Συνταγματάρχης McGregor: Η άρνηση των ΗΠΑ κατά της νόμιμης Ρωσίας οδηγεί σε παράταση του πολέμου - Χρεοκόπησαν την Ουκρανία

Ο πρώην συνταγματάρχης των ΗΠΑ Douglas McGregor υποστήριξε πρόσφατα ότι η άρνηση της Ουάσιγκτον να αναγνωρίσει τα νόμιμα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας στην Ουκρανία και να διαπραγματευτεί τον τερματισμό του πολέμου θα εδραιώσει «τον δρόμο προς την παρατεταμένη σύγκρουση και την μεγέθυνση του ανθρώπινου πόνου». Όπως παρατήρησε ο ίδιος, ακόμη και ενώ η παλίρροια τώρα αλλάζει στην Ουκρανία, η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον συνεχίζει να τροφοδοτείται από την ιδεολογική αυταπάτη των αληθινών πιστών:
«Όπως οι «καλύτεροι και οι λαμπρότεροι» της δεκαετίας του 1960 είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τον ρεαλισμό λόγω ευσεβών πόθων... «βούτηξαν στα φώτα της δημοσιότητας και της αυτοπροβολής στη μία μετά την άλλη δημόσια επίσκεψη στην Ουκρανία» σημειώνει ο McGregor .
Είναι πράγματι ένα θέαμα που θυμίζει απόκοσμα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν από μισό αιώνα, όταν ο πόλεμος αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον στο Βιετνάμ κλιμακώθηκε ακόμη και όταν αποτύγχανε γράφει το American Conservative...

Χρεοκόπησαν την Ουκρανία...

Ο πόλεμος αντιπροσώπων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει ήδη χρεοκοπήσει την ουκρανική οικονομία, ένα αποτέλεσμα που είδαν ορισμένοι παρατηρητές πριν από εννέα μήνες.
Θα επιταχύνει επίσης την πτώση του διεθνούς ρόλου των ΗΠΑ και τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές.
Όταν οι μεγάλες δυνάμεις αποτυγχάνουν να εξισορροπήσουν την οικονομική τους βάση με τη στρατιωτική τους ισχύ και τις στρατηγικές τους δεσμεύσεις, κινδυνεύουν με υπερέκταση της αυτοκρατορίας.
Αυτός ήταν ο βασικός παγκόσμιος κίνδυνος της Αμερικής τη δεκαετία του 2020.
Και λόγω του ρόλου των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία, οι παγκόσμιες επιπτώσεις μιας τέτοιας υπερέκτασης θα είναι δυσμενείς, εκτεταμένες και μακροχρόνιες.
Στο The Best and the Brightest (1972), ο David Halberstam υποστήριξε ότι ήταν η άρνηση των πολιτικών και διανοουμένων της ελίτ των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν το πραγματικό οικονομικό και ανθρώπινο κόστος της κλιμάκωσης του Βιετνάμ τους οδήγησε να θυσιάσουν τον ρεαλισμό για ευσεβείς πόθους.
Καθώς η ιδέα ότι ο Νότος μπορεί να μην κερδίσει ενάντια στο Βόρειο Βιετνάμ απλώς απορρίφθηκε, ο υπουργός Εξωτερικών Ντιν Ρασκ είπε:
«Δεν θα αποσυρθούμε μέχρι να κερδηθεί ο πόλεμος ».
Ομοίως, τον Σεπτέμβριο, ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken υποσχέθηκε διαρκή υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Κίεβο, ενώ η κυβέρνηση Biden βοήθησε τον στρατό της Ουκρανίας να ανακαταλάβει το έδαφος που κατείχε η Ρωσία.
«Αυτή είναι μια κομβική στιγμή», δήλωσε στους Ουκρανούς, «καθώς η αντεπίθεσή σας βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη και αποδεικνύεται αποτελεσματική», προσθέτοντας:
«Θα στηρίξουμε τον λαό της Ουκρανίας για όσο χρειαστεί».
Μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου, το status quo είχε αντιστραφεί, αν και παρέμενε σε σιγή ιχθύος... στα κύρια μέσα ενημέρωσης.
Πεπεισμένος ότι μια ξεκάθαρη στρατιωτική νίκη ήταν πλέον απρόσιτη, ο στρατηγός Mark Milley, πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου, πίεσε για ένα διπλωματικό αποτέλεσμα, ακόμη και όταν οι αληθινοί πιστοί του Biden προσπαθούσαν «να εξαφανίσουν τις παρατηρήσεις Milley για την ουκρανική διπλωματία».
Αργότερα, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής der Leyen αναγνώρισε ότι οι απώλειες της Ουκρανίας στον πόλεμο με τη Ρωσία ανήλθαν σε 100.000 στρατιώτες και 20.000 πολίτες, αν και το tweet της διαγράφηκε γρήγορα και ένα νέο κυκλοφόρησε χωρίς τον αριθμό των νεκρών.

Οι ιδεολογικές αυταπάτες έχουν ένα τίμημα

Ακριβώς όπως η κλιμάκωση του Βιετνάμ των αληθινών πιστών του Προέδρου Johnson κατέρριψε το εγχώριο όνειρό του για τη «Μεγάλη Κοινωνία», η τυφλή πίστη του Προέδρου Biden στους συμβούλους του υπονομεύει την εσωτερική του ατζέντα.
Την παραμονή της περιόδου των Χριστουγέννων, ο Πρόεδρος Volodymyr Zelensky απηύθυνε μια συγκινητική έκκληση εν καιρώ πολέμου σε μια κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου ζητώντας περισσότερη στρατιωτική βοήθεια από τους βουλευτές.
Αυτό, ορκίστηκε, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο πως ήταν απαραίτητο για την «τελική νίκη».
Ωστόσο, ήδη μισό χρόνο πριν —μήνες πριν από τις ρωσικές χειμερινές επιχειρήσεις— η κυβέρνησή του, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπολόγισε ότι η εισβολή της Ρωσίας είχε προκαλέσει πάνω από 97 δισεκατομμύρια δολάρια σε άμεσες ζημιές στην Ουκρανία και θα μπορούσε να κοστίσει 350 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση της χώρας .
Στον πόλεμο αντιπροσώπων, η οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια προς την Ουκρανία ήταν... άφθονη και ιστορική.
Μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου, το Κογκρέσο είχε εγκρίνει τρία πακέτα βοήθειας, τα οποία ανήλθαν συνολικά σε 68 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν υπέβαλε νέο αίτημα βοήθειας ύψους 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που θα έφτανε το συνολικό ποσό στα 106 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αν και έχει σχεδιαστεί για να διαρκέσει έως τον Σεπτέμβριο του 2023, θα εξαντληθεί μέχρι τον Μάιο με τον τρέχοντα ρυθμό δαπανών (6,8 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα).
Μέχρι τότε, ο Λευκός Οίκος πρέπει να ζητήσει επιπλέον κονδύλια εν μέσω παγκόσμιων προοπτικών ύφεσης.
Σε διεθνές επίπεδο, η Αμερική παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής βοήθειας στην Ουκρανία (62 τοις εκατό).
Η βοήθεια από πηγές εκτός ΗΠΑ ανέρχεται σε 41,4 δισεκατομμύρια δολάρια .
Το διεθνές σύνολο άνω των 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων αντιπροσωπεύει περισσότερο από το μισό του προπολεμικού ΑΕΠ της Ουκρανίας (200 δισεκατομμύρια δολάρια).
Επιπλέον, λόγω των ειδών του εξοπλισμού που προμηθεύεται για την υποστήριξη της Ουκρανίας, τα «χρήματα που το Κογκρέσο ιδιοποιείται το πρώτο έτος δεν δαπανώνται πλήρως μέχρι το πέμπτο έτος»

Τα καλά νέα: η Ουκρανία θα ήταν ένα αποτυχημένο κράτος χωρίς τη βοήθεια. Τα κακά νέα: Η ίδια βοήθεια θα παρατείνει τα δεινά των Ουκρανών.

Παρόλο που τα διεθνή ΜΜΕ διαλαλούσαν τον αντικατοπτρισμό του στρατιωτικού θριάμβου της Ουκρανίας, το πραγματικό ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε πάνω από 35 τοις εκατό σε ετήσια βάση το τρίτο τρίμηνο του 2022 — πριν από την πρόσφατη μαζική επίθεση της Ρωσίας σε υποδομές.
Μόλις πριν από ένα χρόνο, η Ουκρανία, υπό την ηγεσία του Zelensky, εξακολουθούσε να διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο ως γέφυρα μεταξύ της ίδιας της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης, χάρη στη ζωτική της θέση στην Πρωτοβουλία Bridge and Belt της Κίνας (BRI).
Πριν από τη ρωσική εισβολή, φλέρταρε με την ουδετερότητα μέχρι τότε – ο πρωθυπουργός Johnson κατέστησε πολύ σαφές ότι αυτό δεν ήταν αποδεκτό από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους , οι οποίοι ήθελαν να «αποδυναμώσουν τη Ρωσία», όπως αναγνώρισε αργότερα ο υπουργός Άμυνας Austin.
Τα γεωπολιτικά σχέδια του ΝΑΤΟ προέβλεπαν την Ουκρανία ως μια τεράστια στρατιωτική βάση.
Οι άμεσες υλικές ζημιές στις υποδομές αυξήθηκαν στα 127 δισεκατομμύρια δολάρια ήδη τον Σεπτέμβριο . αυτό είναι πάνω από το 60 τοις εκατό του προπολεμικού ΑΕΠ.
Ο αντίκτυπος στην παραγωγική ικανότητα βασικών τομέων, λόγω ζημιών ή κατάληψης, είναι ουσιαστικός και μακροχρόνιος.
Το μερίδιο του πληθυσμού με εισόδημα κάτω από το εθνικό όριο της φτώχειας στην Ουκρανία μπορεί να υπερτριπλασιαστεί, φτάνοντας σχεδόν το 60 τοις εκατό το 2022, με σημαντικούς κινδύνους αρνητικών κινδύνων εάν επιδεινωθούν οι καταστάσεις πολέμου και ενεργειακής ασφάλειας.
Οι εννέα μήνες του πολέμου προκάλεσαν μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών.
Πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού έχει εκτοπιστεί και πάνω από τα μισά παιδιά της Ουκρανίας έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Τον Οκτώβριο του 2022, ο αριθμός των Ουκρανών προσφύγων που καταγράφηκαν στην Ευρώπη ήταν 7,8 εκατομμύρια και ο αριθμός των εσωτερικά εκτοπισμένων ήταν 6,5 εκατομμύρια.
Το 2022, η αύξηση του ΑΕΠ των ΗΠΑ σε ετήσια βάση είναι πιθανό να παραμείνει στάσιμη μεταξύ 0,1 τοις εκατό και 0,2 τοις εκατό, το οποίο, ωστόσο, βασίζεται στη μη βιώσιμη ανάληψη χρέους που επιταχύνεται από τον πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Ο βασικός ρόλος σε αυτό το χρέος ανήκει στις στρατιωτικές δαπάνες.
Όπως και με την κλιμάκωση του Βιετνάμ , οι καλύτεροι και οι πιο έξυπνοι χρησιμεύουν κυρίως ως βοηθοί.
Για δεκαετίες, οι ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει συνεργασίες και δυνάμεις πληρεξουσίου για να διεξάγουν πόλεμο υπό το ραντάρ σε τουλάχιστον 17 χώρες. Μόνο τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το κόστος του παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας για τις ΗΠΑ και τους εταίρους τους ανέρχεται σε 8 τρισεκατομμύρια δολάρια και 900.000 θάνατοι. Το κόστος στις χώρες-στόχους είναι πολύ, πολύ υψηλότερο.
Από οικονομικής σκοπιάς, αυτές οι στρατιωτικές δαπάνες, συμπεριλαμβανομένης της αμερικανικής ουκρανικής βοήθειας, θα πρέπει να θεωρηθούν ως τεράστιος, επαναλαμβανόμενος, πολυετής κεϋνσιανισμός: μια σειρά από στρατιωτικά πακέτα τόνωσης για να στηρίξουν την αμερικανική οικονομία—όχι την Ουκρανία!—εν μέσω της βαθύτερης κοσμικής στασιμότητας. 
Μέχρι το τέλος του 2022, το ομοσπονδιακό χρέος που κατέχει το δημόσιο προβλέπεται να ισούται με το 98 τοις εκατό του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του CBO , το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αρχίζει να αυξάνεται το 2024, ξεπερνά το ιστορικό του υψηλό το 2031 (όταν φτάνει το 107 τοις εκατό) και συνεχίζει να αυξάνεται στη συνέχεια, ανεβαίνοντας στο 185 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2052.
Το υψηλό και αυξανόμενο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ των ΗΠΑ θα επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη, και θα αυξήσει τον κίνδυνο δημοσιονομικής κρίσης. Καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν επεκτείνει το δόγμα της για την Ουκρανία από τη Ρωσία στο Ιράν, την Ταϊβάν και αλλού, οι αμυντικές χορηγήσεις εκτινάσσονται στα ύψη, γεγονός που θα συμβάλει περαιτέρω στην αύξηση του χρέους.

Βυθμίζεται η αμερικανική οικονομία

Σε ένα πρόσφατο σχόλιο του στο Foreign Affairs, ο βετεράνος οικονομολόγος Mohamed A. El-Erian προειδοποίησε ότι δεν αντιμετωπίζουμε απλώς εξαιρετικά δύσκολες διακυμάνσεις του οικονομικού κύκλου, αλλά διαρθρωτικές και μακροπρόθεσμες πιέσεις. Ως αποτέλεσμα, «η παγκόσμια οικονομία μπορεί να μην είναι ποτέ η ίδια».
Στην πραγματικότητα, η «παλιά κανονικότητα» είναι ιστορία από το 2008 και οι επακόλουθες κρίσεις χρέους. Κατά την τελευταία δεκαετία, η παγκόσμια οικονομία οδηγήθηκε από γεωπολιτικές ατζέντες, όχι από οικονομικές προτεραιότητες. Τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα καταστροφικά.
Ο κίνδυνος ύφεσης ρίχνει μια σκοτεινή σκιά στην οικονομία των ΗΠΑ.
Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει ήδη ένα βαθύ πρόβλημα. Η οικονομία της Ιαπωνίας συρρικνώνεται. Το Ηνωμένο Βασίλειο παλεύει με τη χειρότερη πτώση του βιοτικού επιπέδου από τότε που άρχισαν τα αρχεία. Στη δεκαετία του 1940, ο πόλεμος απείλησε να οδηγήσει σε υπερβολικό χρέος. Σήμερα, το υπερβολικό χρέος κινδυνεύει με πολέμους που δεν θα έχουν νικητές, χάρη στους καλύτερους και τους πιο λαμπρούς.   

www.bankingnews.gr