Οι «υποψήφιοι αγοραστές», το παράδοξο της μη λύσης μιας εταιρίας που χρωστούσε μόνο στις τράπεζες
Η υπαγωγή της Alpha Grissin σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης αποτελεί την τελευταία πράξη μιας παράδοξης ιστορίας όπου μια εισηγμένη εταιρία δεν έχει οφειλές σε δημόσιο εργαζόμενους και προμηθευτές αλλά μόνο στις τράπεζες.
Ουσιαστικά δηλαδή τη λύση θα έπρεπε να δοθεί μεταξύ των τραπεζών και της εταιρίας με την τελευταία να προσλαμβάνει μετά από απαίτηση των τραπεζών τη Deloitte η οποία εκπόνησε ένα επιχειρηματικό σχέδιο με αναδιάρθρωση των δανείων το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Το μείζον ερώτημα είναι όμως γιατί μια εταιρία που είχε τις προϋποθέσεις για μια βιώσιμη λύση οδηγήθηκε στη διαδικασία ειδικής διαχείρισης ενώ επί αρκετούς μήνες πριν την απόφαση για ειδική διαχείριση είχε καταστεί ουσιαστικά ανενεργή.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η λύση ποτέ δεν δόθηκε καθώς στην περίοδο της διαπραγμάτευσης πρώην κορυφαίο στέλεχος της εταιρίας εμφάνισε σε στελέχη τράπεζας υποψήφιο αγοραστή της εταιρίας με υποσχέσεις ότι θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το δανεισμό χωρίς μετατρέψιμες ομολογίες.
Όμως ο επενδυτής αυτός ενώ πήγαινε κι ερχόταν σε συγκεκριμένη τράπεζα σταδιακά ανέβαζε τις απαιτήσεις του με αποτέλεσμα να ανατραπεί η όποια προοπτική συμφωνίας ενώ είχε φροντίσει προηγουμένως να τορπιλίσει κάθε προσπάθεια συμφωνίας μεταξύ μετόχων της Grissin και τραπεζών.
Έτσι η εταιρία βρέθηκε ξεκρέμαστη καθώς τόσο η πλευρά των τραπεζών όσο και της Grissin είχαν αρχίσει τις «εχθροπραξίες» χωρίς επιστροφή.
Η υπόθεση Grissin ίσως αποτελέσει στο μέλλον case study για το πως διαλύεται μια επιχείρηση που θα μπορούσε να σωθεί ενώ δημιουργεί το εύλογο ερώτημα εάν είναι προτιμότερο να χρωστάς στις τράπεζες ή σε δημόσιο και προμηθευτές όταν έχεις τέτοια δυνατότητα.
Τα στοιχεία πάντως από την πορεία του εξωδικαστικού συμβιβασμού δείχνουν ότι από τις πρώτες περιπτώσεις που δόθηκε άμεσα λύση ήταν εκείνες όπου οι οφειλές του ήταν αποκλειστικά προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς Οργανισμούς.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr
Ουσιαστικά δηλαδή τη λύση θα έπρεπε να δοθεί μεταξύ των τραπεζών και της εταιρίας με την τελευταία να προσλαμβάνει μετά από απαίτηση των τραπεζών τη Deloitte η οποία εκπόνησε ένα επιχειρηματικό σχέδιο με αναδιάρθρωση των δανείων το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Το μείζον ερώτημα είναι όμως γιατί μια εταιρία που είχε τις προϋποθέσεις για μια βιώσιμη λύση οδηγήθηκε στη διαδικασία ειδικής διαχείρισης ενώ επί αρκετούς μήνες πριν την απόφαση για ειδική διαχείριση είχε καταστεί ουσιαστικά ανενεργή.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η λύση ποτέ δεν δόθηκε καθώς στην περίοδο της διαπραγμάτευσης πρώην κορυφαίο στέλεχος της εταιρίας εμφάνισε σε στελέχη τράπεζας υποψήφιο αγοραστή της εταιρίας με υποσχέσεις ότι θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το δανεισμό χωρίς μετατρέψιμες ομολογίες.
Όμως ο επενδυτής αυτός ενώ πήγαινε κι ερχόταν σε συγκεκριμένη τράπεζα σταδιακά ανέβαζε τις απαιτήσεις του με αποτέλεσμα να ανατραπεί η όποια προοπτική συμφωνίας ενώ είχε φροντίσει προηγουμένως να τορπιλίσει κάθε προσπάθεια συμφωνίας μεταξύ μετόχων της Grissin και τραπεζών.
Έτσι η εταιρία βρέθηκε ξεκρέμαστη καθώς τόσο η πλευρά των τραπεζών όσο και της Grissin είχαν αρχίσει τις «εχθροπραξίες» χωρίς επιστροφή.
Η υπόθεση Grissin ίσως αποτελέσει στο μέλλον case study για το πως διαλύεται μια επιχείρηση που θα μπορούσε να σωθεί ενώ δημιουργεί το εύλογο ερώτημα εάν είναι προτιμότερο να χρωστάς στις τράπεζες ή σε δημόσιο και προμηθευτές όταν έχεις τέτοια δυνατότητα.
Τα στοιχεία πάντως από την πορεία του εξωδικαστικού συμβιβασμού δείχνουν ότι από τις πρώτες περιπτώσεις που δόθηκε άμεσα λύση ήταν εκείνες όπου οι οφειλές του ήταν αποκλειστικά προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς Οργανισμούς.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών