Τα κόλπα των εισηγμένων, το παράδειγμα Compucon και η μόνιμη ατιμωρησία της επενδυτικής εξαπάτησης
Διαστάσεις επιδημίας έχει λάβει το φαινόμενο καλλιέργειας ψεύτικων προσδοκιών από εισηγμένες εταιρίες τόσο στις ανακοινώσεις που εκδίδουν όσο και στα όσα αναφέρουν στις οικονομικές τους.
Οι εταιρίες που επιδίδονται στο σπορ είναι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα πάσης φύσεως.
Ειδικότερα τα σημεία στα οποία κάνει θραύση το φαινόμενο της παραπλάνησης είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, τα αρνητικά ίδια κεφάλαια και οι επιχειρηματικές συμφωνίες που εξαγγέλλουν και δεν υλοποιούνται .
Στις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τράπεζες παρατηρείται το φαινόμενο εταιριών να δηλώνουν ότι βρίσκονται σε διαπραγμάτευση και πολύ κοντά σε συμφωνία με τις τράπεζες για αναδιάρθρωση δανεισμού.
Με τη διαφορά ότι το… πολύ κοντά είναι δύο τρία ή και τέσσερα έτη.
Επιπλέον σε ορισμένες επιχειρήσεις παρατηρείται δυσανάλογη αύξηση υποχρεώσεων προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς πουθενά να γίνεται λόγος για ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και μάλιστα με τη συνέργεια των ορκωτών ελεγκτών.
Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις εμφανίζονται όταν δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διευθέτησης ή όταν γίνεται ρύθμιση οφειλών.
Πέραν αυτού εταιρίες εμφανίζουν δάνεια που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα στα μακροπρόθεσμα με διάφορα επιχειρήματα που αγγίζουν το αστείο καθώς είναι σαφείς οι προβλέψεις των ΔΠΧΠ.
Σε ότι αφορά στα ίδια κεφάλαια ενώ οι διατάξεις του νόμου 2190 είναι σαφείς για τις υποχρεώσεις των εταιριών να προχωρήσουν σε κεφαλαιακή ενίσχυση όταν τα ίδια κεφάλαια υποχωρήσουν κάτω του 1/10 του μετοχικού κεφαλαίου έχουμε φαινόμενα εταιριών που λειτουργούν με αρνητικό κεφάλαιο πάνω από τέσσερα και τους διοικούντες να δηλώνουν τη μια φορά ότι εξετάζουν μέτρα, την άλλη ότι δεν είναι κατάλληλη εποχή και ακόμα ότι θα λύσουν το ζήτημα με αναδιάρθρωση που δεν έρχεται ποτέ.
Στις επιχειρηματικές συμφωνίες η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη καθώς υπάρχουν εισηγμένες που συστηματικά και επί χρόνια ανακοινώνουν κινήσεις και μεγέθη στον… αέρα.
Οι κινήσεις αυτές δεν υλοποιούνται αλλά και δεν ενημερώνονται σχεδόν έγκαιρα οι επενδυτές για τη μη υλοποίηση ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην ενημερωθούν και ποτέ.
Πέραν αυτών παρατηρείται το φαινόμενα να δίνονται ταμειακές διευκολύνσεις σε εταιρίες εξωτερικού στις οποίες οι εισηγμένες έχουν συμμετοχή και οι οποίες δεν επιστρέφονται ποτέ αλλά ουδείς ρωτά το πώς και το γιατί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εταιρίας που έχει αρνητικά επί έξι συναπτά έτη και βαδίζει για το έβδομο είναι η Compucon, η οποία τη μια συζητά με τις τράπεζες την άλλη θα κάνει σχέδια αναδιάρθρωσης και την επόμενη ότι αναθέτει η Συνέλευση στο ΔΣ να βρει επενδυτή ενώ την ίδια στιγμή οι μέτοχοι και διοικούντες εισπράττουν αποζημιώσεις και έχουν δοθεί προκαταβολές εδώ και δέκα χρόνια που δεν εισπράχθηκαν ποτέ.
Βέβαια οι αρχές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η εταιρία είχε τη σήμανση της επιτήρησης και τώρα είναι στην κατηγορία προς διαγραφή.
Όμως η εν λόγω εταιρία έχει αντλήσει χρήματα από τους επενδυτές και ο ρόλος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς είναι να ελέγχει αν τα χρήματα χάνονται λόγω επιχειρηματικών αστοχιών ή για άλλους λόγους.
Ανάλογα φαινόμενα συμβαίνουν και σε μεγαλύτερες εταιρίες όπως η Euromedica η οποία έχει και τεράστια δανειακή έκθεση.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να εξαντλεί το ρόλο της στα τυπικά και με μεγάλη καθυστέρηση ουσιαστικά κλονίζεται η εμπιστοσύνη προς τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου.
Την ίδια στιγμή τεράστιες είναι και οι ευθύνες της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων η οποία υποτίθεται ότι ελέγχει το έργο των ορκωτών ελεγκτών.
Φαίνεται όμως ότι τα βλέπει όλα υπέροχα.
Αλλιώς πως να εξηγηθεί ότι γεγονός ότι ουδέποτε ολοκληρώθηκε η έρευνα για τις οικονομικές καταστάσεις της Proton και της Ασπίς όπου οι ελεγκτές δεν είχαν βρει τίποτα λίγες ημέρες πριν σκάσουν τα μεγάλα κανόνια και αποδεχτεί σωρεία παρανομιών στην οικονομική διαχείριση.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr
Οι εταιρίες που επιδίδονται στο σπορ είναι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα πάσης φύσεως.
Ειδικότερα τα σημεία στα οποία κάνει θραύση το φαινόμενο της παραπλάνησης είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, τα αρνητικά ίδια κεφάλαια και οι επιχειρηματικές συμφωνίες που εξαγγέλλουν και δεν υλοποιούνται .
Στις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τράπεζες παρατηρείται το φαινόμενο εταιριών να δηλώνουν ότι βρίσκονται σε διαπραγμάτευση και πολύ κοντά σε συμφωνία με τις τράπεζες για αναδιάρθρωση δανεισμού.
Με τη διαφορά ότι το… πολύ κοντά είναι δύο τρία ή και τέσσερα έτη.
Επιπλέον σε ορισμένες επιχειρήσεις παρατηρείται δυσανάλογη αύξηση υποχρεώσεων προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς πουθενά να γίνεται λόγος για ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και μάλιστα με τη συνέργεια των ορκωτών ελεγκτών.
Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις εμφανίζονται όταν δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διευθέτησης ή όταν γίνεται ρύθμιση οφειλών.
Πέραν αυτού εταιρίες εμφανίζουν δάνεια που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα στα μακροπρόθεσμα με διάφορα επιχειρήματα που αγγίζουν το αστείο καθώς είναι σαφείς οι προβλέψεις των ΔΠΧΠ.
Σε ότι αφορά στα ίδια κεφάλαια ενώ οι διατάξεις του νόμου 2190 είναι σαφείς για τις υποχρεώσεις των εταιριών να προχωρήσουν σε κεφαλαιακή ενίσχυση όταν τα ίδια κεφάλαια υποχωρήσουν κάτω του 1/10 του μετοχικού κεφαλαίου έχουμε φαινόμενα εταιριών που λειτουργούν με αρνητικό κεφάλαιο πάνω από τέσσερα και τους διοικούντες να δηλώνουν τη μια φορά ότι εξετάζουν μέτρα, την άλλη ότι δεν είναι κατάλληλη εποχή και ακόμα ότι θα λύσουν το ζήτημα με αναδιάρθρωση που δεν έρχεται ποτέ.
Στις επιχειρηματικές συμφωνίες η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη καθώς υπάρχουν εισηγμένες που συστηματικά και επί χρόνια ανακοινώνουν κινήσεις και μεγέθη στον… αέρα.
Οι κινήσεις αυτές δεν υλοποιούνται αλλά και δεν ενημερώνονται σχεδόν έγκαιρα οι επενδυτές για τη μη υλοποίηση ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην ενημερωθούν και ποτέ.
Πέραν αυτών παρατηρείται το φαινόμενα να δίνονται ταμειακές διευκολύνσεις σε εταιρίες εξωτερικού στις οποίες οι εισηγμένες έχουν συμμετοχή και οι οποίες δεν επιστρέφονται ποτέ αλλά ουδείς ρωτά το πώς και το γιατί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εταιρίας που έχει αρνητικά επί έξι συναπτά έτη και βαδίζει για το έβδομο είναι η Compucon, η οποία τη μια συζητά με τις τράπεζες την άλλη θα κάνει σχέδια αναδιάρθρωσης και την επόμενη ότι αναθέτει η Συνέλευση στο ΔΣ να βρει επενδυτή ενώ την ίδια στιγμή οι μέτοχοι και διοικούντες εισπράττουν αποζημιώσεις και έχουν δοθεί προκαταβολές εδώ και δέκα χρόνια που δεν εισπράχθηκαν ποτέ.
Βέβαια οι αρχές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η εταιρία είχε τη σήμανση της επιτήρησης και τώρα είναι στην κατηγορία προς διαγραφή.
Όμως η εν λόγω εταιρία έχει αντλήσει χρήματα από τους επενδυτές και ο ρόλος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς είναι να ελέγχει αν τα χρήματα χάνονται λόγω επιχειρηματικών αστοχιών ή για άλλους λόγους.
Ανάλογα φαινόμενα συμβαίνουν και σε μεγαλύτερες εταιρίες όπως η Euromedica η οποία έχει και τεράστια δανειακή έκθεση.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να εξαντλεί το ρόλο της στα τυπικά και με μεγάλη καθυστέρηση ουσιαστικά κλονίζεται η εμπιστοσύνη προς τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου.
Την ίδια στιγμή τεράστιες είναι και οι ευθύνες της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων η οποία υποτίθεται ότι ελέγχει το έργο των ορκωτών ελεγκτών.
Φαίνεται όμως ότι τα βλέπει όλα υπέροχα.
Αλλιώς πως να εξηγηθεί ότι γεγονός ότι ουδέποτε ολοκληρώθηκε η έρευνα για τις οικονομικές καταστάσεις της Proton και της Ασπίς όπου οι ελεγκτές δεν είχαν βρει τίποτα λίγες ημέρες πριν σκάσουν τα μεγάλα κανόνια και αποδεχτεί σωρεία παρανομιών στην οικονομική διαχείριση.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών