Λέγεται ότι ο πυροβολισμός δε γίνεται αντιληπτός από απόσταση μόλις 7 μέτρων σε ένα εξωτερικό χώρο.
Ο πραγματικός “Q”
Οι λάτρεις του James Bond γνωρίζουν το χαρακτήρα “Q” από τις νουβέλες του Ιάν Φλέμινγκ.
Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι ο χαρακτήρας βασίζεται σε ένα πραγματικό πρόσωπο, το οποίο ο συγγραφέας συνάντησε κατά τη διάρκεια της θητείας του στη βρετανική μυστική υπηρεσία.
Ο ταγματάρχης Hugh Q.A. Reeves (Χιού Κιού. Εϊ. Ρήβς), ήταν ένας “τρελός επιστήμονας” και μηχανικός που εργαζόταν στο εργαστήριο Σταθμός ΙΧ (ΙΧ: 9) της μυστικής υπηρεσίας SOE. Επρόκειτο για ένα επιταγμένο ξενοδοχείο, που λειτουργούσε ώς πεδίο δοκιμών για ειδικά όπλα.
To εργαστήριο βρισκόταν στο Welwyn Garden περίπου μια ώρα βορείως του Λονδίνου.
Υπό την ηγεσία του επίσης ιδιοφυούς επιστήμονα, συνταγματάρχη John Robert Dolphin (Τζον Ρόμπερτ Ντόλφιν), ο Reeves σχεδίασε το αποτελεσματικότερο σιγασμένο πιστόλι του πολέμου.
Το “ραβδί” από το Welwyn
Επειδή η ύπαρξη του Station X ήταν απόρρητη, το προσωπικό απολάμβανε εξαιρετικής ελευθερίας στη σχεδίαση όπλων και υλικών για τους πράκτορες και κομμάντος της Βρετανίας. Με τυπικό αγγλικό χιούμορ, έβαζαν τη σφραγίδα τους σε κάθε “προϊόν” ονομάζοντας το με το πρόσημο “WEL” από το χωριό (WEL-wyn) στο οποίο βρισκόταν η εγκατάσταση. Ετσι για παράδειγμα υπήρχε το Welbike (μοτοσυκλέττα), Welman (μίνι υποβρύχιο) και φυσικά το πιστόλι Welrod (Rod=ράβδος).
Το επίσημο όνομα του ήταν “Συσκευή Χειρός Μκ2”.
Ο χαρακτηρισμός είναι παραπλανητικός, αφενός γιατί δεν παραπέμπει σε πιστόλι και δεύτερον γιατί “Μκ2” στη στρατιωτική ορολογία σημαίνει πως υπάρχει και προηγούμενο μοντέλο. Εντελώς ειρωνικά, όταν όντως κατασκευάστηκε νεώτερο μοντέλο του Welrod, αυτό έλαβε το χαρακτηρισμό “Μκ1” μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Μηχανισμός
Το Welrod σχεδιάστηκε ως ένα απλό πιστόλι με επαναληπτικό μηχανισμό. Για να οπλιστεί, ο χειριστής στρέφει προς τα αριστερά ένα κομβίο στο πίσω μέρος του κορμού και τραβά το κλείστρο προς τα πίσω.
Σπρώχνοντας το ξανά εμπρός, τροφοδοτεί ένα φυσίγγιο από το γεμιστήρα και το τοποθετεί στη θαλάμη.
Το κομβίο περιστρέφεται αντίστροφα και κλειδώνει, έτοιμο πλέον για βολή. Η σκανδάλη είναι ένας απλός μοχλός, χωρίς υποφυλακτήρα. Υπάρχει και μια υποτυπώδης “ασφάλεια” στη λαβή, η οποία κλειδώνει την κίνηση της σκανδάλης.
Μετά από κάθε βολή, η συσκευή πρέπει να επανοπλιστεί χειροκίνητα.
Η κάνη του Welrod έχει μήκος 82mm και δέχεται φυσίγγια .32 Auto (7,65mm).
Το αδύναμο φυσίγγιο περιορίζει το βεληνεκές και την αποτελεσματικότητα του όπλου, αλλά ταυτόχρονα το βοηθά να είναι εξαιρετικά “σιωπηλό”.
Λέγεται ότι ο πυροβολισμός δε γίνεται αντιληπτός από απόσταση μόλις 7 μέτρων σε ένα εξωτερικό χώρο.
Επειδή το πιστόλι σχεδιάστηκε ώστε να κρύβεται εύκολα και να μη παραπέμπει σε όπλο με την πρώτη ματιά, χωρίζεται σε δύο μέρη. Το κλείστρο με την κάνη και το σιγαστήρα έχουν τη μορφή ενός σωλήνα μήκους 30 περίπου εκατοστών.
Ο γεμιστήρας αποτελούσε ταυτόχρονα και τη λαβή, καλυμένος από ένα πλαστικό χιτώνιο. 
Χωρούσε 6 φυσίγγια. Τα σκοπευτικά όργανα ήταν υποτυπώδη και επαρκούσαν για βολή μέχρι τα 20-25 μέτρα, υπό ιδανικές συνθήκες.
Η SOE εκπαίδευε τους πράκτορες της να τοποθετούν το πιστόλι “επί του στόχου”, ώστε να μεγιστοποιείται η αποτελεσματικότητα και να “πνίγεται” ο θόρυβος από τα διαφεύγοντα αέρια.
Το μειωμένο ακουστικό ίχνος βασίζεται αφενός στην έλλειψη κινητού μηχανισμού που να παράγει θόρυβο κατά τη βολή και βεβαίως στην ύπαρξη ενός ατσάλινου σιγαστήρα που συγκρατεί τα αέρια πυροδότησης.
Μια σειρά από οπές κατά μήκος της κάνης τα διαχέουν εντός του σωλήνα, όπου εγκλωβίζονται αρχικά.
Κατόπιν αναγκάζονται να περάσουν από μια σειρά διαμερίσματα, ψυχόμενα και επιβραδύνοντας κάθε φορά.
Ελαστικοί δίσκοι που ανοίγουν προς μια κατεύθυνση αφήνουν τη βολίδα να περάσει μέσα από το σιγαστήρα, και κατόπιν κλείνουν.
Το συγκρότημα του σιγαστήρα έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής και είναι αντικαθιστώμενο.
Η παραγωγή γινόταν στο εργοστάσιο όπλων του Birmingham (BSA) για λογαριασμό της SOE.
Μήνας εκτελέσεων
Σύμφωνα με στοιχεία που αποδεσμεύτηκαν μόλις το 2002, η SOE κατόπιν εντολής της βρετανικής κυβέρνησης προετοίμαζε μια μαζική επίθεση εξόντωσης αξιωματούχων των SS και της Gestapo στις κατεχόμενες της Ευρώπης.
Η επιχείρηση “Execution Month” (Μήνας Εκτελέσεων ) είχε σχεδιαστεί για τον Ιούνιο του 1943. Για το λόγο αυτό έγινε παραγγελία για χιλιάδες πιστόλια Welrod που θα στέλνονταν στην Αντίσταση. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε μετά τα φοβερά αντίποινα που εφάρμοσαν οι ναζί στην Πράγα, μετά τη δολοφονία του υψηλόβαθμου SS Ραϊνχαρτ Χαϊντριχ (Μάϊος 1942) από δύο Τσέχους πράτορες των Άγγλων.
Η παραγωγή των Welrod τερματίστηκε αφού είχαν κατασκευαστεί περίπου 14.000 αντίγραφα.
Ισχυρότερη έκδοση
Χιλιάδες πιστόλια Welrod “έπεσαν” με αλεξίπτωτα σε κατεχόμενες χώρες όπως η Ολλανδία και η Γαλλία. Μετά την αρχική χρήση από πράκτορες και αντιστασιακές οργανώσεις στην Ευρώπη, ζητήθηκε ένα μοντέλο σε διαμέτρημα 9Χ19mm. Εκτός από μεγαλύτερη ισχύ, το φυσίγγιο αυτό υπήρχε σε αφθονία αφού το χρησιμοποιούσαν και οι Γερμανοί. Ήταν περισσότερο θορυβώδες αλλά αποτελεσματικότερο. Αυτό πήρε το χαρακτηρισμό Μκ1 που αναφέραμε προηγουμένως. Κάποια αγοράστηκαν από τις ΗΠΑ για χρήση από τους δικούς της πράκτορες και χρόνια αργότερα βρέθηκαν στα χέρια των Πράσινων Μπερέ που επιχειρούσαν στο Βιετνάμ.
Αντίστοιχα, οι βρετανικές ειδικές δυνάμεις διατήρησαν σε υπηρεσία τα Welrod Mk1 τουλάχιστον μέχρι και την επιχείρηση Desert Storm στο Ιράκ.
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία από τον “Ψυχρό Πόλεμο” είναι πως η μυστική μονάδα “410” που οι Αμερικανοί διατηρούσαν στο Βερολίνο με σκοπό την πρόκληση αναταραχών και δολοφονιών στην Ανατολική Γερμανία, είχε στην κατοχή της Welrod μέχρι και τη πτώση του Τείχους. Οι πράκτορες αυτοί εκπαιδεύονταν να διεισδύουν στην κομμουνιστική πλευρά για να εκτελέσουν σημαντικά πρόσωπα της γερμανικής και ρωσικής στρατιωτικής μηχανής πριν το ξεκίνημα εχθροπραξιών. Το “σιωπηλό” πιστόλι θα τους έδινε την ευκαιρία να εκτελέσουν το “στόχο” σε ένα πολυσύχναστο δρόμο ή ένα κατάστημα και να διαφύγουν χωρίς να κινήσουν υποψίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών