Ο σκοπός του εφευρέτη ήταν το κυνήγι
Μεταξύ των άρκτων, η Ursus arctos horribilis, γνωστή ως Grizzly της Βόρειας Αμερικής ξεχωρίζει για το μέγεθος και την επιθετικότητα.
Πρόκειται για πανίσχυρα σαρκοβόρα που κυριαρχούν στα δάση. Το ίδιο ισχύει και για το ομώνυμο πιστόλι.
Η ιστορία του LAR Grizzly έχει τρείς συνιστώσες που συνέβαλαν στη δημιουργία και τελική εξαφάνιση του από το προσκήνιο.
Το φυσίγγιο .45 Winchester Magnum
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Winchester μελετούσε τη δημιουργία ενός φυσιγγίου που θα έδινε στα αυτογεμή πιστόλια ισχύ ανάλογη του .44 Magnum.
Εργάστηκαν για δύο και πλέον χρόνια, αν και σε περιορισμένη κλίμακα, φοβούμενοι ίσως πως δεν υπήρχε μια ισχυρή ζήτηση.
Το κυνήγι οπληφόρων και επικίνδυνων θηραμάτων γινόταν κατά κανόνα με περίστροφα όπως το S&W Model 29 και το Ruger Super Blackhawk.
Οι μηχανικοί στη Winchester ξεκίνησαν με το φυσίγγιο .45 ACP του πιστολιού Μ1911. Κράτησαν το ίδιο πυθμένιο αλλά αύξησαν το μήκος του κάλυκα στα 30,4mm (από 23).
Εξωτερικά φαινόταν ως ένα «επιμηκυμένο 45 ACP», αλλά εσωτερικά τα τοιχώματα ήταν παχύτερα.
Όφειλαν να είναι γιατί το νέο φυσίγγιο θα λειτουργούσε σε υπερδιπλάσια πίεση (40.000psi).
Χρησιμοποιώντας βολίδες βάρους 15-17 γραμμαρίων (230-260gr), δημιουργούσε 2,2 φορές περισσότερη ενέργεια από το .45 ACP.
Αργότερα αυτό άγγιξε τριπλάσιο (3Χ) με προσεκτικά προετοιμασμένες γομώσεις που εκλύουν 1.200 και πλέον Τζάουλ (Joule).
Ένα υπερφυσικό Μ1911
Τα πρώτα πειραματικά όπλα ήταν μονόσφαιρα, αλλά κάπου στη Γιούτα, ο ανήσυχος Πέρυ Αρνέτ (Perry Arnett), αποφάσιζε να φτιάξει ένα ημιαυτόματο πιστόλι.
Ο αυτοδίδακτος οπλουργός πειραματιζόταν, κυριολεκτικά στο γκαράζ του.
Κόβοντας και συγκολλώντας μεταξύ τους δύο Colt M1911, έφτιαξε ένα λειτουργικό πρωτότυπο. 39 από τα 49 κομμάτια του πιστολιού ήταν πανομοιότυπα με του «δότη”.
Το κλείστρο είχε ενισχυθεί με δύο πλάγια «νεύρα», για να αντέξει την καταπόνηση.
Η σκανδάλη αν και ίδιου σχεδιασμού είχε αναγκαστικά μεγαλύτερο μήκος, το ίδιο ίσχυε και για τον εξολκέα και το γεμιστήρα που χωρούσε και πάλι επτά φυσίγγια.
Αντίστοιχα, η λαβή επεκτάθηκε για να δεχτεί το μεγαλύτερο γεμιστήρα.
Στην ουσία, όλα τα διαφορετικά απάρτια ήταν επιμηκυμένες εκδόσεις των αντίστοιχων του Colt, ώστε να εξυπηρετείται ο μακρύτερος κάλυκας.
Λειτουργώντας με την ίδια αρχή της αδράνειας, το πιστόλι χρειαζόταν ένα επανατατικό ελατήριο αντίσταση; 12 κιλών (αντί 7 του 1911), ώστε να τιθασσεύεται η ανάκρουση του .45 Win Mag.
Ένα σετ ελαστικών λαβών Pachmayr βοηθούσαν στη μείωση της ανάκρουσης.
Ο Αρνέτ εξόπλισε το Grizzly με κάνη μήκους 6,5 ιντσών (16.5cm) που εξείχε από το κλείστρο, ώστε να κερδίσει σε ταχύτητα εξόδου. Σε αυτή τη διαμόρφωση ζύγιζε 1,5 κιλά και με μήκος σχεδόν 30cm ήταν ακατάλληλο για οπλοφορία.
Ο σκοπός του εφευρέτη ήταν το κυνήγι.
Η εταιρεία LAR
Ο Αρνέτ στερούνταν κεφαλαίου για τη μαζική παραγωγή του πιστολιού.
Ήρθε σε συμφωνία με τον Ρόμπι Ρόμπινσον (Robbie Robinson), CEO της LAR Manufacturing.
Τα αρχικά σήμαιναν Larisch, Augat and Robison (οι συνέταιροι που την ίδρυσαν).
Σε αυτό το σημείο η ιστορία περιπλέκεται. Ο Αρνέτ ισχυρίζεται πως, εργάστηκε κοντά τους επί έξι μήνες, ώστε να προετοιμαστεί η γραμμή παραγωγής και να τυποποιηθεί η σχεδίαση.
Υποτίθεται πως θα αμοιβόταν για τη συνεισφορά του.
Πάλι σύμφωνα με τον ίδιο, μόλις η μαζική παραγωγή ξεκίνησε και τα πρώτα Grizzly βγήκαν στην αγορά, ο Ρόμπινσον αθέτησε τη συμφωνία.
Ακολούθησαν μηνύσεις και μια δεκαετής δικαστική διαμάχη που εξάντλησε οικονομικά τον εφευρέτη.
Η πλευρά της LAR ισχυρίστηκε πως το πιστόλι ήταν δικό της έργο, καθώς χρειάστηκαν πολλές βελτιώσεις για να φτάσει το πρωτότυπο στην τελική λειτουργική μορφή.
Ακόμη κι αν ισχύει, παραμένει γεγονός ότι ο Αρνέτ είχε κατοχυρώσει ευρασιτεχνίες πριν το 1983 που ξεκίνησε η παραγωγή και το όπλο ξεκάθαρα βασίστηκε σε εκείνες.
Κανείς δε θα μάθει πόση ήταν η δημιουργική συνεισφορά καθενός.
Πολλαπλοί συνδυασμοί
Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως το Grizzly ήταν λειτουργικό και αξιόπιστο.
Μεταξύ 1983 και 1999 πωλήθηκαν 15.000 κόπιες και αυτό είναι επιτυχία για ένα εξειδικευμένο πιστόλι που κόστιζε 650 ως 900 δολάρια πριν 40 χρόνια!
Το βασικό μοντέλο ήταν το MARK I. Είχε ρυθμιζόμενα σκοπευτικά, μαύρη βαφή και διαμέτρημα .45 Win Mag.
Το MARK II ήταν το ίδιο πιστόλι με φθηνότερη βαφή φωσφάτωσης για χαμηλότερο κόστος και πολύ λίγα κυκλοφόρησαν.
Η επόμενη έκδοση ήταν το MARK IV. Είχε επανασχεδιαστεί «ριζικά” ώστε να λειτουργεί με φυσίγγια .44 Magnum. Το πυρομαχικό ήταν μαζικά διαθέσιμο και φθηνότερο, αλλά ήταν και μια αναγνώριση της ήττας” να γίνει το .45 Win Mag δημοφιλές.
Η τελευταία έκδοση MARK V χρησιμοποιούσε το «τερατώδες” .50 ΑΕ, το φυσίγγιο που αναπτύχθηκε ειδικά για το ανταγωνιστικό Desert Eagle.
Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του LAR Grizzly ήταν πως σχεδιάστηκε εξ’αρχής ώς «σπονδυλωτό” σύστημα. Δεχόταν κάνες μήκους 5,5, 8 και 10 ιντσών και το εργοστάσιο πρόσφερε εναλλακτικά διαμετρήματα. Υπήρχαν
συλλογές μετατροπής σε .45 ACP, .357 Magnum, 10mm Auto και 9mm Win Mag. Αυτό έδινε τη δυνατότητα χρήσης άμεσα διαθέσιμων, φθηνότερων φυσιγγίων για εξάσκηση.
Τα βασικά «μειονεκτήματα» του εγχειρήματος ήταν πως η LAR βασιζόταν σε ένα μόνο προϊόν που ήταν ακριβό να κατασκευαστεί κα το όπλο της χρησιμοποιούσε ένα πυρομαχικό με περιορισμένη διαθεσιμότητα και ποικιλία.
Η έλευση του Desert Eagle γύρω στο 1984 άλλαξε τις ισορροπίες. Αν και ογκωδέστερο, δεχόταν τα κοινά φυσίγγια .44 Magnum που υπήρχαν σε κάθε σχεδόν μέρος του κόσμου από το 1960. Το κόστος χρήσης και η ποικιλία επιλογών, έκαναν τη διαφορά.
www.bankingnews.gr
Πρόκειται για πανίσχυρα σαρκοβόρα που κυριαρχούν στα δάση. Το ίδιο ισχύει και για το ομώνυμο πιστόλι.
Η ιστορία του LAR Grizzly έχει τρείς συνιστώσες που συνέβαλαν στη δημιουργία και τελική εξαφάνιση του από το προσκήνιο.
Το φυσίγγιο .45 Winchester Magnum
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Winchester μελετούσε τη δημιουργία ενός φυσιγγίου που θα έδινε στα αυτογεμή πιστόλια ισχύ ανάλογη του .44 Magnum.
Εργάστηκαν για δύο και πλέον χρόνια, αν και σε περιορισμένη κλίμακα, φοβούμενοι ίσως πως δεν υπήρχε μια ισχυρή ζήτηση.
Το κυνήγι οπληφόρων και επικίνδυνων θηραμάτων γινόταν κατά κανόνα με περίστροφα όπως το S&W Model 29 και το Ruger Super Blackhawk.
Οι μηχανικοί στη Winchester ξεκίνησαν με το φυσίγγιο .45 ACP του πιστολιού Μ1911. Κράτησαν το ίδιο πυθμένιο αλλά αύξησαν το μήκος του κάλυκα στα 30,4mm (από 23).
Εξωτερικά φαινόταν ως ένα «επιμηκυμένο 45 ACP», αλλά εσωτερικά τα τοιχώματα ήταν παχύτερα.
Όφειλαν να είναι γιατί το νέο φυσίγγιο θα λειτουργούσε σε υπερδιπλάσια πίεση (40.000psi).
Χρησιμοποιώντας βολίδες βάρους 15-17 γραμμαρίων (230-260gr), δημιουργούσε 2,2 φορές περισσότερη ενέργεια από το .45 ACP.
Αργότερα αυτό άγγιξε τριπλάσιο (3Χ) με προσεκτικά προετοιμασμένες γομώσεις που εκλύουν 1.200 και πλέον Τζάουλ (Joule).
Ένα υπερφυσικό Μ1911
Τα πρώτα πειραματικά όπλα ήταν μονόσφαιρα, αλλά κάπου στη Γιούτα, ο ανήσυχος Πέρυ Αρνέτ (Perry Arnett), αποφάσιζε να φτιάξει ένα ημιαυτόματο πιστόλι.
Ο αυτοδίδακτος οπλουργός πειραματιζόταν, κυριολεκτικά στο γκαράζ του.
Κόβοντας και συγκολλώντας μεταξύ τους δύο Colt M1911, έφτιαξε ένα λειτουργικό πρωτότυπο. 39 από τα 49 κομμάτια του πιστολιού ήταν πανομοιότυπα με του «δότη”.
Το κλείστρο είχε ενισχυθεί με δύο πλάγια «νεύρα», για να αντέξει την καταπόνηση.
Η σκανδάλη αν και ίδιου σχεδιασμού είχε αναγκαστικά μεγαλύτερο μήκος, το ίδιο ίσχυε και για τον εξολκέα και το γεμιστήρα που χωρούσε και πάλι επτά φυσίγγια.
Αντίστοιχα, η λαβή επεκτάθηκε για να δεχτεί το μεγαλύτερο γεμιστήρα.
Στην ουσία, όλα τα διαφορετικά απάρτια ήταν επιμηκυμένες εκδόσεις των αντίστοιχων του Colt, ώστε να εξυπηρετείται ο μακρύτερος κάλυκας.
Λειτουργώντας με την ίδια αρχή της αδράνειας, το πιστόλι χρειαζόταν ένα επανατατικό ελατήριο αντίσταση; 12 κιλών (αντί 7 του 1911), ώστε να τιθασσεύεται η ανάκρουση του .45 Win Mag.
Ένα σετ ελαστικών λαβών Pachmayr βοηθούσαν στη μείωση της ανάκρουσης.
Ο Αρνέτ εξόπλισε το Grizzly με κάνη μήκους 6,5 ιντσών (16.5cm) που εξείχε από το κλείστρο, ώστε να κερδίσει σε ταχύτητα εξόδου. Σε αυτή τη διαμόρφωση ζύγιζε 1,5 κιλά και με μήκος σχεδόν 30cm ήταν ακατάλληλο για οπλοφορία.
Ο σκοπός του εφευρέτη ήταν το κυνήγι.
Η εταιρεία LAR
Ο Αρνέτ στερούνταν κεφαλαίου για τη μαζική παραγωγή του πιστολιού.
Ήρθε σε συμφωνία με τον Ρόμπι Ρόμπινσον (Robbie Robinson), CEO της LAR Manufacturing.
Τα αρχικά σήμαιναν Larisch, Augat and Robison (οι συνέταιροι που την ίδρυσαν).
Σε αυτό το σημείο η ιστορία περιπλέκεται. Ο Αρνέτ ισχυρίζεται πως, εργάστηκε κοντά τους επί έξι μήνες, ώστε να προετοιμαστεί η γραμμή παραγωγής και να τυποποιηθεί η σχεδίαση.
Υποτίθεται πως θα αμοιβόταν για τη συνεισφορά του.
Πάλι σύμφωνα με τον ίδιο, μόλις η μαζική παραγωγή ξεκίνησε και τα πρώτα Grizzly βγήκαν στην αγορά, ο Ρόμπινσον αθέτησε τη συμφωνία.
Ακολούθησαν μηνύσεις και μια δεκαετής δικαστική διαμάχη που εξάντλησε οικονομικά τον εφευρέτη.
Η πλευρά της LAR ισχυρίστηκε πως το πιστόλι ήταν δικό της έργο, καθώς χρειάστηκαν πολλές βελτιώσεις για να φτάσει το πρωτότυπο στην τελική λειτουργική μορφή.
Ακόμη κι αν ισχύει, παραμένει γεγονός ότι ο Αρνέτ είχε κατοχυρώσει ευρασιτεχνίες πριν το 1983 που ξεκίνησε η παραγωγή και το όπλο ξεκάθαρα βασίστηκε σε εκείνες.
Κανείς δε θα μάθει πόση ήταν η δημιουργική συνεισφορά καθενός.
Πολλαπλοί συνδυασμοί
Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως το Grizzly ήταν λειτουργικό και αξιόπιστο.
Μεταξύ 1983 και 1999 πωλήθηκαν 15.000 κόπιες και αυτό είναι επιτυχία για ένα εξειδικευμένο πιστόλι που κόστιζε 650 ως 900 δολάρια πριν 40 χρόνια!
Το βασικό μοντέλο ήταν το MARK I. Είχε ρυθμιζόμενα σκοπευτικά, μαύρη βαφή και διαμέτρημα .45 Win Mag.
Το MARK II ήταν το ίδιο πιστόλι με φθηνότερη βαφή φωσφάτωσης για χαμηλότερο κόστος και πολύ λίγα κυκλοφόρησαν.
Η επόμενη έκδοση ήταν το MARK IV. Είχε επανασχεδιαστεί «ριζικά” ώστε να λειτουργεί με φυσίγγια .44 Magnum. Το πυρομαχικό ήταν μαζικά διαθέσιμο και φθηνότερο, αλλά ήταν και μια αναγνώριση της ήττας” να γίνει το .45 Win Mag δημοφιλές.
Η τελευταία έκδοση MARK V χρησιμοποιούσε το «τερατώδες” .50 ΑΕ, το φυσίγγιο που αναπτύχθηκε ειδικά για το ανταγωνιστικό Desert Eagle.
Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του LAR Grizzly ήταν πως σχεδιάστηκε εξ’αρχής ώς «σπονδυλωτό” σύστημα. Δεχόταν κάνες μήκους 5,5, 8 και 10 ιντσών και το εργοστάσιο πρόσφερε εναλλακτικά διαμετρήματα. Υπήρχαν
συλλογές μετατροπής σε .45 ACP, .357 Magnum, 10mm Auto και 9mm Win Mag. Αυτό έδινε τη δυνατότητα χρήσης άμεσα διαθέσιμων, φθηνότερων φυσιγγίων για εξάσκηση.
Τα βασικά «μειονεκτήματα» του εγχειρήματος ήταν πως η LAR βασιζόταν σε ένα μόνο προϊόν που ήταν ακριβό να κατασκευαστεί κα το όπλο της χρησιμοποιούσε ένα πυρομαχικό με περιορισμένη διαθεσιμότητα και ποικιλία.
Η έλευση του Desert Eagle γύρω στο 1984 άλλαξε τις ισορροπίες. Αν και ογκωδέστερο, δεχόταν τα κοινά φυσίγγια .44 Magnum που υπήρχαν σε κάθε σχεδόν μέρος του κόσμου από το 1960. Το κόστος χρήσης και η ποικιλία επιλογών, έκαναν τη διαφορά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών