Σήμερα, η τιμή του χρυσού έχει σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με την αρχή των lockdown.
Μιλώντας στο podcast Money Sense, ο Alasdair Macleod εξέφρασε την άποψη ότι βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον παρόμοιο με αυτό του 1929, δηλαδή στην αρχή μιας νέας Μεγάλης Ύφεσης.
Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει συχνή σύγκριση των οικονομικών εξελίξεων με γνωστές ιστορικές κρίσεις, όπως ο πληθωρισμός και η ύφεση της δεκαετίας του 1970. Κατά τη διάρκεια των lockdown, πολλοί παρομοίασαν την κατάσταση με εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης, και τότε η τιμή του χρυσού εκτοξεύτηκε.
Σήμερα, η τιμή του χρυσού έχει σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με την αρχή των lockdown, γεγονός που ενισχύει ενδεχομένως την άποψη του Macleod. Αντί να συμμερίζεται την κυρίαρχη αφήγηση ότι τα ανοίγματα της οικονομίας απέτρεψαν μια κρίση τύπου 1929, ο ίδιος πιστεύει πως βρισκόμαστε απλώς στα πρώτα στάδια μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.
Ο Alasdair Macleod χαρακτηρίζει την κατάσταση ως "παγίδα χρέους των ΗΠΑ", τονίζοντας ότι ο χρυσός ενδεχομένως να έχει ήδη ξεπεράσει το δολάριο σε σημασία για τα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών.
Όπως έχει αναφερθεί συχνά από το 2022 και μετά, η όρεξη για μακροπρόθεσμο κρατικό χρέος των ΗΠΑ βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Πολύ λίγοι πλέον είναι διατεθειμένοι να στοιχηματίσουν ότι σε 20-30 χρόνια το δολάριο θα εξακολουθεί να θεωρείται ασφαλές και ελκυστικό περιουσιακό στοιχείο.
Η αμερικανική οικονομία δεν αναπτύσσεται πλέον – και υπάρχουν αμφιβολίες για το αν μπορεί να το κάνει. Ταυτόχρονα, ένα ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα που ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ καθιστά τη στασιμότητα μια πραγματική απειλή.
Αναφερόμενος σε μια ιδέα που σχετίζεται με τη διαχωρισμένη σχέση μεταξύ χρυσού και ένοπλων συγκρούσεων, ο Macleod υποστηρίζει ότι σε περιόδους γεωπολιτικής έντασης, το δολάριο και το κρατικό χρέος των ΗΠΑ παραμένουν τα δημοφιλέστερα “ασφαλή καταφύγια”. Ωστόσο, αυτό εντείνει την ευαλωτότητα των ΗΠΑ: αν και όταν η απειλή της σύγκρουσης εξαφανιστεί, οι επενδυτές τείνουν να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία.
Κατά τον Macleod, η αφήγηση περί "αποδολαριοποίησης" της Κίνας με στόχο την ενίσχυση του γουάν ήταν στην πραγματικότητα ένας τρόπος να ενισχυθεί η εικόνα του δολαρίου, παρουσιάζοντάς το ως το “λιγότερο κακό”.
Παρ' όλα αυτά, τα γεγονότα δείχνουν να τον δικαιώνουν: σε νέα έκθεση αναφέρεται πως το 32% των κεντρικών τραπεζών σχεδιάζει να αγοράσει χρυσό μέσα στο βραχυπρόθεσμο διάστημα. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα τόσο με την έκθεση όσο και με τον Macleod, πολλές κεντρικές τράπεζες στρέφονται σε άλλα νομίσματα για τα αποθέματά τους — μόνο και μόνο για να μειώσουν την έκθεσή τους στο δολάριο.
Επιπλέον, η ανάλυση του Macleod σχετικά με το “open interest” στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων COMEX δείχνει ότι ο χρυσός παραμένει υποτιμημένος, κάτι που ενισχύει το σενάριο μιας ανόδου προς τα $3.500 ανά ουγγιά.
Για πρώτη φορά από το 1977, βλέπουμε όλα τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία να υποχωρούν ταυτόχρονα, ενώ ο χρυσός ενισχύεται. Κατά τον Macleod όμως, το ιστορικό ανάλογο δεν είναι τόσο το 1970, όσο το 1929 — η απαρχή της Μεγάλης Ύφεσης.
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν χρυσό επειδή έχουν ένα όραμα για το μέλλον, και αυτό το όραμα δεν φαίνεται να περιλαμβάνει τα νομίσματα που οι ίδιες τυπώνουν να έχουν οποιαδήποτε πραγματική αξία χρήματος.
Ο ρόλος της Κίνας
Ο Macleod είναι επίσης ένας από τους πολλούς αναλυτές που είναι πεπεισμένοι ότι το απόθεμα χρυσού της Κίνας υπερβαίνει τους 30.000 τόνους, και επίσης λέει ότι δεν πρέπει να παραμελείται το ασήμι.
Αναφέρει ότι τεκμηριωμένες κατηγορίες για καταστολή της τιμής του ασημιού υπάρχουν εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, με την JPMorgan να κατονομάζεται σταθερά ως βασικός υπαίτιος.
Η ιδέα, λέει, είναι να υποτιμάται τεχνητά η τιμή του ασημιού, ώστε να πωλούνται τεράστιες ποσότητες του φυσικού μετάλλου.
Αλλά σε ποιον;
Η Κίνα αναφέρεται ξανά, με τον Macleod να λέει ότι τα αποθέματα ασημιού της Κίνας ίσως είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά από το απόθεμα χρυσού της.
Μας υπενθυμίζει ότι το Shanghai Gold Exchange ανήκει εξ ολοκλήρου στην PBoC και φαίνεται να υπάρχει κυρίως ως εργαλείο του κράτους για την απόκτηση περισσότερου πολύτιμου μετάλλου, ενώ ταυτόχρονα καταστέλλει τις αναφορές για τις αγορές.
Αν και λέει ότι ο χρυσός ίσως εισέρχεται στην «καλοκαιρινή του νωθρότητα», είναι ενδιαφέρον το ότι η τιμή του είναι διπλάσια σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο δύο χρόνια πριν.
Δεν έχει αλλάξει πολλά όσον αφορά τα θεμελιώδη μεγέθη από τότε, οπότε πρέπει να αναρωτηθούμε τι μπορούν να περιμένουν οι επενδυτές τα επόμενα δύο χρόνια.
Και, αν πράγματι βρισκόμαστε σε ένα όχι και τόσο κρυφό περιβάλλον τύπου 1929, τι μπορούν αντίστοιχα να περιμένουν οι επενδυτές σε χρυσό για την επόμενη δεκαετία;
www.bankingnews.gr
Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει συχνή σύγκριση των οικονομικών εξελίξεων με γνωστές ιστορικές κρίσεις, όπως ο πληθωρισμός και η ύφεση της δεκαετίας του 1970. Κατά τη διάρκεια των lockdown, πολλοί παρομοίασαν την κατάσταση με εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης, και τότε η τιμή του χρυσού εκτοξεύτηκε.
Σήμερα, η τιμή του χρυσού έχει σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με την αρχή των lockdown, γεγονός που ενισχύει ενδεχομένως την άποψη του Macleod. Αντί να συμμερίζεται την κυρίαρχη αφήγηση ότι τα ανοίγματα της οικονομίας απέτρεψαν μια κρίση τύπου 1929, ο ίδιος πιστεύει πως βρισκόμαστε απλώς στα πρώτα στάδια μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.
Ο Alasdair Macleod χαρακτηρίζει την κατάσταση ως "παγίδα χρέους των ΗΠΑ", τονίζοντας ότι ο χρυσός ενδεχομένως να έχει ήδη ξεπεράσει το δολάριο σε σημασία για τα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών.
Όπως έχει αναφερθεί συχνά από το 2022 και μετά, η όρεξη για μακροπρόθεσμο κρατικό χρέος των ΗΠΑ βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Πολύ λίγοι πλέον είναι διατεθειμένοι να στοιχηματίσουν ότι σε 20-30 χρόνια το δολάριο θα εξακολουθεί να θεωρείται ασφαλές και ελκυστικό περιουσιακό στοιχείο.
Η αμερικανική οικονομία δεν αναπτύσσεται πλέον – και υπάρχουν αμφιβολίες για το αν μπορεί να το κάνει. Ταυτόχρονα, ένα ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα που ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ καθιστά τη στασιμότητα μια πραγματική απειλή.
Αναφερόμενος σε μια ιδέα που σχετίζεται με τη διαχωρισμένη σχέση μεταξύ χρυσού και ένοπλων συγκρούσεων, ο Macleod υποστηρίζει ότι σε περιόδους γεωπολιτικής έντασης, το δολάριο και το κρατικό χρέος των ΗΠΑ παραμένουν τα δημοφιλέστερα “ασφαλή καταφύγια”. Ωστόσο, αυτό εντείνει την ευαλωτότητα των ΗΠΑ: αν και όταν η απειλή της σύγκρουσης εξαφανιστεί, οι επενδυτές τείνουν να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία.
Κατά τον Macleod, η αφήγηση περί "αποδολαριοποίησης" της Κίνας με στόχο την ενίσχυση του γουάν ήταν στην πραγματικότητα ένας τρόπος να ενισχυθεί η εικόνα του δολαρίου, παρουσιάζοντάς το ως το “λιγότερο κακό”.
Παρ' όλα αυτά, τα γεγονότα δείχνουν να τον δικαιώνουν: σε νέα έκθεση αναφέρεται πως το 32% των κεντρικών τραπεζών σχεδιάζει να αγοράσει χρυσό μέσα στο βραχυπρόθεσμο διάστημα. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα τόσο με την έκθεση όσο και με τον Macleod, πολλές κεντρικές τράπεζες στρέφονται σε άλλα νομίσματα για τα αποθέματά τους — μόνο και μόνο για να μειώσουν την έκθεσή τους στο δολάριο.
Επιπλέον, η ανάλυση του Macleod σχετικά με το “open interest” στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων COMEX δείχνει ότι ο χρυσός παραμένει υποτιμημένος, κάτι που ενισχύει το σενάριο μιας ανόδου προς τα $3.500 ανά ουγγιά.
Για πρώτη φορά από το 1977, βλέπουμε όλα τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία να υποχωρούν ταυτόχρονα, ενώ ο χρυσός ενισχύεται. Κατά τον Macleod όμως, το ιστορικό ανάλογο δεν είναι τόσο το 1970, όσο το 1929 — η απαρχή της Μεγάλης Ύφεσης.
Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν χρυσό επειδή έχουν ένα όραμα για το μέλλον, και αυτό το όραμα δεν φαίνεται να περιλαμβάνει τα νομίσματα που οι ίδιες τυπώνουν να έχουν οποιαδήποτε πραγματική αξία χρήματος.
Ο ρόλος της Κίνας
Ο Macleod είναι επίσης ένας από τους πολλούς αναλυτές που είναι πεπεισμένοι ότι το απόθεμα χρυσού της Κίνας υπερβαίνει τους 30.000 τόνους, και επίσης λέει ότι δεν πρέπει να παραμελείται το ασήμι.
Αναφέρει ότι τεκμηριωμένες κατηγορίες για καταστολή της τιμής του ασημιού υπάρχουν εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, με την JPMorgan να κατονομάζεται σταθερά ως βασικός υπαίτιος.
Η ιδέα, λέει, είναι να υποτιμάται τεχνητά η τιμή του ασημιού, ώστε να πωλούνται τεράστιες ποσότητες του φυσικού μετάλλου.
Αλλά σε ποιον;
Η Κίνα αναφέρεται ξανά, με τον Macleod να λέει ότι τα αποθέματα ασημιού της Κίνας ίσως είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά από το απόθεμα χρυσού της.
Μας υπενθυμίζει ότι το Shanghai Gold Exchange ανήκει εξ ολοκλήρου στην PBoC και φαίνεται να υπάρχει κυρίως ως εργαλείο του κράτους για την απόκτηση περισσότερου πολύτιμου μετάλλου, ενώ ταυτόχρονα καταστέλλει τις αναφορές για τις αγορές.
Αν και λέει ότι ο χρυσός ίσως εισέρχεται στην «καλοκαιρινή του νωθρότητα», είναι ενδιαφέρον το ότι η τιμή του είναι διπλάσια σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο δύο χρόνια πριν.
Δεν έχει αλλάξει πολλά όσον αφορά τα θεμελιώδη μεγέθη από τότε, οπότε πρέπει να αναρωτηθούμε τι μπορούν να περιμένουν οι επενδυτές τα επόμενα δύο χρόνια.
Και, αν πράγματι βρισκόμαστε σε ένα όχι και τόσο κρυφό περιβάλλον τύπου 1929, τι μπορούν αντίστοιχα να περιμένουν οι επενδυτές σε χρυσό για την επόμενη δεκαετία;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών