Εάν επικρατήσει θα είναι ο απόλυτος πολιτικός κυρίαρχος για την επόμενη δεκαετία
Οι πρόωρες εκλογές της 24ης Ιουνίου γεννούν μια σειρά από εύλογα και κρίσιμα ερωτήματα για την επόμενη ημέρα της Τουρκίας και του ίδιου του προέδρου Erdogan.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν υπάρχει ένας αξιόπιστος αντίπαλος, ο οποίος να καταφέρει όχι μόνο να σταθεί απέναντι του αλλά και να μπορέσει να τον νικήσει.
Το γεγονός ότι ο Erdogan ανακοίνωσε στις 18 Απριλίου ότι η Τουρκία πηγαίνει σε εκλογές στις 24/6 αιφνιδίασε την αντιπολίτευση, η οποία έχει στη διάθεση της μόλις μερικές εβδομάδες προκειμένου να αποφασίσει το πώς θα κινηθεί, ποιους υποψήφιους θα επιλέξει και ποια πολιτική στρατηγική θα ακολουθήσει κατά τη διάρκεια της ιδιαίτερα περιορισμένης προεκλογικής εκστρατείας.
Θέματα εξαιρετικά κρίσιμα και δύσκολα, αν αναλογιστεί κανείς ότι απέναντι από το κόμμα ΑΚΡ του Erdogan και το εθνικιστικό MHP, θα βρεθούν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το κόμμα Iyi, το ισλαμιστικό κόμμα Saadet και το Δημοκρατικό Κόμμα, μια πολιτική συμμαχία με αρκετά αποκλίνουσες πολιτικές θέσεις και απόψεις.
Επιπλέον, και δεδομένου ότι είναι σε ισχύ η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 2015, είναι προφανές πως οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να περάσουν το πολιτικό τους μήνυμα στην τουρκική κοινωνία λόγω των περιορισμών που υπάρχουν.
Και όλα αυτά τη στιγμή που διακυβεύονται πολλά και κρίσιμα για την επόμενη ημέρα της Τουρκίας.
Ο Erdogan υποστήριξε ότι προκήρυξε τις πρόωρες εκλογές λόγω των εξελίξεων ιστορικών διαστάσεων που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή αλλά και της στρατιωτικής επιχείρησης στην Συρία.
Οι «κακές γλώσσες» πάντως υποστηρίζουν πως ο Erdogan ήθελε αφενός να προλάβει τις άσχημες εξελίξεις στην τουρκική οικονομία και αφετέρου εκμεταλλευόμενος το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργεί η επιβολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης να αιφνιδιάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αν και ο Erdogan θεωρείται το απόλυτο πολιτικό αφεντικό στην Τουρκία, πέρσι οριακά (με 51,4%) κατάφερε να κερδίσει το δημοψήφισμα για τις μεγάλες συνταγματικές αλλαγές ενώ είναι κάτι περισσότερο από σαφής η δυσαρέσκεια της κοινωνίας απέναντι στην έως σήμερα πολιτική του, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό πως αν ο Erdogan επικρατήσει στις εκλογές της 24ης Ιουνίου και δεδομένου ότι το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας θα μετατραπεί από κοινοβουλευτικό σε προεδρικό, τότε θα μπορεί να παραμείνει στην εξουσία έως το 2028 καθώς προβλέπεται ότι μπορεί να έχει δύο συνεχείς πενταετείς προεδρικές θητείες (αν και υπάρχει και το «παραθυράκι» και για τρίτη προεδρική θητεία εάν κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές).
Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι μόνο ότι ο Erdogan θα κρατά τα ηνία της χώρας για 25 συναπτά χρόνια (ανέλαβε το 2003) αλλά κυρίως ότι θα έχει την απόλυτη εξουσία, καθώς θα είναι αυτός ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, θα είναι αυτός που θα συντάσσει τον προϋπολογισμό, που θα μπορεί να διαλύει το Κοινοβούλιο και που θα ορίσει υπουργούς και τους ανώτατους δικαστές.
Με λίγα λόγια, ενδεχομένως να πρόκειται και για την τελευταία ευκαιρία της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας να αντιδράσει απέναντι στη μονοκρατορία αλλά και στην πολιτική αυταρχικότητα του Erdogan.
Πάντως, οι αγορές μέχρι τώρα καλωσόρισαν την απόφαση για τις πρόωρες εκλογές καθώς μείωσε την περίοδο της πολιτικής αβεβαιότητας από τους 18 μήνες (μια και οι επόμενες εκλογές ήταν προγραμματισμένες για το Νοέμβριο του 2019) στους δύο, αν και ο ενθουσιασμός γρήγορα χάθηκε όπως άλλωστε έδειξε και η υποβάθμιση της τουρκικής οικονομίας από την Standard & Poor’s.
www.bankingnews.gr
Το πρώτο ερώτημα είναι αν υπάρχει ένας αξιόπιστος αντίπαλος, ο οποίος να καταφέρει όχι μόνο να σταθεί απέναντι του αλλά και να μπορέσει να τον νικήσει.
Το γεγονός ότι ο Erdogan ανακοίνωσε στις 18 Απριλίου ότι η Τουρκία πηγαίνει σε εκλογές στις 24/6 αιφνιδίασε την αντιπολίτευση, η οποία έχει στη διάθεση της μόλις μερικές εβδομάδες προκειμένου να αποφασίσει το πώς θα κινηθεί, ποιους υποψήφιους θα επιλέξει και ποια πολιτική στρατηγική θα ακολουθήσει κατά τη διάρκεια της ιδιαίτερα περιορισμένης προεκλογικής εκστρατείας.
Θέματα εξαιρετικά κρίσιμα και δύσκολα, αν αναλογιστεί κανείς ότι απέναντι από το κόμμα ΑΚΡ του Erdogan και το εθνικιστικό MHP, θα βρεθούν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το κόμμα Iyi, το ισλαμιστικό κόμμα Saadet και το Δημοκρατικό Κόμμα, μια πολιτική συμμαχία με αρκετά αποκλίνουσες πολιτικές θέσεις και απόψεις.
Επιπλέον, και δεδομένου ότι είναι σε ισχύ η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 2015, είναι προφανές πως οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να περάσουν το πολιτικό τους μήνυμα στην τουρκική κοινωνία λόγω των περιορισμών που υπάρχουν.
Και όλα αυτά τη στιγμή που διακυβεύονται πολλά και κρίσιμα για την επόμενη ημέρα της Τουρκίας.
Ο Erdogan υποστήριξε ότι προκήρυξε τις πρόωρες εκλογές λόγω των εξελίξεων ιστορικών διαστάσεων που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή αλλά και της στρατιωτικής επιχείρησης στην Συρία.
Οι «κακές γλώσσες» πάντως υποστηρίζουν πως ο Erdogan ήθελε αφενός να προλάβει τις άσχημες εξελίξεις στην τουρκική οικονομία και αφετέρου εκμεταλλευόμενος το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργεί η επιβολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης να αιφνιδιάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αν και ο Erdogan θεωρείται το απόλυτο πολιτικό αφεντικό στην Τουρκία, πέρσι οριακά (με 51,4%) κατάφερε να κερδίσει το δημοψήφισμα για τις μεγάλες συνταγματικές αλλαγές ενώ είναι κάτι περισσότερο από σαφής η δυσαρέσκεια της κοινωνίας απέναντι στην έως σήμερα πολιτική του, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό πως αν ο Erdogan επικρατήσει στις εκλογές της 24ης Ιουνίου και δεδομένου ότι το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας θα μετατραπεί από κοινοβουλευτικό σε προεδρικό, τότε θα μπορεί να παραμείνει στην εξουσία έως το 2028 καθώς προβλέπεται ότι μπορεί να έχει δύο συνεχείς πενταετείς προεδρικές θητείες (αν και υπάρχει και το «παραθυράκι» και για τρίτη προεδρική θητεία εάν κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές).
Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι μόνο ότι ο Erdogan θα κρατά τα ηνία της χώρας για 25 συναπτά χρόνια (ανέλαβε το 2003) αλλά κυρίως ότι θα έχει την απόλυτη εξουσία, καθώς θα είναι αυτός ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, θα είναι αυτός που θα συντάσσει τον προϋπολογισμό, που θα μπορεί να διαλύει το Κοινοβούλιο και που θα ορίσει υπουργούς και τους ανώτατους δικαστές.
Με λίγα λόγια, ενδεχομένως να πρόκειται και για την τελευταία ευκαιρία της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας να αντιδράσει απέναντι στη μονοκρατορία αλλά και στην πολιτική αυταρχικότητα του Erdogan.
Πάντως, οι αγορές μέχρι τώρα καλωσόρισαν την απόφαση για τις πρόωρες εκλογές καθώς μείωσε την περίοδο της πολιτικής αβεβαιότητας από τους 18 μήνες (μια και οι επόμενες εκλογές ήταν προγραμματισμένες για το Νοέμβριο του 2019) στους δύο, αν και ο ενθουσιασμός γρήγορα χάθηκε όπως άλλωστε έδειξε και η υποβάθμιση της τουρκικής οικονομίας από την Standard & Poor’s.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών