Ο επιλοχίας πολυβολητής Κάρλος Νόρμαν Χάθκοκ (Carlos Norman Hathcock) παραμένει θρύλος μεταξύ των ελεύθερων σκοπευτών.
Σε υπηρεσία με τους Αμερικανούς πεζοναύτες (USMC) κέρδισε το στρατιωτικό διαγωνισμό σκοποβολής στο Γουίπλετον το 1965. Βρέθηκε στο Βιετνάμ ως στρατονόμος. Η ανάγκη για βολές μεγάλων αποστάσεων ανάγκασε τους πεζοναύτες να αναζητήσουν ικανούς άνδρες και να τους αναθέσουν καθήκοντα σκοπευτών ακριβείας. 
Ο Χάθκοκ ξεχώρισε πετυχαίνοντας -επιβεβαιωμένα- 93 αντίπαλους στρατιώτες (η “επιβεβαιωμένη” επιτυχία απαιτούσε την συνυπογραφή από τον παρατηρητή και ένα παρόντα αξιωματικό). Καθώς η παρουσία αξιωματικών σε επιχειρήσεις ελεύθερων σκοπευτών σπάνιζε, ο πραγματικός αριθμός επιτυχιών βρίσκεται εγγύτερα στις 300.
Όταν ρωτήθηκε πως έμαθε να πυροβολεί τόσο αποτελεσματικά, ο επιλοχίας απάντησε: “είμαι κυνηγός από παιδί”. 
Θηρευτής από νεαρή ηλικία
Ο Χάθκοκ γεννήθηκε στο Άρκανσο το 1942 σε μια φτωχή οικογένεια. Γύρω στα 12 ξεκίνησε το κυνήγι, με ένα μονόσφαιρο τουφέκι Stevens .22 από ανάγκη για να συνεισφέρει στο οικογενειακό “τσουκάλι”. Παραμονεύοντας λαγούς, σκίουρους, πάπιες και άλλα μικρά θηράματα έμαθε την αξία της παραλλαγής και της υπομονής. Εβαλε τα διδάγματα σε εφαρμογή όταν βρέθηκε σε πόλεμο. 
Αρχικά στο Βιετνάμ, δεν υπήρχε πρόγραμμα ή ειδικευμένα υλικά για βολές μεγάλων αποστάσεων. Σε συνεντεύξεις που έδωσε στη δεκαετία του 1980, σχολίαζε ότι οι Βιετναμέζοι ελεύθεροι σκοπευτές εξοπλίζονταν με τυφέκια Mosin-Nagant ‘91 και σοβιετικές διόπτρες PU. Ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικοί ως τα 500 μέτρα, πυροβολώντας τους πεζοναύτες από πλεονεκτικές θέσεις.
Τα ελάχιστα όπλα ακροβολιστών ήταν παλιά Springfield M1903 και κάποια M 1C Garand διαμετρήματος .30-06 με διόπτρες από το 1940. Δεν υπήρχαν ούτε πυρομαχικά ακριβείας. Ο επιλοχίας έχει περιγράψει πως εξασφάλιζαν ποσότητες από διαφορετικές παρτίδες κανονικών πυρομαχικών και τις δοκίμαζαν για να βρούν εκείνες με τη μικρότερη διασπορά. Είχε καταλήξει ότι κάποιες παρτίδες διατρητικών φυσιγγίων (M2 AP με μαύρο χρώμα στην αιχμή) έδιναν καλύτερη συγκέντρωση στο δικό του όπλο. 
Εξασφάλισε ένα επαναληπτικό Winchester 70 με σκοπευτική διόπτρα Unertl 8X. Άρχισε να ενεδρεύει τους αντιπάλους, περιμένοντας την κίνηση που θα πρόδιδε τις θέσεις τους. Με τη μέθοδο αυτή κατάφερε τη θρυλική βολή που εξουδετέρωσε τον αντίπαλο με το κωδικό όνομα “Κόμπρα”, πυροβολώντας κατευθείαν πάνω στη διόπτρα του. Ο Χάθκοκ παρατήρησε τη λάμψη από την αντανάκλαση του φακού στο όπλο του Βιετναμέζου, καθώς εκείνος το έστρεφε προς τους Αμερικανούς. Η βολίδα διαπέρασε τη διόπτρα, χτυπώντας τον αντίπαλο στο μάτι, κλάσματα δευτερολέπτου πριν εκείνος “απαντήσει”. Για χρόνια η βολή αυτή θεωρούνταν αδύνατη, μέχρι που αναπαραστάθηκε πειραματικά, επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενα του επιλοχία.Η σκοπευτική δεινότητα είναι ένας μόνο παράγοντας του στρατιωτικού ελεύθερου σκοπευτή. Ο Χάθκοκ διέπρεψε σε αυτό που στην ουσία είναι “κυνήγι οπλισμένων ανδρών” γιατί διέθετε τη φυσική ηρεμία, την προσήλωση και την αντοχή που του επέτρεπαν να επιτηρεί το πεδίο επί μέρες, ενώ παρέμενε αόρατος.
Έχοντας κατανόηση του ρόλου της σκιάς, του σχήματος και της κίνησης για τον εντοπισμό ανθρώπων, γινόταν ένα με το περιβάλλον στο οποίο έμπαινε.
Σύμφωνα με το βιβλίο “Marine Sniper” (Τσάρλς Χέντερσον: 1986) o Χάθκοκ κινήθηκε έρποντας επί δύο ημέρες, ώστε να φτάσει σε απόσταση βολής από έναν στρατηγό του εχθρού.
Αφού τον εξουδετέρωσε με μια βολή, παρέμεινε άλλες δύο ημέρες στο έδαφος, ενώ διέφευγε των ομάδων που έψαχναν την περιοχή για να τον ανακαλύψουν.
Τέτοια στωικότητα και ψυχραιμία είναι σχεδόν υπεράνθρωπη.
Πρωτοπόρο πνεύμα
Τα πρωτόγονα μέσα της εποχής του περιόριζαν την αποτελεσματικότητα και ο Χάθκοκ βάλθηκε να τα ξεπεράσει.
Αναζητώντας μεγαλύτερο βεληνεκές, “κατάσχεσε” και άρχισε να τροποποιεί ένα βαρύ πολυβόλο Browning M2 (0,50 BMG). Σύμφωνα με τον ίδιο, πέρασε δεκάδες ώρες ρυθμίζοντας το διάκενο της αφαιρούμενης κάνης, ως ότου περιόρισε τη διασπορά βολών στο ελάχιστο δυνατό. Με τη βοήθεια των οπλουργών εγκατέστησε στον κορμό μια διόπτρα 8Χ από τουφέκι Μ1903 και “μηδένισε” τον αλλόκοτο συνδυασμό για την απόσταση των 2.200 γυαρδών (2.010 μέτρα). Σκοπός του ήταν να φτάσει τους αντάρτες βιετκόνγκ που έστηναν όλμους έξω από την περίμετρο ασφαλείας του στρατοπέδου, χτυπώντας τους συναδέλφους του.
Ένα πρωινό εντόπισε έναν έφηβο αντάρτη, ο οποίος μετέφερε πυρομαχικά φορτωμένα σε ένα ποδήλατο.
Ο επιλοχίας έστειλε μια προειδοποιητική βολή περίπου δέκα μέτρα μπροστά από τον νεαρό, ελπίζοντας να τον τρομάξει. Σκέφτηκε ότι δεν υπήρχε λόγος να τον πυροβολήσει, αν εγκατέλειπε τον οπλισμό και εξαφανιζόταν.
Ο ανώτερος αξιωματικός που βρισκόταν στο σημείο, διέταξε τον πεζοναύτη να “εξουδετερώσει” τον βιετκόνγκ, “διότι τα όπλα που κουβαλούσε προορίζονταν να σκοτώσουν Αμερικανούς”. Αδυνατώντας να παρακούσει την άμεση διαταγή, ο Χάθκοκ έστειλε άλλη μια βολίδα προς τον οπλισμένο νεαρό που βημάτιζε σε ανοικτό πεδίο, σκοτώνοντας τον ακαριαία. Ήταν μια πράξη για την οποία δεν ένιωσε υπερήφανος, καθώς πίστευε ότι ο Βιετναμέζος δεν τον απειλούσε. Οι πεζοναύτες της περιπόλου που έφτασε στο σημείο για να επιβεβαιώσει το θάνατο του μαχητή και να κατασχέσει τον οπλισμό, εκτίμησαν την απόσταση στις 2.500 γυάρδες (2.260 μέτρα) από τη θέση του Χάθκοκ.
Από καθαρά τεχνική σκοπιά αυτή ήταν η μακρινότερη επιβεβαιωμένη βολή που είχε γίνει ποτέ.
Παρέμεινε ως ρεκόρ επί 35 χρόνια, μέχρι που βελτιώσεις στην τεχνολογία πυρομαχικών, οπτικών και συσκευών μέτρησης (απόστασης, ταχύτητας ανέμου, κ.α.) επέτρεψαν σε άλλους να το ξεπεράσουν.
Το γεγονός ότι ο Χάθκοκ -κυριολεκτικά- πετύχαινε τους στόχους του, αυτοσχεδιάζοντας και χωρίς ειδικευμένα μέσα, δείχνει το πόσο ανώτερη αντίληψη της βαλλιστικής και του χώρου διέθετε σε σχέση με το μέσο σκοπευτή.
Οι δικές του γνώσεις, τις οποίες πέρασε στις επόμενες γενιές ως εκπαιδευτής των πεζοναυτών, “έγραψαν τις πρώτες σελίδες του βιβλίου” γύρω από την τέχνη των ελεύθερων σκοπευτών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών