Η Αμερική τελειώνει την παγκόσμια αυτοκρατορία της καθώς δεν εξυπηρετεί πλέον τα εθνικά της συμφέροντα
Μία πραγματική γεωπολιτική επανάσταση συνιστά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Trump στις ΗΠΑ εν αντιθέσει με τη διοίκηση Biden αποδέχεται με ηρεμία και χωρίς κραυγές τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμιου.
Η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα με αυτή την πραγματικότητα και δεν φαίνεται διατεθειμένη να επιμείνει στη διατήρηση της μονοπολικής ηγεσίας.
Ευδιάκριτη είναι επίσης η απέχθεια της αμερικανικής κυβέρνησης στις φιλελεύθερες ιδεοληψίες, που διαπερνούσαν μέχρι πρότινος την Ευρώπη.
Η κυβέρνηση Trump ακολουθεί μία συναλλακτική εξωτερική πολιτική και απεγκλωβίζεται από παρεμβάσεις έναντι τρίτων, όπως αυτή με την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ( τη διαβόητη USAID).
Στο εσωτερικό ο Trump πλήττει τους φιλελεύθερους χτυπώντας το γραφειοκρατικό «βαθύ κράτος» και επιδιώκοντας την αναδημιουργία του μινιμαλιστικού κράτους.
Στο εξωτερικό, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν εκείνες τις δυνάμεις και τα κινήματα στην Ευρώπη, που έχουν χαρακτηριστεί ως μη συστημικά και λαϊκίστικα και που υποτίθεται ότι πρέπει να φιμωθούν και σχεδόν να απαγορευθούν «για το συμφέρον της δημοκρατίας», όπως προσπαθούν να κάνουν στη Γερμανία.
Οι ΗΠΑ τελειώνουν την παγκόσμια αυτοκρατορία
Η Αμερική τελειώνει την παγκόσμια αυτοκρατορία της καθώς δεν εξυπηρετεί πλέον τα εθνικά της συμφέροντα.
Κόστισε πάρα πολύ στη χώρα συνολικά, αλλά ειδικά στους Αμερικανούς και τη μεσαία τάξη τους.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της πολεμικής κουλτούρας, οι Δημοκρατικοί καταπάτησαν την ιστορικά εδραιωμένη, παραδοσιακή αμερικανική ταυτότητα, η οποία απείλησε να διαλύσει τη χώρα σε ένα παγκοσμιοποιητικό σχέδιο με έναν ασαφή κατάλογο των δικαιούχων του επισημαίνει ο αναλυτής Alexander Yakovenko.
Η εστίαση τώρα βρίσκεται στην αναδημιουργία των θεμελίων της αμερικανικής οικονομικής και τεχνολογικής ισχύος προκειμένου να πάρει τη θέση του «πρώτου μεταξύ ίσων» στην παγκόσμια κατάταξη, χρησιμοποιώντας τα πλεονεκτήματα που εξακολουθούν να έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως το καθεστώς του αποθεματικού δολαρίου. Η Ευρώπη δεν έχει κανέναν ρόλο να παίξει εδώ: το μέλλον της είναι ήδη δικό της πρόβλημα, αρκεί να αγοράζει σχιστολιθικό LNG.
Στόχος των ΗΠΑ υπό τον Trump είναι ο περιορισμός της Κίνας.
Με οδηγό τη Reapolitik
Η βίαιη αποτροπή είναι απίθανη, όπως έδειξε η εμπειρία της ουκρανικής σύγκρουσης, η οποία αποκάλυψε τη φύση ενός μελλοντικού πολέμου μεταξύ δυνάμεων ίσων σε ισχύ πυρός και τεχνολογίας.
Ο Trump προφανώς δεν έχει διάθεση για κάτι τέτοιο.
Μέχρι το 2030, σύμφωνα με αμερικανικές εκτιμήσεις, η Κίνα θα είναι στο ίδιο επίπεδο με τις Ηνωμένες Πολιτείες από αυτή την άποψη, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγικών όπλων.
Η οικονομική και τεχνολογική απομόνωση επίσης δεν έχει προοπτική.
Όπως σημείωσε ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin οι Αμερικανοί καθυστέρησαν 15 χρόνια με αυτό.
«Αυτό που απομένει είναι να διαχειριστούμε προσεκτικά την πολύ σημαντική εμπορική και οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ των δύο χωρών, που είναι αποτέλεσμα 40 ετών παγκοσμιοποίησης», παρατηρεί ο Yakovenko.
Η κυβέρνηση Biden αναλαμβάνοντας μεγάλο φορτίο στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας απέτυχε ως προς τον περιορισμό της Κίνας.
Το ιστορικό παράδειγμα του 1904
Ο Ρωσο-Ιαπωνικός πόλεμος του 1904, τον οποίο η Μόσχα δεν μπόρεσε να συνεχίσει λόγω της έκρηξης της επανάστασης του 1905, λήφθηκε ως ιστορικό προηγούμενο, ωστόσο, όχι μόνο οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να επιτύχουν, αλλά έχασαν επίσης τον απαραίτητο χρόνο και το πολιτικό κεφάλαιο για να περιορίσουν την Κίνα.
Ήταν ακριβώς ο ευνοϊκός μεσολαβητικός ρόλος των Αμερικανών για την Αγία Πετρούπολη (που είχε ήδη αρχίσει να φοβάται την ανάπτυξη της στρατιωτικής ισχύος της Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένου του ναυτικού της) στην επίτευξη της Ειρηνευτικής Συνθήκης του Πόρτσμουθ στο τέλος του πολέμου που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένδειξη της ρεαλιστικής στρατηγικής του Trump έναντι της Κίνας στις τρέχουσες συνθήκες, οι οποίες δεν ήταν οι καλύτερες για την ίδια την Αμερική.
Το παράδειγμα της παγκόσμιας κυριαρχίας αντικαθίσταται από τον πολυπολικό κόσμο κάτι που ο Henry Kissinger δεν έπαψε ποτέ να ζητά μέχρι τον θάνατό του.
Στην πραγματικότητα, αυτή η γραμμή σκιαγραφήθηκε αρκετά ξεκάθαρα από τον Biden στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους τον Ιούλιο του 2023: η σύγκρουση είναι πρόβλημα ευρωπαϊκής ασφάλειας και τα χαρτιά βρίσκονται στα χέρια των Ευρωπαίων.
Για τον πραγματιστή Trump, είναι σαφές ότι δεν θα είναι πλέον δυνατό να αποσπαστεί η Ρωσία από την Κίνα.
O Trump κατάλαβε ότι δεν μπορεί να χωρίσει τη Ρωσία από την Κίνα
Αλλά αν αυτό δεν λειτουργήσει, τότε η Ουάσιγκτον θα είναι ικανοποιημένη με μια Ρωσία ισχυρή από όλες τις απόψεις – ως κυρίαρχο και ισότιμο εταίρο, που δεν θα αναπτυχθεί ούτε στην οικονομική, ούτε στην τεχνολογική δύναμη του Πεκίνου.
Μπορεί να υποτεθεί πως η Ουάσινγκτον θα επιμείνει στα αποκλειστικά συμφέροντας ΗΠΑ – Ρωσίας στην πολλά υποσχόμενη Αρκτική - ένα είδος διμερούς Δόγματος Monroe για αυτήν την περιοχή, όπου οι Αμερικανοί έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν για να φτάσουν τη Μόσχα.
Η Ρωσία έχει και άλλα πλεονεκτήματα: τη μορφή των BRICS, η οποία δίνει στη Μόσχα πρόσβαση στο δυτικό ημισφαίριο και την Αφρική.
Αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Αλλά οι Αμερικανοί πιθανότατα θα έχουν τις δικές τους στρατηγικές και για τις δύο περιοχές, καθώς και για την Ινδία, η οποία έχει πάρει ξεκάθαρα ίση απόσταση (με άλλα λόγια, συνεχίζοντας την παραδοσιακή πολιτική της μη ευθυγράμμισης) και επομένως είναι αρκετά συναλλακτική με έμφαση στα οικονομικά οφέλη.
Ο ρυθμός των γεγονότων έχει επιταχυνθεί δραματικά υπό τον Trump.
Επομένως, δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για να δούμε πόσο ρεαλιστική είναι η προτεινόμενη εικόνα ενός ριζικού μετασχηματισμού της παγκόσμιας πολιτικής.
www.bankingnews.gr
Η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα με αυτή την πραγματικότητα και δεν φαίνεται διατεθειμένη να επιμείνει στη διατήρηση της μονοπολικής ηγεσίας.
Ευδιάκριτη είναι επίσης η απέχθεια της αμερικανικής κυβέρνησης στις φιλελεύθερες ιδεοληψίες, που διαπερνούσαν μέχρι πρότινος την Ευρώπη.
Η κυβέρνηση Trump ακολουθεί μία συναλλακτική εξωτερική πολιτική και απεγκλωβίζεται από παρεμβάσεις έναντι τρίτων, όπως αυτή με την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ( τη διαβόητη USAID).
Στο εσωτερικό ο Trump πλήττει τους φιλελεύθερους χτυπώντας το γραφειοκρατικό «βαθύ κράτος» και επιδιώκοντας την αναδημιουργία του μινιμαλιστικού κράτους.
Στο εξωτερικό, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν εκείνες τις δυνάμεις και τα κινήματα στην Ευρώπη, που έχουν χαρακτηριστεί ως μη συστημικά και λαϊκίστικα και που υποτίθεται ότι πρέπει να φιμωθούν και σχεδόν να απαγορευθούν «για το συμφέρον της δημοκρατίας», όπως προσπαθούν να κάνουν στη Γερμανία.
Οι ΗΠΑ τελειώνουν την παγκόσμια αυτοκρατορία
Η Αμερική τελειώνει την παγκόσμια αυτοκρατορία της καθώς δεν εξυπηρετεί πλέον τα εθνικά της συμφέροντα.
Κόστισε πάρα πολύ στη χώρα συνολικά, αλλά ειδικά στους Αμερικανούς και τη μεσαία τάξη τους.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της πολεμικής κουλτούρας, οι Δημοκρατικοί καταπάτησαν την ιστορικά εδραιωμένη, παραδοσιακή αμερικανική ταυτότητα, η οποία απείλησε να διαλύσει τη χώρα σε ένα παγκοσμιοποιητικό σχέδιο με έναν ασαφή κατάλογο των δικαιούχων του επισημαίνει ο αναλυτής Alexander Yakovenko.
Η εστίαση τώρα βρίσκεται στην αναδημιουργία των θεμελίων της αμερικανικής οικονομικής και τεχνολογικής ισχύος προκειμένου να πάρει τη θέση του «πρώτου μεταξύ ίσων» στην παγκόσμια κατάταξη, χρησιμοποιώντας τα πλεονεκτήματα που εξακολουθούν να έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως το καθεστώς του αποθεματικού δολαρίου. Η Ευρώπη δεν έχει κανέναν ρόλο να παίξει εδώ: το μέλλον της είναι ήδη δικό της πρόβλημα, αρκεί να αγοράζει σχιστολιθικό LNG.
Στόχος των ΗΠΑ υπό τον Trump είναι ο περιορισμός της Κίνας.
Με οδηγό τη Reapolitik
Η βίαιη αποτροπή είναι απίθανη, όπως έδειξε η εμπειρία της ουκρανικής σύγκρουσης, η οποία αποκάλυψε τη φύση ενός μελλοντικού πολέμου μεταξύ δυνάμεων ίσων σε ισχύ πυρός και τεχνολογίας.
Ο Trump προφανώς δεν έχει διάθεση για κάτι τέτοιο.
Μέχρι το 2030, σύμφωνα με αμερικανικές εκτιμήσεις, η Κίνα θα είναι στο ίδιο επίπεδο με τις Ηνωμένες Πολιτείες από αυτή την άποψη, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγικών όπλων.
Η οικονομική και τεχνολογική απομόνωση επίσης δεν έχει προοπτική.
Όπως σημείωσε ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin οι Αμερικανοί καθυστέρησαν 15 χρόνια με αυτό.
«Αυτό που απομένει είναι να διαχειριστούμε προσεκτικά την πολύ σημαντική εμπορική και οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ των δύο χωρών, που είναι αποτέλεσμα 40 ετών παγκοσμιοποίησης», παρατηρεί ο Yakovenko.
Η κυβέρνηση Biden αναλαμβάνοντας μεγάλο φορτίο στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας απέτυχε ως προς τον περιορισμό της Κίνας.
Το ιστορικό παράδειγμα του 1904
Ο Ρωσο-Ιαπωνικός πόλεμος του 1904, τον οποίο η Μόσχα δεν μπόρεσε να συνεχίσει λόγω της έκρηξης της επανάστασης του 1905, λήφθηκε ως ιστορικό προηγούμενο, ωστόσο, όχι μόνο οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να επιτύχουν, αλλά έχασαν επίσης τον απαραίτητο χρόνο και το πολιτικό κεφάλαιο για να περιορίσουν την Κίνα.
Ήταν ακριβώς ο ευνοϊκός μεσολαβητικός ρόλος των Αμερικανών για την Αγία Πετρούπολη (που είχε ήδη αρχίσει να φοβάται την ανάπτυξη της στρατιωτικής ισχύος της Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένου του ναυτικού της) στην επίτευξη της Ειρηνευτικής Συνθήκης του Πόρτσμουθ στο τέλος του πολέμου που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένδειξη της ρεαλιστικής στρατηγικής του Trump έναντι της Κίνας στις τρέχουσες συνθήκες, οι οποίες δεν ήταν οι καλύτερες για την ίδια την Αμερική.
Το παράδειγμα της παγκόσμιας κυριαρχίας αντικαθίσταται από τον πολυπολικό κόσμο κάτι που ο Henry Kissinger δεν έπαψε ποτέ να ζητά μέχρι τον θάνατό του.
Στην πραγματικότητα, αυτή η γραμμή σκιαγραφήθηκε αρκετά ξεκάθαρα από τον Biden στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους τον Ιούλιο του 2023: η σύγκρουση είναι πρόβλημα ευρωπαϊκής ασφάλειας και τα χαρτιά βρίσκονται στα χέρια των Ευρωπαίων.
Για τον πραγματιστή Trump, είναι σαφές ότι δεν θα είναι πλέον δυνατό να αποσπαστεί η Ρωσία από την Κίνα.
O Trump κατάλαβε ότι δεν μπορεί να χωρίσει τη Ρωσία από την Κίνα
Αλλά αν αυτό δεν λειτουργήσει, τότε η Ουάσιγκτον θα είναι ικανοποιημένη με μια Ρωσία ισχυρή από όλες τις απόψεις – ως κυρίαρχο και ισότιμο εταίρο, που δεν θα αναπτυχθεί ούτε στην οικονομική, ούτε στην τεχνολογική δύναμη του Πεκίνου.
Μπορεί να υποτεθεί πως η Ουάσινγκτον θα επιμείνει στα αποκλειστικά συμφέροντας ΗΠΑ – Ρωσίας στην πολλά υποσχόμενη Αρκτική - ένα είδος διμερούς Δόγματος Monroe για αυτήν την περιοχή, όπου οι Αμερικανοί έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν για να φτάσουν τη Μόσχα.
Η Ρωσία έχει και άλλα πλεονεκτήματα: τη μορφή των BRICS, η οποία δίνει στη Μόσχα πρόσβαση στο δυτικό ημισφαίριο και την Αφρική.
Αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Αλλά οι Αμερικανοί πιθανότατα θα έχουν τις δικές τους στρατηγικές και για τις δύο περιοχές, καθώς και για την Ινδία, η οποία έχει πάρει ξεκάθαρα ίση απόσταση (με άλλα λόγια, συνεχίζοντας την παραδοσιακή πολιτική της μη ευθυγράμμισης) και επομένως είναι αρκετά συναλλακτική με έμφαση στα οικονομικά οφέλη.
Ο ρυθμός των γεγονότων έχει επιταχυνθεί δραματικά υπό τον Trump.
Επομένως, δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για να δούμε πόσο ρεαλιστική είναι η προτεινόμενη εικόνα ενός ριζικού μετασχηματισμού της παγκόσμιας πολιτικής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών