Ενώ η Ουάσιγκτον φαίνεται να επανεξετάζει τη στρατηγική της στη σύγκρουση και προσεγγίζει τη Μόσχα για πιθανές νέες ισορροπίες, η Ελλάδα επιμένει σε μια εξωτερική πολιτική πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη Δύση, χωρίς καμία ευελιξία ή εθνική στόχευση
Η ιστορική συνάντηση Putin - Trump στην Αλάσκα, στις 15 Αυγούστου, διαμορφώνει έναν νέο γεωπολιτικό ορίζοντα, του οποίου η εμβέλεια ξεπερνά κατά πολύ την Ουκρανία.
Παρά τις χαμηλές προσδοκίες για άμεση επίλυση του πολέμου, η στρατιωτική και διπλωματική ρητορική αποκαλύπτει ένα βαθύ ρήγμα στη δυτική προσέγγιση του πολέμου και φέρνει στο φως την αμήχανη σιωπή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Μια ιστορική συνάντηση χωρίς ψευδαισθήσεις
Όπως υποστηρίζει ο έμπειρος Ρώσος πολεμικός ανταποκριτής Alexander Kots, δεν πρέπει να καλλιεργούνται αυταπάτες για την έκβαση της συνάντησης.
Οι συμφωνίες τύπου Μinsk αποδείχθηκαν ιστορικά παγίδες, χρησιμοποιήθηκαν από τη Δύση και το Κίεβο ως ανασυγκρότηση και προετοιμασία για πόλεμο – κάτι που η ίδια η Angela Merkel παραδέχθηκε με εντυπωσιακή κυνικότητα.
Η Ρωσία, αυτή τη φορά, δεν διαπραγματεύεται από θέση ανάγκης αλλά από θέση ισχύος, ελέγχοντας ήδη το επιχειρησιακό σκηνικό με επιτυχίες στο μέτωπο του Donbass και σταθερή διάβρωση των ουκρανικών αμυντικών γραμμών.
Ο Zelensky στη γωνία
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelesnky, όπως αναφέρει και η ανάλυση του Axios, βρίσκεται πλέον σε μια στρατιωτικο-διπλωματική παγίδα: Από τη μία, η προέλαση των ρωσικών δυνάμεων• από την άλλη, η εσωτερική κοινωνική αποδόμηση και οι ναζιστική δυνάμεις που τον απειλούν με πολιτική (ή και φυσική) εξόντωση αν κάνει έστω και το ελάχιστο βήμα προς συνθηκολόγηση.
Κάθε ένδειξη υποχώρησης ή συμβιβασμού ερμηνεύεται ως «προδοσία» από τα ναζιστικά τάγματα – οι ίδιες δυνάμεις που χρησιμοποίησε για να εδραιώσει την εξουσία του, και τώρα δεν μπορεί να ελέγξει.
Επιθέσεις drones και παιχνίδια εντυπώσεων
Η μαζική χρήση ουκρανικών drones κατά ρωσικών πόλεων, όπως στο Rostov και το Belgorod εκλαμβάνεται από ρωσικούς στρατιωτικούς αναλυτές ως προσπάθεια δημιουργίας τεχνητού διαπραγματευτικού πλαισίου, μέσω προβοκατόρικων ενεργειών.
Το Κίεβο ελπίζει να προκαλέσει σφοδρή ρωσική αντίδραση ώστε να παρουσιαστεί ως «θύμα» και η συνάντηση Putin - Trump στην Αλάσκα, ακόμη και χωρίς άμεσες αποφάσεις για την Ουκρανία, ενδέχεται να δρομολογήσει την αλλαγή ισορροπιών που θα καθορίσει την πορεία του πολέμου και την αρχιτεκτονική της μεταψυχροπολεμικής εποχής.
Η σκακιέρα αλλάζει και η Ελλάδα είναι απούσα
Ενώ η Ουάσιγκτον φαίνεται να επανεξετάζει τη στρατηγική της στη σύγκρουση και προσεγγίζει τη Μόσχα για πιθανές νέες ισορροπίες, η Ελλάδα επιμένει σε μια εξωτερική πολιτική πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη Δύση, χωρίς καμία ευελιξία ή εθνική στόχευση.
Η Αθήνα υποστήριξε εξ αρχής με φανατισμό το ουκρανικό αφήγημα, έκλεισε κάθε διπλωματικό δίαυλο με τη Μόσχα, παρέδωσε οπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων σε εμπόλεμη χώρα και θυσίασε ενεργειακά συμφέροντα, χωρίς καμία εγγύηση ανταπόδοσης.
Η απουσία πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής
Την ώρα που χώρες όπως η Ουγγαρία, η Τουρκία και ακόμη και η Σερβία επιχειρούν πολυδιάστατες πολιτικές με στόχο τη διατήρηση γεωπολιτικής ευελιξίας και εθνικής κυριαρχίας, η Ελλάδα λειτουργεί με ιδεολογικά φίλτρα και γραμμές άνωθεν εντολών.
Η Συνάντηση της Αλάσκας ενδέχεται να οδηγήσει σε σημαντική ανακατανομή ισχύος.
Εάν η Ρωσία εδραιώσει την εικόνα της ως ισότιμου παγκόσμιου παίκτη μέσω απευθείας διαλόγου με τις ΗΠΑ, η Ε.Ε. (και κατά προέκταση οι «δορυφόροι» της) θα περιθωριοποιηθούν στο νέο περιβάλλον ασφάλειας.
Και η Ελλάδα;
Θα συνεχίσει να «στηρίζει αξιακά» το χαμένο ουκρανικό αφήγημα, αγνοώντας ότι το διεθνές σύστημα διαμορφώνεται ξανά από τους ισχυρούς, όχι από τους «συνεπείς συμμάχους».
www.bankingnews.gr
Παρά τις χαμηλές προσδοκίες για άμεση επίλυση του πολέμου, η στρατιωτική και διπλωματική ρητορική αποκαλύπτει ένα βαθύ ρήγμα στη δυτική προσέγγιση του πολέμου και φέρνει στο φως την αμήχανη σιωπή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Μια ιστορική συνάντηση χωρίς ψευδαισθήσεις
Όπως υποστηρίζει ο έμπειρος Ρώσος πολεμικός ανταποκριτής Alexander Kots, δεν πρέπει να καλλιεργούνται αυταπάτες για την έκβαση της συνάντησης.
Οι συμφωνίες τύπου Μinsk αποδείχθηκαν ιστορικά παγίδες, χρησιμοποιήθηκαν από τη Δύση και το Κίεβο ως ανασυγκρότηση και προετοιμασία για πόλεμο – κάτι που η ίδια η Angela Merkel παραδέχθηκε με εντυπωσιακή κυνικότητα.
Η Ρωσία, αυτή τη φορά, δεν διαπραγματεύεται από θέση ανάγκης αλλά από θέση ισχύος, ελέγχοντας ήδη το επιχειρησιακό σκηνικό με επιτυχίες στο μέτωπο του Donbass και σταθερή διάβρωση των ουκρανικών αμυντικών γραμμών.
Ο Zelensky στη γωνία
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelesnky, όπως αναφέρει και η ανάλυση του Axios, βρίσκεται πλέον σε μια στρατιωτικο-διπλωματική παγίδα: Από τη μία, η προέλαση των ρωσικών δυνάμεων• από την άλλη, η εσωτερική κοινωνική αποδόμηση και οι ναζιστική δυνάμεις που τον απειλούν με πολιτική (ή και φυσική) εξόντωση αν κάνει έστω και το ελάχιστο βήμα προς συνθηκολόγηση.
Κάθε ένδειξη υποχώρησης ή συμβιβασμού ερμηνεύεται ως «προδοσία» από τα ναζιστικά τάγματα – οι ίδιες δυνάμεις που χρησιμοποίησε για να εδραιώσει την εξουσία του, και τώρα δεν μπορεί να ελέγξει.
Επιθέσεις drones και παιχνίδια εντυπώσεων
Η μαζική χρήση ουκρανικών drones κατά ρωσικών πόλεων, όπως στο Rostov και το Belgorod εκλαμβάνεται από ρωσικούς στρατιωτικούς αναλυτές ως προσπάθεια δημιουργίας τεχνητού διαπραγματευτικού πλαισίου, μέσω προβοκατόρικων ενεργειών.
Το Κίεβο ελπίζει να προκαλέσει σφοδρή ρωσική αντίδραση ώστε να παρουσιαστεί ως «θύμα» και η συνάντηση Putin - Trump στην Αλάσκα, ακόμη και χωρίς άμεσες αποφάσεις για την Ουκρανία, ενδέχεται να δρομολογήσει την αλλαγή ισορροπιών που θα καθορίσει την πορεία του πολέμου και την αρχιτεκτονική της μεταψυχροπολεμικής εποχής.
Η σκακιέρα αλλάζει και η Ελλάδα είναι απούσα
Ενώ η Ουάσιγκτον φαίνεται να επανεξετάζει τη στρατηγική της στη σύγκρουση και προσεγγίζει τη Μόσχα για πιθανές νέες ισορροπίες, η Ελλάδα επιμένει σε μια εξωτερική πολιτική πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη Δύση, χωρίς καμία ευελιξία ή εθνική στόχευση.
Η Αθήνα υποστήριξε εξ αρχής με φανατισμό το ουκρανικό αφήγημα, έκλεισε κάθε διπλωματικό δίαυλο με τη Μόσχα, παρέδωσε οπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων σε εμπόλεμη χώρα και θυσίασε ενεργειακά συμφέροντα, χωρίς καμία εγγύηση ανταπόδοσης.
Η απουσία πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής
Την ώρα που χώρες όπως η Ουγγαρία, η Τουρκία και ακόμη και η Σερβία επιχειρούν πολυδιάστατες πολιτικές με στόχο τη διατήρηση γεωπολιτικής ευελιξίας και εθνικής κυριαρχίας, η Ελλάδα λειτουργεί με ιδεολογικά φίλτρα και γραμμές άνωθεν εντολών.
Η Συνάντηση της Αλάσκας ενδέχεται να οδηγήσει σε σημαντική ανακατανομή ισχύος.
Εάν η Ρωσία εδραιώσει την εικόνα της ως ισότιμου παγκόσμιου παίκτη μέσω απευθείας διαλόγου με τις ΗΠΑ, η Ε.Ε. (και κατά προέκταση οι «δορυφόροι» της) θα περιθωριοποιηθούν στο νέο περιβάλλον ασφάλειας.
Και η Ελλάδα;
Θα συνεχίσει να «στηρίζει αξιακά» το χαμένο ουκρανικό αφήγημα, αγνοώντας ότι το διεθνές σύστημα διαμορφώνεται ξανά από τους ισχυρούς, όχι από τους «συνεπείς συμμάχους».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών