Η Κιέβο Βερόνα λύθηκε ως εταιρία λόγω οικονομικών προβλημάτων, θυμίζοντας ανάλογες περιπτώσεις ομάδων που υπό το βάρος της πτώχευσης, «σβήστηκαν» από τον ποδοσφαιρικό χάρτη και αναγκάστηκαν να ξαναγράψουν το όνομά τους με κόπο. Από την Πάρμα και τη Φιορεντίνα, έως τη Λιντς και τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια.
Από τα τέλη του 20ου αιώνα το παγκόσμιο ποδόσφαιρο μπήκε σε νέες ράγες, τόσο αγωνιστικά, όσο και οικονομικά. Η συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα στο «χορτάρι» έδειχνε να συμβαδίζει με την συνεχή άνοδο των χρημάτων που δαπανούνταν στο μεταγραφικό παζάρι.
Όπως συμβαίνει σε κάθε μεταβατική περίοδο, κάποιοι ευνοούνται από τις συγκυρίες και εξελίσσονται, ενώ άλλοι, μην μπορώντας να ακολουθήσουν τον ξέφρενο ρυθμό, καταποντίζονται. Ακριβώς ό,τι συνέβει και στην περίπτωση της Κιέβο Βερόνα. Ωστόσο, δεν είναι η μόνη.
Στις εντός συνόρων περιπτώσεις, υπάρχει το τρανό παράδειγμα της ΑΕΚ. Εκτός όμως;
Το BN Sports ανοίγει το «κουτί» των αναμνήσεων και θυμάται πέντε ιστορικές ομάδες που πλήρωσαν την κακή διαχείριση των οικονομικών τους με πτώχευση και κατά συνέπεια, υποβιβασμό.
Πάρμα (2014/15)
Ο άλλοτε γίγαντας του ιταλικού ποδοσφαίρου υποβιβάστηκε στη Serie B τη σεζόν 2014/15, ωστόσο τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα έφεραν την Πάρμα στην τέταρτη κατηγορία εν τέλει.
Η ηρωική προσπάθεια μιας -κατά μεγάλο ποσοστό- απλήρωτης ομάδας, δεν στάθηκε αρκετή. Η τραγική οικονομική κατάσταση του συλλόγου, όσο βρισκόταν στη Serie A, έφερε στο «φως» μία σειρά από αστικούς μύθους: από την αναβολή ενός ματς εναντίον της Ουντινέζε, λόγω αδυναμίας να πληρωθούν οι security του γηπέδου, μέχρι την έλλειψη μπουκαλιών νερού στις προπονήσεις. Κατά πόσο ευσταθούν οι προαναφερθείσες ιστορίες ή όχι παραμένει άγνωστο, αλλά τα 197 εκατομμύρια ευρώ συσσωρευμένου χρέους, μπορούν να τις δικαιολογήσουν.
Με μία νέα σελίδα να έχει ανοίξει για τον σύλλογο, ακολούθησαν τρεις άνοδοι σερί που έφεραν ξανά την ομάδα στα μεγάλα «σαλόνια» το 2018. Μπορεί να υποβιβάστηκε και πάλι φέτος, αλλά τα βελτιωμένα οικονομικά της ομάδας, κάνουν το μέλλον σαφώς πιο ελπιδοφόρο.
2015-16: Parma in Serie D.
— Mootaz Chehade (@MHChehade) May 18, 2018
2016-17: Parma in Serie C.
2017-18: Parma in Serie B.
2018-19: Parma in Serie A.
First time a club has won three straight promotions in Italian football. pic.twitter.com/SZQqcVuKbv
Ρέιντζερς (2011/12)
Η νέα τάξη πραγμάτων στο ποδόσφαιρο της δεκαετίας του 2000, έκανε τη Ρέιντζερς να υπερεκτιμήσει τις οικονομικές της δυνάμεις.
Η ομάδα ξεκίνησε να ξοδεύει περισσότερα χρήματα από όσα έβαζε στα ταμεία της από τη Scottish Premier League, σε μία προσπάθεια να καταφέρει να γίνει ξανά μία μεγάλη δύναμη στην Ευρώπη.
Με το χρέος του συλλόγου να αυξάνεται κατά 15 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος, η κατάσταση έδειξε να γίνεται μη αναστρέψιμη το 2011, όταν ο σύλλογος φορολογήθηκε με περισσότερα από 50 εκατομμύρια ευρώ. Ήταν το σημείο που όλα τελείωσαν.
Ο ισχυρός άνδρας της ομάδας, David Murray, πούλησε το 85% του μεριδίου του στη Wavetower Limited, με την ελπίδα ότι ο νέος ιδιοκτήτης θα εξοφλήσει το χρέος και θα προσφέρει χρήματα για νέους παίκτες και αναβαθμίσεις του σταδίου. Τίποτα από αυτά δεν συνέβει εν τέλει.
Η Ρέιντζερς υποβιβάστηκαν στην 3η κατηγορία της Σκωτίας και υλοποίησαν μία νέα αρχή, που έφτασε ως το πρωτάθλημα του 2021.
Φιορεντίνα (2002/03)
Ακόμη ένας ιταλικός σύλλογος που «έπεσε» στα βράχια λόγω κακής οικονομικής διαχείρισης.
Με την έξοδο από τη «χρυσή» δεκαετία των '90s για τη Φιορεντίνα, έκαναν την εμφάνισή τους τα οικονομικά προβλήματα. Η κατάκτηση του Coppa Italia το 2001 δεν έδωσε λύση. Η ομάδα είχε βυθιστεί στα χρέη που είχαν ανέλθει στα 35 εκατομμύρια ευρώ, ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για την εποχή. Με υψηλές υποχρεώσεις προς ποδοσφαιριστές, αναγκάστηκε να ξεκινήσει την «αποψίλωση» ενός πολύ αξιόλογου ρόστερ, με την πώληση παικτών όπως ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα ή ο Ρουί Κόστα, με τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία να μην αποφεύγεται.
Τα υψηλά της χρέη δεν της επέτρεπαν να συμμετάσχει στη Serie B και με το «γράμμα του νόμου», όφειλε να ξεκινήσει από την τέταρτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, την προσπάθεια επιστροφής της.
Ωστόσο, χάρη στην υπόθεση της Κατάνια και το δεδικασμένο που είχε δημιουργήσει, προσπέρασε την τέταρτη και την τρίτη κατηγορία, και με την άνοδό της από την πρώτη σεζόν, επέστρεψε στη Serie A έχοντας μόλις ένα χρόνο απουσίας.
Λιντς (2006-07)
Η Λιντς υπήρξε μία από τις πιο αγαπητές και θελκτικές στο μάτι ομάδες του αγγλικού ποδοσφαίρου, στις αρχές της νέας χιλιετίας.
Ωστόσο, τα υψηλά δάνεια και οι ακριβές μεταγραφές έθεσαν εκτός ελέγχου τα οικονομικά της ομάδας, όταν δεν κατάφερε επί δύο συνεχόμενες σεζόν να προκριθεί στο Champions League.
Η πρώτη ένδειξη της κακής οικονομικής κατάστασης ήταν η πώληση του Ρίο Φέρντιναντ έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η συνεχής κάθοδος της ομάδας άνοιξε την «πόρτα» της εξόδου στα υπόλοιπα μεγάλα αστέρια του συλλόγου, όπως ο Τζόναθαν Γουντγκέιτ, ο Άλαν Σμιθ ή ο Μαρκ Βίντουκα, γεγονός που οδήγησε στον υποβιβασμό του 2004.
Η πτώση για τη Λιντς με περίπου 140 εκατομμύρια ευρώ στην «πλάτη», δεν ήταν δυνατό να σταματήσει.
Αναγκάστηκε να πουλήσει παίκτες, ενώ άλλους -υπό το βάρος οφειλών- να τους αφήσει ελεύθερους. Με την κατάσταση να δείχνει μη αναστρέψιμη, η ομάδα μπήκε εθελοντικά υπό καθεστώς διαχείρισης του χρέους της το 2007, όταν και τιμωρήθηκε με -10 βαθμούς και υποβιβάστηκε στη League One.
Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (2012-13)
Από το πρωτάθλημα του 2000, στην απόλυτη αφάνεια. Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για να περιγραφεί η πορεία της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στο πέρασμα των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Mία από τις πέντε ομάδες που κατέκτησαν τον τίτλο της La Liga στη νέα χιλιετία, άφησε τις καλύτερες μέρες πίσω της, όταν ο ιστορικός πρόεδρος της ομάδας, Augusto Cesar Lendoiro, σταμάτησε τη χρηματοδότηση.
Τα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος δεν υπήρχαν πλέον στο Ριαθόρ. Η σταδιακή πτώση της απόδοσης της ομάδας ήταν εμφανής. Από το πρωτάθλημα του 2000, έφτασε στην όγδοη θέση το 2005, και από εκεί, στον πρώτο υποβιβασμό, το 2011. Δυό χρόνια μετά, ήρθε και δεύτερος. Η Ντεπορτίβο δεν άντεξε.
Με 160 εκατομμύρια ευρώ χρέη, κήρυξε πτώχευση to 2013. «Απρόσεχτη και εκτός πραγματικότητας διαχείριση» ήταν ο τίτλος που έμεινε για το διάστημα της προεδρίας του Lendoiro, ωστόσο, η μεγάλη πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων θα προτιμήσουν να τη θυμούνται για τις μαγικές ενέργειες του Μπεμπέτο, του Ριβάλντο, του Τζαλμίνια, του Μακάι, του Βαλερόν, με τη λίστα να συνεχίζεται.
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
Σχόλια αναγνωστών