Το hara hachi bu μοιάζει περισσότερο με τη διαισθητική και συνειδητή διατροφή, παρά με τις αυστηρές δίαιτες.
Δεν βασίζεται σε απαγορεύσεις, αλλά σε μια πρακτική καθημερινής επίγνωσης: να τρως πιο αργά, να παρατηρείς πότε το σώμα σου αρχίζει να χορταίνει και να σταματάς πριν φτάσεις στο σημείο της υπερβολής.
Είναι μια προσέγγιση που καλλιεργείται σταδιακά, μέσα από μικρές αλλαγές στις μερίδες, στον ρυθμό και στη συγκέντρωση την ώρα του φαγητού.
Αντίθετα, οι αυστηρές δίαιτες λειτουργούν με σταθερούς κανόνες («όχι υδατάνθρακες», «όχι μετά τις 7», «μετράμε κάθε θερμίδα»).
Μπορεί να οδηγούν σε γρήγορα αποτελέσματα, αλλά συχνά προκαλούν άγχος, ενοχές και έντονη αίσθηση στέρησης — παράγοντες που κάνουν δύσκολη τη μακροπρόθεσμη εφαρμογή τους και αυξάνουν την πιθανότητα υπερφαγίας.
Το hara hachi bu, αντίθετα, δεν σε βάζει να πολεμήσεις το φαγητό ή τον εαυτό σου.
Σε βοηθά να αναπτύξεις μια πιο ήπια και σταθερή σχέση με το φαγητό, ενισχύοντας τη φυσική ικανότητα του σώματος να αναγνωρίζει την πείνα και τον κορεσμό.
Έτσι η πρακτική γίνεται όχι μια «δίαιτα», αλλά μια δεξιότητα που μπορεί να σε συνοδεύει για χρόνια.
Ένα άλλο πρακτικό σημείο είναι να αποφεύγετε να προσπαθείτε να τα φτιάξετε όλα μονομιάς.
Μικρές προσαρμογές συχνά βοηθούν: ελαφρώς μικρότερες μερίδες, λίγο περισσότερος χρόνος για φαγητό, λίγο λιγότεροι περισπασμοί και μεγαλύτερη προσοχή στις τυπικές ώρες των γευμάτων σας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών