Η ακτινογραφία των δύο πανίσχυρων και διαχρονικών μαχητικών αεροσκαφών
Μετά την επιβεβαιωμένη ανάπτυξη μαχητικών J-10C από την Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (PLA Air Force) στην Αίγυπτο, στο πλαίσιο της κοινής αεροπορικής άσκησης Eagles of Civilisation 2025, όπου τα κινεζικά μαχητικά συνεργάστηκαν στενά με μαχητικά MiG-29M της Αιγυπτιακής Πολεμικής Αεροπορίας, έχει πυροδοτηθεί έντονη σύγκριση ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες μαχητικών αεροσκαφών.
Η Αίγυπτος ψηφίζει διαχρονικά... Ρωσία και Κίνα
Το MiG-29M αποτελεί επί του παρόντος την μοναδική σύγχρονη κατηγορία μαχητικού της Αιγύπτου που δεν παρουσιάζει σοβαρές υστερήσεις στις δυνατότητες αερομαχίας, καθώς 46 μονάδες του τύπου αυτού παραγγέλθηκαν από τη Ρωσία το 2015 — καθιστώντας τη χώρα της Βόρειας Αφρικής τον μεγαλύτερο χρήστη του τύπου παγκοσμίως.
Αν και στο παρελθόν υπήρξαν ενδείξεις για ενδεχόμενη συνέχιση των παραγγελιών είτε για επιπλέον MiG-29M είτε για το συγγενικό, πιο προηγμένο MiG-35, η αυξανόμενη προτίμηση της Αιγυπτιακής Αεροπορίας προς το κινεζικής κατασκευής J-10C αποκαλύπτει τους λόγους πίσω από την πιθανή αλλαγή προσανατολισμού.
Τόσο το J-10 όσο και το MiG-29 σχεδιάστηκαν ως ελαφρύτερα συμπληρώματα του βαρέως τύπου Su-27, ο οποίος αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της Σοβιετικής Αεροπορίας από το 1984 και της κινεζικής PLA Air Force από το 1992.
Επισημαίνεται, δε, ότι τη δεκαετία του 1990, η Κίνα προμηθεύτηκε περισσότερα Su-27 από ό,τι η ίδια η Ρωσική Αεροπορία, παράγοντας τον τύπο υπό άδεια και προχωρώντας στη ριζική αναβάθμισή του μέσω των J-11, J-11B και, τελικά, του προηγμένου J-16 της γενιάς 4+.
Το J-10 εντάχθηκε σε υπηρεσία το 2004 με τεχνολογίες παρόμοιες του J-11B, ενώ το αναβαθμισμένο J-10C τέθηκε σε επιχειρησιακή δράση το 2018, φέροντας χαρακτηριστικά αντίστοιχης πολυπλοκότητας με το J-16.
Η ιστορία των δύο... ανταγωνιστών
Η Κίνα επένδυσε σημαντικά στο πρόγραμμα του J-10, οικοδομώντας μια επιχειρησιακή δομή τύπου high-low — με το J-10 να χρησιμοποιεί τον ίδιο κινητήρα WS-10 με τα J-11 και J-16, αλλά σε μονή διαμόρφωση αντί για δίδυμη.
Πάνω από 600 μονάδες J-10 υπηρετούν σήμερα στην κινεζική αεροπορία, με την παραγωγή του J-10C να συνεχίζεται σε ευρεία κλίμακα.
Αντιθέτως, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η οικονομικά εξασθενημένη Ρωσική Αεροπορία εγκατέλειψε στην πράξη το δόγμα high-low και εστίασε στην εξέλιξη βαρέων τύπων του Su-27, όπως τα Su-34 και Su-35, ενώ πρακτικά δεν προχώρησε σε ουσιαστικές αγορές του MiG-29.
Η ακτινογραφία των δύο πανίσχυρων και διαχρονικών μαχητικών αεροσκαφών
Σήμερα, η Ρωσία δεν διαθέτει κανένα MiG-29M σε υπηρεσία και μόλις έξι μονάδες MiG-35.
Η σαφώς μεγαλύτερη επένδυση της Κίνας στη λειτουργία και τεχνολογική εξέλιξη του J-10C — καθώς και οι οικονομίες κλίμακας — καθιστούν το κινεζικό μαχητικό πολύ πιο ελκυστικό σε σχέση με το MiG-29M.
Ένα ακόμη σοβαρό πλεονέκτημα του J-10C είναι η ασύγκριτα πιο ανεπτυγμένη κινεζική αμυντική βιομηχανία.
Η διαφορά αυτή αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στα μαχητικά πέμπτης γενιάς: το κινεζικό J-20 συγκαταλέγεται πλέον στα πλέον προηγμένα παγκοσμίως — στο ίδιο επίπεδο με το F-35 των ΗΠΑ — ενώ το ρωσικό Su-57 εισήλθε στην υπηρεσία με αργούς ρυθμούς και εμφανώς λιγότερα προηγμένα χαρακτηριστικά, ιδίως σε ό,τι αφορά τη σχεδίαση stealth και την απουσία συστημάτων τύπου distributed aperture.
Από τα σύνθετα υλικά έως τα ραντάρ και τις δικτυοκεντρικές δυνατότητες, η τεχνολογική απόσταση προσδίδει στο J-10C καθαρό προβάδισμα όχι μόνο έναντι του MiG-29M, αλλά και απέναντι σε πολύ μεγαλύτερα ρωσικά μαχητικά.
Κατά συνέπεια, και σύμφωνα με αναφορές, το J-10C έχει καταγράψει σταθερά καλύτερες επιδόσεις από το Su-35 σε προσομοιωμένες αερομαχίες.
Κι όμως... η μεγάλη μάχη βγάζει νικήτρια την Κίνα
Συγκρίνοντας το J-10C με τα ρωσικά μαχητικά, οι αποκλίσεις στις τεχνολογίες των πυραύλων αέρος-αέρος είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες.
Η Ρωσία έχει κάνει ελάχιστα βήματα για να εντάξει σε επιχειρησιακή χρήση τον πύραυλο R-77M ως κύριο οπλικό σύστημα για τα νέα της μαχητικά, την ώρα που το κινεζικό αντίστοιχο, ο PL-15, βρίσκεται σε υπηρεσία εδώ και πάνω από μία δεκαετία.
Αυτό αφήνει τα MiG-29M, Su-35 και λοιπά ρωσικά μαχητικά να εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τον πύραυλο R-77-1 — ένα οπλικό σύστημα ευθέως συγκρίσιμο με τον αμερικανικό AIM-120C και τον κινεζικό PL-12, αλλά σαφώς πίσω από την τεχνολογική αιχμή.
Η υπεροχή του J-10C γίνεται ακόμη πιο έντονη στις αποστάσεις οπτικής επαφής, καθώς ο πύραυλος PL-10 είναι σε θέση να εμπλέκει στόχους σε πολύ μεγαλύτερες γωνίες από το νοητό άξονα του αεροσκάφους σε σύγκριση με τους R-73/74 που χρησιμοποιούνται από τα ρωσικά μαχητικά.
Συνολικά, το J-10C είναι πιθανό να θεωρείται ένα πολύ πιο αποδοτικό μαχητικό από πλευράς κόστους–απόδοσης.
Αν και πιο ακριβό στην αρχική προμήθεια σε σύγκριση με το MiG-29M, προσφέρει σημαντικά χαμηλότερο λειτουργικό κόστος και αισθητά υψηλότερες μαχητικές δυνατότητες.
Η προμήθεια του J-10C παρέχει και ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: επιτρέπει στην Αίγυπτο να εκσυγχρονίσει την αεροπορία της με πολύ ταχύτερους ρυθμούς.
Η ρωσική παραγωγή των MiG-29M και MiG-35 περιορίζεται σε μόλις 14 μαχητικά ανά έτος — αριθμός που προορίζεται αποκλειστικά για εξαγωγές και χωρίς εγχώριες παραγγελίες.
Αντιθέτως, η Κίνα μπορεί να παραδίδει J-10C σχεδόν με διπλάσια ταχύτητα, παράγοντας περίπου 50 μαχητικά τον χρόνο.
Η αγορά του J-10C μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως γέφυρα για την ένταξη του πρώτου μαχητικού πέμπτης γενιάς στην Αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία: του J-35.
Το εν λόγω αεροσκάφος ενσωματώνει πολλές από τις τεχνολογίες του J-20, αλλά είναι ελαφρύτερο, λιγότερο περίπλοκο και συνεπώς πιο προσιτό για διεθνείς πελάτες.
www.bankingnews.gr
Η Αίγυπτος ψηφίζει διαχρονικά... Ρωσία και Κίνα
Το MiG-29M αποτελεί επί του παρόντος την μοναδική σύγχρονη κατηγορία μαχητικού της Αιγύπτου που δεν παρουσιάζει σοβαρές υστερήσεις στις δυνατότητες αερομαχίας, καθώς 46 μονάδες του τύπου αυτού παραγγέλθηκαν από τη Ρωσία το 2015 — καθιστώντας τη χώρα της Βόρειας Αφρικής τον μεγαλύτερο χρήστη του τύπου παγκοσμίως.
Αν και στο παρελθόν υπήρξαν ενδείξεις για ενδεχόμενη συνέχιση των παραγγελιών είτε για επιπλέον MiG-29M είτε για το συγγενικό, πιο προηγμένο MiG-35, η αυξανόμενη προτίμηση της Αιγυπτιακής Αεροπορίας προς το κινεζικής κατασκευής J-10C αποκαλύπτει τους λόγους πίσω από την πιθανή αλλαγή προσανατολισμού.
Τόσο το J-10 όσο και το MiG-29 σχεδιάστηκαν ως ελαφρύτερα συμπληρώματα του βαρέως τύπου Su-27, ο οποίος αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της Σοβιετικής Αεροπορίας από το 1984 και της κινεζικής PLA Air Force από το 1992.
Επισημαίνεται, δε, ότι τη δεκαετία του 1990, η Κίνα προμηθεύτηκε περισσότερα Su-27 από ό,τι η ίδια η Ρωσική Αεροπορία, παράγοντας τον τύπο υπό άδεια και προχωρώντας στη ριζική αναβάθμισή του μέσω των J-11, J-11B και, τελικά, του προηγμένου J-16 της γενιάς 4+.
Το J-10 εντάχθηκε σε υπηρεσία το 2004 με τεχνολογίες παρόμοιες του J-11B, ενώ το αναβαθμισμένο J-10C τέθηκε σε επιχειρησιακή δράση το 2018, φέροντας χαρακτηριστικά αντίστοιχης πολυπλοκότητας με το J-16.
Η ιστορία των δύο... ανταγωνιστών
Η Κίνα επένδυσε σημαντικά στο πρόγραμμα του J-10, οικοδομώντας μια επιχειρησιακή δομή τύπου high-low — με το J-10 να χρησιμοποιεί τον ίδιο κινητήρα WS-10 με τα J-11 και J-16, αλλά σε μονή διαμόρφωση αντί για δίδυμη.
Πάνω από 600 μονάδες J-10 υπηρετούν σήμερα στην κινεζική αεροπορία, με την παραγωγή του J-10C να συνεχίζεται σε ευρεία κλίμακα.
Αντιθέτως, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η οικονομικά εξασθενημένη Ρωσική Αεροπορία εγκατέλειψε στην πράξη το δόγμα high-low και εστίασε στην εξέλιξη βαρέων τύπων του Su-27, όπως τα Su-34 και Su-35, ενώ πρακτικά δεν προχώρησε σε ουσιαστικές αγορές του MiG-29.
Η ακτινογραφία των δύο πανίσχυρων και διαχρονικών μαχητικών αεροσκαφών
Σήμερα, η Ρωσία δεν διαθέτει κανένα MiG-29M σε υπηρεσία και μόλις έξι μονάδες MiG-35.
Η σαφώς μεγαλύτερη επένδυση της Κίνας στη λειτουργία και τεχνολογική εξέλιξη του J-10C — καθώς και οι οικονομίες κλίμακας — καθιστούν το κινεζικό μαχητικό πολύ πιο ελκυστικό σε σχέση με το MiG-29M.
Ένα ακόμη σοβαρό πλεονέκτημα του J-10C είναι η ασύγκριτα πιο ανεπτυγμένη κινεζική αμυντική βιομηχανία.
Η διαφορά αυτή αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στα μαχητικά πέμπτης γενιάς: το κινεζικό J-20 συγκαταλέγεται πλέον στα πλέον προηγμένα παγκοσμίως — στο ίδιο επίπεδο με το F-35 των ΗΠΑ — ενώ το ρωσικό Su-57 εισήλθε στην υπηρεσία με αργούς ρυθμούς και εμφανώς λιγότερα προηγμένα χαρακτηριστικά, ιδίως σε ό,τι αφορά τη σχεδίαση stealth και την απουσία συστημάτων τύπου distributed aperture.
Από τα σύνθετα υλικά έως τα ραντάρ και τις δικτυοκεντρικές δυνατότητες, η τεχνολογική απόσταση προσδίδει στο J-10C καθαρό προβάδισμα όχι μόνο έναντι του MiG-29M, αλλά και απέναντι σε πολύ μεγαλύτερα ρωσικά μαχητικά.
Κατά συνέπεια, και σύμφωνα με αναφορές, το J-10C έχει καταγράψει σταθερά καλύτερες επιδόσεις από το Su-35 σε προσομοιωμένες αερομαχίες.
Κι όμως... η μεγάλη μάχη βγάζει νικήτρια την Κίνα
Συγκρίνοντας το J-10C με τα ρωσικά μαχητικά, οι αποκλίσεις στις τεχνολογίες των πυραύλων αέρος-αέρος είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες.
Η Ρωσία έχει κάνει ελάχιστα βήματα για να εντάξει σε επιχειρησιακή χρήση τον πύραυλο R-77M ως κύριο οπλικό σύστημα για τα νέα της μαχητικά, την ώρα που το κινεζικό αντίστοιχο, ο PL-15, βρίσκεται σε υπηρεσία εδώ και πάνω από μία δεκαετία.
Αυτό αφήνει τα MiG-29M, Su-35 και λοιπά ρωσικά μαχητικά να εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τον πύραυλο R-77-1 — ένα οπλικό σύστημα ευθέως συγκρίσιμο με τον αμερικανικό AIM-120C και τον κινεζικό PL-12, αλλά σαφώς πίσω από την τεχνολογική αιχμή.
Η υπεροχή του J-10C γίνεται ακόμη πιο έντονη στις αποστάσεις οπτικής επαφής, καθώς ο πύραυλος PL-10 είναι σε θέση να εμπλέκει στόχους σε πολύ μεγαλύτερες γωνίες από το νοητό άξονα του αεροσκάφους σε σύγκριση με τους R-73/74 που χρησιμοποιούνται από τα ρωσικά μαχητικά.
Συνολικά, το J-10C είναι πιθανό να θεωρείται ένα πολύ πιο αποδοτικό μαχητικό από πλευράς κόστους–απόδοσης.
Αν και πιο ακριβό στην αρχική προμήθεια σε σύγκριση με το MiG-29M, προσφέρει σημαντικά χαμηλότερο λειτουργικό κόστος και αισθητά υψηλότερες μαχητικές δυνατότητες.
Η προμήθεια του J-10C παρέχει και ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: επιτρέπει στην Αίγυπτο να εκσυγχρονίσει την αεροπορία της με πολύ ταχύτερους ρυθμούς.
Η ρωσική παραγωγή των MiG-29M και MiG-35 περιορίζεται σε μόλις 14 μαχητικά ανά έτος — αριθμός που προορίζεται αποκλειστικά για εξαγωγές και χωρίς εγχώριες παραγγελίες.
Αντιθέτως, η Κίνα μπορεί να παραδίδει J-10C σχεδόν με διπλάσια ταχύτητα, παράγοντας περίπου 50 μαχητικά τον χρόνο.
Η αγορά του J-10C μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως γέφυρα για την ένταξη του πρώτου μαχητικού πέμπτης γενιάς στην Αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία: του J-35.
Το εν λόγω αεροσκάφος ενσωματώνει πολλές από τις τεχνολογίες του J-20, αλλά είναι ελαφρύτερο, λιγότερο περίπλοκο και συνεπώς πιο προσιτό για διεθνείς πελάτες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών