Η στρατηγική ζήτηση για χρυσό αναμένεται να ωθήσει τις τιμές στα 3.700 δολάρια μέχρι το τέλος του έτους και πιθανώς στα 6.000 δολάρια έως το 2029, σύμφωνα με σημαντικούς αναλυτές της αγοράς
Μια σε ιστορικά επίπεδα αγοραστική φρενίτιδα χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες αναδιαμορφώνει τα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα, σηματοδοτώντας μια ευρύτερη στροφή μακριά από το δολάριο εν μέσω αυξανόμενης γεωπολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας.
Σιωπηλή αναδιάταξη αποθεμάτων
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν πάνω από 1.000 μετρικούς τόνους χρυσού ετησίως, με μεγάλο μέρος αυτών των αγορών να μην αναφέρεται στα επίσημα στοιχεία.
Οξυμένοι φόβοι για τη «χρήση» του δολαρίου ως όπλου, τον πληθωρισμό και τις γεωπολιτικές εντάσεις οδηγούν σε διαφοροποίηση προς τον χρυσό.
Οι κρυφές αγορές της Κίνας, που περνούν μέσω πολλαπλών μεσαζόντων, υποδηλώνουν ότι τα αποθέματα χρυσού της είναι πολύ μεγαλύτερα από ό,τι δηλώνεται επίσημα καθώς από τις επίσημες δηλώσεις των τραπεζιτών .
Η στρατηγική ζήτηση για χρυσό αναμένεται να ωθήσει τις τιμές στα 3.700 δολάρια μέχρι το τέλος του έτους και πιθανώς στα 6.000 δολάρια έως το 2029, σύμφωνα με σημαντικούς αναλυτές της αγοράς.
Πιο συγκεκριμένατι λένε τα στοιχεία
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν δείξει μια ισχυρή και διαρκή «όρεξη» για χρυσό τα τελευταία τρία χρόνια, κάνοντας το 2022, το 2023 και το 2024 τις τρεις διαδοχικά υψηλότερες χρονιές αγορών από το 1967.
Αυτό το επίπεδο ζήτησης—διπλάσιο από τον μέσο όρο που παρατηρήθηκε μια δεκαετία νωρίτερα—θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ως δομική μετατόπιση και όχι ως προσωρινή κυκλική συμπεριφορά, γεγονός που υποδηλώνει μια μακροπρόθεσμη αναδιάταξη των παγκόσμιων νομισματικών αποθεμάτων.
Μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2024, οι καθαρές παγκόσμιες αγορές χρυσού έφτασαν τους 483 τόνους, σημειώνοντας αύξηση 5% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2023, ενώ και το πρώτο τρίμηνο του 2025 παρουσίασε ισχυρή ζήτηση με 244 τόνους.
Οι κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων αγορών ηγούνται αυτής της πορείας, αντιπροσωπεύοντας περίπου 69% των συνολικών αγορών χρυσού το 2023, με τις ασιατικές και τις μεσανατολικές τράπεζες να είναι οι πιο δραστήριες.
Κύριοι «παίκτες» περιλαμβάνουν:
• την People's Bank of China (PBOC) (SSE: 601988), η οποία πρόσθεσε 225 τόνους το 2023 και συνέχισε τις αγορές της και το 2025•
• την National Bank of Poland, τον μεγαλύτερο αγοραστή του 2024, με 90 τόνους, στοχεύοντας ώστε ο χρυσός να αντιστοιχεί στο 20–30% των συνολικών αποθεμάτων της•
• την Reserve Bank of India (RBI), που προσθέτει συνεχώς χρυσό από το 2017.
Άλλοι σημαντικοί αγοραστές είναι η Τουρκία, η Ρωσία, η Σιγκαπούρη, το Ουζμπεκιστάν και η Δημοκρατία της Τσεχίας.
Τα κίνητρα πίσω από αυτές τις σημαντικές αγορές είναι πολλαπλά:
• διαφοροποίηση αποθεμάτων ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από το δολάριο ΗΠΑ,
• η πρόσληψη του χρυσού ως ασφαλούς καταφυγίου σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας και γεωπολιτικών εντάσεων,
• αντιστάθμιση έναντι του πληθωρισμού, για την προστασία από τη διάβρωση της αγοραστικής δύναμης,
• στρατηγική κίνηση για γεωπολιτική «ασφάλιση» και νομισματική κυριαρχία, ιδίως υπό τον φόβο κυρώσεων ή δέσμευσης συναλλαγματικών αποθεμάτων.
Η έκρηξη της τιμής
Αυτή η συνεχής ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες υπήρξε κύριος μοχλός ανόδου της τιμής του χρυσού, η οποία έφτασε επανειλημμένα σε ιστορικά υψηλά.
Τα διεθνή συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης χρυσού (futures) έφτασαν πρόσφατα τα 3.744 δολάρια/ουγγιά και έκλεισαν στα 3.705,80 δολάρια/ουγγιά τον Σεπτέμβριο του 2025.
Οι μεγάλες αγορές σηματοδοτούν την εμπιστοσύνη των κεντρικών τραπεζών στη σταθερότητα και την εσωτερική αξία του χρυσού, ενισχύοντας παράλληλα το κλίμα στην ευρύτερη αγορά.
Σε αντίθεση με τους κερδοσκόπους επενδυτές, οι κεντρικές τράπεζες υιοθετούν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, δημιουργώντας επίμονη ζήτηση που παρέχει σταθερή στήριξη στις τιμές.
Μια αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες είναι η απουσία σημαντικών πωλήσεων χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες στο παρελθόν ασκούσαν διαρκή καθοδική πίεση στις τιμές.
Με τη ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες να αντιστοιχεί πλέον περίπου στο 25% της ετήσιας παγκόσμιας ζήτησης χρυσού, οι κινήσεις τους έχουν τεράστια βαρύτητα στην αγορά και συμβάλλουν ουσιαστικά στις τρέχουσες ιστορικές αποτιμήσεις του χρυσού.
Η αυξανόμενη γοητεία της ουδετερότητας
Στο υπόβαθρο του οικονομικού κατακερματισμού και της αβεβαιότητας των νομισμάτων, οι κεντρικές τράπεζες ηγούνται μιας σιωπηλής επανάστασης στη διαχείριση των συναλλαγματικών αποθεμάτων.
Ο χρυσός—που κάποτε θεωρείτο παρωχημένο κατάλοιπο ενός παλιού οικονομικού κόσμου —ανακτά τον κεντρικό του ρόλο ως στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο.
Πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι κεντρικές τράπεζες συσσωρεύουν σχεδόν 80 μετρικούς τόνους χρυσού τον μήνα, ποσότητα ίση με περίπου το ένα τέταρτο της παγκόσμιας εξορυκτικής ικανότητας.
Αυτό που καθιστά την τάση ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η αδιαφάνεια της.
Ένα σημαντικό μέρος αυτής της συσσώρευσης δεν δηλώνεται σε διεθνείς οργανισμούς.
Εμπορικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι μεγάλος όγκος χρυσού διοχετεύεται μέσω Ελβετίας και Ηνωμένου Βασιλείου, δύο βασικών κέντρων εξευγενισμού και αποθήκευσης του πολύτιμου μετάλλου, πριν φτάσει στον τελικό του προορισμό.
Τα «ίχνη» αυτά δείχνουν εμπλοκή του επίσημου τομέα, αλλά οι ταυτότητες των αγοραστών παραμένουν ασαφείς.
Προοπτική: Ένα ράλι με βαθύτερες ρίζες
Η άνοδος της ζήτησης αντανακλά μια ευρύτερη μετατόπιση στις προτεραιότητες των κεντρικών τραπεζών.
Η δέσμευση συναλλαγματικών αποθεμάτων σε πρόσφατες γεωπολιτικές συγκρούσεις σήμανε συναγερμό για την αξιοπιστία του δολαρίου ως ουδέτερου αποθεματικού περιουσιακού στοιχείου.
Για πολλές χώρες, ο χρυσός φαίνεται πλέον ως πιο ασφαλές καταφύγιο—ανεξάρτητο από πολιτικές αποφάσεις, κυρώσεις ή εξωτερικό έλεγχο.
Παράλληλα, ο υψηλός πληθωρισμός, τα δημοσιονομικά ελλείμματα και οι αποκλίσεις των επιτοκίων ενίσχυσαν την ελκυστικότητα του.
Σε αντίθεση με τα ομόλογα, ο χρυσός δεν είναι υποχρέωση κάποιου άλλου (όπως το οποιοδήποτε νόμισμα).
Η ικανότητά του να διατηρεί την αξία του σε κρίσεις τον έχει μετατρέψει τόσο σε «ασφαλές» όσο και σε στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο.
Δεδομένα του 2024 δείχνουν ότι μόνο το ένα τρίτο των αγορών χρυσού από επίσημους θεσμούς δηλώθηκε δημόσια.
Το υπόλοιπο συνάγεται από διαφορές στα εμπορικά ισοζύγια, ιδίως στις εξαγωγές ράβδων 400 ουγγιών (που χρησιμοποιούνται συνήθως από κεντρικές τράπεζες) από το Λονδίνο προς την Ασία.
Ακόμα και όταν οι συνθήκες της αγοράς καθιστούσαν αυτές τις συναλλαγές φαινομενικά ασύμφορες, οι αποστολές συνεχίστηκαν—σηματοδοτώντας ότι τα κίνητρα δεν ήταν εμπορικού αλλά νομισματικού χαρακτήρα.
Επιστροφή οικονομικής ισχύος και κυριαρχίας
Με πολλές αναδυόμενες οικονομίες να διαθέτουν μόλις 5–6% των αποθεμάτων τους σε χρυσό, υπάρχει περιθώριο αύξησης προς τον παγκόσμιο μέσο όρο που αγγίζει το 20%.
Η σταδιακή αναπροσαρμογή προς αυτόν τον στόχο θα μπορούσε να κρατήσει τη ζήτηση ισχυρή χωρίς να σοκάρει την αγορά.
Την ίδια στιγμή, ο περιορισμένος ρυθμός αύξησης της προσφοράς και η «κρυφή» ζήτηση προσφέρουν διαρθρωτική στήριξη στις τιμές.
Αναλυτές εκτιμούν ότι μια μέτρια ανακατανομή των παγκόσμιων ξένων αποθεμάτων προς τον χρυσό—μόλις 0,5%—θα μπορούσε να ωθήσει την τιμή πάνω από 6.000 δολάρια/ουγγιά τα επόμενα χρόνια.
Προς το παρόν, ο στόχος τιμής για το τέλος του έτους στα 3.700 δολάρια αντικατοπτρίζει ισχυρά θεμελιώδη μεγέθη.
Η επιστροφή του χρυσού δεν αφορά μόνο την τιμή—αφορά την ισχύ, τη διαχείριση κινδύνου και την οικονομική κυριαρχία.
Σε μια εποχή όπου οι χρηματοοικονομικές συμμαχίες λαμβάνουν ολοένα και πιο πολιτικό χαρακτήρα, το «κίτρινο» μέταλλο μετατρέπεται σε ουδέτερο πεδίο για τη διεθνή νομισματική στρατηγική.
www.bankingnews.gr
Σιωπηλή αναδιάταξη αποθεμάτων
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν πάνω από 1.000 μετρικούς τόνους χρυσού ετησίως, με μεγάλο μέρος αυτών των αγορών να μην αναφέρεται στα επίσημα στοιχεία.
Οξυμένοι φόβοι για τη «χρήση» του δολαρίου ως όπλου, τον πληθωρισμό και τις γεωπολιτικές εντάσεις οδηγούν σε διαφοροποίηση προς τον χρυσό.
Οι κρυφές αγορές της Κίνας, που περνούν μέσω πολλαπλών μεσαζόντων, υποδηλώνουν ότι τα αποθέματα χρυσού της είναι πολύ μεγαλύτερα από ό,τι δηλώνεται επίσημα καθώς από τις επίσημες δηλώσεις των τραπεζιτών .
Η στρατηγική ζήτηση για χρυσό αναμένεται να ωθήσει τις τιμές στα 3.700 δολάρια μέχρι το τέλος του έτους και πιθανώς στα 6.000 δολάρια έως το 2029, σύμφωνα με σημαντικούς αναλυτές της αγοράς.
Πιο συγκεκριμένατι λένε τα στοιχεία
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν δείξει μια ισχυρή και διαρκή «όρεξη» για χρυσό τα τελευταία τρία χρόνια, κάνοντας το 2022, το 2023 και το 2024 τις τρεις διαδοχικά υψηλότερες χρονιές αγορών από το 1967.
Αυτό το επίπεδο ζήτησης—διπλάσιο από τον μέσο όρο που παρατηρήθηκε μια δεκαετία νωρίτερα—θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ως δομική μετατόπιση και όχι ως προσωρινή κυκλική συμπεριφορά, γεγονός που υποδηλώνει μια μακροπρόθεσμη αναδιάταξη των παγκόσμιων νομισματικών αποθεμάτων.
Μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2024, οι καθαρές παγκόσμιες αγορές χρυσού έφτασαν τους 483 τόνους, σημειώνοντας αύξηση 5% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2023, ενώ και το πρώτο τρίμηνο του 2025 παρουσίασε ισχυρή ζήτηση με 244 τόνους.
Οι κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων αγορών ηγούνται αυτής της πορείας, αντιπροσωπεύοντας περίπου 69% των συνολικών αγορών χρυσού το 2023, με τις ασιατικές και τις μεσανατολικές τράπεζες να είναι οι πιο δραστήριες.
Κύριοι «παίκτες» περιλαμβάνουν:
• την People's Bank of China (PBOC) (SSE: 601988), η οποία πρόσθεσε 225 τόνους το 2023 και συνέχισε τις αγορές της και το 2025•
• την National Bank of Poland, τον μεγαλύτερο αγοραστή του 2024, με 90 τόνους, στοχεύοντας ώστε ο χρυσός να αντιστοιχεί στο 20–30% των συνολικών αποθεμάτων της•
• την Reserve Bank of India (RBI), που προσθέτει συνεχώς χρυσό από το 2017.
Άλλοι σημαντικοί αγοραστές είναι η Τουρκία, η Ρωσία, η Σιγκαπούρη, το Ουζμπεκιστάν και η Δημοκρατία της Τσεχίας.
Τα κίνητρα πίσω από αυτές τις σημαντικές αγορές είναι πολλαπλά:
• διαφοροποίηση αποθεμάτων ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από το δολάριο ΗΠΑ,
• η πρόσληψη του χρυσού ως ασφαλούς καταφυγίου σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας και γεωπολιτικών εντάσεων,
• αντιστάθμιση έναντι του πληθωρισμού, για την προστασία από τη διάβρωση της αγοραστικής δύναμης,
• στρατηγική κίνηση για γεωπολιτική «ασφάλιση» και νομισματική κυριαρχία, ιδίως υπό τον φόβο κυρώσεων ή δέσμευσης συναλλαγματικών αποθεμάτων.
Η έκρηξη της τιμής
Αυτή η συνεχής ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες υπήρξε κύριος μοχλός ανόδου της τιμής του χρυσού, η οποία έφτασε επανειλημμένα σε ιστορικά υψηλά.
Τα διεθνή συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης χρυσού (futures) έφτασαν πρόσφατα τα 3.744 δολάρια/ουγγιά και έκλεισαν στα 3.705,80 δολάρια/ουγγιά τον Σεπτέμβριο του 2025.
Οι μεγάλες αγορές σηματοδοτούν την εμπιστοσύνη των κεντρικών τραπεζών στη σταθερότητα και την εσωτερική αξία του χρυσού, ενισχύοντας παράλληλα το κλίμα στην ευρύτερη αγορά.
Σε αντίθεση με τους κερδοσκόπους επενδυτές, οι κεντρικές τράπεζες υιοθετούν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, δημιουργώντας επίμονη ζήτηση που παρέχει σταθερή στήριξη στις τιμές.
Μια αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες είναι η απουσία σημαντικών πωλήσεων χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες στο παρελθόν ασκούσαν διαρκή καθοδική πίεση στις τιμές.
Με τη ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες να αντιστοιχεί πλέον περίπου στο 25% της ετήσιας παγκόσμιας ζήτησης χρυσού, οι κινήσεις τους έχουν τεράστια βαρύτητα στην αγορά και συμβάλλουν ουσιαστικά στις τρέχουσες ιστορικές αποτιμήσεις του χρυσού.
Η αυξανόμενη γοητεία της ουδετερότητας
Στο υπόβαθρο του οικονομικού κατακερματισμού και της αβεβαιότητας των νομισμάτων, οι κεντρικές τράπεζες ηγούνται μιας σιωπηλής επανάστασης στη διαχείριση των συναλλαγματικών αποθεμάτων.
Ο χρυσός—που κάποτε θεωρείτο παρωχημένο κατάλοιπο ενός παλιού οικονομικού κόσμου —ανακτά τον κεντρικό του ρόλο ως στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο.
Πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι κεντρικές τράπεζες συσσωρεύουν σχεδόν 80 μετρικούς τόνους χρυσού τον μήνα, ποσότητα ίση με περίπου το ένα τέταρτο της παγκόσμιας εξορυκτικής ικανότητας.
Αυτό που καθιστά την τάση ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η αδιαφάνεια της.
Ένα σημαντικό μέρος αυτής της συσσώρευσης δεν δηλώνεται σε διεθνείς οργανισμούς.
Εμπορικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι μεγάλος όγκος χρυσού διοχετεύεται μέσω Ελβετίας και Ηνωμένου Βασιλείου, δύο βασικών κέντρων εξευγενισμού και αποθήκευσης του πολύτιμου μετάλλου, πριν φτάσει στον τελικό του προορισμό.
Τα «ίχνη» αυτά δείχνουν εμπλοκή του επίσημου τομέα, αλλά οι ταυτότητες των αγοραστών παραμένουν ασαφείς.
Προοπτική: Ένα ράλι με βαθύτερες ρίζες
Η άνοδος της ζήτησης αντανακλά μια ευρύτερη μετατόπιση στις προτεραιότητες των κεντρικών τραπεζών.
Η δέσμευση συναλλαγματικών αποθεμάτων σε πρόσφατες γεωπολιτικές συγκρούσεις σήμανε συναγερμό για την αξιοπιστία του δολαρίου ως ουδέτερου αποθεματικού περιουσιακού στοιχείου.
Για πολλές χώρες, ο χρυσός φαίνεται πλέον ως πιο ασφαλές καταφύγιο—ανεξάρτητο από πολιτικές αποφάσεις, κυρώσεις ή εξωτερικό έλεγχο.
Παράλληλα, ο υψηλός πληθωρισμός, τα δημοσιονομικά ελλείμματα και οι αποκλίσεις των επιτοκίων ενίσχυσαν την ελκυστικότητα του.
Σε αντίθεση με τα ομόλογα, ο χρυσός δεν είναι υποχρέωση κάποιου άλλου (όπως το οποιοδήποτε νόμισμα).
Η ικανότητά του να διατηρεί την αξία του σε κρίσεις τον έχει μετατρέψει τόσο σε «ασφαλές» όσο και σε στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο.
Δεδομένα του 2024 δείχνουν ότι μόνο το ένα τρίτο των αγορών χρυσού από επίσημους θεσμούς δηλώθηκε δημόσια.
Το υπόλοιπο συνάγεται από διαφορές στα εμπορικά ισοζύγια, ιδίως στις εξαγωγές ράβδων 400 ουγγιών (που χρησιμοποιούνται συνήθως από κεντρικές τράπεζες) από το Λονδίνο προς την Ασία.
Ακόμα και όταν οι συνθήκες της αγοράς καθιστούσαν αυτές τις συναλλαγές φαινομενικά ασύμφορες, οι αποστολές συνεχίστηκαν—σηματοδοτώντας ότι τα κίνητρα δεν ήταν εμπορικού αλλά νομισματικού χαρακτήρα.
Επιστροφή οικονομικής ισχύος και κυριαρχίας
Με πολλές αναδυόμενες οικονομίες να διαθέτουν μόλις 5–6% των αποθεμάτων τους σε χρυσό, υπάρχει περιθώριο αύξησης προς τον παγκόσμιο μέσο όρο που αγγίζει το 20%.
Η σταδιακή αναπροσαρμογή προς αυτόν τον στόχο θα μπορούσε να κρατήσει τη ζήτηση ισχυρή χωρίς να σοκάρει την αγορά.
Την ίδια στιγμή, ο περιορισμένος ρυθμός αύξησης της προσφοράς και η «κρυφή» ζήτηση προσφέρουν διαρθρωτική στήριξη στις τιμές.
Αναλυτές εκτιμούν ότι μια μέτρια ανακατανομή των παγκόσμιων ξένων αποθεμάτων προς τον χρυσό—μόλις 0,5%—θα μπορούσε να ωθήσει την τιμή πάνω από 6.000 δολάρια/ουγγιά τα επόμενα χρόνια.
Προς το παρόν, ο στόχος τιμής για το τέλος του έτους στα 3.700 δολάρια αντικατοπτρίζει ισχυρά θεμελιώδη μεγέθη.
Η επιστροφή του χρυσού δεν αφορά μόνο την τιμή—αφορά την ισχύ, τη διαχείριση κινδύνου και την οικονομική κυριαρχία.
Σε μια εποχή όπου οι χρηματοοικονομικές συμμαχίες λαμβάνουν ολοένα και πιο πολιτικό χαρακτήρα, το «κίτρινο» μέταλλο μετατρέπεται σε ουδέτερο πεδίο για τη διεθνή νομισματική στρατηγική.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών