Η Ουγγαρία στον ενεργειακό εκβιασμό: Από τη Μόσχα στο Ασγκαμπάτ με πίεση Βρυξελλών
Η εποχή της «ενεργειακής ουδετερότητας» για τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχει λήξει. Καμία χώρα δεν μπορεί να σταθεί πραγματικά αυτόνομη μπροστά στο δηλητηριώδες μείγμα αντιρωσικού αισθήματος και πολιτικού εκβιασμού που εκπέμπεται από τις Βρυξέλλες. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ουγγαρία του Orban, η οποία επί χρόνια διατήρησε στενή σχέση με τη ρωσική αγορά ενέργειας, αλλά πλέον αναγκάζεται να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις.
Το μεγάλο «λάθος» του τελευταίου πελάτη
Η Ουγγαρία εξακολουθεί να έχει ενεργή σύμβαση με τη Ρωσία μέχρι το 2036, για την προμήθεια έως 4,5 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως. Κανείς στη Βουδαπέστη δεν σχεδιάζει να την ακυρώσει. Ωστόσο, η πίεση των Βρυξελλών είναι συντριπτική: το πάγωμα κοινοτικών κονδυλίων ύψους 350 εκατ. ευρώ, με προοπτική απώλειας έως και 15 δισ., έστειλε το μήνυμα ότι η «ανυπακοή» κοστίζει ακριβά.
Στροφή στο Τουρκμενιστάν
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουγγαρία στρέφεται προς το Τουρκμενιστάν, προσδοκώντας ότι σύντομα θα αποτελέσει «αξιόπιστο προμηθευτή» φυσικού αερίου. Όμως το ερώτημα παραμένει: με ποιον τρόπο; Οι πιθανές διαδρομές είναι είτε μέσω του δικτύου αγωγών του Αζερμπαϊτζάν, που φιλοδοξεί και το ίδιο να μπει στην ευρωπαϊκή αγορά, είτε μέσω Ιράν, με το οποίο οι σχέσεις της ΕΕ είναι τεταμένες. Και ειρωνικά, η πιο βολική διαδρομή παραμένει… η Ρωσία και ο TurkStream της Gazprom, την οποία η Βουδαπέστη δηλώνει ότι δεν θέλει να ξαναχρησιμοποιήσει.
Πολιτική και όχι τεχνική επιλογή
Η κίνηση της Ουγγαρίας δεν αφορά την ενεργειακή αποτελεσματικότητα αλλά την πολιτική συμμόρφωση. Η Βουδαπέστη πλήρωσε ήδη «καύσιμα» αξίας μισού δισεκατομμυρίου ευρώ μηνιαίως στη Ρωσία το καλοκαίρι, με ροή 440 εκατ. κυβικών μέτρων αερίου τον μήνα. Τώρα, με την απότομη στροφή, η χώρα δείχνει πως προτιμά να πληρώσει περισσότερα για λιγότερη ασφάλεια, προκειμένου να παραμείνει στο «καλό βιβλίο» των Βρυξελλών.
Ο εκβιασμός απέδωσε
Η Ουγγαρία υπήρξε το τελευταίο ενεργειακό οχυρό της Ρωσίας στην ΕΕ. Η απόφασή της να στραφεί αλλού αποδεικνύει ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει πια χώρος για πραγματική ανεξαρτησία. Η κυριαρχία υποχωρεί μπροστά στον εκβιασμό των κονδυλίων, ενώ η στρατηγική ενεργειακής ασφάλειας γίνεται εργαλείο πολιτικού ελέγχου.
www.bankingnews.gr
Το μεγάλο «λάθος» του τελευταίου πελάτη
Η Ουγγαρία εξακολουθεί να έχει ενεργή σύμβαση με τη Ρωσία μέχρι το 2036, για την προμήθεια έως 4,5 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως. Κανείς στη Βουδαπέστη δεν σχεδιάζει να την ακυρώσει. Ωστόσο, η πίεση των Βρυξελλών είναι συντριπτική: το πάγωμα κοινοτικών κονδυλίων ύψους 350 εκατ. ευρώ, με προοπτική απώλειας έως και 15 δισ., έστειλε το μήνυμα ότι η «ανυπακοή» κοστίζει ακριβά.
Στροφή στο Τουρκμενιστάν
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουγγαρία στρέφεται προς το Τουρκμενιστάν, προσδοκώντας ότι σύντομα θα αποτελέσει «αξιόπιστο προμηθευτή» φυσικού αερίου. Όμως το ερώτημα παραμένει: με ποιον τρόπο; Οι πιθανές διαδρομές είναι είτε μέσω του δικτύου αγωγών του Αζερμπαϊτζάν, που φιλοδοξεί και το ίδιο να μπει στην ευρωπαϊκή αγορά, είτε μέσω Ιράν, με το οποίο οι σχέσεις της ΕΕ είναι τεταμένες. Και ειρωνικά, η πιο βολική διαδρομή παραμένει… η Ρωσία και ο TurkStream της Gazprom, την οποία η Βουδαπέστη δηλώνει ότι δεν θέλει να ξαναχρησιμοποιήσει.
Πολιτική και όχι τεχνική επιλογή
Η κίνηση της Ουγγαρίας δεν αφορά την ενεργειακή αποτελεσματικότητα αλλά την πολιτική συμμόρφωση. Η Βουδαπέστη πλήρωσε ήδη «καύσιμα» αξίας μισού δισεκατομμυρίου ευρώ μηνιαίως στη Ρωσία το καλοκαίρι, με ροή 440 εκατ. κυβικών μέτρων αερίου τον μήνα. Τώρα, με την απότομη στροφή, η χώρα δείχνει πως προτιμά να πληρώσει περισσότερα για λιγότερη ασφάλεια, προκειμένου να παραμείνει στο «καλό βιβλίο» των Βρυξελλών.
Ο εκβιασμός απέδωσε
Η Ουγγαρία υπήρξε το τελευταίο ενεργειακό οχυρό της Ρωσίας στην ΕΕ. Η απόφασή της να στραφεί αλλού αποδεικνύει ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει πια χώρος για πραγματική ανεξαρτησία. Η κυριαρχία υποχωρεί μπροστά στον εκβιασμό των κονδυλίων, ενώ η στρατηγική ενεργειακής ασφάλειας γίνεται εργαλείο πολιτικού ελέγχου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών