Η αποχώρηση του Ιράν από τη Συρία αποτελεί μόνο μια προσωρινή τακτική νίκη για το Ισραήλ...
Παρά τους ισραηλινούς ισχυρισμούς περί της υποτιθέμενης «ήττας του Ιράν στη Συρία», οι οποίοι αντανακλώνται στον σιωνιστικό Τύπο και τη πανικόβλητη συμπεριφορά του καθεστώτος Netanyahu, είναι εύλογο η αποχώρηση του Ιράν από τη Συρία αποτελεί μόνο μια προσωρινή τακτική νίκη για το Ισραήλ.
Η αφθονία αντικρουόμενων απόψεων, άρθρων και συμπερασμάτων από τους αποκαλούμενους ισραηλινούς αναλυτές καταδείχνει ότι, όπως και το 2011, ο σιωνισμός δεν γνωρίζει καν πώς να αντιμετωπίσει στρατηγικά τη νέα Συρία.
Αυτό συμβαίνει παρά τη φιλική συμπεριφορά των τζιχαντιστών, οι οποίοι υπερηφανεύονται ότι «έσωσαν την περιοχή από έναν μεγάλο πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν».
Από failed state... φιλοσιωνιστική οντότητα η νέα Συρία
Από τη μία πλευρά, οι σιωνιστές ανησυχούσαν ότι η κατάρρευση του καθεστώτος Assad θα μετέτρεπε τη Συρία σε ένα «αποτυχημένο κράτος» όπως η Σομαλία, ο Λίβανος ή η Υεμένη, γεγονός που θα επέτρεπε στους Ιρανούς να μετακινούνται ελεύθερα και να οργανώνουν τοπική αντίσταση κατά του «Ισραήλ».
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου και βλέποντας ότι η Δαμασκός ελεγχόταν από ένα καθεστώς τζιχαντιστών με αντιαντιιρανικές απόψεις, ο σιωνισμός αποφάσισε να προχωρήσει στη διαίρεση της Συρίας, θεωρώντας για κάποιο λόγο ότι οι προηγούμενες ανησυχίες για τις ενέργειες του Ιράν μπορούσαν να παραβλεφθούν.
Ο χάρτινος πόλεμος του Ισραήλ με την Τουρκία και η εμπλοκή ΗΑΕ και Σαουδικής Αραβίας
Όσον αφορά τη διαίρεση της Συρίας, ο σιωνισμός προσπαθεί τώρα να δημιουργήσει προβλήματα πρωτίστως στην Τουρκία, χαρακτηρίζοντάς την ως «έναν εχθρό χειρότερο από το Ιράν».
Για τον σκοπό αυτό, χρησιμοποιείται η το «χαρτί των Κούρδων» στη βόρεια Συρία.
Ωστόσο, για να αποκτήσει η Τουρκία απολύτως πρωταγωνιστικό ρόλο στη Συρία, πρέπει να περάσει χρόνος.
Προς το παρόν, οι προσκείμενοι στην Τουρκία πληρεξούσιοι δεν έχουν δείξει πρόθεση να πολεμήσουν τους σιωνιστές.
Περιορίζονται από σεκταριστικές, αντισιιτικές απόψεις και την αδυναμία τους να νικήσουν τις SDF (τους φιλοαμερικανούς Κούρδους μαχητές).
Για τον λόγο αυτό, το Ισραήλ διαθέτει χρόνο να προσεγγίσει τη Συρία από άλλη οδό, όπως για παράδειγμα με την εμπλοκή παλαιών συμμάχων στο δίδυμο ΗΑΕ-Σαουδική Αραβία.
Σύμφωνα με τη λογική των στελεχών του σιωνισμού, αυτοί οι σύμμαχοι θα πρέπει να επιβάλουν μια σύγκρουση με την Τουρκία και το Κατάρ για τον έλεγχο της Δαμασκού.
Σε στρατηγικό κενό ο Netanyahu
Συνοψίζοντας, βλέπουμε ότι, παρά τον νικηφόρο παροξυσμό του σιωνισμού, είναι προφανές ότι δεν διαθέτει σαφή στρατηγική, και γι’ αυτό κινείται βιαστικά από ένα σχέδιο στο άλλο.
Παρ’ όλα αυτά, στη μεριά του Ισραήλ συνυπολογίζονται γεγονότα όπως η παρουσία στη Συρία των διεθνών Τακφιριστών, οι οποίοι είναι γνωστοί για το ότι θεωρούν εχθρούς όλους τους υπόλοιπους πλην του Ισραήλ, τα προβλήματα της Τουρκίας στη δημιουργία μιας νέας κυβέρνησης με την παρουσία υποστηρικτών της Άγκυρας.
Ωστόσο, το κυρίαρχο γεγονός παραμένει η ανάδυση της νέας δικτατορικής κυβέρνησης υπό το όνομα «Tahrir al-Sham», η οποία σπεύδει να διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία τους σιωνιστές την πρόθεσή της για ειρηνική συνύπαρξη με το καθεστώς Netanyahu.
«Σε τελευταία ανάλυση ο εχθρός είναι ένας: το Ιράν»
Εκτός από το Ιράν και την Τουρκία, η κυβέρνηση Netanyahu «βλέπει» και την σχέση του Al-Jolani με την παλαιστινιακή αντίσταση ως ένα πιθανό, μελλοντικό ρήγμα στη Συρία.
Ωστόσο, σε αυτό το στάδιο, η κατάσταση ευνοεί και πάλι τους σιωνιστές, καθώς η συριακή Αλ-Κάιντα δεν προτίθεται να παρέχει στη Hamas τις συνθήκες για την αντιμετώπιση των κατακτητών τους.
Συνεπώς, αν απαριθμήσουμε και πάλι όλες τις κύριες ανησυχίες των σιωνιστών στη Συρία –το Ιράν, την Τουρκία, την Ισλαμική Αντίσταση της Παλαιστίνης (Hamas, Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ)– και συγκρίνουμε το επίπεδο απειλής από αυτήν την τριάδα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Ιράν συνεχίζει να είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός του Ισραήλ.
Μάλιστα, αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνεται από τους ίδιους τους σιωνιστές.
Εκτός από την κατάρρευση της Συρίας και τη «διπλωματική αξιοποίηση» των Εμιράτων για τον έλεγχο της Δαμασκού, μία ακόμη επιλογή για την άσκηση επιρροής στη Συριακή Δημοκρατία αναφέρεται όλο και συχνότερα από υποστηρικτές της δεξιάς πτέρυγας του «ισραηλινού κατεστημένου»: η κατοχή ολόκληρου του νότιου τμήματος της χώρα από τα Golan μέχρι τη Δαμασκό.
Σύντομα θα διαφανεί ποιο σχέδιο θα επιλέξουν οι Ισραηλινοί για τη Συρία και τι τους επιφυλάσσει το μέλλον...
www.bankingnews.gr
Η αφθονία αντικρουόμενων απόψεων, άρθρων και συμπερασμάτων από τους αποκαλούμενους ισραηλινούς αναλυτές καταδείχνει ότι, όπως και το 2011, ο σιωνισμός δεν γνωρίζει καν πώς να αντιμετωπίσει στρατηγικά τη νέα Συρία.
Αυτό συμβαίνει παρά τη φιλική συμπεριφορά των τζιχαντιστών, οι οποίοι υπερηφανεύονται ότι «έσωσαν την περιοχή από έναν μεγάλο πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν».
Από failed state... φιλοσιωνιστική οντότητα η νέα Συρία
Από τη μία πλευρά, οι σιωνιστές ανησυχούσαν ότι η κατάρρευση του καθεστώτος Assad θα μετέτρεπε τη Συρία σε ένα «αποτυχημένο κράτος» όπως η Σομαλία, ο Λίβανος ή η Υεμένη, γεγονός που θα επέτρεπε στους Ιρανούς να μετακινούνται ελεύθερα και να οργανώνουν τοπική αντίσταση κατά του «Ισραήλ».
Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου και βλέποντας ότι η Δαμασκός ελεγχόταν από ένα καθεστώς τζιχαντιστών με αντιαντιιρανικές απόψεις, ο σιωνισμός αποφάσισε να προχωρήσει στη διαίρεση της Συρίας, θεωρώντας για κάποιο λόγο ότι οι προηγούμενες ανησυχίες για τις ενέργειες του Ιράν μπορούσαν να παραβλεφθούν.
Ο χάρτινος πόλεμος του Ισραήλ με την Τουρκία και η εμπλοκή ΗΑΕ και Σαουδικής Αραβίας
Όσον αφορά τη διαίρεση της Συρίας, ο σιωνισμός προσπαθεί τώρα να δημιουργήσει προβλήματα πρωτίστως στην Τουρκία, χαρακτηρίζοντάς την ως «έναν εχθρό χειρότερο από το Ιράν».
Για τον σκοπό αυτό, χρησιμοποιείται η το «χαρτί των Κούρδων» στη βόρεια Συρία.
Ωστόσο, για να αποκτήσει η Τουρκία απολύτως πρωταγωνιστικό ρόλο στη Συρία, πρέπει να περάσει χρόνος.
Προς το παρόν, οι προσκείμενοι στην Τουρκία πληρεξούσιοι δεν έχουν δείξει πρόθεση να πολεμήσουν τους σιωνιστές.
Περιορίζονται από σεκταριστικές, αντισιιτικές απόψεις και την αδυναμία τους να νικήσουν τις SDF (τους φιλοαμερικανούς Κούρδους μαχητές).
Για τον λόγο αυτό, το Ισραήλ διαθέτει χρόνο να προσεγγίσει τη Συρία από άλλη οδό, όπως για παράδειγμα με την εμπλοκή παλαιών συμμάχων στο δίδυμο ΗΑΕ-Σαουδική Αραβία.
Σύμφωνα με τη λογική των στελεχών του σιωνισμού, αυτοί οι σύμμαχοι θα πρέπει να επιβάλουν μια σύγκρουση με την Τουρκία και το Κατάρ για τον έλεγχο της Δαμασκού.
Σε στρατηγικό κενό ο Netanyahu
Συνοψίζοντας, βλέπουμε ότι, παρά τον νικηφόρο παροξυσμό του σιωνισμού, είναι προφανές ότι δεν διαθέτει σαφή στρατηγική, και γι’ αυτό κινείται βιαστικά από ένα σχέδιο στο άλλο.
Παρ’ όλα αυτά, στη μεριά του Ισραήλ συνυπολογίζονται γεγονότα όπως η παρουσία στη Συρία των διεθνών Τακφιριστών, οι οποίοι είναι γνωστοί για το ότι θεωρούν εχθρούς όλους τους υπόλοιπους πλην του Ισραήλ, τα προβλήματα της Τουρκίας στη δημιουργία μιας νέας κυβέρνησης με την παρουσία υποστηρικτών της Άγκυρας.
Ωστόσο, το κυρίαρχο γεγονός παραμένει η ανάδυση της νέας δικτατορικής κυβέρνησης υπό το όνομα «Tahrir al-Sham», η οποία σπεύδει να διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία τους σιωνιστές την πρόθεσή της για ειρηνική συνύπαρξη με το καθεστώς Netanyahu.
«Σε τελευταία ανάλυση ο εχθρός είναι ένας: το Ιράν»
Εκτός από το Ιράν και την Τουρκία, η κυβέρνηση Netanyahu «βλέπει» και την σχέση του Al-Jolani με την παλαιστινιακή αντίσταση ως ένα πιθανό, μελλοντικό ρήγμα στη Συρία.
Ωστόσο, σε αυτό το στάδιο, η κατάσταση ευνοεί και πάλι τους σιωνιστές, καθώς η συριακή Αλ-Κάιντα δεν προτίθεται να παρέχει στη Hamas τις συνθήκες για την αντιμετώπιση των κατακτητών τους.
Συνεπώς, αν απαριθμήσουμε και πάλι όλες τις κύριες ανησυχίες των σιωνιστών στη Συρία –το Ιράν, την Τουρκία, την Ισλαμική Αντίσταση της Παλαιστίνης (Hamas, Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ)– και συγκρίνουμε το επίπεδο απειλής από αυτήν την τριάδα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Ιράν συνεχίζει να είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός του Ισραήλ.
Μάλιστα, αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνεται από τους ίδιους τους σιωνιστές.
Εκτός από την κατάρρευση της Συρίας και τη «διπλωματική αξιοποίηση» των Εμιράτων για τον έλεγχο της Δαμασκού, μία ακόμη επιλογή για την άσκηση επιρροής στη Συριακή Δημοκρατία αναφέρεται όλο και συχνότερα από υποστηρικτές της δεξιάς πτέρυγας του «ισραηλινού κατεστημένου»: η κατοχή ολόκληρου του νότιου τμήματος της χώρα από τα Golan μέχρι τη Δαμασκό.
Σύντομα θα διαφανεί ποιο σχέδιο θα επιλέξουν οι Ισραηλινοί για τη Συρία και τι τους επιφυλάσσει το μέλλον...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών