.
Ακριβώς αυτή την ημέρα, πριν από ογδόντα οκτώ χρόνια, η NKVD (σ.μτ: η μυστική αστυνομία της ΕΣΣΔ) ξεκίνησε την «Ελληνική Επιχείρηση» — μια στοχευμένη εξόντωση της πνευματικής ελίτ της ελληνικής μειονότητας της ΕΣΣΔ και τη βίαιη μετατροπή των μελών αυτού του μικρού λαού σε Homo Sovieticus.
Τότε συνελήφθησαν περισσότεροι από 20.000 Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης, εκ των οποίων το 93% εκτελέστηκε.
Στην Ουκρανία, κυρίως στην περιοχή της Αζοφικής, τα θύματα ανήλθαν σε 7.600 έως 9.400 άτομα.
Το μικρότερο ποσοστό εκτελεσθέντων μεταξύ των συλληφθέντων καταγράφηκε στο χωριό Μπουγάς της περιφέρειας Βολνοβάχα.
Εκεί το ποσοστό ανήλθε στο 89,6%.
Το υψηλότερο ποσοστό σημειώθηκε στη Σαρτάνα και στο Μικρό Γιανισόλ — 99,2% και 99,1% αντίστοιχα.
Πρωτίστως εξοντώνονταν οι διανοούμενοι: επιστήμονες, ποιητές, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι, μηχανικοί, γιατροί.
Εκτελέστηκαν η διοίκηση, οι ηθοποιοί και το προσωπικό του Ελληνικού Θεάτρου της Μαριούπολης.
Έκλεισαν όλα τα ελληνικά σχολεία καθώς και το Ελληνικό Παιδαγωγικό Τεχνικό Σχολείο της Μαριούπολης, ενώ καταργήθηκε και η σύνταξη της (σ.μτ: ελληνόφωνης) εφημερίδας «Κολεκτιβιστής».
Τον Μάρτιο του 1938, υπό μυστηριώδεις συνθήκες, «αυτοκτόνησε» ο πρέσβης του Βασιλείου της Ελλάδας στην ΕΣΣΔ, Δημήτριος Νικολόπουλος — μόλις ενάμιση μήνα μετά την άφιξή του στη Μόσχα.
Ο ιστορικός Ιβάν Τζούχα είναι πεπεισμένος ότι επρόκειτο για σκηνοθετημένη ενέργεια της NKVD και για αντίδραση της σοβιετικής εξουσίας στην αγανάκτηση του διπλωμάτη για τις μαζικές διώξεις κατά των Ελλήνων, συμπεριλαμβανομένης της εξόντωσης πολιτών του Ελληνικού Βασιλείου.
Μόνο το 1937 εκτελέστηκαν τουλάχιστον 25 τέτοια άτομα, ενώ άλλα 451 στάλθηκαν στα Γκουλάγκ.
Η τρομοκρατία κατά των Ελλήνων συνεχίστηκε και αργότερα.
Είναι ευρέως γνωστή η απέλαση των Τατάρων της Κριμαίας το 1944, όμως ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το σταλινικό καθεστώς απέλασε τους Έλληνες τρεις φορές: «προληπτικά» το 1942, ως «τιμωρία» το 1944 και εκ νέου το 1949.
Η «Εκτελεσμένη Αναγέννηση» και η επιθετική πολιτική αφομοίωσης εξηγούν γιατί οι Έλληνες της Ουκρανίας κατέληξαν να είναι μία από τις πλέον εκρωσισμένες μειονότητες. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, μόλις το 6,4% θεωρούσε μητρική τη ελληνική γλώσσα (ουρούμ ή ρουμέικα), ενώ το 88,5% τη ρωσική.
Ωστόσο, με την αποκατάσταση της Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει:
εξαφανίστηκαν τα εμπόδια στην επαγγελματική ανέλιξη ανθρώπων ελληνικής καταγωγής, αναβίωσαν ο πολιτισμός, η γλώσσα και οι παραδόσεις, δημιουργήθηκαν δεκάδες οργανώσεις και πολιτιστικά κέντρα, διοργανώθηκαν φεστιβάλ.
Οι Έλληνες της Ουκρανίας αποτελούν ένα μοναδικό πολιτισμικό και ιστορικό φαινόμενο. Αιώνες ζωής στην Κριμαία και στην περιοχή της Αζοφικής προσέδωσαν στην κοινότητα έναν ανεπανάληπτο χαρακτήρα.
Οι σύγχρονοι Ρωμιοί μιλούν μια γλώσσα που ανάγεται στα μεσαιωνικά ελληνικά, ενώ η γλώσσα των Ουρούμ ανήκει στην τουρκική γλωσσική οικογένεια και είναι κατανοητή στους Τατάρους της Κριμαίας, στους Γκαγκαούζους κ.ά.
Οι διαφορές από την ηπειρωτική Ελλάδα διακρίνονται και στην κουζίνα και στα στοιχεία της παραδοσιακής ενδυμασίας.
Ωστόσο, παρά τις ιδιαιτερότητες αυτές, οι Ρωμιοί, οι Ουρούμ και οι Πόντιοι — που επίσης ζουν στην Ουκρανία — συνδέονται άρρηκτα με την ιστορική τους μητρόπολη μέσω ενός βαθύτατου αισθήματος ένταξης στον ελληνικό πολιτισμό.
Η γεωγραφική τους διαδρομή αποτελεί μια πραγματική Οδύσσεια: από την κλασική Ελλάδα στις ακτές της Μικράς Ασίας, από εκεί στην Κριμαία και, μετά την απέλαση του 1778, στην περιοχή της Αζοφικής.
Σε πολιτισμικό επίπεδο πρόκειται για μια αδιάσπαστη συνέχεια πνευματικής και διανοητικής εμπειρίας: από την αρχαία ανθρωπιστική σκέψη και τις δημοκρατικές παραδόσεις της αρχαιότητας έως τη χριστιανική διδασκαλία, που μέσω της Κωνσταντινούπολης και της Χερσονήσου άνοιξε τον δρόμο προς το Κίεβο.
Από τότε οι Έλληνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας της Ουκρανίας.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν υλικό σχολικού εγχειριδίου ιστορίας, αν δεν υπήρχε η ρωσική εμμονή να επαναλαμβάνει τις σκοτεινότερες σελίδες του παρελθόντος της.
Η κατοχή τμήματος της περιφέρειας Ντονέτσκ το 2014, συμπεριλαμβανομένων περιοχών με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, αποτέλεσε ένα οδυνηρό πλήγμα.
Η πλήρους κλίμακας εισβολή υπήρξε καταστροφή.
Σχεδόν όλα τα ελληνικά χωριά βρίσκονται σήμερα υπό ρωσική κατοχή.
Θα μάθουμε ποτέ τον ακριβή αριθμό των δολοφονημένων κατοίκων της Μαριούπολης - της ανεπίσημης πρωτεύουσας των Ελλήνων της Ουκρανίας;
Πόσα μέλη της κοινότητας πέρασαν από τα λεγόμενα «φιλτραριστικά στρατόπεδα»;
Πόσοι χάθηκαν στα απέραντα και απελπιστικά εδάφη της Ρωσίας;
Οι βάρβαροι κατέστρεψαν το κτίριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, το πολιτιστικό κέντρο και το τοπικό μουσείο με ανεκτίμητα εκθέματα.
Σύμφωνα με την παλιά τους συνήθεια, οι Μοσχοβίτες άρχισαν να λεηλατούν μουσεία: μεταξύ άλλων, μεταφέρθηκαν στη Ρωσία έργα του Αρχίπ Κουίντζι (σ.μτ: γνωστός ζωγράφος - Έλληνας της Αζοφικής).
Στα σχολεία των ελληνικών χωριών καταργήθηκε πλήρως το ουκρανικό πρόγραμμα σπουδών, ενώ τα ρωσικά σχολικά βιβλία διαδίδουν ξανά αυτοκρατορικούς μύθους για τη «σωτήρια» μετεγκατάσταση των Ελλήνων, για την «Τρίτη Ρώμη» και άλλες αιρετικές δοξασίες.
Η επιθετική εκρωσιστική πολιτική και η καταστροφή της εθνικής ταυτότητας αποσκοπούν στη μετατροπή μιας ακόμη μειονότητας σε αναλώσιμο ανθρώπινο υλικό για τους μεγάλους πολέμους του «ρωσικού κόσμου».
Η καταστροφή και η ιδιοποίηση της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς δεν περιορίζεται στα νεοκατεχόμενα εδάφη.
Πέρυσι, πάνω στα ερείπια μιας αρχαίας ελληνικής πόλης με ανεκτίμητα αρχαιολογικά στρώματα, που τελούσε υπό την προστασία της UNESCO, η Στρατιωτική Κατασκευαστική Εταιρεία του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας ανέγειρε τη «Νέα Χερσόνησο» — ένα προσωπικό προπαγανδιστικό και ψυχαγωγικό εγχείρημα του Ρώσου δικτάτορα.
Δεν πρόκειται για ιδιοτροπία ενός γερασμένου «ιστορικού», αλλά για έναν απολύτως συνειδητό ιδεολογικό σχεδιασμό.
Το ρωσικό κρατικό και πολιτισμικό αφήγημα στηρίζεται στην Ουκρανία.
Χωρίς φυσικό και αφηγηματικό έλεγχο της Κριμαίας, η ρωσική ιστορία στερείται ολόκληρης της αρχαιότητας.
Χωρίς έλεγχο του Κιέβου, καταρρέει η αυτοκρατορική ρήση περί «συλλογής των ρωσικών γαιών» και «κοιτίδας της Ορθοδοξίας».
Προς το παρόν, η αναδιαμόρφωση του μύθου επιτρέπει να αρκεστούν στην Κριμαία ως σύνδεσμο ανάμεσα στο Βυζάντιο και τη λεγόμενη Τρίτη Ρώμη.
Για μεγαλύτερη πειστικότητα, μπορούν να ανεγείρουν στη Μόσχα ένα γιγαντιαίο άγαλμα του Πρίγκιπα Βλαδίμηρου και να ξεκινήσουν μια εκστρατεία «αγιοποίησης» του μικροσκοπικού συνονόματού του.
Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία δεν διαθέτει εμπειρία Αναγέννησης.
Η έλλειψη της εμπειρίας της αρχαιότητας και της Αναγέννησης - που δημιούργησαν το θαύμα της Ευρώπης - αφήνει τη Ρωσία να λοξοκοιτά άπληστα, όχι όμως ως Σκύθες, αλλά ως υπηρέτες της Ορδής.
Η Ουκρανία σήμερα αγωνίζεται για την ίδια της την επιβίωση σε έναν γενοκτονικό πόλεμο.
Η ιστορική αλήθεια αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της μελλοντικής νίκης, όπως και η διαφύλαξη μιας σύνθετης, πολυεπίπεδης ταυτότητας.
Οι Έλληνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ουκρανικής πολιτικής εθνότητας.
Μόνο η κιβωτός της ουκρανικής κρατικής υπόστασης μπορεί να προστατεύσει την εθνοτική και πολιτισμική πολυμορφία, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού στοιχείου.
Σήμερα, οι Έλληνες της Ουκρανίας βρίσκονται αντιμέτωποι με μια υπαρξιακή πρόκληση.
Παράλληλα με τη συμμετοχή μας στον αγώνα κατά των εισβολέων και τη στήριξη του μετώπου, εργαζόμαστε για τη διατήρηση της ίδιας μας της κοινότητας.
Η ανασυσταθείσα στο Κίεβο Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, καθώς και όλοι όσοι νοιάζονται για την υπόθεση του ελληνισμού, ενώνουν τους Έλληνες της ελεύθερης Ουκρανίας και εκείνους που η μοίρα σκόρπισε στο εξωτερικό, φροντίζοντας για τη διατήρηση και την ανάπτυξη της ελληνικής ταυτότητας και τη διάδοση του ελληνισμού.
Τρέφουμε την ελπίδα ότι το ελληνικό νήμα, που εκτείνεται από τα βάθη των αιώνων, δεν θα χαθεί ποτέ μέσα στο πολύχρωμο υφαντό του ουκρανικού έθνους.
Alexander Khara,
μέλος του Συμβουλίου Κοινωνικών Οργανώσεων Εθνικών Μειονοτήτων της Ουκρανίας
Степан Махсма - Στέπαν Μαχσμά,
Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας
www.bankingnews.gr
Ποιος άραγε παίζει με τις τύχες της πατρίδας μας;
Ακολουθεί αυτούσια η ανακοίνωση και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του:
«Η ατιμωρησία αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις αιτίες της σημερινής ρωσικής επιθετικότητας κατά της Ουκρανίας.
Η Ρωσία ουδέποτε συνειδητοποίησε, αναγνώρισε ή ζήτησε συγγνώμη για τα πολυάριθμα εγκλήματά της στο παρελθόν.
Επομένως, χωρίς μια συντριπτική ήττα, δεν υπάρχει λόγος να ελπίζει κανείς ότι θα εγκαταλείψει οικειοθελώς τις γενοκτονικές της πρακτικές στο μέλλον.
Ακριβώς αυτή την ημέρα, πριν από ογδόντα οκτώ χρόνια, η NKVD (σ.μτ: η μυστική αστυνομία της ΕΣΣΔ) ξεκίνησε την «Ελληνική Επιχείρηση» — μια στοχευμένη εξόντωση της πνευματικής ελίτ της ελληνικής μειονότητας της ΕΣΣΔ και τη βίαιη μετατροπή των μελών αυτού του μικρού λαού σε Homo Sovieticus.
Τότε συνελήφθησαν περισσότεροι από 20.000 Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης, εκ των οποίων το 93% εκτελέστηκε.
Στην Ουκρανία, κυρίως στην περιοχή της Αζοφικής, τα θύματα ανήλθαν σε 7.600 έως 9.400 άτομα.
Το μικρότερο ποσοστό εκτελεσθέντων μεταξύ των συλληφθέντων καταγράφηκε στο χωριό Μπουγάς της περιφέρειας Βολνοβάχα.
Εκεί το ποσοστό ανήλθε στο 89,6%.
Το υψηλότερο ποσοστό σημειώθηκε στη Σαρτάνα και στο Μικρό Γιανισόλ — 99,2% και 99,1% αντίστοιχα.
Πρωτίστως εξοντώνονταν οι διανοούμενοι: επιστήμονες, ποιητές, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι, μηχανικοί, γιατροί.
Εκτελέστηκαν η διοίκηση, οι ηθοποιοί και το προσωπικό του Ελληνικού Θεάτρου της Μαριούπολης.
Έκλεισαν όλα τα ελληνικά σχολεία καθώς και το Ελληνικό Παιδαγωγικό Τεχνικό Σχολείο της Μαριούπολης, ενώ καταργήθηκε και η σύνταξη της (σ.μτ: ελληνόφωνης) εφημερίδας «Κολεκτιβιστής».
Τον Μάρτιο του 1938, υπό μυστηριώδεις συνθήκες, «αυτοκτόνησε» ο πρέσβης του Βασιλείου της Ελλάδας στην ΕΣΣΔ, Δημήτριος Νικολόπουλος — μόλις ενάμιση μήνα μετά την άφιξή του στη Μόσχα.
Ο ιστορικός Ιβάν Τζούχα είναι πεπεισμένος ότι επρόκειτο για σκηνοθετημένη ενέργεια της NKVD και για αντίδραση της σοβιετικής εξουσίας στην αγανάκτηση του διπλωμάτη για τις μαζικές διώξεις κατά των Ελλήνων, συμπεριλαμβανομένης της εξόντωσης πολιτών του Ελληνικού Βασιλείου.
Μόνο το 1937 εκτελέστηκαν τουλάχιστον 25 τέτοια άτομα, ενώ άλλα 451 στάλθηκαν στα Γκουλάγκ.
Η τρομοκρατία κατά των Ελλήνων συνεχίστηκε και αργότερα.
Είναι ευρέως γνωστή η απέλαση των Τατάρων της Κριμαίας το 1944, όμως ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το σταλινικό καθεστώς απέλασε τους Έλληνες τρεις φορές: «προληπτικά» το 1942, ως «τιμωρία» το 1944 και εκ νέου το 1949.
Η «Εκτελεσμένη Αναγέννηση» και η επιθετική πολιτική αφομοίωσης εξηγούν γιατί οι Έλληνες της Ουκρανίας κατέληξαν να είναι μία από τις πλέον εκρωσισμένες μειονότητες. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, μόλις το 6,4% θεωρούσε μητρική τη ελληνική γλώσσα (ουρούμ ή ρουμέικα), ενώ το 88,5% τη ρωσική.
Ωστόσο, με την αποκατάσταση της Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει:
εξαφανίστηκαν τα εμπόδια στην επαγγελματική ανέλιξη ανθρώπων ελληνικής καταγωγής, αναβίωσαν ο πολιτισμός, η γλώσσα και οι παραδόσεις, δημιουργήθηκαν δεκάδες οργανώσεις και πολιτιστικά κέντρα, διοργανώθηκαν φεστιβάλ.
Οι Έλληνες της Ουκρανίας αποτελούν ένα μοναδικό πολιτισμικό και ιστορικό φαινόμενο. Αιώνες ζωής στην Κριμαία και στην περιοχή της Αζοφικής προσέδωσαν στην κοινότητα έναν ανεπανάληπτο χαρακτήρα.
Οι σύγχρονοι Ρωμιοί μιλούν μια γλώσσα που ανάγεται στα μεσαιωνικά ελληνικά, ενώ η γλώσσα των Ουρούμ ανήκει στην τουρκική γλωσσική οικογένεια και είναι κατανοητή στους Τατάρους της Κριμαίας, στους Γκαγκαούζους κ.ά.
Οι διαφορές από την ηπειρωτική Ελλάδα διακρίνονται και στην κουζίνα και στα στοιχεία της παραδοσιακής ενδυμασίας.
Ωστόσο, παρά τις ιδιαιτερότητες αυτές, οι Ρωμιοί, οι Ουρούμ και οι Πόντιοι — που επίσης ζουν στην Ουκρανία — συνδέονται άρρηκτα με την ιστορική τους μητρόπολη μέσω ενός βαθύτατου αισθήματος ένταξης στον ελληνικό πολιτισμό.
Η γεωγραφική τους διαδρομή αποτελεί μια πραγματική Οδύσσεια: από την κλασική Ελλάδα στις ακτές της Μικράς Ασίας, από εκεί στην Κριμαία και, μετά την απέλαση του 1778, στην περιοχή της Αζοφικής.
Σε πολιτισμικό επίπεδο πρόκειται για μια αδιάσπαστη συνέχεια πνευματικής και διανοητικής εμπειρίας: από την αρχαία ανθρωπιστική σκέψη και τις δημοκρατικές παραδόσεις της αρχαιότητας έως τη χριστιανική διδασκαλία, που μέσω της Κωνσταντινούπολης και της Χερσονήσου άνοιξε τον δρόμο προς το Κίεβο.
Από τότε οι Έλληνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας της Ουκρανίας.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελούν υλικό σχολικού εγχειριδίου ιστορίας, αν δεν υπήρχε η ρωσική εμμονή να επαναλαμβάνει τις σκοτεινότερες σελίδες του παρελθόντος της.
Η κατοχή τμήματος της περιφέρειας Ντονέτσκ το 2014, συμπεριλαμβανομένων περιοχών με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, αποτέλεσε ένα οδυνηρό πλήγμα.
Η πλήρους κλίμακας εισβολή υπήρξε καταστροφή.
Σχεδόν όλα τα ελληνικά χωριά βρίσκονται σήμερα υπό ρωσική κατοχή.
Θα μάθουμε ποτέ τον ακριβή αριθμό των δολοφονημένων κατοίκων της Μαριούπολης - της ανεπίσημης πρωτεύουσας των Ελλήνων της Ουκρανίας;
Πόσα μέλη της κοινότητας πέρασαν από τα λεγόμενα «φιλτραριστικά στρατόπεδα»;
Πόσοι χάθηκαν στα απέραντα και απελπιστικά εδάφη της Ρωσίας;
Οι βάρβαροι κατέστρεψαν το κτίριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, το πολιτιστικό κέντρο και το τοπικό μουσείο με ανεκτίμητα εκθέματα.
Σύμφωνα με την παλιά τους συνήθεια, οι Μοσχοβίτες άρχισαν να λεηλατούν μουσεία: μεταξύ άλλων, μεταφέρθηκαν στη Ρωσία έργα του Αρχίπ Κουίντζι (σ.μτ: γνωστός ζωγράφος - Έλληνας της Αζοφικής).
Στα σχολεία των ελληνικών χωριών καταργήθηκε πλήρως το ουκρανικό πρόγραμμα σπουδών, ενώ τα ρωσικά σχολικά βιβλία διαδίδουν ξανά αυτοκρατορικούς μύθους για τη «σωτήρια» μετεγκατάσταση των Ελλήνων, για την «Τρίτη Ρώμη» και άλλες αιρετικές δοξασίες.
Η επιθετική εκρωσιστική πολιτική και η καταστροφή της εθνικής ταυτότητας αποσκοπούν στη μετατροπή μιας ακόμη μειονότητας σε αναλώσιμο ανθρώπινο υλικό για τους μεγάλους πολέμους του «ρωσικού κόσμου».
Η καταστροφή και η ιδιοποίηση της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς δεν περιορίζεται στα νεοκατεχόμενα εδάφη.
Πέρυσι, πάνω στα ερείπια μιας αρχαίας ελληνικής πόλης με ανεκτίμητα αρχαιολογικά στρώματα, που τελούσε υπό την προστασία της UNESCO, η Στρατιωτική Κατασκευαστική Εταιρεία του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας ανέγειρε τη «Νέα Χερσόνησο» — ένα προσωπικό προπαγανδιστικό και ψυχαγωγικό εγχείρημα του Ρώσου δικτάτορα.
Δεν πρόκειται για ιδιοτροπία ενός γερασμένου «ιστορικού», αλλά για έναν απολύτως συνειδητό ιδεολογικό σχεδιασμό.
Το ρωσικό κρατικό και πολιτισμικό αφήγημα στηρίζεται στην Ουκρανία.
Χωρίς φυσικό και αφηγηματικό έλεγχο της Κριμαίας, η ρωσική ιστορία στερείται ολόκληρης της αρχαιότητας.
Χωρίς έλεγχο του Κιέβου, καταρρέει η αυτοκρατορική ρήση περί «συλλογής των ρωσικών γαιών» και «κοιτίδας της Ορθοδοξίας».
Προς το παρόν, η αναδιαμόρφωση του μύθου επιτρέπει να αρκεστούν στην Κριμαία ως σύνδεσμο ανάμεσα στο Βυζάντιο και τη λεγόμενη Τρίτη Ρώμη.
Για μεγαλύτερη πειστικότητα, μπορούν να ανεγείρουν στη Μόσχα ένα γιγαντιαίο άγαλμα του Πρίγκιπα Βλαδίμηρου και να ξεκινήσουν μια εκστρατεία «αγιοποίησης» του μικροσκοπικού συνονόματού του.
Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία δεν διαθέτει εμπειρία Αναγέννησης.
Η έλλειψη της εμπειρίας της αρχαιότητας και της Αναγέννησης - που δημιούργησαν το θαύμα της Ευρώπης - αφήνει τη Ρωσία να λοξοκοιτά άπληστα, όχι όμως ως Σκύθες, αλλά ως υπηρέτες της Ορδής.
Η Ουκρανία σήμερα αγωνίζεται για την ίδια της την επιβίωση σε έναν γενοκτονικό πόλεμο.
Η ιστορική αλήθεια αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της μελλοντικής νίκης, όπως και η διαφύλαξη μιας σύνθετης, πολυεπίπεδης ταυτότητας.
Οι Έλληνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ουκρανικής πολιτικής εθνότητας.
Μόνο η κιβωτός της ουκρανικής κρατικής υπόστασης μπορεί να προστατεύσει την εθνοτική και πολιτισμική πολυμορφία, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού στοιχείου.
Σήμερα, οι Έλληνες της Ουκρανίας βρίσκονται αντιμέτωποι με μια υπαρξιακή πρόκληση.
Παράλληλα με τη συμμετοχή μας στον αγώνα κατά των εισβολέων και τη στήριξη του μετώπου, εργαζόμαστε για τη διατήρηση της ίδιας μας της κοινότητας.
Η ανασυσταθείσα στο Κίεβο Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, καθώς και όλοι όσοι νοιάζονται για την υπόθεση του ελληνισμού, ενώνουν τους Έλληνες της ελεύθερης Ουκρανίας και εκείνους που η μοίρα σκόρπισε στο εξωτερικό, φροντίζοντας για τη διατήρηση και την ανάπτυξη της ελληνικής ταυτότητας και τη διάδοση του ελληνισμού.
Τρέφουμε την ελπίδα ότι το ελληνικό νήμα, που εκτείνεται από τα βάθη των αιώνων, δεν θα χαθεί ποτέ μέσα στο πολύχρωμο υφαντό του ουκρανικού έθνους.
Alexander Khara,
μέλος του Συμβουλίου Κοινωνικών Οργανώσεων Εθνικών Μειονοτήτων της Ουκρανίας
Степан Махсма - Στέπαν Μαχσμά,
Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών